Reisverslag Alplutsers 2009

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Ik ga me toch nog maar is aan 't schrijven moeten zetten, van dag 3 tem. dag 8 heb ik op verlof geschreven, de rest moet ik nog aan beginnen, en binnen 8 dagen ben ik alweer op verlof, 'k ga me mogen haasten :mrgreen:

Oh ja, thanks voor de toffe commentaren, doet me goed te weten dat 't werk goedgekeurd wordt :wink:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Frank K
Berichten: 1692
Lid geworden op: 28 sep 2004, 13:53

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Frank K »

Ondertussen is er al een straat genoemd naar de mafte groep:

Afbeelding
AfbeeldingAfbeeldingAfbeeldingAfbeelding
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

:lol: :lol: :lol: Goeke, Frank.... :wink:
R1150GSA '04
R1200GSA '10
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door GSrijder »

Koppel!! schreef:YOO

Ik ga me toch nog maar is aan 't schrijven moeten zetten, van dag 3 tem. dag 8 heb ik op verlof geschreven, de rest moet ik nog aan beginnen, en binnen 8 dagen ben ik alweer op verlof, 'k ga me mogen haasten :mrgreen:

Oh ja, thanks voor de toffe commentaren, doet me goed te weten dat 't werk goedgekerud wordt :wink:

Grtz, Philip!
Amai sommige mensen hebben meer verlof dan ze werken :mrgreen:
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 9, de omleiding...

Geeuw, hmm, ben wakker voor de wekker, nochthans goed geslapen.
Nog wat snoezen, totdat ’t tijd is om op te staan.
08u30: Voila, ’t is zover, op ’t gemakske opstaan, waske doen, boeltje pakken, ik ga ontbijten in m’n motoroutfit, moet ik me naderhand niet meer omkleden.
09u00: Afspraak aan de ontbijttafel. Ondertussen rap is kijken of de moto’s echt niet in de weg staan van de marktkramers, blijkt goed mee te vallen. Het ontbijt is lekker, we eten ons buikske rond, een goed begin van de dag.

Afbeelding

10u00: We staan vertrekkensklaar, eerst nog naar de locale supermarkt, proviand inslaan voor de picknick, dan nog is door ’t centrum van ’t dorp rijden, de supermarkt ligt nl. aan de verkeerde kant. Enkele dagen geleden heb ik een sms’ke van Motard d’Allier ontvangen, die vertelde me dat de passage op de Tourmalet gesloten is, en dat de verbinding tussen de Aubisque en de Soulor, beter gekend als Cirque du Litor, ook afgesloten is. Net hetgene voor vandaag op ’t programma staat dus. Wordt dus ff een alternatief uitdokteren, sowieso is ’t over de Somport, en dan ipv. via de Col du Pourtalet terug Frankrijk binnen, gaan we nu een stuk in Spanje blijven, en via de Tunnel de Bielsa terug naar Frankrijk rijden. In ieder geval, deze avond overnachten we in Bagnères-de-Luchon.
Het heeft één groot voordeel, nl. dat er voor vandaag minder km’s op ’t programma staan. Da’s niet slecht, aangezien we voor vandaag eerst nog een redelijk stuk moeten rijden om op schema te geraken.
We rijden richting Port de Larrau, maar die is niet voor deze reis, na zo’n 10km nemen we links de D113, richting Col de Soudet. Die klint me bekend in de oren, blijkt ook al enkele malen in de Ronde van Frankrijk gezeten te hebben. ’t Is wel een heel smal baantje, met nog een colletje ertussen, maar in een mooie omgeving.

Afbeelding

Eens op Col de Soudet kan je naar beneden, uiteraard, maar ook nog een stuk naar boven, naar de Col de la Pierre St. Martin. Die is weliswaar afgesloten maar so what, ’t is maar een km of vijf, en wie weet is ’t de moeite waard.
Blijkt ook zo te zijn, we rijden tot aan de afsluiting en lopen wat rond, van ’t mooie uitzicht te genieten. Het weer is prachtig, zo goed als geen wolkje aan de felblauwe lucht, mooi, echt waar!
Op de top doen we nog een laatste poging om te zien of de Franse cols nu al dan niet gesloten zijn, Peter belt naar z’n vrouw, en die moet maar op ’t internet, via onze aanwijzingen, kijken op Bison Futé of er verandering is in de situatie. Blijkt niet zo te zijn, definitief via de Spaanse kant dus.
Maar hier kunnen we dus niet verder, dan maar een stukje terugrijden, via enkele heel smalle baantjes, de D441 over Col de Labays en Col de Bouezou, naar de Vallee d’Aspe, de vallei die naar de Col de Somport loopt.

Afbeelding

Die Col de Somport, daar heb ik al ’t één en ’t ander over gehoord, tijd om ’t zelf is te bekijken.
Onderweg zien we een tekening op een bergflank, geen idee waarvoor of door wie, lijkt me echter niet van alliens, dus rijden we verder.

Afbeelding

De weg, eens ’t naar boven gaat, laat niets te wensen over, de bergen zijn schilderachtig mooi, ’t is echt aangenaam rijden.

Afbeelding

We zijn dus net, in de vallei, de afslag naar Lescun, gepasseerd. Pas van daar zijn we aan de route van vandaag begonnen, best dus dat we geen lange dag voor de boeg hebben.
Ook ’t dorp L’Estanguet zijn we gepasseerd, daar is trein ontspoord die de ondergang van de spoorlijn Pau-Zaragoza heeft getekend. Kom ik echter pas later te weten, anders was ik mogelijks wel is naar de vernielde brug gaan zoeken.
12u45: Soit, we zijn dus boven, op de Col de Somport. Een oude, grote pasovergang tussen Frankrijk en Spanje, heden ten dage minder druk door de tunnel onder de pas. En dat zie je.
Aan de verroeste, en geplooide slagboom, en het compleet ontbreken van enig personeel what so ever.

Afbeelding

Peter gaat ff een steentje leggen, voor geluk. Ik leg ook een steentje, maar ’t zal misschien niet groot genoeg zijn, maar da’s voor later.

Afbeelding

Afbeelding

Van hieruit gaat ’t naar m’n volgende hoogtepunt, het station van Canfranc.
Inderdaad, een oud treinstation, in ’t hartje van de Pyreneën. Op de lijn Pau-Zaragoza, nu niet meer in gebruik. Ooit als een prestigeproject begonnen, nooit de verwachtingen kunnen inlossen, en als er zich dan een manier voordoet om de lijn te sluiten, hoeft ’t niet gezegd te worden dat ’t liedje over en uit was.
Wat nog overblijft is een prachtig gebouw, het station in Canfranc.
Bij ’t binnenrijden van Canfranc valt m’n cent niet snel genoeg, we zijn al in ’t dorp zelf eer ik ’t goed en wel doorheb dat we in het desbetreffende dorp zijn. Vreemd, op alle info die ik gevonden had lijkt ’t alsof het station zich in een soort van niemandsland bevindt, maar ’t blijkt dus aan de rand van een groot dorp te zijn. Toch wel een beetje een teleurstelling, kan ’t niet anders verwoorden.
Soit, we moeten over een verlaten stuk grond rijden om aan ’t station te geraken, een verlaten stuk grond voor een verlaten station.

Afbeelding

Dan staan we aan ’t station, ’t is prachtig. En groot. Maar vooral prachtig, alhoewel ’t al jaren leeg staat, en zowat alle van de 75 deuren per zijde afwel toegenageld, ofwel toegemetst zijn.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Ik heb geen idee waar die fascinatie voor treinen vandaan komt, maar ze is er. Gecombineerd met het verleden dat hier nog in de lucht lijkt te hangen maakt dit een wel heel speciale plaats.

Afbeelding

Afbeelding

14u00: Uiteindelijk moeten we verder, ik kan hier gerust nog enkele uren rondkuieren, maar we hebben nog heel wat km’s voor de boeg, en moeten nog stoppen om te eten.
Een klein half uur later zie ik een parking, met picknicktafels etc. We stoppen, zien dat alle tafels die in de schaduw staan bezet zijn, maar Stephen heeft een schitterend idee, we nemen z’n grondzeil, en leggen ons onder de bomen. Kan niet beter zijn.

Afbeelding

Peter geniet van z’n middagdutje, hij schrikt wakker als ik ‘m vraag hoe ik iets op m’n gps moet doen, en bromt “Moede mij daarvoor wakker maken, tedju!”.

Afbeelding

’t Is broeierig heet, maar in de verte zie ik dikke onweerswolken aankomen. ’t Zou vandaag wel is niet droog kunnen blijven.
15u30: We rijden verder, in de richting van Jaca, en ja hoor, ’t begint te druppelen. Zo van die dikke druppels, die je gewoon door de vest op je armen voelt ketsen. Als ’t maar voor ff is rijden we door, ’t is nog altijd heet, en wat afkoeling is welkom. Na een minuutje is ’t voorbij. Of is het enkel de voorbode, we zien wel.
Op de N330 van Jaca richting Huesca zien we echter bijna zwarte wolken hangen boven de vallei naar Biescas, en net die richting moeten we uit. We raken zelfs zover niet, reeds op de grote weg voor de afslag naar Biescas gaan de hemelsluizen open.
Onmogelijk om zonder regenkledij verder te rijden, Peter heeft z’n doorwaaijas aan en stopt direct om van kledij te wisselen, ik doe ’t zelfde, zij ’t wat verder, en wederom hetzelfde voor Steph. Zodoende staan er drie motards op de pechstrook, verspreid over een afstand van zo’n kleine km, koddig zicht.
Op de weg naar Biescas stoppen we om te tanken, we bekijken de lucht, en zien dat ’t voor de rest van de dag is, ’t zonneke is verdwenen, plotsklaps.
In Biescas nemen we de N260 naar Ainsa, anders rijden we de Col du Pouralet over, staan we weer in Frankrijk en voor een gesloten Col d’Aubisque, daarmee zijn we niets.
De weg naar Ainsa is leuk, ware ’t niet dat het hier en daar kletsnat is, en dan weer eens stukje droog. Onvoorspelbaar tot en met, ik rij dan maar alsof ’t overal nat is, laat ik tenminste niet verrassen. Onderweg stoppen we ff om naar de Rio Ara te kijken, met een verlaten spookdorpje erbij.

Afbeelding

Vanaf Ainsa is ’t richting tunnel de Bielsa, via de A138. Eerst nog een saaie, bijna rechte baan, maar naarmate we hoger gaan begint ’t plezierig te kronkelen, net dan begint ’t te gieten, leuk :-/
Eén van de voordelen, voorzover die er al zijn, van in de bergen te zitten in de gietende regen is dat je overal mooie watervallen kunt zien. In dit geval een waterval net voor de tunnel aan Spaanse kant, indrukwekkend dingetje.

Afbeelding

De tunnel zelf is niets speciaals, een lange, smalle pijp, die je na een km of vijf aan de Franse kant brengt.

Afbeelding

Daar sta je wel precies ff in niemandsland, niks of niemand te zien, gewoon een natte weg, drie motards en een tunnelmond, that’s it!

Afbeelding

De weg naar St.-Lary-Soulan is best wel de moeite waard, bochtig en overzichtelijk, maar ook kletsnat, kalmkes aan dus.
Eens beneden zie ik een pijl die Loudenvielle aangeeft, over de Col d’Azet, die weg wil ik nemen, ff de gps negeren dus, die wou me via Arrau sturen. ’t Is een smal baantje omhoog, maar heel leuk rijden, ondanks de natte ondegrond.
Het regent toch al niet meer, da’s al veel waard.
Vanop de klim naar de col zie je aan de overkant v.d vallei de mooie klim naar Cadeilhan-Trachere, één of ander skidorp, maar héél mooi gelegen. Moet ’s winters de moeite zijn op de piste, prachtig uitzicht.

Afbeelding

Spijtig genoeg geen tijd om tot daar te rijden, we moeten nog over deze col, en de Peyeresourde om tot in Bagnères te geraken.
Vanop de Col d’Azet-Vol Louron, wat een mond vol is, heb je een mooi zicht rondom, wat op zich onverwacht is aangezien je hier niet echt hoog zit, nog geen 1600m.
Langs de ene kant zie je waar we vandaan komen, daar is ’t nu echt aan ’t spoken, ben content dat ik er nu niet moet langsrijden.

Afbeelding

Langs de andere kant zie je het skidrop Peyragudes, met z’n bizarre landingsbaan, gelegen op de oostflank v.d Peyeresourde. Ook de col zelf zie je heel mooi liggen.

Afbeelding

Afbeelding

Een half uur later staan we op de Peyersourde, naar de flank van de Col d’Azet te kijken, omgekeerd van daarnet. Mooi omgeving, en ondanks dat de baan kletsnat ligt blijft ’t momenteel nog altijd droog boven ons.

Afbeelding

We zakken af naar Bagnères-de-Luchon, waar we een hotelleke gaan zoeken.
Op ‘t “goe vallend uit”, rondrijden tot we iets zien en gaan vragen, moet lukken in een stadje als Bagnères.
Het eerste hotel waar we gaan vragen, stuurt ons door naar z’n gebuur, Hotel Panoramic. Hij bekijkt onze machines en zegt erbij dat ’t hotel wordt uitgebaat door Belgen, teins, iemand die onze nummerplaten herkent, da’s straf. Meestal denkt men dat we Nederlanders zijn.
We gaan is kijken bij de Panoramic dus, verwarring troef als we binnenstappen en de uitbater ons in ’t Duits aanspreekt :-/ Duits, niet gedacht nodig te hebben op deze reis, maar ’t kan, geen probleem dus. Pas na enkele minuten, en nadat hij ons hoort spreken beseft hij z’n flater, hij had net een nest Zwitserse motards ingecheckt, daarmede z’n vergissing.
Kamers zijn er voldoende, de prijs is goed, ontbijt is geen probleem, en ’t is er proper en dik in orde.

Afbeelding

Wel moeten we ons avondeten in ’t stad zelf gaan zoeken, het hotel heeft geen restaurant, en we moeten ons haasten, want volgens de uitbater is er maar eten tot een uur of negen ’s avonds.
20u30: We zijn proper gewassen, en omgekleed, klaar om ’t stad te gaan verkennen en te gaan eten. Bij ’t eerste restaurant stuurt men ons reeds wandelen, WTF, ’t is met moeite kwart voor negen, dan maar de pizzeria aan de overkant proberen, daar hebben we meer geluk.
Blijkt dat ze meer dan alleen pizza hebben, ik neem me een lap vlees, met naar Franse maatstaven goeie frietjes, en ’t smaakt verdikke héél goed. Ook ’t desseret is ok, en samen met de twee flessen wijn zorgt ’t ervoor dat we wel heel goedgezind en redelijke laat naar ’t hotel toe stappen. Ja, stappen, dat ging nog, maar op ne moto kruipen zou ik niet meer gedaan hebben 
Aan die pizzeria waren ze content dat we vertrokken, ’t terras was al compleet opgeruimd, behalve onze tafel uiteraard. Wreed klantgericht zijn ze daar toch mij gedacht :-/
Kortom, begonnen als een broeierig hete dag, op den duur met afkoeling genoeg toch een superdagje beleefd, ’t was de moeite vandaag.
Morgen is ’t een dagje in de omgeving rijden, we blijven dus in ’t hotel zitten.
Nu slapen, na een filmke op tv gezien te hebben...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

Dag 10: een stukske onverhard...

09u00: Afgesproken aan ’t ontbijt. Vandaag een locaal toerke met de bedoeling om wat onverhard onder de wielen te laten passeren, afgerond met één v.d hoogste bergpassen op Spaanse bodem. Klinkt alvast niet slecht.
De rit trekt eerst over de Col du Portillon, een kleine bergpas maar die je wel naar Spanje leidt. De pas zelf ligt volledig in de bossen, dus heel veel is er niet te zien, behalve een mooie waterval aan Franse kant, en een weids uitzicht over de Val d’Aran aan Spaanse kant. Van ’t uitzicht hebben we genoten, maar blijkbaar vergeten foto’s te nemen.

Afbeelding

Eens op Spaanse bodem gaat ’t naar Vielha, en van daar gaat ’t richting Sort, maar we volgen de baan amper tot Baqueira, daar rijden we de haarspelden omhoog die tot Pla de Beret gaan, in de winter een mooi skigebied, in de zomer een desolate plaats met enkel wat fietsers. Men is hier idd. reeds enkele malen boven gekomen met de Vuelta, de laatste keer nog in 2008.
Vanop de haarspelden heb je wel een mooi zicht op de vallei.

Afbeelding

Afbeelding

Dan maar verder rijden, we rijden nog een km of twee op de asfaltbaan op deze hoog gelegen vallei, en zien dat de piste net na de laatste skilift begint. Here we go :razz:
Onmiddelijk zie ik dat de piste in een heel makkelijk te berijden toestand bevindt, dit is gewoon zorgeloos en ontspannen rijden, in een prachtige omgeving.

Afbeelding

We wisselen regelmatig van positie, gewoon omdat de één is stopt om foto’s te schieten, en dan weer aansluit, en dan doet een ander ’t zelfde.
Soms moet je door een waterstroompje, van een echte beek kan je nog niet spreken, het is trouwens ook zo aangelegd dat de stroompjes nooit de ondergrond wegspoelen ofzo.

Afbeelding

De rit blijft duren, en gaan. Het is genieten, genieten van de omgeving, van ’t feit dat er quasi geen volk aanwezig is, buiten enkele wandelaars, van de piste ook.

Afbeelding

Afbeelding

Ff zijn we verbaasd als we een Seat zien afkomen, jawel, een gewone Seat Cordoba. Nu waren we net een redelijk technisch stukje gepasseerd, ben ik wel benieuwd naar of hij dat haalt.

Afbeelding

We rijden nog wat verder, ’t is warm, ’t zonnetje brandt genadeloos als ’t niet achter de wolken verstopt zit. Wanneer we aan een volgende doorwading komen besluiten we dat ’t hier een mooie plek is om te picknicken. We kunnen ons op de rotsen zetten, net naast een mooie waterval. Op een tafel met een bankske moet ge hier niet hopen.

Afbeelding

Na een 20-tal minuten komt diene Seat van de andere kant terug, toch maar niet gewaagd aan die technische passage. Ff de moto’s van kant zetten, kerel doorlaten, en verder ons stokbrood met sossiskes opeten.
13u20: De pauze heeft ons goed gedaan, we gaan weer met volle moed verder, ik denk dat we nog maar op de helft v.d piste zijn. Hebben dus nog een mooi stuk te doen.
Wat verder gaat ’t ff steil omhoog, zo’n tien hoogtemeters over een dikke 50m, kom je al snel aan 20% hellingsgraad. Best wel serieus omhoog op een steenpiste, al blijkt ’t makkelijk te overwinnen, de piste blijft dan ook heel goed berijdbaar.
Shulty stopt beneden voor een foto, op ’t bergopje stoppen is not done, dan maar tot boven, en daar een fotootje nemen. Ff ’t gas erop, en wat meer naar voren leunen voor ’t korte klimmetje.

Afbeelding

Afbeelding

Af en toe loopt de piste door een open stuk, kan je ff mooi van de omgeving genieten. Of gewoon door de plassen knallen :clown:

Afbeelding

Dan weer tussen de bomen, lekker genieten.

Afbeelding

Naar ’t eind v.d rit passeren we een grote rivier, een geluk dat we deze niet moeten doorkruisen, maar gewoon over de brug kunnen.

Afbeelding

Wat verder gaat ’t over een breed stuk, met veel putten die vol water staan. Ik heb geen schrik om door een plas te rijden, als hij op m’n lijn ligt, integendeel, maar doordat de putten redelijk diep zijn geeft ’t nogal kloppen op ’t stuur, ik probeer dus een beetje tussen de plassen te rijden.
Op een bepaald moment wil ik een grote plas langs links ontwijken, en hoe ’t gebeurt is weet ik nog altijd niet, waarschijnlijk een moment van onoplettendheid, maar ’t volgende wat ik weet is dat ik, met serieuze pijn aan m’n linkerscheenbeen, in een ong. 40cm diepe greppel zit, naast de piste. Ik ben met nogal wat hotsen en botsen stil geraakt, en heb blijkbaar m’n scheenbeen tegen m’n cilinderbeschermer gekwakt. Damn, ’t doet zeer.
Shulty stopt naast me, en vraagt al lachend “Awel, wooroem doede da naa?”, ik kan me niet inhouden van ’t lachen, en na enkele seconden liggen we beiden bijna naast de moto’s van ’t gieren. Ik zit met tranen in m’n ogen, zowel van ’t lachen als van de pijn aan m’n scheenbeen, ik sta te trillen op m’n poten, van ’t verschieten en van de adrenaline. Straf moment, geloof me :lol:
Shulty stapt af, nog altijd aan bulderlachen, en wil me helpen om uit de greppel te raken, ik zet m’n tractor in z’n één, vertrek en rij wat verder zonder problemen uit de greppel. We zijn dus nog altijd aan ’t lachen, niet te doen.
Ik bekijk m’n been, en vind, met veel verbazing, geen wonde. Gewoon niets, ’t doet nochthans verdomd zeer, en ik ken mezelf, ben niet echt kleinzerig, dan maar geluk gehad zeker.
Uiteindelijk rijden we verder, ikke wat meer op ’t gemak, alhoewel ik zeker niet te snel ging, gewoon ff verstrooid, en dat wreekt zich natuurlijk.
Wat verder staat Stephen op ons te wachten, hij begon reeds ongerust te worden. We leggen ‘m in ’t kort uit wat er gebeurt is, Peter en ik schieten wederom in de lach.
Anyway, dan maar verder rijden.
In de richting waar we heen gaan is ’t ondertussen beginnen onweren, we horen de donder tot hier, maar zolang we op de piste blijven is ’t gewoon droog.
Pas wanneer we op het asfalt terechtkomen is de baan nat, kletsnat, maar nog altijd, het regent niet als wij langskomen.

Afbeelding

Wat verder rijden we terug de grote weg op, ik ben hier ooit, zo’n vier jaar geleden, gepasseerd met de auto, en herinner me de heel smalle, van een pokdalig slecht asfalt voorziene weg tot aan de top. Groot is dan ook m’n verbazing als ik zie dat hier een compleet nieuwe weg is aangelegd, de kortse en slechtste haarspelden zijn gewoon terzijde gelaten, de grote baan loopt naast ’t dorp gewoon gestaag omhoog, en komt wat verder op ’t oude traject terug. Het oude traject dat dan wel fameus vernieuwd, en verbreed is.

Afbeelding

De baan ligt mooi, hier en daar gebruikt men echter nog het oude asfalt, en is er gewoon naast of bovenop bijgegoten, toch maar opletten dus. Ook is men her en der nog aan ’t werken, de baan moet afgewerkt zijn tegen deze winter.
Na enkele km’s komen we aan de markante top, eindelijk met de motor gedaan, die Port de la Bonaigua.

Afbeelding

De afdaling van hieruit begint met enkele haarspelden, en gaat dan gewoon naar beneden, over een lange, bijna kaarsrechte weg tot aan ’t dorp waar we deze voormiddag naar Pla de Beret zijn afgedraaid. Onderweg laten we de GS’en is goed lopen, op een bergpas over de 150km/u gaan, ’t gebeurt niet alle dagen :-P
We stoppen in ’t dorpje, laten de GS’en ff uithijgen, en spreken af om, eens we Bagnères binnenrijden, de baan naar SuperBagnères te nemen. Gewoon om er is geweest te zijn. En om mogelijk van ’t uitzicht te genieten.
16u00: We stoppen net voor Bossòst, om te tanken. ’t Blijkt in Spanje goedkoper dan in Frankrijk. Terwijl we tanken komen er enkele politiewagens de parking opgereden. De één om te tanken, de andere om iets in ’t winkeltje te kopen. Plots horen we gierende banden, een Mitsubichi L200 (zo’n pick up model) is door de verschijning van de politie in de remmen gegaan, ’t tankstation ligt net achter een bocht, de pick up schuift eerst naar ons toe, om net voor hij de weg zou verlaten (en de parking op te schieten) gewoon rond z’n as te gaan, alles met gierende banden. De pick up staat stil, op zijn rijhelft, maar achterstevoren. De agenten vliegen er naartoe, de éne wil de chauffeur helpen, enkele andere houden ’t aanstormend verkeer tegen. Dat laatste werkt op de zenuwen van een jonge gast in een Golf V Gti, als hij dan eindelijk doormag vertrekt hij met slippende banden. Ik zou me toch maar kalm houden, die agenten lopen hier allemaal zwaar bewapend rond. Een ouder Frans koppel wil de parking verlaten, wanneer ze dit doen worden ze direct door een agent opzij gezet. De oudere man is zo van streek dat hij z’n Clio achterwaarts in tot in de haag parkeert. Blijkt dat je de parking enkel mag verlaten langs recht, zonder de weg te kruisen. Er lig idd. een volle witte lijn.
Nog een geluk dat hij voor ons vertrok, we gaan nl. dezelfde richting uit.
Wanneer wij vertrekken doen we dit volgens de regels van de kunst, eerst naar rechts, tot wanneer we een legale mogelijkheid zien om ons te keren. Straffe stoten dewelke men op z’n verlof tegenkomt :roll:
De weg naar boven op de Portillon is nat, ik probeer ’t tempo van m’n makkers te volgen, maar slaag er niet in. Ach, waarom zou ik me opjagen, ik stop boven op de top, heb hier nog geen foto van.

Afbeelding

De weg naar beneden doe ik op m’n gemak, wanneer ik in ’t dorp aankom zie ik niemand. Die zullen al naar boven zijn denk ik dan. Wat verder zijn er wegenwerken aan de gang. Een jonge kerel staat met een rood bordje het verkeer tegen te houden, ik rij tot aan de kop v.d file, en vraag ‘m hij hier recentelijk twee GS’en heeft zien passeren. Nope, blijkt z’n antwoord.
Die zijn dus ofwel achter mij, ofwel vergeten dat we naar SuperBagnères gingen, anyway, ik mag door, net als de rest natuurlijk, en rij eerst naar een waterval. Die kan wel is de moeite zijn, aan z’n benaming zal ’t niet mankeren, Cascade d’Enfer. ’t Valt tegen, blijkt dat je, om een mooi zicht te hebben, ’t laatste stuk te voet moet, en ’t begint te regenen, mij niet gezien. Ik probeer nog via een bruggetje langs een andere kant verder te raken, maar al gauw stoot ik op nog een verbodsbord, deze keer van EDF, Electricité de France.
Als er dan nog een helicopter komt aangevlogen dring ik niet meer aan, en neem een foto v.d waterval voor zover ik er iets van zie.

Afbeelding

Afbeelding

Dan maar verder tot boven, een leuke weg, maar zoals er dertien in een bergdozijn zitten. Niets speciaals dus.

Afbeelding

Boven staat er een groot, en vooral mooi gebouw, één of ander hotel. Bereikbaar via de kabellift.

Afbeelding

Van op de rand van de parking zie je het stadje Bagnères-de-Luchon liggen, evenals het mooie weer eens je de bergen verlaat, zal voor binnen enkele dagen zijn.

Afbeelding

Ik bel is naar Shulty, om toch maar zeker te zijn, blijkt dat ze ’t dus compleet vergeten zijn, en al een tijdje in ’t hotel zitten. Ze vroegen zich al af waar ik bleef, nu weten ze ’t en moeten niet ongerust zijn.
Terug naar beneden dan maar.

Afbeelding

17u45: Eens beneden zet ik de GSA op de privé parking, ga luisteren bij Stephen wanneer we afgesproken hebben, en zie dat ik nog ruim de tijd heb. Ik laat me languit op ’t bed vallen, ff uitrusten.
19u30: Ik maak me klaar om te gaan eten, ondertussen is ’t weer opgeklaard buiten. We gaan terug naar ’t zelfde restaurant, en na een lekker avondmaal en een fleske wijn keren we, letterlijk moe maar voldaan terug naar ’t hotel.
Alhoewel ’t maar een kort ommetje was zijn we allemaal redelijk moe, tegen 22u00 zitten we ieder in onze kamer, ik kijk nog naar een film maar val al snel in slaap, tv uitzetten, en knorren maar...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 11, naar Andorra...

En daarvoor moeten we voor een stuk dezelfde weg nemen als gisteren, terug de Porillon over, naar Vielha, en dan wederom de Port de la Bonaigua over, maar dan verder richting Sort. We klagen niet, ’t is een amusante baan om te rijden.
08u30: We zitten samen aan ’t ontbijt, overlopen de route van vandaag ff, aangezien deze redelijk kort is, amper 185Km. We kunnen in Andorra wel enkele dingen gaan bekijken, dat wel, maar we zien wel eens we in Soldeu in ’t hotel zitten.
09u00: We beginnen met de motoren op te zadelen, ttz. eerst ze voor ’t hotel te plaatsen, en dan alle bagage, en da’s best wel een hoop, naar beneden zeulen via de veel te kleine lift. Ach, er is tenminste een lift, als ’t met den trap zou zijn is ’t zeker miserie.
Rond den tienen zijn we eindelijk klaar, en verlaten we Bagnères-de-Luchon, naar Spanje.

Afbeelding

De Portillon zijn we algauw over, ik ga er van uit dat we wel ergens een Supermercado gaan tegenkomen, uiteindelijk zijn we zelfs Vielha al voorbij en hebben we nog altijd niks gezien, had ik mogelijks toch maar beter in Bagnères naar de SuperU geweest.
Gelukkig komen we in Salardu een klein winkeltje tegen, waar net voldoende ligt om ons te plezieren. En ’t is een klein stopje, leuk, want ondertussen is ’t al warm geworden.

Afbeelding

Onze tweede passage over de Bonaigua is een heel leuke, we stoppen elk apart en nemen foto’s van mekaar, actiefoto’s.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Van hieruit is ’t de baan volgen naar Sort, langs de rivier. Deze rivier begeleide ons reeds gisteren tijdens ons rondje onverhard, maar is hier al een pak breder. De weg loopt vlot, met soms toch nog een wel heel brede haarspeld. Niet door de dalingsgraad, maar gewoon rond een rots ofzo. Af en toe komen we wegenwerken tegen, ook hier wordt de bovenste laag hernieuwd. Anyway, ’t gaat vooruit.

Afbeelding

’t Gaat heel goed vooruit zelfs, rond 12u30 zitten we in Sort, en draaien we de N260 op, een mooie kronkelende weg die op z’n maximum 1725m hoog is, op de Collado dell Canto.
We besluiten om tot daar te rijden alvorens ons stokbrood op te peuzelen, ’t is ondertussen nl. heel warm geworden, meer dan dertig graden volgens de thermometer op Shulty’s GSA.
12u50: We stoppen aan de top, er staan enkele tafels met banken, prima dus.
Shulty ziet een onverhard baantje dat de berg oploopt, het gaat fameus steil omhoog, maar terwijl ik dat denk zet Shulty al aan. Als dat maar goed komt.

Afbeelding

Zolang hij niet moet stoppen, of gewoon nog maar inhouden zal ’t wel lukken, maar dan... hij moet ff van ’t gas, stopt, en dan is ’t voorbij, hij raakt niet meer omhoog.

Afbeelding

’t Achterwiel spint door, hij probeert en probeert, maar omhoog gaat die GSA alvast niet meer. Uiteindelijk besluit hij om de neus te keren, en door ’t voorwiel afwisselend naar links en rechts te draaien zakt ’t voorwiel in de juiste richting. Hij kan de berg af :eye:

Afbeelding

Genoeg gek gedaan, we gaan eten nu. De tafels met banken zijn welkom, de vele teksten in ’t tafelblad gegraveerd doen me vermoeden dat ze regelmatig gefrequenteerd worden. Aan ons dan maar om ook ons aandenken achter te laten.

Afbeelding

We blijven nog wat zitten, van ’t zonneke genieten. We hebben tijd met overvloed, als we nu gewoon doorrijden zijn we binnen anderhalf uur in ’t hotel. Is niet nodig.

Afbeelding

Wat later zetten we toch waar aan. De N260 is een mooie weg, zo goed als perfecte staat, en altijd leuke bochten, zonder echt gevaarlijk te worden. Een aanrader voor als je in de regio passeert, zeker weten!
Wat verder stoppen we aan een uitzichtspunt, hier kun je kilometers ver zien.

Afbeelding

We zien ook dat er wolken zijn, en naarmate je naar de bergen kijkt worden ze prominenter aanwezig, en gaan eerder naar de grijze tinten neigen. Een evolutie die ik minder leuk vind, ’t zou wel is, zeker in combinatie met deze hitte, straks een serieus onweer kunnen produceren. Ach, we zitten vanavond op hotel, dus da’s al geen probleem, ik zou echter wel graag nog een ommetje rijden in Andorra nu ik er toch ben.
Verder rijden, we zakken nu tot Adral, in de vallei. De laatste km’s gaat ’t vlot naar beneden, met weer wat leuke haarspeld- en slingerbochten, we verlaten duidelijk ’t hoogplatteau waar we zo’n 20km op gereden hebben. Eens beneden zitten we op de grote weg die van Lleida naar Andorra loopt, de C14. En da’s maar saai, maar verplichte kost.
In La Seu d’Urgell gaat ’t ergens linksaf, we zijn op de weg naar Andorra. We zetten ons zoveel mogelijk recht op de motoren, ’t is broeierig warm, en vochtig. Er zit echt wel iets te gebeuren in de lucht, dat voel je gewoon.
Ietsje later komen we aan de grens, en dit is nog een echte grenspassage, eentje zoals we al jaren niet meer gewoon zijn in de EU. Eerst de Spaanse douane passeren, en dan is ’t aan de Andorrese douane.

Afbeelding

Jippie, we zijn in Andorra, weer een doel op zich gerealliseerd. Nu is ’t rijden naar Andorra La Vella, en dan tot aan ’t hotel in Soldeu, halfweg de klim naar de Port d’Envallira. Nog zo’n 25km rijden dus.
In de hoofdstad zelf blijkt plots waarom ik al die negatieve commentaren op diverse fora lees, als motard is ’t echt geen pretje hier. Veel verkeer, draaien en keren, rode lichten, roetwalmen brakende wagens. Aan het leuke gedoe dat je hier wel kan beleven, zijnde een dagje shopping heb je als motard geen boodschap, wegwezen hier, en hoe sneller hoe beter.
We geraken eindelijk de stad uit, nu is ’t nog een kwartierke rijden tot aan ’t hotel. Ik twijfel echter of we ’t droog gaan houden, ’t is niet ver meer, maar de wolken boven onze hoofden zijn bijna zwart, en het voelt zo zwoel aan dat je precies onder de douche staat, met kledij en al.
Yes, we rijden ’t bordje Soldeu voorbij, we zijn er, en net dan gaan de hemelsluizen open. ’t Begint direct serieus te regenen, dikke, kletterende druppels, met zelfs wat donder en bliksem om duidelijk te maken dat ’t niet voor te lachen is.
We stoppen aan ’t hotel, ik heb niet gereserveerd ofzo, maar ben hier enkele jaren geleden geweest, en was heel tevreden van de kamers, netheid, onthaal en de prijs. Ik kan iedereen Hotel Bruxelles in Soldeu aanraden, niet groot maar prima in orde.
We hebben ieder een kamer, wachten ff op een minder moment qua regenval, halen de dingen die nat kunnen worden van de GS’en, en beginnen ons gepak naar de kamer te dragen.
Shulty en ik krijgen ff een vermaning van een agent, die lopen hier trouwens in ’t blauw, maar met fluo geel en oranje schouderstukken rond, maar soit, die vermaning dus, omdat we plat voor ’t hotel staan, op een met schuine strepen gearceerd vak, waar je dus absoluut niet mag parkeren.
We zetten de motoren dus achteraan, plaats genoeg, echter geen mogelijkheid tot een garage ofzo, heb je hier ook niet echt nodig me dunkt.
Nu, ’t is 15u20, en we zitten in ’t hotel. Veel te vroeg dus. Nu is ’t dus echt wel goed aan ’t gieten buiten, maar toch, het kriebelt bij mij.
Ik vraag aan m’n maten of ze meegaan, ik wil nl. de Coll d’Ordino doen, en de klim naar Arcalis rijden. Op Arcalis komt ergens volgende week de eerste bergrit v.d Tour aan, ben benieuwd naar de strijd tussen Contador en “The Boss” Armstrong.
Ze bekijken me met een verbazende blik in hun ogen, kijken enkele seconden naar buiten waar ’t water met bakken uit de lucht komt gevallen, en bekijken mij dan weer, met een blik van “Duuh, wat denk je???”. Ok, dan ga ik maar alleen, ik heb er gewoon zin in, regen of geen regen.
Een klein half uurke later zet ik aan, heb m’n tanktas maar in ’t hotel gelaten, alsof ik m’n Canon met dit weer ga gebruiken, dacht ’t niet. Ik heb dan maar Stephen z’n compacte digi meegekregen, die kan tegen de regen.
Anyway, ik vertrek, Stephen zet me zonder dat ik ’t weet op de gevoelige plaat.

Afbeelding

Eerst een stukje naar de hoofdstad rijden, en al snel merk ik dat m’n Rallyvest wel droog zal blijven, maar toch te koud aanvoelt. Onder de beschutting van een tankstation wissel ik snel van vest, m’n doorwaaisjaaltje gaat ook de koffer in voor m’n windstoppersjaaltje, en de waterdichte handschoenen gaan aan. Nu ben ik er klaar voor, laat ’t water maar komen, niets kan me deren :mrgreen:
Na enkele minuten rij ik de klim naar de Coll d’Ordino op, een steile klim met veel haarspelbochten maar gelukkig met een perfecte asfaltlaag. Toch is ’t opletten geblazen, het water loopt in de haarspelden met beken over de weg, en brengt vanalle puin en steentjes mee, ’t is nog altijd serieus aan ’t gieten, nu toch al meer dan een uur.
Wat verder stop ik om enkele foto’s te schieten, maar met dit weer lukt ’t niet echt goed, ik krijg de lens geen seconde droog. Zelfs als ik ’t toestel naar beneden mik raakt de lens nat, gewoon door de regendruppels die op mij afketsen. Ach, heeft ook z’n charme zulke foto’s.

Afbeelding

Boven op de col wordt ’t droog, ik denk dat ik boven de onweerswolken zit. Ik zie dat de vallei naar El Serrat en Arcalis weliswaar onder de wolken ligt, maar dat ’t momenteel niet regent, houden zo.

Afbeelding

De afdaling is op ’t gemak, ook hier liggen puin en steentjes her en der in de bochten. In Ordino draai ik de baan op naar Arcalis, een grote baan, want in de winter één v.d grootste skistations van Andorra. Tijdens de klim naar boven, die in stukken vals plat en dan weer enkele haarspelden gaat, zie ik diverse watervalletjes, en de beek die in een riviertje veranderd is.

Afbeelding

Wat verder is er de tunnel, die zijn ze momenteel aan ’t opkuisen, een proper laagje verf aan ’t geven voor de Tour. Op de parking die net na de tunnel ligt is m’n net begonnen met de constructie van een grote tent. Maar hier eindigt de klim niet, die gaat nog enkele km’s door, via een serie van haarspelden.

Afbeelding

Nog enkele km’s verder kom ik aan ’t eind van het asfaltlint, hier stoppen de bussen vol skiërs in de winter, hier beginnen de skiliften tot op de pistes. Hier begint ook een steenpiste, die mogelijk tot één v.d hoger gelegen skiliften gaat. Ze ziet er makkelijk berijdbaar uit, maar in dit weer, en op m’n eentje ga ik er me niet aan wagen, er moest maar is iets verkeerd gaan. Ik heb hier trouwens geen gsm ontvangst, dus m’n companen verwittigen is er ook niet bij. Ben al blij dat ik tot hier is ben geweest, zij ’t in echt hondeweer.

Afbeelding

Afbeelding

Voila, been there, done that! Weer eentje voor m’n lijstje. Nu de terugweg, die valt goed mee, ik heb de indruk dat ’t ergste van ’t onweer voorbij is. Her en der begint ’t ff te druppelen, voor enkele minuutjes, dan weer is ’t droog. De baan, die ligt er evenwel overal nog nat, glad en soms zelfs gevaarlijk bij, op ’t gemak dus.
Ik rij terug naar ’t hotel via dezelfde weg, terug over de Coll d’Ordino dus. De hoofdstad kan me momenteel niet boeien, de omweg langsdaar doe ik dus niet.
Wanneer ik beneden ben, terug op de grote hoofdweg valt m’n oog op een reclamebord naast de weg. “Musee de la moto” zegt ’t bord. Hmm, heb toch tijd genoeg, ff een bezoekje wagen.
Een ticket kost 2€, da’s niet onoverkomelijk, ik laat m’n helm en handschoenen bij de ticketverkoopster.
Ik zie vanalle bizarre creaturen staan, ouwe dingen die er amper uitzien als een motor, maar dus wel twee wielen, een motor en een stuur hebben.

Afbeelding

Damn, de fotocamera beslaat, sorry voor de lamentabele kwalitiet.
Dan verder zie ik enkele modernere motoren staan, die je wel niet zo vaak tegenkomt, oa. een Benelli 750 sei, een DKW met wankelmotor, een mooie R90S en nog wat mooie dingen.

Afbeelding

Na een half uurke heb ik ’t gezien, ’t is de moeite waard als je een echte motorliefhebber bent, voor de neutrale toeschouwer zijn ’t waarschijnlijk gewoon een hoop mooi gepoetste motoren, en niets meer.
Ik kom buiten en zie dat het onweer voorbij is, de wolken zijn aan ’t openscheuren, en op enkele plaatsen komt de blauwe lucht er weer door.

Afbeelding

Eens terug aan ’t hotel geef ik ’t toestel terug aan Stephen, die buiten aan ’t wandelen is, thanks voor ’t lenen, was een superidee :razz:
Na wat uitrusten op ’t bed, en een deugddoende douche gaan we eten, ’t is hier lekker, [al weet ik niet meer wat gehad heb] en we bespreken de route voor morgen. Eerst via de bergen naar Carcassonne, en van daar via de autosnelweg over Beziers richting Millau.
Dik 450km, er valt mogelijks nog aan te passen, want we zijn alweer vermoeid aan ’t raken, ondanks dat we niet camperen blijft ’t een vermoeiende bedoening. Het tempo ligt nooit op ’t gemak, meestal wordt er flink doorgereden en de concentratie is dus altijd maximaal nodig, en aanwezig, hetwelk niet te onderschatten valt.
Na een fleske wijn en een dessert gaan we naar ons bedje terug, en ik lig al snel in slaap, tot morgen...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

:drunken: Ben weer helemaal daar......thx!!! :wink:
R1150GSA '04
R1200GSA '10
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 11, het onweer en de brug van...

09u00: Ontbijt, en ’t smaakt, al moeten we wel ff wachten op ons tweede mandje brood.
Na ’t ontbijt is ’t wederom opzadelen, hetgeen er gisteren niet op mocht blijven door ’t weer moet er nu weer op. Aan de bar hoor ik van de uitbaters dat ’t onweer van gisteren de moeite was, uitzonderlijk lang voor de regio, in Andorra stad stond ’t water in sommige straten zo’n 25cm hoog, en was de avondspits een ware ramp. Gelukkig ben ik via de Col d’Ordino terguggekeerd, en niet de stad zoals ik innitieel van plan was.
Ik stap nog ff de winkel rechtover het hotel binnen, ze doen solden en koop me enkele T-shirts van The North Face, altijd kwaliteit en prettig om dragen.
10u00: We vertrekken, ’t is warm maar dof, en hangt regen in de lucht alhoewel het hier matig tot licht bewolkt is. Hop, naar de top v.d Port d’Envallira, met z’n 2408m de hoogste pasweg in de Pyreneën.
En wat zie je dan, eens je op de top staat? Benzinepompen! Yep, een stuk of vier, en dit dus op de hoogste baan in dit bergmassief. Een beetje misplaatst als je ’t mij vraagt, maar ja, ’t is niet anders.

Afbeelding

Steph schiet nog enkele foto’s van ons bij ’t verlaten v.d Envalira.

Afbeelding

Afbeelding

Ietsje verder ligt Pas de la Casa, het eerste stadje dat je tegenkomt als je van Frankrijk Andorra binnenrijdt. Daar stoppen we ff. Ik wil nl. een USB-stick kopen om direct na de reis de foto’s van m’n trawanten mee te nemen, en ik weet dat electronica in Andorra een stuk goedkoper is. Ook gaan we op zoek naar een landensticker van Andorra. Ik wil een souvenier van hier hebben.
M’n stick vind ik al gauw, maar de landenstickers worden moeilijker om vinden. Bij navraag aan de uitbaters van enkele winkels blijkt dat zo’n landensticker verplicht op de auto hangt, maar dit altijd bij de garage gebeurt. Ik geef m’n zoektocht op, ga terug naar Steph en Peter, en zie dat Peter toch iets gevonden heeft. Yes, ik vind uiteindelijk een ovale sticker met de kleuren v.d nationale vlag, we kunnen eindelijk Andorra met een goed gemoed verlaten :mrgreen:
In de verte zien we heel donkere wolken de vallei intrekken, ’t zal niet lang meer duren.

Afbeelding

We rijden tot aan de grens, daar moeten we aanschuiven in de file. Ik stel voor om de file voorbij te gaan, en net voor de douanepost ons ff opzij te zetten, en de regenkledij boven te halen. Op ’t moment dat ik dit uitleg begint ’t al te drupellen, geen tijd om te verliezen dus.
Enkele minuten later zijn we klaar om al wat de natuur te bieden heeft te overwinnen, laat maar komen dat regenbuitje...
Tja, als je dat denkt, dan doet de natuur z’n best om je ongelijk te bewijzen, ’t gevolg is een serieuze regenbui, eentje dat niet zomaar zal ophouden :-?

Afbeelding

In Ax-les-Thermes nemen we de D613, om na enkele bochten rechts de D25 op te draaien, de weg naar de Port de Pailhères. Een smalle, technische bergpas die tot 2001 hoog gaat. En zulks in dit weer, zal nog leuk wezen.
Rond Ax, en zolang we niet echt de hoogte ingaan valt ’t nog mee, ’t druppelt wel, maar da’s geen probleem, erger wordt ’t als de baan omhoog begint te kronkelen. Daar gaan de hemelsluizen hélemaal open, wordt ’t zicht soms serieus beperkt en last but not least, horen we de donderslagen links en rechts van ons weerklinken. Donder betekent dus ook bliksem, die zien we niet door de wolken, maar is er dus wel.

Afbeelding

En wij zijn hier, zittend op een hoop metaal, naar de top van een bergpas aan ’t rijden, en ’t is wel degelijk een top.
Het enige wat we op de top zien is een kleine schuilhut, in steen. Net als we die hut willen binnengaan, komen er drie gekken toe. Of hoe noemt ge anders een fietser die dit weer gaat trotseren, die zijn nog dwazer dan ons!

Afbeelding

En van ons vind ik ’t al dwaas om in dit weer hier te vertoeven.

Afbeelding

Na enkele minuten stopt ’t ff met regenen, ’t begint nl. te hagelen :eye:
Man, man, wat een weer, zelden meegemaakt zoiets, ooit is op de Jullierpas in een wolkbreuk gezeten, maar dit is minstens even erg.
In de verte zien we wel een opklaring ofzo, nog waat minuten later is ’t ergste voorbij.
We zien zelfs de weg lopen, da’s al een grote verbetering tov. Daarnet, dan was ’t zonder overdrijven puur op gps rijden, spooky shit dude!
Anyway, we gaan dan maar verder, Port de Pailhères, de moeite waard, al was ’t vooral door de meteorologische condities.

Afbeelding

Nu is ’t naar Carcassonne, via de Gorges de St-Georges. Een mooie kloof waar we toch wel een dikke 20min doorrijden, spijtig genoeg blijft ’t regenen, en is de weg bezaaid met spekgladde repen en stukken, soms de grootte van een half wegdek, pek. En da’s best gevaarlijk, m’n GSA glijdt enkele malen weg, zowel voor als achter, ondanks dat ik een zo vloeiend mogelijke lijn probeer te rijden. EXP of niet, slippery when wet.

Afbeelding

13u30: We stoppen in Quillan, ’t is de eerste maal dat ’t stopt met regenen sinds we aan Port de Pailhères begonnen, nu toch zo’n kleine drie uur geleden. ’t Wordt tijd gedomme. Als we aan de SuperU staan begint Stephen z’n panisch z’n portefeuille te zoeken, hij vindt ‘m niet.
Peter en ik gaan snel ons aankopen doen, in de winkel staat de airco zo hard dat ‘t, in combinatie met onze doorweekte kledij, heel koud aanvoelt. Snel naar buiten dus.
Daar is Stepj nog altijd achter z’n geld etc. aan ’t zoeken, hij zegt dat hij z’n portefeuille kwijt is. Gelukkig zitten niet al z’n papieren erin, maar wel z’n betaalkaarten en geld. En da’s al voldoende reden om f te beginnen panikeren, zo’n 1300km van huis.
Na alles nogmaals doorzocht te hebben, zijnde alle zakken in alle vesten, de topkoffer en tanktas voor de derde keer klinkt ’t besluit hard. Tja, weg, kwijt, noem ’t wat je wil, ’t resultaat is ’t zelfde. Steph zegt dat hij weer naar Andorra gaat, het is daar dat hij, bij ’t betalen van z’n tankbeurt, de laatste keer z’n geld, of kaarten gebruikt. Damn, da’s zo’n dikke 170km terugrijden.
Net op dat moment zie ik iets leuk, nl. een portefeuille, nat en geklemd tussen de rechter zijkoffer en de roltas achterop. Ik haal ‘m tevoorschijn, en Steph kan terug lachen. Wat zeg ik, hij begint bijna te huppelen van vreugde.
Nog een geluk dat ’t leder nat is geworden, anders was hij er gewoon vanaf getrild en gegleden, nu is hij zo’n dikke drie uur achterop blijven liggen. Ge ziet, ge moe nie schoon zijn om geluk te hebben hé :lol:
Allé, Stephen koopt ‘m ook wat eten, gooit ’t binnen, en we zetten aan, richting de oude stad van Carcassonne. Het regent al niet meer, maar de baan blijft wel nat liggen, de weg is veranderd van een leuke bochtige weg naar een grote National, saai spul dus.

Afbeelding

Als we Carcassonne binnenrijden zie ik direct dat we niet langs de meest geschikte weg zijn gegaan, die loopt nl. net buiten ’t centrum, en vandaar heb je een prachtig mooi zicht op de oude stad en z’n omwallingen. Nu zitten we in de moderne stad, in de file, met een damp vochtig pak, in de warmte gaar te koken. Niet goed voor m’n humeur, ik ben vandaag sowieso al een beetje uit m’n normale doen, dit erbij doet dan ook geen goed.
Als we dan op de grote baan richting kust zijn, maar niet de juiste weg naar de ingang v.d oude stad vinden heb ik er ff genoeg van. Ik stop aan de kant v.d weg, en loop nog een minuut ofzo te ijsberen en te vloeken. Het weer, de hoge vochtigheid in combinatie met de warmte, het feit dat ik de ingang v.d Cité niet vind, en dat ik zo’n hoge verwachtingen had van het zicht op de Cité vanop die ringweg rond de nieuwe stad, en ik absoluut een foto met m’n GSA wou vanop die locatie, al die dingen samen doen me ff ontploffen :-x
Shulty ken ’t me nu al enkele jaren, weet dat hij me gewoon ff met rust moet laten, en na nog wat minuten lopen en zitten foeteren komt hij me kalmeren. Thanks mate! :wink:
Soit, nog wat later spreken we af om ’t nog één keer te proberen, we rijden terug de Avenue du Général Leclerc op, en deze keer zie ik direct de juiste weg. We rijden tot aan de ingang van de Cité waar Stephen op verkenning gaat.

Afbeelding

Peter en ik hebben het hier al gezien, binnen de omwaling is ’t gewoon een allegaartje van toeristenwinkeltjes en kleine restaurants.

Afbeelding

Mooi, dat wel, maar ik vind de buitenkant, althans het totale plaatje, tien keer impossanter.
In de Frans-Italiaanse grensregio vindt je soms nog mooie, oude steden, zoals de oude stad van Briançon, maar de dat zijn bijna allen fortificaties van de hand van Vauban, een militair ingenieur uit de 19e eeuw. Maar wat je hier ziet is zoveel ouder, athans, op ’t eerste gezicht, blijkt dat de oude stad in 1853 grondig gerenoveerd werdt, en zelfs bijna met de grond gelijk werdt gemaakt door z’n bouwvallige staat waarin het vertoefde voor de bijna 40jaar durende renovatie begon.
Een markant detail zijn de daken, Eugène Viollet-le-Duc, de architect die de renovatiewerken overzag was een noorderling en heeft het boeltje een eigen “touch” gegeven, de puntige daken uit leien zijn compleet van zijn hand, waar het voor de regio normaal gezien minder steile daken zijn bestaande uit tegels.
Soit, een leuk weetje dus...
15u30: Nu, na een kwartierke heeft Steph ’t wel gezien, en maken we ons klaar om verder te rijden. We moeten vanavond nog tot Millau geraken, om een ander wonderlijk bouwwerk te aanschouwen, zij ’t iets moderner dan hier.
En da’s nog een fameus stuk rijden, Shulty heeft absoluut geen zin in de dik 200km autosnelweg als we over Beziers rijden, en stelt voor om binnendoor te gaan. Hij heeft de route gisteren nacht gemaakt, ’t zit dus wel goed in mekaar, maar toch, dik 170km binnendoor, we zijn er nog niet direct. We kiezen toch maar voor de route binnendoor, laten we zeggen dat ’t een uitgelezen kans is om de regio tussen de Pyreneën en de Tarn is te ontdekken.
Al snel gaat de route over een heuvelachtig parcours, lange tijd blijft de oude stad achter ons mooi wezen, maar uiteindelijk verdwijnt ze uit ’t zicht, ’t gaat hier redelijk op en neer.
We moeten een tussengebergte, de “Montagnes Noire” over, maar eerst stoppen we om te eten. Tijdens ons laat middagmaal blijken we niet alleen te zijn, niet alleen is de tafel vergeven van groene bladluisjes, maar een reuzegrote kever doet z’n intrede.

Afbeelding

Wat later passeert er ons een uitzonderlijk transport, hetzelfde dewelke we een half uurtje eerder waren gepasseerd dmv. een alternatieve route te nemen. Echt passeren was er niet bij, de zwaantjes zouden ’t waarschijnlijk niet geaprecieerd hebben.

Afbeelding

Het zijn dus wieken van een windturbine, serieuze lange me dunkt, zo’n dikke 25m minimum per wiek.
Damn, daar gaan we straks weer achter zitten, als we wat later de achterliggende file bereiken hebben we geluk, de vrachwagens slaan een weg in, en ’t gewone verkeer kan weer z’n ding doen. Verder door de beboste regio dat ’t hier is, over iets wat op een “col” lijkt, maar nergens melding van gemaakt wordt, wederom de regen in, da’s wel minder, maar wat verder doen we toch een stopje. Van hier heb je nl. een mooi zicht op ’t stadje Mazamet.

Afbeelding

Ook zie je duidelijk waarom men deze bergrug de Montagnes Noire noemt, de bomen geven ’t een onheilspellend donkere tint aan.

Afbeelding

Soit, terug verder rijden. Van hieruit gaat ’t door ’t stadje, en dan weer omhoog, terug door de bossen, met soms zelfs héél smalle en donkere baantjes tot gevolg, wel geestig rijden.

Afbeelding

Weeral wat verder draait ’t weer helemaal om, ten goede welteverstaan. ’t Wordt nog een stralende zomerdag, en we zitten op ’t hoogplatteau waar diverse rivieren zich een weg doorheen hebben geslepen, oa. de Tarn, de Ardeche, de Rance en de Dourdou.
Het landschap wordt hoofdzakelijk bepaald door de landbouw, overal zie je ronde hooibalen, of koeieweiden, of nog ander gewas, weetikveelwelk.

Afbeelding

Op den duur komen we in de buurt van Millau, ik verwacht om de brug ieder moment voor ons op te zien doemen, maar ’t duurt nog een tijdje. Plots is ’t dan toch zover, we zitten op de D992, en die loopt mooi onder de brug door.

Afbeelding

19u00: We stoppen bij ’t pointe de vue, waar ook één of ander te zien valt, maar we zijn net te laat, ’t bezoekerscentrum sluit om zeven ’s avonds.
Dan maar zo van ’t uitzicht genieten, en geloof me, ’t is best indrukwekkend.

Afbeelding

Ik poseer ff, en laat de fotograaf in Stephen bovenkomen, hij zegt me wat te doen, en als ik goed luister doet hij de camera klikken. Zo voelt ’t dus om model te spelen :clown:

Afbeelding

We gaan weer verder, Stephen zegt dat hij een weg weet naar een subliem uitkijkpunt, we volgen ‘m dan ook als hij een zijstraat indraait, ook als die zijstraat verandert in een smal asfaltbaantje, zelfs nog verder wanneer het asfalt al snel overgaat in ruwe steenslag, maar wanneer het baatje amper nog een dikke meter breed blijkt, dan denk ik toch dat Stephen verkeerd is. Anderzijds hebben we wel een mooi zicht op de brug.

Afbeelding

Peter gaat nog wat verder verkennen, maar na enkele minuten keert ook hij terug, ’t wordt nog smaller dus da’s een duidelijke “no go”.

Afbeelding

Na enkele minuten van ’t zicht genieten gaan we verder, ’t wordt al laat en we hebben nog geen hotel. Peter neemt ’t adres van de locale Campanille in z’n gps, maar da’s volledig aan de andere kant v.d stad. Met nog een locale omleiding, die ons door een oud gedeelte van een wijk, met straatjes van amper een auto breed, duurt ’t bijna een half uur eer we er zijn.
Wanneer ik naar de prijzen van ’t hotel ga kijken ben ik rap terug, bijna 100€ voor een overnachting, no way in hell 
Gelukkig is er aan de overkant een bowlingzaal, met achterliggend hotel. De prijzen zijn acceptabel, zo’n 42€ per kamer, met douche, wc en airco. Doen dus, en we kunnen straks hier ook eten, eens zo makkelijk.
We krijgen naast elkaar liggende kamers, aan de achterkant, veilig voor de motoren te stallen.
Eens we zowat gesetteld zijn is ’t tijd voor nog een fotooke, heb ik tenminste m’n camerastatief niet voor niets al dik 4000km zitten meezeulen.

Afbeelding

Rond negenen gaan we eten, ’t blijkt in de bowlinghall dansavond voor de tussenleeftijd te zijn, nog geen senioren dus, maar zeker geen jeugd, mensen van rond de veertig tot vijftig ofzo. Veel accordeonmuziek, niet m’n stijl, van m’n maten ook niet, gelukkig is ’t nog heel warm en kunnen we buiten op ’t terras van ons avondmaal genieten.
’t Smaakt, en we blijven nog een tijdje van de warme zomeravond genieten op ’t terras, het dansende volk van binnen komt en gaat, meestal op een normale manier, heel soms met wat waggelen en veel koppeling verslijten als de auto wegrijdt.
’t Is laat als we gaan slapen, een stresserende dag voor mij, met een kort maar hevig kookpunt tot gevolg, veel mooie en spannende dingen gezien, ’t was weer de moeite, morgen een nieuwe dag, tot dan...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 13, what’s in a name... euh, number, ofte, pech onderweg...

08u30: Opstaan, waske doen, aankleden, en vertrekken. Da’s wat we nu gaan doen.
Normaal zou ’t nu richting de Ardeche gaan, maar aangezien we een dag extra in de Picos zijn gebleven laten we de Ardeche vallen. We moeten deze avond bij Koen (Motard d’Allier) geraken, we hebben onze laatste overnachting in z’n B&B geboekt.
Nu, da’s wel een eindje rijden, we kunnen dus niet alles doen wat we initieel gepland hebben, maar da’s dan maar voor een andere keer.
09u00: We zijn bijna klaar, de motoren zijn opgeladen, behalve diene van Shulty. Gene stress op congé, da’s zijn credo, en hij houdt er zich duidelijk aan. Ach, ergens heeft hij gelijk :mrgreen:
09u45: We vertrekken, we gaan van hier naar de A75, de autosnelweg naar Clermont-Ferrand. Aangezien we reeds aan de noordkant van Millau zitten passeren we de brug niet, spijtig, had er wel is willen overrijden, volgende keer dan maar. Naar ’t schijnt is de overtocht op de brug zelf niet spectaculair, je ziet er quasi niks van, maar toch, ‘k wil ’t gedaan hebben.
Niet vandaag dus, we hebben zo’n dikke 200km te gaan door het Centraal Massief alvorens we net voor Clermont zelf de A75 gaan verlaten, en naar de Puy de Dôme gaan.
10u30: Eerste tankstop voor vandaag, en de mogelijkheid om iets voor ’t eten te scoren. We doen ’t op ’t gemak, als we rond 12u00 de A75 kunnen verlaten zijn we dik op schema.
11u00: We zitten op die A75, zonder péage, en da’s op zich verbazingwekkend, zeker als je ziet dat dit toch een mooi onderhouden, en in prima staat verkerende autosnelweg is. Ik verbaas me ook over ’t feit dat je hier zo hoog zit, op een zeker moment, en ondanks dat ’t zonnetje schijnt, wordt ’t nogal fris, we rijden bijna op 1200m hoogte. ’t Gaat hier vlot op en neer en ik vind ’t best een mooie regio, we passeren de afslag Chaudes-Aiges, heb ik m’n ouders indertijd nog horen over vertellen, altijd leuk als je dan zelf ook is in die regio komt, we passeren ter hoogte van St-Flour het Viaduc de Garabit, een in rode menium geschilderd ijzeren spoorwegviaduct, vergelijkbaar met het Viaduc de Fades, zichtbaar vanop de autosnelweg. Spijtig genoeg geen tijd om een fotootje te nemen.
11u30: Rond Issoire zien we de Allier naast de autosnelweg stromen, het water ziet er bruin uit, het zal hier waarschijnlijk geregend hebben, hopelijk blijft ’t droog vandaag.
11u50: We verlaten de autosnelweg, en volgen de gps die ons naar de Puy de Dôme stuurt. Wanneer we op een groot rond punt komen, en ik een gaatje zie in ’t verkeer duik ik erin, maar in m’n enthousiasme mis ik de juiste afrit. Ik doe dus nog een rondje, en plots ben ik m’n companen kwijt. Dju, weeral :oops: Tja, dan maar gewoon de gps volgen, we gaan tenslotte allemaal naar ’t zelfde punt. Ik moet blijkbaar door de stad, om daar uiteindelijk de juiste weg te nemen. Die loopt via ’t dorpje Royat, net buiten de stad zelf en is verbazend leuk om rijden, kort, amper enkele km lang, maar met enkele haarspeldjes blijft ’t leuk sturen.
12u25: Bij ’t verlaten van Royat zie ik reeds het silhouet van de Puy voor me opdoemen, zij ’t half in de wolken. Ik vrees voor ’t zicht van daar boven.

Afbeelding

Wanneer ik enkele minuten later bij ’t tolhuisje aankom staan Stephen en Peter me reeds op te wachten, blijkt dat zij zowat direct na mij dat rond punt zijn opgereden, me plots niet meer zagen rijden, en dan maar tot hier doorgegast hebben.

Afbeelding

Anyway, na ’t betalen rijden we tot boven. Stephen en ik zijn hier verleden jaar reeds geweest, tijdens een lang w-end bij Koen. Voor Peter is ’t echter nieuw, hij vindt ’t heel mooi allemaal, en dat is het ook.
Maar zoals ik reeds vreesde, van een weids uitzicht is er geen sprake, we zitten pal in de wolken.

Afbeelding

Af en toe, wanneer er zich een opening in ’t wolkendek aanbiedt, nemen we enkele foto’s, maar het blijft beperkt. Ik kan maar net Clermont-Ferrand op de foto zetten.

Afbeelding

We besluiten om wat af te zakken, hopelijk is ’t op het mooie point de vue, halverwege naar beneden, wat beter zicht. Steph zet me bij ’t afdalen nog is op foto.

Afbeelding

Hier hebben we meer geluk, we zitten net onder de wolken, en zien de talloze kleine vulkaankraters net voor ons liggen. Peter neemt aardig wat foto’s, hij wil hier met z’n vrouwtje nog is terugkeren.

Afbeelding

In de verte zien we een brug liggen, deze loopt over de Sioule, die daar een mooie gorge heeft gesleten.

Afbeelding

Anyway, nu is ’t naar beneden, dan via de D941 naar Pontgibaud, daar ff een stukje A89, de afrit Manzat nemen en via de gorge de la Sioule naar de B&B.
In Pontgibaud stoppen we nog ff om opnieuw te tanken, en dan is ’t voor zo’n 25km de A89 op, spijtig genoeg met péage deze keer.
We rijden de brug over de Sioule over, ik kan idd. de Puy de Dôme zien liggen vanaf hier.
Wat verder, Stephen heeft de kop, ik rij tweede en Shulty derde, gaan we een vrachtwagen voorbij. Wanneer ik er net voorbij ben hoor ik plots een doffe klap, en de motor valt direct dood. Ik kan nog net voor de neus v.d vrachtwagen naar rechts gaan, schakel terug en probeer nog enkele malen, maar ’t is vergeefs, de motor is gewoon dood :-?
Shulty heeft ’t net op tijd gezien, en kan bij me stoppen op de pechstrook, Stephen is verder gereden.

Afbeelding

Shit, wat nu weer? Ik heb direct ’t gevoel dat dit geen klein euvel is, maar een serieuze panne, zet de GSA op de middenbok en begin te kijken. Wanneer ik aan ’t alternatordeksel kom zie ik dat er een gat uitgesleten is, en enkele stukjes koord liggen her en der in de omgeving verspreid, moet ik al niet verder meer zoeken, de alternatorriem is gewoon geknapt. En dat tegen zo’n dikke 5000Rpm.

Afbeelding

Het feit dat de motor direct is stilgevallen doet me echter vermoeden dat de geknapte riem de hallsensor (electronisch mechanisme voor het ontstekingstijdstip te bepalen) heeft geraakt. En dan is ’t amen en uit.
Tja, er zit niet veel meer op dan Koen te bellen. Die stelt direct voor dat hij ons komt halen, de aanhanger achter de Transporter hangen, en hij komt af. We zitten wel op zo’n 130km (via de autosnelweg) van bij hen, is dus nog ff wachten.
Iets later belt Stephen, we stellen ‘m gerust, en zeggen dat hij gewoon maar moet verder rijden zoals voorzien, niet nodig om nog iemand van z’n verlof te beroven.
Wanneer ’t zonnetje dan nog is vanachter de wolken komt piepen wordt ’t plots serieus warm, de temperatuur moet rond de 30 graden zitten. Gelukkig is er af en toe een wolk die voorbij komt drijven, dat houdt ’t draaglijk. Ik kleed me ondertussen al om, m’n gewone kledij is een verademing tov. de warme motorkledij, en als er dan een buizerd voorbij komt gevlogen is dat zowat de enige afleiding die er is.

Afbeelding

Ohja, en die motard die stopt wanneer hij ons ziet, te ver staat, en simpelweg ff rechtsomker maakt op de pechstrook. Klinkt geschift, maar er is zo goed als geen volk op de autosnelweg, ik zou waarschijnlijk ’t zelfde gedaan hebben. In elk geval, thanks mate!
Zo’n dik uur later zien we Koen en Tine langs de andere kant v.d autosnelweg passeren, ze moeten nog tot aan de afrit en terug. Zo’n kwartier later zijn ze er, mijn redders in nood.
We zetten zo snel mogelijk de GSA op de aanhanger, zo’n twintig minuten geleden is er al iemand van de pechdienst van het autosnelwegbedrijf gepasseerd, we vertelden ‘m dat Koen onderweg is, en we onze plan kunnen trekken. Hij zegt dat ’t ok is voor hem, maar als het erop aankomt moeten we zeggend at we hem niet gezien hebben, anders moet hij ons melden, en dan komt er een officiële takeldienst ons weghalen, wat dan weer geld kost.
Anyway, no time to waste dus, de GSA staat al op de aanhanger en we maken ‘m vast met spanriemen.

Afbeelding

Alle koffers etc. liggen al in de Transporter, en zo’n vijf minuten later kunnen we vertrekken.

Afbeelding

Shulty gaat van hier gewoon de route volgen langs de gorge de la Sioule, wij nemen de autonselweg tot afrit 10 op de A71, een dik uurtje rijden.
Wanneer we daar aankomen is Stephen ook net aangekomen, da’s waar ook, ik had niet gedacht dat Tine met Koen zou meekomen, en gelukkig heeft Stephen daar geen uren voor een gesloten deur gestaan.
We laden de GSA af, Koen heeft op de terugweg reeds voorgesteld om z’n reserveriem op mijn GSA te leggen, indien de hallsensor niet geraakt is moet hij aanslaan, indien hij dood blijft weten we genoeg. Maar eerst ontspannen met een apperitiefke op ’t terras, op ben op van de zenuwen, in panne vallen is gedomme nog vermoeiender dan een ganse dag rijden.

Afbeelding

Een uurke later komt Peter ook aan, ’t was zowel volgens Stephen en Peter een mooi ritje.
Trix, de Border Collie laat ’t niet aanz ’n hart komen, af en toe een stukje spelen, dan weer wat gaan liggen en genieten van ’t goeie weer.

Afbeelding

Nog voor ’t eten proberen we de GSA te reanimeren, we vliegen er met z’n tweeën op, halen de tank eraf, verwijderen ’t alternatordeksel met ingedraaid en gesmolten gat, en halen de flarden van de riem overal vantussen, er schiet echt niet veel meer van over.

Afbeelding

We monteren de reserveriem, sluiten de tank weer aan, en proberen te starten, maar ’t blijft dood. Een ultieme test dan maar, één v.d bougiekappen losmaken, een reservebougie indraaien en op de cilinder leggen, maar het resultaat is teleurstellend, er is geen vonk te bespeuren. De hallsensor moet dus op één of andere manier geraakt en defect zijn. Pech :-(

Afbeelding

Tja, dan maar een andere oplossing zoeken. Ondertussen denk ik eraan dat ik Europpe Assistance heb, bel dan maar en spreek af dat er een takeldienst achter de GSA komt. Hoe ik thuis ga geraken is nog een raadsel, aangezien men mij geen vervangvoertuig wil geven, en een trein of vliegtuig naar Brussel is ook al geen oplossing, we zitten hier wel in ’t hol van pluto hè :-P
Koen vraagt me of ik het zie zitten om morgen met de CB500 van Tine naar huis te rijden. Kijk, da’s nu is een ongelooflijke gèste sie, dat is direct een oplossing voor mij, ik breng de telefonist op de hoogte dat ik op eigen kracht thuis geraak, nu is ’t dus nog wachten op de takeldienst, die m’n GSA naar een opslaghuis of wat dan ook gaat brengen. Vandaar wordt hij opgepikt en naar m’n dealer gebracht, maar dat kan al snel zo’n tien dagen duren. Nuja, hij moest toch op onderhoud, maar ik had ‘m liever zelf afgeleverd.
Dit zowat opgelost zijnde gaan we de CB klaarmaken, ik neem m’n kleren en enkele spullen mee op de motor, de rest blijft in de koffers etc. liggen en neemt Koen mee in z’n auto wanneer hij komt werken (Koen werkt in Gent, in ’t zelfde bedrijf als waar ik werk).
’t Is wel een serieus verschil, zo’n dikke GSA en de veel kleinere en lichtere CB500.

Afbeelding

Nu is ’t tijd voor ’t eten, lekkere frietjes met een degelijke lap vlees, miljaar, dat smaakt na twee weken vanalle kost die soms te wensen over liet. Wederom is de algehele ontvangst in de B&B, zelfs al is die nu redelijk chaotisch geweest, prima in orde, Tine en Koen doen hun rol als gastvrouw en gastheer alle eer aan :!:
Een glaasje rosé doet de zorgen wat verdwijnen, maar da’s enkel tot als de zogezegde takeldienst z’n intrede doet. Een Ford Transit, en geen verlangde, en daar moet mijn bakbeest in, amai. Koen en ik gaan mee helpen, ik wil absoluut zeker zijn dat hij degelijk en op een correcte manier verankerd is. En da’s maar goed ook, mocht ik die twee sjarels laten doen hadden ze ‘m gewoon aan ’t stuur in de vering getrokken. Hebben duidelijk nog geen ervaring met de voorvork van een boxer, die kun je gewoon niet in de vering trekken. En aan ’t stuur, zijn ze nu helemaal gestoord. Als tegenargument zegt één v.d twee dat hij dit altijd doet m’n z’n crossbrommer. Ja, een crossbrommer, die weegt misschien 130Kg, mijn GSA weegt ’t dubbele.
Wanneer ze niet willen luisteren vraag ik aan Koen of hij ’t ziet zitten om m’n GSA zelf naar België te transporteren, hij begrijpt me en wil dit wel doen. Ik maak onmiddelijk duidelijk aan de twee Fransmannen dat ’t mijn manier is, of geen manier, zo simpel wordt ‘t :-x
Ze binden in, en knopen de GSA aan de onderste vorkbrug vast, en achteraan aan z’n subframe, zodoende staat hij stevig vast.
Koen vraagt of ik ze wil volgen, dan kunnen we ze helpen bij ’t uitladen, ik ga natuurlijk akkoord, het opslaghuis is eigenlijk gewoon een carroserie, zo’n 15km verder in een zoning net buiten Montluçon. Onderweg zien we de GSA door de raampjes of en toe opwippen, stel je voor dat ze maar twee spanriemen hadden gebruikt, ‘k mag er niet aan denken.
Uiteindelijk komen we aan, we helpen de GSA uit de Transit, ik controleer ‘m nogmaals op schade en neem enkele foto’s. Koen paait de eigenaar van de carroserie door een ruw prijsbestek te vragen voor een deuk in z’n Renault, zodoende verlaten we de carroserie met een goed gevoel.
’t Is al donker wanneer we terug aan de B&B komen, maar het is nog altijd zacht zomerweer, we blijven nog wat buiten zitten, Koen en Tine luisteren geboeid naar de verhalen van onze reis, en we laten de wijn smaken. Het is middernacht voorbij wanneer ik naar m’n bedje ga, Stpehen ligt in zijn bed al goed te slapen, ik kruip onder de wol en al snel gaat bij mij ook het licht uit.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door GSrijder »

Hoe is de CB500 terug bij de rechtmatige eigenaar geraakt?
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Aangezien Koen en ik op 't zelfde bedrijf werken, kwam hij volgende keer gewoon met de aanhanger tot hier, en hebben we er de CB500 opgezet. Dan heeft Koen 'm gewoon terug mee naar Frankrijk genomen. Simpel toch :drunken:
Zo ben ik uiteindelijk ook aan m'n koffers geraakt, die stonden gewoon in de Transporter van Koen, en zijn zo tot hier geraakt.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Motard de l'Allier
Berichten: 545
Lid geworden op: 19 mar 2007, 13:50
Woonplaats: Auvergne (Fr.)
Locatie: Auvergne (Fr.)
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Motard de l'Allier »

Wat ne mens allemaal doet he voor nen collega :grin:
Maar het was graag gedaan ze :wink:

Mvg Motard de l'Allier en nu vanuit Ausie :thumleft:
CZ400 -> YZ125 -> KLX250 -> R100RT -> GS1100 '94 -> GS1100 '98 + CB500 -> F650 GS '10 (T)-> 0
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door GSrijder »

@ Koppel,

Ge hebt hem dan toch een goe fleske cadeau gedaan hoop ik?
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 14, de rit huiswaarts...

We staan op, op ’t gemak. Ik voel me relax nu ik weet dat ik met de CB500 van Tine naar huis kan. Jaag me dus niet op zoals gisteren. Ik kan min of meer genieten van de laatste dag verlof, ook al is ’t eigenlijk een redelijk saaie rit huiswaarts.
Eens beneden gekomen staat er een lekker ontbijt op tafel, perfecte service zoals gewoonlijk.
Tijdens ’t ontbijt wordt er nog wat gebabbeld, en gezeverd, de sfeer zit goed.
Na het uitgebreide genieten van ons ochtendmaal is ’t stilaan tijd om ons klaar te maken, we moeten de motoren nog opzadelen, en de ervaring leert me dat dit wel ff kan duren.
Uiteindelijk, na een klein uurke over en weer lopen, zijn we klaar. Ik rij de schuur uit met de CB, m’n eerste meters op een toch wel totaal andere brommer dan de mijne.

Afbeelding

Na nog wat voorzichtig iedereen de schuur uit helpen staan we klaar, drie GS'en en de Honda.

Afbeelding

Koen staat ook klaar, hij gaat ons begeleiden tot aan de grote National naar Nevers, een leuk voormiddagritje voor hem, hij ziet er niet tegenop.
Zo rond een uur of tien zijn we weg, eerst naar het tankstation, voor ’t nodige nat. Koen zegt me dat de Honda maar een goeie 4,5L verbruikt, met een tank van 18L moet ik dus een radius hebben van om en bij de 400km, lijkt me voldoende.
Van hieruit is ’t langs dezelfde weg die ik een dik jaar geleden reeds gedaan heb, via Couleuvre, en Lucrcy-Levis, tot St. Pierre-le-Moutier.
Koen neemt uiteraard de kop, en ik probeer ‘m te volgen, wat de eerste km’s niet makkelijk gaat. Niet dat Koen snel rijdt ofzo, maar ik heb wel ff moeite om de CB gewoon te raken, ’t stuurt al zeker niet als m’n GSA, maar het remmen en de vermogensafgifte kunnen gewoon niet meer verschillend aanvoelen. Soit, ik doe m’n best, maar in ’t begin is ’t wreed krampachtig. Gelukkig zie je ’t niet op foto ;-)

Afbeelding

Eens aan de N7 gekomen toont Koen ons de weg, en keert hij terug naar z'n huis, thanks mate!

Afbeelding

We duiken de National op, richting Nevers, langs ’t circuit van Magny-Cours. We zijn al wat later dan voorzien. Ik moet eerlijk zeggen, ondanks dat ik heel tevreden ben dat ik de CB kan en mag gebruiken voelt ’t toch niet hetzelfde aan als met m’n eigen GSA huiswaarts te kunnen rijden. Stoppen om her en der foto’s te maken hoeft niet meer voor mij vandaag, ik wil gewoon naar huis, ik probeer van de rit te genieten, maar telkenmale een GS voor én achter me zien doen me telkenmale denken aan mijn witte, die ginder in Frankrijk in een carrosserie in Montluçon achterblijft :-(
Eens op de autosnelweg gaat ’t vlot, achter de grote ruit zit je goed beschut, ik zou zelfs durven zeggen dat ik er beter uit de wind zit dan op m’n GSA.

Afbeelding

Na een tijdje begint de CB plots te sputteren. Huh, kan maar één ding zijn, maar da’s veel te vroeg. Toch maar ’t benzinekraantje op reserve zetten, en ja hoor, hij gaat weer door. Gelukkig. Maareuh, 4,5l verbruiken, we hebben net 200km gedaan, en de reserve zou opspringen bij 14l, da’s 7l per 100km, amai, da’s wel ietsje meer dan 4,5l per 100km.
Moet ik rekening mee houden, enneuh, ik moet zien dat we de eerst mogelijke tankstop inlassen, of ik val zonder.
Zo’n dikke 20km verder kunnen we tanken, en er gaat zo’n 16l in, niet veel overschot dus.

Afbeelding

’t Is geen zondag, we nemen dus de grote ring rond Parijs, de Francilliène, of hoe ’t ook wordt geschreven. Het gaat vlot, wel opletten dat je de juiste afrit neemt, of je eindigt ergens in één of ander banlieu van Parijs. Onderweg zie ik de Eiffeltoren, volgende keer rij ik misschien los door Parijs, en neem ik een fotootje van m’n GSA aan de toren, of op de Champs Elyzées, wie weet.
Na Parijs nog is tanken, en iets eten en drinken. Het is warm, maar er hangen in de verte wolken, hopelijk blijft ’t droog.
Anyway, we gaan verder, en ’t gaat vlot. Rond Rijsel is er wel een lange file, maar we kunnen filefilteren, zodoende verliezen we niet al te veel tijd.
En dan, na een dikke 4500km en twaalf dagen rijden we weer ons Belgenlandje binnen, we zijn bijna thuis.
Aan de tankhalte van Marke, waar we twee weken geleden afgesproken hadden stoppen we nog is, ik moet sowieso tanken, en van hieruit scheiden onze wegen zich wederom. Stephen zou van hieruit op twee minuten thuis kunnen zijn, mochten we niet op een autosnelweg staan. Shulty en ik hebben nog een stukje voor de boeg.
Ondertussen is het thuisfront op mij aan het wachten, er is BBQ en enkele vrienden komen af, ik wil zo snel mogleijk naar huis en zeg dan ook gedag tegen m’n kompanen, bedank ze voor een mooie en avontuurlijke reis, en geef de CB nog is de sporen.

Afbeelding

Zo’n drie kwartier later ben ik thuis, parkeer de CB500 die ’t voortreffelijk heeft gedaan, en schuif aan bij de BBQ die al vollen bak staat te bakken en braaien, en geniet van een avondmaal tussen m’n beste vrienden.
Kan ’t nog beter eindigen, ik denk ’t eerlijk gezegd niet, soit, tot het volgende verslag...

The end!

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
edargpu
Berichten: 1401
Lid geworden op: 02 mei 2006, 09:25
Woonplaats: Deinze
Locatie: Oost-Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door edargpu »

Hoi Philip,je blijft hier iedereen maar verbazen met je boeiende schrijfstijl. Leest leuk.Voor mij blijft het alleen maar bij lezen,want in de praktijk zalk nooit zo ver en lang van huis mogen zijn van mijne halve trouwboek :-(

Nog nen dikke :thumleft:
Edargpu :wink:
Aan alles komt er een eind,maar aan elk eind komt niet alles

"" R1200GS Adventure ""
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

Philip, nog eens bedankt voor 't verslag...het blijft schitterend, hoe je het neerpent. Ik beleef alles weer opnieuw!!!

Grts,
Peter
R1150GSA '04
R1200GSA '10
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door GStephen »

Yep, zoals we onderhand gewoon zijn, alweer een pracht van een verslag van onze Koppel!! :thumleft:
Dit was een reisje dat ik niet snel ga vergeten, ik heb er enorm van genoten.
More please :-)
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
lucsa
Berichten: 569
Lid geworden op: 29 mar 2005, 18:48
Woonplaats: Tielt
Locatie: West-Vlaanderen
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door lucsa »

Hier heerlijk genoten van jullie reisverslag.
in de Pyreneeën en de Auvergne wat bekende plaatjes gezien.
Gelukkig bleven we zelf van onderstaande gespaard in de bergen.
Afbeelding
Dit hadden we enkel tijdens de rit van de Pyreneeën naar de Auvergne.
Groetjes Sabien & Luc
Afbeelding
Gesloten