Le Sommeiller - sept 2010

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Gesloten
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door P-man »

Reisverslag: LeSommeiller 11 tot 15 september 2010

Dag 1: Thuis tot Ceresole Reale (IT) – 11 september 2010

Op het moment dat mijn zuiderse wapenbroeders aan de ontbijttafel zitten, een edele 07u30, ben ik al enkele uren in het zadel om naar de rendez-vous plaats te rijden: een petieterig dorpje, een slordige 1100km lager op de kaart. Veel autostrade dus, om tegen 16u00 de afspraak niet te missen. Met bij het ochtendgloren een genietbare zonsopgang aan mijn linkerkant, mijn platte vriend (een superlang uitgerekte schaduw) aan mijn rechterkant en Svetlana die overspringt naar haar ‘dagmodus’ en nog steeds 135km/u op haar schermpje laat aflezen.

België en Luxemburg gaan al bij al vlotjes, Frankrijk is een ander paar mouwen. Even vlot qua verkeer, maar man, dat is een lang land…

Na de Mt Blanc tunnel (pfieuw, dat is duur) is het nog maar even rijden naar de rendez-vous. Op het marktplein aangekomen herken ik onmiddellijk de machines van de makkers en op het zelfde moment hoor ik enkele oerkreten van op een terras vandaan komen. De mannen zitten hier al 1u30 te chambreren. Ze geven me nog net de tijd om 1 consummatie ad-fundum te nuttigen, daarna willen zij verkoeling van de rijwind en de baan op. Bwaa waarom niet, op enkele honderden km’s na, steekt het nu ook niet meer.

Afbeelding

Op de parking van het hotel, enkele tientallen km’s verder, laten we mijn motor achter. Voor mij genoeg kilometers gereden vandaag. Ik krijg daarom een fototoestel in mijn handen geduwd, een Temesta-ke onder mijn tong en wordt met vereende krachten op de duozit van Hans’ motor gezet. De bijkomende instructies vallen allen onder de noemer ‘fotokes nemen’. De laatste rit van de dag gaat naar een doodlopende col, met net iets teveel verkeer om er ten volle voor te gaan. Mooi is ie evenzeer.

Er staat enkel nog eten, verslag typen en bed opzoeken op het avond-programma.
Eerste het culinaire: laat ons het erop houden dat we iets voorgeschoteld krijgen waarbij, indien we de vergelijking zouden maken met wat ze soms in een trog kappen om aan viervoeters te geven, het een ‘gelijke stand’ zou zijn. Het zou een specialiteit kunnen zijn, maar evengoed het vlees van een reeds lang uitgestorven diersoort. Voor ons het laatste, voor de plaatselijke het eerste.

Morgen wordt het collekes-dag, we zien er naar uit.


Dag 2: Ceresole Reale tot Oisans (FR) – 12 september 2010
We zijn weer de baan op. Netjes op tijd klaar met inpakken, netjes op tijd ontbeten en vingers op het voorziene uur, klaar op de startknoppen. De darmspecialist van de groep laat ons echter niet verder gaan dan dit. Een sanitaire stop – een van de vele op rij – laat ons nog even sudderen, vooraleer we onze motoren mogen bestijgen. We hebben lang over het thema van deze reis getwijfeld, maar sinds gisterenavond heeft Koen er eigenhandig een naam aan gegeven: De zuiveringskuur. De brave man begeeft zich van toilet naar toilet, van parking naar parking. En dit heeft niets te maken met ons culinaire avontuur van gisteren, want de anderen kunnen het prehistorisch half verteerde beest, netjes binnenhouden. En dit zal niet het enige zijn waar onze vriend vandaag mee af te rekenen zal krijgen...

Afbeelding

Afbeelding

En misterige (?) rit brengt ons uit de vallei naar de autostrade richting Mt Blanc. Niet dat we de berg gaan bezoeken, maar aan de zuidkant ervan start onze ‘collen-rit’. Met behulp van de moderne elektronische routeplanners vinden we zonder enige moeite de aanloop naar col nr 1, de kleine St Bernard. Na welgeteld 6 minuten vinden we de eerste onaangekondigde toeristische attractie. Er staat zonder wegsignalisatie een motor dwars op de weg. Niets ergs hoor ik je denken, ware het niet dat het illustere individu dat ermee rijdt, deel uitmaakt van onze bende. De motor wordt hoorbaar in toeren gejaagd, maar schiet voor geen centimeter op. Gedaan met rijden, denkt de tweewieler. Het verdict is zo klaar als een klontje : koppeling erdoor! Haren worden uitgetrokken, nagels afgebeten en dubbele porties Temesta-kes uitgedeeld. Wat nu...

De motor laten we bollen tot in de vallei, in het dorpje Morgex. Verzekeringsagenten worden uit hun bed gebeld en reisbijstandpapieren uit de koffers gevist. Dit gaat niet goed aflopen.
Twee uur later hebben we een hotel gebooked voor onze Koen, staat de motor op een parking, zijn alle repatriëringsformaliteiten achter de rug en nemen we afscheid van Remy, die nu alleen op de wereld achterblijft. Allemaal geweldig eenvoudig om op papier neer te pennen, maar afscheid nemen van een reisgezel is dat allesbehalve. Op dit moment, een dikke 10 uur na de feiten, weten we dat de motor in een garage staat, Koen nog in zijn hotel zit en morgenvroeg de taxi naar de luchthaven van Turijn zal nemen. Hoe de motor terug in Herent zal geraken is op dat moment nog, heu ... in beraad.

Afbeelding

Afbeelding

De overigen snorren naar de klein Sint Bernard-pas, nadien nog een scheutje Iseran, enkele kruiden van Lautaret, een wolkje Galibier en een mondvol Alpe d’Huez.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Genoeg voor vandaag, we spitsen onze voelsprieten naar onze gîte van vannacht in Oisans. Ongelooflijk knap, maar even ongelooflijk moeilijk om te vinden. Gastheer en –vrouw verwelkomen ons volgens de regels van de kunst en doen er dan nog een schep bovenop door ons hun auto te lenen. Niet om er een 450 km terug mee naar onze Remy te rijden, wel om mee naar een restaurantje te rijden. Veel ambiance in de auto en lekker plaatselijk eten, doet de dag toch nog enigszins goed afsluiten.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Dag 3: Oisans tot Les Chapieux – 13 september 2010
Een nieuwe Remy wordt op de wereld gezet.
Wat op dit moment Koen’s avonturen zijn, daar hebben we het raden naar. Let’s hope dat alles in kannen en kruiken zal komen. De bink heeft het zwaar genoeg gehad. Na het ontbijt en alle andere ochtendrituelen, brengen we de motoren in hun reisjasjes. Hierna nog even de lichamelijke kant op, door elkaar een welgemeende afscheidsknuffel te geven en het zadel is weer van ons. Na een miniritje tot in het dal, komen we aan het eerste rondpunt en laten we de claxons horen aan de bergen. De armen gaan omhoog en de rijrichtingen uit elkaar. Het gezelschap gaat richting zuidwesten en de nieuwe Remy (c’est moi) gaat naar het oosten. Een dikke 100km scheiden me van Bardonnechia, vanwaar, voor mij althans, het reisdoel tot leven zal komen: Le Sommeiller. De hoogst toegelaten berijdbare weg van de Europese Unie.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Bardonnechia ligt op een kleine 1000meter hoogte en vandaar start een kramakkelig éénbaansvak weggetje richting Remmochelles. Tot daar valt alles nogal mee (enfin in vergelijking met wat dan gaat komen…), alhoewel dit stuk zelfs te omschrijven is als het slechtste wat ik tot nu toe al onder de wielen heb gekregen. Het was alweer tientallen jaren geleden, dat ik een oud gebruik mocht ondervinden dat typisch is voor bergwegen. Ge-toeter net voor een bocht. Ik had er zelf geen centimeter meer aan gedacht, maar een tegenligger brengt het goed hoorbaar, opnieuw naar de actualiteiten. Alleszins voldoende voor mij om er niet frontaal op te knallen. Op een 1600meter kom ik aan het petieterige dorpje, vanwaar een niet mis te verstaan verkeersbord en benamingbordje, le moment suprème aankondigen. Een megagroot verbodsbord voor alle verkeer van vrijdag t/m zondag, met nog ander Italiaans gebrabbel op, waar ik geen jota van versta (gelukkig is er de Engelse vertaling). Het andere is een houten richtingswijzer, typisch voor wandelwegen, met de naam en een richtingspijl erin gekerfd. Eén voertuig breed, tussen bomen en rotsen door, met aan de kanten de metershoge geel/zwarte sneeuwmarkeringsstokken. Dit eerste deel van het traject kan wedijveren met Belgische Ardeense wandelpaden, maar dan van het steilere type. Van 1600, moet ik naar 3000meter tuffen. Dit zanderige, kiezelachtige pad gaat door tot aan enkele hoeveachtige gebouwen, waarvoor enkele honderden meter een stuwmeer lag te pronken.

Afbeelding

Afbeelding

Dan is het gelanterfant gedaan! De wegmarkeringsstokken verdwijnen, de kiezels worden rotsen en het pad wordt een aaneenschakeling van haarspeldbochten, waarop ik net kan draaien in één keer. Nog nooit gezien, laat staan al meegemaakt. De eerdere schrik om ten val te komen en de loodzware machine niet meer recht te krijgen, is voor niets nodig. Er zijn meer dan voldoende motoren en motards om hulp te bieden indien mijn eerste echte offroad rit met een sisser zou aflopen. Een nieuwe schrik komt echter onmiddellijk in de plaats. Nu de oervrees voor lichamelijke schade, tijdens een ‘alleen op de wereld rit’ verdwenen is, luistert de nieuwe naar de naam ‘stoffelijke schade’. Dit is geen speelgoed, dit volledig beladen beest waarmee ik dit avontuur tot een goed einde wil brengen. Het is zelfs mijn woonwerkvervoer. Het valt me nog meer op, wanneer ik de eerste groep ‘experts’ zie naar boven knallen. Oftewel met BMW GS’en, oftewel met lichte full-cross machientjes, maar allen hebben ze zowel nul komma nul bagage, als een volledige set noppenbanden. Niet dat het er veel zijn hoor, want veel volk is hier allesbehalve. Wat gaan we hier nog allemaal meemaken… De zware GS’en scheuren hier naar boven, de crossers laten hun machinetjes driften in iedere haarspeldbocht en trekken het kot open op de rechte stukken. Aan hun kledij en de uitrusting van hun machines te zien, is het voor geen enkele het proefstuk. Het spijtige van de zaak is dat iedere minihaarspeldbocht een omgeploegd veld lijkt, door hun driftende stuurtechnieken. Het is zeker en vast de betere manier om offroad te rijden, maar dit is niets voor mij en mijn pendelfiets. Bon, het beest is eigenlijk meer gemaakt om dit mee te doen, dan om mee te pendelen, maar dan nog…

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Na die eerste 20 à 30 omgeploegde haarspeldbochten bedwongen te hebben, lijkt het me tijd om even te stoppen en op mijn effen te komen. Net op tijd, want ik zie een stofwolk naar boven gewaaid komen. Een oude enduromotor met een zijspan, gemaakt voor dit soort spelletjes, is nog geen 50meter achter mij. Twee oude knarren erop hebben een verbeten tronie als ze me voorbij denderen. De vrolijkerd in de zijspan, verplaatst zich in iedere bocht, oftewel zit ie bijna bovenop de rijder, oftewel hangt ie volledig buitenboord. Jongjongjong.

Afbeelding

Afbeelding

Ik kom zo ongeveer in een maanlandschap terecht waar het ‘betrekkelijk’ vlak is en de rotsachtige ondergrond me toelaat even op het zadel te gaan zitten. Tot dan, stond ik quasi steeds recht op de voetsteunen om het wegdek (woestenij) beter te kunnen overzien. Het maanlandschap verdwijnt en we gaan weer de hoogte in. Ik zit op dat moment al flink boven de 2500meter. De rotsen waar ik over rij –voor zover je dit nog rijden kan noemen- worden groter en het zand van eerder is nu volledig verdwenen. Dit is een grindpad, waarbij het kleinste grindkorreltje de grote heeft van een tennisbal. Voordeel van dit alles is dat de crossers dit niet kunnen omploegen. Nadeel is dat ik een nieuw knopje in mijn hoofd moet omdraaien: vertrouwen in de machine om dit op te lossen en in het feit dat de bestanddelen hiervoor gemaakt zijn. Ik kies al slalommend een traject dat een verbinding vormt tussen de kleinste kiezeltjes. Zoals de Belgische verkiezingen, geeft ook dit geen enkele reden tot succes en het loodzware beest knalt met de grootste regelmaat door barsten en over volwassen rotsen. Dit zie ik niet echt zitten en mijn hart krimpt ineen, telkens de machine een zijsprong zet of even wegdribbelt. Ondanks dit alles komt het einde in zicht. Een plateau, met op ’t einde een houten omheining, waarachter zich enkel voetgangers mogen wagen. Vroeger ging de ‘weg’ nog even verder. Maar dit bleek te gevaarlijk.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Bon, enkele fotokes trekken, een blikje achterover slagen en we keren weer om. Ik bemerk tot mijn spijt dat de sluitertijd van de fotokodak nog op nachtregime staat. Miljaar! Alles wat ik tot nu toe had getrokken is overbelicht en wazig. Tja, dan maar opnieuw veel stoppen zeker? Ik deed er 1u30 over om 23km naar boven te rijden - weliswaar met vele fotostops, maar toch… Het beest even aan de kant zetten op een helling valt nogal mee, maar om ‘m neer te planten op dezelfde helling, in de dalende richting, is andere koek.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

De dalende rit is stukken eenvoudiger (?) . Enfin zo lijkt het toch, omdat het gewicht van de machine zelf een weg zoekt en daardoor overal overeen hobbelt, zonder dat een streepje gas, het achterwiel even opzij kan doen zetten. Na ongeveer dezelfde tijd al dalend naar beneden gereden te hebben, is het Case closed. Le Sommeiller is verleden tijd. Terug in het dorp trakteer om mezelf op een pizza calzone en praat even bij met enkele Belgische motards op een parking. Achter mij zitten enkele noorderburen aan een tafeltje, maar die hun geouwehoer, past niet in deze zalige dag. Even de wegkaarten leggen, want het offroad avontuur heeft een smak tijd opgesoupeerd. Ik besluit om nog in de bergen te blijven, in plaats van via de autostrade naar de Vogezen door te steken.

Afbeelding

Om 18.30 vind ik een wandelaards/trekkers hotelleke dat op dit moment wordt bevolkt door hoofdzakelijk Engelsen, die beantwoorden aan alle cliche’s. Mijn hoofd stond al op tilt, vanwege het rij-geruis, maar hun gekwetter en het schrille gelach van de dames gaan door merg en been.
Ik ga slapen!
Morgen toch even tot aan de Vogezen proberen te geraken. Waar ik vorig jaar de koude rillingen kreeg bij het misterige griezelavontuur van Le Struthof, wil ik de site dit jaar eens bezoeken onder een zonnige hemel.

Dag 4: Les Chapieux tot Hohwald – 14 september 2010
Een wakkere nacht en een superkarig ontbijt zorgen ervoor dat ik de vallei om 07u35 al kan verlaten. Ik vind het berekoud, alhoewel ik de nodige attributen onder het motorpak aan heb.

Afbeelding

Afbeelding

Het is al volle blauwe hemel, maar de zon heeft de weg nog niet gevonden naar de bergwand waar ik op rondsnor. De bergwand aan de overkant van de rivier die ik volg, kan zich al verkneukelen in de geactiveerde opwarming. Als ik dan eindelijk een brug kan oversteken en binnendring aan de zonnekant, is het gedaan met ‘Remy, alleen op de wereld’: mijn platte vriend is terug van de partij! Ik wens ‘m goedemorgen, maar hij zit nog met een ochtendhumeurtje, want hij is niet veel van zeg.
Svetland weet met te vertellen dat ik me noordelijker begeef. De bergen worden dus lager en de temperatuur volgt dat idee. Het schiet lekker vlot op, zelfs al neem ik nog geen autostrade.

Afbeelding

Afbeelding

In een van de vele dorpjes waar ik rustig doortuf probeert een kat de straat over te steken, twijfelt even of ze vóór of achter de motor zal doorlopen en kiest resoluut op het laatste ogenblik voor mijn voorwiel. Eerlijkheidshalve moet ik meedelen dat ik niet rem voor dieren kleiner dan pakweg 40cm. Maar de hyperkinetische kat zet nog even snel haar joker in, waardoor ik haar staart op enkele millimeters na mis. Goe bezig kat, goe bezig. Even later, als ik door een bos rijd, zie ik een 20 à 30 meter voor mij weer een viervoeter de baan over trippelen. Ditmaal is het iets groter dan 40cm, heeft betrekkelijk korte en smalle poten, een volumineus lichaam en vooraan op zijn neus heeft het een soort spoiler van een sportauto. Het kan evengoed één van de accessoires zijn van een stofzuiger zijn, dat op zijn neus staat. Hij gebruikt zijn spoiler echter om al zigzaggend mee de straat af te speuren. Kortom, een everzwijn op de baan. Het was te ver weg om te moeten remmen. Even van het gas af, was al voldoende, maar dit is een joekel van een gedrocht.
Tegen de middag, neem ik op een terrasje een aperitief als afscheid van de 300km binnenbanen. Nadien nog een dessert als verwelkoming van de 300km autostrade en wie ni weg is is gezien. Ik was dus weg. Een oersaaie autostrade rit, waarbij zelfs het idee van te overnachten in de Vogezen het maar lauwtjes kan goedmaken. Ik eindig tegen 17u15 in Hohwald, een gehucht op enkele tientallen kilometers van Le Struthof. Het concentratiekamp waar ik, toen ik hier vorig jaar voorbij reed, mocht meedoen aan een griezelfilm.
Een B&B’ke is snel gevonden, de douche is ook niet verstopt en een restaurant al evenmin. Maar eerst laat ik het warm water van de douche veel te lang en veel te warm lopen, ter compensatie van gisteren. Toen hadden de Engelsen al het warm water opgebruikt en bleef ik achter met koud water. Het heeft me gesterkt (dat zegt men toch zo , neen?) , maar aangenaam is anders. Vandaag vroeg in bed en vroeg opstaan. De uitbater zijn gebit valt uit zijn mond als ik hem vertel om welk uur ik graag ontbijt had gehad. De oude manke man probeert 09u00. Ik 07u00. We komen 08u00 overeen. We bezegelen deze deal, door eens in onze handen te spuwen en een hand te geven. Als ik mijn hand terugtrek, heeft hij weer geen tanden meer in zijn mond, maar heb ik ze in mijn hand. Hij lacht eens tandeloos, mompelt iets wat ik niet begrijp en steekt dan zijn tanden terug op zijn plaats. Ik geef hem een schouderklopje. Op deze manier kan ik onopgemerkt mijn rechterhand droogwrijven. Bweekes…
Even ‘bweekes’ is dat de weersvoorspellingen er voor morgen minder goed uitzien. Regen in de voormiddag. ’t Zal weer een mooie griezelfilm worden. Me gedacht…

Afbeelding

Afbeelding

Dag 5: Hohwald tot thuis – 15 september 2010
Hahaa, de weervoorspellers kunnen er al evenmin iets van, als die van bij ons. Het is wel bewolkt, maar geen druppel te zien. Goedgehumeurd laad ik alles in de koffers en maak me klaar om het beest te gaan beladen en daarna te gaan ontbijten (dagelijks ritueel). Ik doe de deur open en de regen valt met bakken uit de lucht. Ik moet zelfs oppassen om geen van die bakken op mijn hoofd te krijgen als ik met de koffers naar de motor stap. Damn, even een domper.
Van de brave man met het loszittende gebit is geen spoor, maar zijn dochter of kleindochter of achterkleindochter is dubbel zo vriendelijk als ze me het ontbijt geeft. Dit is dus Tilly! De B&B luistert namelijk naar de naam ‘Tilly’s B&B’.
Een halfuur later vertrek ik richting Le Struthof. Weer of geen weer. Wat vorig jaar niet is gelukt, hoop ik dit jaar wel te zien te krijgen. Struthof ligt er verlaten bij. Geen enkele bezoeker, geen mist zoals vorig jaar, maar wel regen. Pfff, stoort me niet. Het ‘nacht und nebel’ concentratiekamp krijgt hierdoor wel een nog somberdere indruk. Blijkt dat, op de top waar het kamp ligt, het slechte weer bijna altijd van toepassing is. Dat moet hier iets geweest zijn, een zeventig jaar geleden. Gaskamers, galg, dissectieruimte, barrakken en dan de ‘vergeetputten’: de plaatsen waar de gevangenen werden vermoord en gedumpt, om er verder geen spoor meer van achter te laten. Geen graf, geen register, geen enkel teken van bestaan of overlijden, typerend voor de nacht und nebel kampen. Een gedenkteken/verwijzing is er wel te vinden, naar 86 ‘geselecteerden’ die voor Prof Hirt’s opdracht mochten sterven. Hij had als opdracht om eens de ‘ultieme overwinning’ werd behaald, een soort museum klaar te hebben met daarin het aandenken aan het vernietigde ras, de Joden. De 86 dienden om daarin tentoongesteld te worden – geheel of in stukken. Eens het gebouw werd ingenomen door de geallieerden, werden in vaten deze personen terug gevonden. Het doet een mens stilstaan en nadenken over wanneer we het eindelijk eens gaan snappen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Terug het zadel op en naar huis. Ik heb nog een dikke 500km te gaan, waarvan nog een kleine 200 in volle zon (maar dat wist ik toen nog niet natuurlijk). Geen enkele interesse had ik in een snel reistraject, omwille van een strakke wind en een flinke portie regen. Over naar flanneer-modus: rustig rijden, bochtentechniek in het achterhoofd, regenkleding en alleen op de baan. Allen ‘check OK’. Dit is ‘zen en de kunst van het motorrijden’ Niet dat wat ik hier doe ook maar iets met dit boek te maken heeft, maar de titel beschrijft wel de beleving. En de regen kan dit ook voor geen seconde van slag brengen – het hoort er intrinsiek bij.
Bijtanken in Luxemburg en opnieuw de oude grote vakantiesteenwegen opzoeken. De wegen die men gebruikte, van toen de autostrades nog in aanbouw waren of er zelfs nog geen sprake van was. Bastonge, Marche, er is alleszins meer te zien dan op de E411. Gaat minder snel natuurlijk, maar past in de sfeer van vandaag.
Voor het avondeten stop ik het beest voor de deur. Wat een trip! Ik ben moe van al het rijden en het sneltreintempo van de verschillende indrukken. Autostrade & offroad, solo & bende, zon & regen. Chance dat er dagboeken en foto’s bestaan, dit is teveel om op korte tijd te kunnen onthouden. (ik wordt ook een jaartje ouder…).

Over en out.
Op naar de volgende vakantie.
Zeppe
Berichten: 1455
Lid geworden op: 06 jan 2005, 09:47
Woonplaats: 2630
Locatie: Aartselaar

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Zeppe »

P-man,

leuk verslag, best tof tripje
bedankt voor het delen van uw reiservaring

grt
R1200GS-Adventure - smoke grey (24/06/2011)
Vespa GTS250 (27/09/2018)

"Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg ernaartoe"
luc boxer
Berichten: 2416
Lid geworden op: 28 mar 2005, 22:39
Woonplaats: Kalmthout

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door luc boxer »

P-man zeer mooie en bekende foto’s, en op exact dezelfde dag stonden wij in de namiddag ook boven op Il Logo Sommeiller.
Bij ons verslag dag 2 op 13/09/2010

http://forum.bmw-mc-vl.be/phpBB/viewtop ... 10&t=29350" onclick="window.open(this.href);return false;
Afbeelding Lid BMW MC Vlaanderen
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Koppel!! »

YOO

Heel smakelijk geschreven, en doorspekt met mooie foto's, kortom, een prima reisverslag van me dunkt een dito tripke :thumright:

En ja, die Sommeiller is een col apart, soms moelijk te rijden maar één van de must do's van de avontuurlijke motard. Miljaar, 'k moet nog is teruggaan naar daar :razz:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Geert_GS
Berichten: 407
Lid geworden op: 07 apr 2009, 20:40
Locatie: tegen het Mechelse stadje

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Geert_GS »

Mooi verslag van een boeiende reis.
Wel een intensieve en vermoeiende reis,maar blijkbaar wel de moeite.
Wij hebben een drietal jaren geleden ook Struthof bezocht,eigenlijk reden we er per toeval voorbij en besloten om dit toch eens te gaan bekijken.

Grtz

Geert.
Nahoj
Berichten: 1134
Lid geworden op: 05 apr 2009, 20:43
Woonplaats: Dendermonde
Locatie: Gijzegem (bij Dendermonde)

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Nahoj »

zeer mooie fotos
zuivere fotos!
groeten johanelsie
Opgelet deze jongen is een echte viking
GSA➡️ R80Gs
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door P-man »

Merciekes voor de reacties mannen.

Enne , Luc,
Ik heb je verslag super-aandachtig gelezen en al mijn foto's nageplozen om je machine te ontdekken.
Maar ik denk dat er enkele uren verschil was tussen onze aankomst op de top. dedju-dedju...

Bon, de komende dagen/weken (beetje vakantie hé) probeer ik nog wat verslagen online te zetten.

cheerio en keep it cool.

Pieter
Kris adv
Berichten: 560
Lid geworden op: 14 aug 2006, 08:50
Locatie: Westkerke

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Kris adv »

P-man schreef:Bon, de komende dagen/weken (beetje vakantie hé) probeer ik nog wat verslagen online te zetten.

cheerio en keep it cool.

Pieter
yep, na het lezen van dat mooi verslag en het bekijken van die prachtige foto"s mag je gerust nog meer laten komen :grin:

kijk er al naar uit,

grtz,
platten
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door GStephen »

Klasse

Prachtige foto's
en een heel mooi geschreven reisverhaal.

We hebben er een sterreporter bij :salut:
platte vis schreef:
P-man schreef:Bon, de komende dagen/weken (beetje vakantie hé) probeer ik nog wat verslagen online te zetten.
Pieter
yep, na het lezen van dat mooi verslag en het bekijken van die prachtige foto"s mag je gerust nog meer laten komen :grin:

kijk er al naar uit,

grtz,
platten
Ik ook
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door GSrijder »

Heel unieke schrijfstijl, leuk gedaan.

Die Sommeiller heb je die nu via het wandelpad gedaan vraag ik me af of is dat de weg naar boven waar het verbodsbord staat?

Gevonden op Wikipedia: Vanaf de Franse zijde is de Col de Sommeiller voor voertuigen onbereikbaar. De pas is tussen september en juni altijd te berijden, maar in de zomermaanden is hij gesloten op vrijdag, zaterdag en zondag.
Op dit moment overweegt men overigens de pas volledig af te sluiten voor gemotoriseerd verkeer, in verband met wangedrag van een aantal gebruikers van de route.
Zou dat door de Platte Vis komen?
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Geert_GS
Berichten: 407
Lid geworden op: 07 apr 2009, 20:40
Locatie: tegen het Mechelse stadje

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Geert_GS »

Ah ja,heb je ook niet die loopgraven bezocht "Mémorial du linge" , Champ de bataille 1914 - 1918 ?
Dit lag dicht tegen Struthof en dit was een vesting van de Fransen(W.O. I ) met allemaal loopgraven en geschutskoepels.
Was ook wel de moeite om te bekijken,hoor.

Maar ja,m'n kan moeilijk alles bekijken in zo'n korte en intensieve motorreis,hé 8-)


Grtz

Geert
luc boxer
Berichten: 2416
Lid geworden op: 28 mar 2005, 22:39
Woonplaats: Kalmthout

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door luc boxer »

GSrijder schreef:Heel unieke schrijfstijl, leuk gedaan.

Die Sommeiller heb je die nu via het wandelpad gedaan vraag ik me af of is dat de weg naar boven waar het verbodsbord staat?

Gevonden op Wikipedia: Vanaf de Franse zijde is de Col de Sommeiller voor voertuigen onbereikbaar. De pas is tussen september en juni altijd te berijden, maar in de zomermaanden is hij gesloten op vrijdag, zaterdag en zondag.
Op dit moment overweegt men overigens de pas volledig af te sluiten voor gemotoriseerd verkeer, in verband met wangedrag van een aantal gebruikers van de route.
Zou dat door de Platte Vis komen?
Hij heeft zich anders voorbeeldig gedragen onderweg daar. 8-)
Afbeelding

Af en toe was hij het fotomodel van deze pas. :roll:
Afbeelding

En die foto kon soms niet dicht genoeg zijn. :shock:
Afbeelding
Afbeelding Lid BMW MC Vlaanderen
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Koppel!! »

YOO
GSrijder schreef:Op dit moment overweegt men overigens de pas volledig af te sluiten voor gemotoriseerd verkeer, in verband met wangedrag van een aantal gebruikers van de route.
Zou dat door de Platte Vis komen?
Dit is de spijtige teneur van de laatste jaren (heeft niks met Platte vis te maken dus :wink: ) in de Alpen. Een klein percentage vliegt die cols en steenpaden of en af alsof ze Paris-Dakar aan 't winnen zijn, de tracks worden omgeploegd, kapotgereden, de wandelaars moeten soms opzij springen, fietsers zullen 't ook wel moeten ongelden.

Kortom, door 't wangedrag van enkelen zullen de komende jaren meer en meer van die prachtige ervaringen onbereikbaar worden, zo zijn er diverse mooie steentracks die ik heel graag zou willen rijden, maar ondertussen ook voor gemotoriseerd verkeer afgesloten zijn.
Soms is 't zelfs zo dat ik er het éne jaar niet toe kom om die piste te rijden, en het jaar erop ze voorgoed verboden is.
Is zo met alles wat boven Valtourenche ligt, Rifugio Ducca delle Abruzio, de Bontadini lift, Lago Goillet, of de Markinkele op de grens met Italië en Oostenrijk.
We zaten in 2008 met de Alplutsers in Toblach, maar te vroeg op 't jaar om de Markinkele op te rijden, de piste ligt in mei nog toegesneeuwd, het jaar erop wil ik 'm rijden maar blijkt hij voorgoed gesloten te zijn :cry:

Dus, als ge nog is wilt off-roaden (en da's eigenlijk een verkeerd woord, want ge blijft wel degelijk OP de road, maar 't is gewoon niet geasfalteerd) in de Alpen, doe 't dan kalm en beheerst, met respect voor natuur en de medemens. Oh ja, en wacht er geen jaren meer mee, of ge zijt onherroepelijk te laat, zo simpel is 't nu gewoon :-(

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door P-man »

Geert,
Merciekes voor de hint van de loopgraven (staat genoteerd als to-do). Veel kans dat ik in die contreien nog eens ga rondzwerven.

En GSrijder,
Het wandelaarspad? Neen hoor.
en dat bord staat ergens voor een 3-sprong (voor zover ik het me nog kan herinneren). Weg naar enkele hoeves links, Sommeiller midden en wandelpad rechts.
Ik heb de 'gewone' weg genomen.

Volkomen mee eens Philip.
Buiten enkele lanterfantende amateurs, was het gros van de beklimmers van het type 'red bull extreme sports'.

Sluutjes
P.
Kris adv
Berichten: 560
Lid geworden op: 14 aug 2006, 08:50
Locatie: Westkerke

Re: Le Sommeiller - sept 2010

Bericht door Kris adv »

GSrijder schreef:Op dit moment overweegt men overigens de pas volledig af te sluiten voor gemotoriseerd verkeer, in verband met wangedrag van een aantal gebruikers van de route.
Zou dat door de Platte Vis komen?
:-P
Koppel!! schreef: heeft niks met Platte vis te maken :wink:
THX :grin:
Gesloten