Reisverslag: One Man and his Bike
Geplaatst: 18 nov 2012, 18:16
Een motorreis (wat anders) van 2 weken.
De eerste week ga ik samen met iets meer dan 100 andere BMW clubleden de wijde omgeving van Morzine gaan verkennen. De formule is gekend: sit back, relax and enjoy.
De tweede week ga ik in mijn eentje nog wat meer van de Franse Alpen verkennen, op voorwaarde dat het mooi weer is.
1 september 2012
Mijn zus heeft het zotte idee om op die dag te trouwen.
Maar ik klaag niet. De dag is gezegend met een blijde gebeurtenis, familie en vrienden en een uitzonderlijk mooie zonnige dag.
Dag 1, zondag, 2 september 2012
Hier kunnen we kort zijn. Zo snel mogelijk via de autosnelweg naar hotel Le Crêt in Morzine.
De Goden zijn mij gunstig gezind. Weinig verkeer en een rustig weertje.
Ondertussen genieten de anderen van de eerste geplande rit: het meer van Annecy.
Blijkt dat dit een mooie ervaring is en een goeie inleiding op wat de volgende dagen op het programma staat.
Die rit heb ik dus nog tegoed.
Aangekomen tegen zessen, tijd zat om me te installeren en klaar te maken voor het avondmaal.
Dag 2, Maandag, 3 september 2012
Klein Zwitserland is de naam van deze rit.
Eerste hoogtepunten zijn de Col de la Colombière...
en de Cormet de Roselend. (Dit is het meer)
Drie jaar geleden ben ik hier ook gepasseerd, maar toen regende het, was er mist en was het ook niet van de warmste.
Nu hebben we de kans om van de omgeving te genieten, zei het dat de temperatuur nog niet van je dat is. Maar dat is makkelijk opgelost met een trui extra.
De rit voert ons via de kleine St Bernard en de Mont Blanc tunnel. Deze zijn een first voor mij.
Jammer genoeg werkt het weer niet echt mee.
Op de Kleine St Bernard is het zwaar bewolkt, het waait en de temp is hier ook nie van de hoogste.
En omwille van de bewolking, kunnen we ook niet echt genieten van de Mt Blanc.
We keren terug naar het hotel via de Cascade d'Arpenaz.
De dag wordt afgesloten met een gezellig samenzijn tussen pot en pint.
Dag 3, Dinsdag, 4 september 2012
Yvoire staat vandaag op het programma.
Vooraleer we daar geraken doen we eerst een toerke vlakbij Morzine: via de Col de Joux Verte naar Avoriaz en dan terug naar Morzine. Bij de beklimming naar de col zijn er op verschillende plaatsen paaltjes met een dik rood lint te vinden. De komende dagen zal men hier de Rally van de Mont Blanc rijden.
Daarna via de Col de Joux Plane naar Samoëns.
Net na de col heb je een mooi zicht op de Mont Blanc. Maar de zon zit verkeerd...
Normaal is het oostwaarts om dan via via naar boven af te buigen richting Yvoire.
De heer Koppel!! heeft echter aangeraden om een aantal keer van de route af te wijken. Eerst ga ik naar de Cirque du Fer à Cheval gaan bezien.
Je komt in een vallei waar je op het einde omringd wordt door een muur van bergen, hier en daar versierd met een waterval. Echt wel impressionant. Zeer zeker een plaats waar het de moeite loont om een ferme wandeling te doen. Vandaag zal da nie gaan, dus moet ik me beperken tot het nemen van foto's vanop de baan zelf.
Ik keer terug naar Sixt en neem links.
Een hobbelige baan leidt mij naar de Cascade du Rouget. Toch wel indrukwekkender ten opzichte van de waterval die we gisteren gezien hebben, zeg nu zelf.
Bij deze dank ik onze Alpenguru nogmaals voor de tips.
Hierna volg ik de geplande route opnieuw.
In Yvoire (een mooi middeleeuws dorpje) vind ik mijn makkers terug die net klaar zijn met eten. Gelukkig heb ik zelf een picknick voorzien. We keren samen via (hoe kan het ook anders) toffe baantjes terug naar Morzine.
Net voor het dorp houden we nog halt voor een koffie- en ijspauze en bezorgen de uitbaatster een nooit geziene omzet (toch zeker op dit moment van het jaar).
Dag 4, Woensdag 5 september 2012
Vandaag is het eigenlijk rustdag met een bbq en een bezoek aan een kaasfabriek.
Da's niet aan mij besteed, dus ik ga rijden.
Bosse heeft voor ons diehards een rit voorzien: Haute Savois, ruwweg zuidwaarts richting Moutiers om dan via de Cormet de Roselend terug te keren naar het hotel.
Er zit echter redelijk wat “autosnelweg” (nl. de N90) in deze route en dus heb ik die wat aangepast.
Net voorbij Pomblière neem ik rechts de D88. Blijkt dat dit deel uitmaakt van de “Chemins du Baroque”.
Deze weg loopt omzeggens evenwijdig aan de N90 maar is o zo veel leuker. Een echte aanrader, véél bochtjes, weinig tot geen verkeer en mooie zichten.
Ik volg niet die volledige route, want vandaag staat er ook wat offroad op het programma.
Ik neem dus richting Aime om dan de Cormet D'Arèches op te rijden.
Dit is een mooie, niet te moeilijke piste. De eerste haarspeldbochten zijn zelfs nog geasfalteerd.
Ik kreeg het gezelschap van een Duitser met een Tiger 800.
No comment
Objectif atteint
Halverwege de afdaling kom je terug op tarmac.
Net voorbij de Barrage de St Guérin kom ik een bord tegen met “Route barrée à 100 m”. Awel dat was niet gelogen. Er was gewoon één grote put waar absoluut niet omheen gereden kon worden. Rechts was er een soort van oprit en de GPS toonde dat ik daarlangs wel degelijk voorbij het obstakel terug op de route kon geraken. Extra ongeplande (en makkelijke) offroad.
Verderop neem ik rechts naar de Barrage de Roselend. Zo zie ik het meer eens van de andere kant.
Hier krijg ik een bui te verwerken en moet toch wel opletten in de bochten. Het wegdek ligt hier toch wel vettig.
Vandaar volg ik opnieuw de voorgestelde route van Bosse terug naar het hotel.
's Avonds staat er kaasfondue op het programma.
Dag 5, Donderdag, 6 september 2012
Vandaag loopt het grootste deel van de rit door Zwitserland.
In één of andere bocht profiteer ik ervan om een aantal actiefoto's te nemen. Foto's van de landschappen zijn moeilijk, want er hangt nog veel vocht in de lucht.
Rbee
Kurt en Corina
Net na onze maaltijd in een lokaal restaurant (waar Kurt de dienster direct inpalmde) konden de tafelgenoten reeds de verworven calorieën wat verbranden door een oldtimer (vermoedelijk een Oldsmobile) terug in gang te lopen.
Er staat ook een bezoek aan het dorpje Gruyères op het programma. Een mooi Middeleeuws dorp met een 12e eeuws kasteel en een 13e eeuwse kerk. Jammer dat het zwaar bewolkt is. Maar het regent tenminste niet.
In het dorp is er een museum met toch wel futuristische werken van ene H.R. Giger en een café die wel lijkt ingericht te zijn met skeletten.
Het deel van de rit langs het meer is retedruk en traag. Wel zie je eens de lokale richesse passeren. Blijkbaar was er ook een bijeenkomst voor Ferrari's waarvan ik er een paar heb gezien. Opvallend is wel dat aan de Zwitserse kant de rijkdom zo kan gezien worden, terwijl net over de grens terug in Frankrijk het er veel bescheidener aan toe gaat.
Op de terugweg naar het hotel nemen we de Col du Grand Taillet. Een rustig baantje met mooie zichten.
Dag 6, Vrijdag 7 september 2012
De laatste dag met de club. En het is alsof het geweten is, want het is een stralende dag.
Eerst naar de Mt Blanc tunnel. Nu kunnen we ten volle genieten van het massief.
We volgen de SS26 en net voor Leverogne nemen we links de SR26. Een klein slingerbaantje die bij momenten een pracht van een zicht biedt op het Mt Blanc Massief.
In één van die bochten installeer ik mij en neem wat actiefoto's.
Oswald
Bosse
Vanzelf kom je op de SR41 en heb je een mooi zicht op de stad Aosta.
Plainspotter zijnde zie ik de luchthaven liggen en besef direct dat dit gene kattenpis moet zijn om hier te landen of op te stijgen.
Daarna is het noordwaards naar de Grand St Bernard. Ook een eerste keer voor mij.
Wat mij al eerder is opgevallen is dat aan de Italiaanse zijde er bijna altijd een doorlopende witte lijn is over het midden van het wegdek. Anders gezegd, in principe mag er niet ingehaald worden. Zo ook hier. We hebben er ons echter weinig van aangetrokken.
Op de col heb ik een sticker gekocht als bewijs van aanwezigheid.
Tip: bestel geen drank(je) in het hotel aan de Italiaanse kant! 4€ voor een blikje cola !
We passeren langs een Joe Bar café, maar met de dure cola net achter de kiezen, stop ik niet.
Het Lac de Champex biedt een mooie gelegenheid om nog een schoon fotooke te nemen. Het baantje dat daarop volgt is één en al kronkel. Best wel leuk voor ons, maar ik vraag mij af of de plaatselijke bewoners dat ook vinden als je dat traject alle dagen minstens 2 keer per dag moet afleggen.
In Martigny is het een beetje uitkijken want je deelt het wegdek met de trein. Gelukkig is het droog en is de kans op uitglijden toch een stuk kleiner.
Terug in Frankrijk, sluiten we af met de Col du Corbier. Een tof baantje die zelfs door de lokale bevolking wordt geapprecieerd. Hier neem ik de laatste actiefoto's van deze week.
Rusor
JantjeGS
Niet echt zoals het hoort. Gelukkig dat er geen tegenliggers zijn.
Wat mij is opgevallen:
de auto's braken stinkende walmen uit wanneer er op hun staart wordt getrapt.
De plaatselijke (jonge) mannen spelen graag mee wanneer je hen passeert. I hate that.
Later deel 2
De eerste week ga ik samen met iets meer dan 100 andere BMW clubleden de wijde omgeving van Morzine gaan verkennen. De formule is gekend: sit back, relax and enjoy.
De tweede week ga ik in mijn eentje nog wat meer van de Franse Alpen verkennen, op voorwaarde dat het mooi weer is.
1 september 2012
Mijn zus heeft het zotte idee om op die dag te trouwen.
Maar ik klaag niet. De dag is gezegend met een blijde gebeurtenis, familie en vrienden en een uitzonderlijk mooie zonnige dag.
Dag 1, zondag, 2 september 2012
Hier kunnen we kort zijn. Zo snel mogelijk via de autosnelweg naar hotel Le Crêt in Morzine.
De Goden zijn mij gunstig gezind. Weinig verkeer en een rustig weertje.
Ondertussen genieten de anderen van de eerste geplande rit: het meer van Annecy.
Blijkt dat dit een mooie ervaring is en een goeie inleiding op wat de volgende dagen op het programma staat.
Die rit heb ik dus nog tegoed.
Aangekomen tegen zessen, tijd zat om me te installeren en klaar te maken voor het avondmaal.
Dag 2, Maandag, 3 september 2012
Klein Zwitserland is de naam van deze rit.
Eerste hoogtepunten zijn de Col de la Colombière...
en de Cormet de Roselend. (Dit is het meer)
Drie jaar geleden ben ik hier ook gepasseerd, maar toen regende het, was er mist en was het ook niet van de warmste.
Nu hebben we de kans om van de omgeving te genieten, zei het dat de temperatuur nog niet van je dat is. Maar dat is makkelijk opgelost met een trui extra.
De rit voert ons via de kleine St Bernard en de Mont Blanc tunnel. Deze zijn een first voor mij.
Jammer genoeg werkt het weer niet echt mee.
Op de Kleine St Bernard is het zwaar bewolkt, het waait en de temp is hier ook nie van de hoogste.
En omwille van de bewolking, kunnen we ook niet echt genieten van de Mt Blanc.
We keren terug naar het hotel via de Cascade d'Arpenaz.
De dag wordt afgesloten met een gezellig samenzijn tussen pot en pint.
Dag 3, Dinsdag, 4 september 2012
Yvoire staat vandaag op het programma.
Vooraleer we daar geraken doen we eerst een toerke vlakbij Morzine: via de Col de Joux Verte naar Avoriaz en dan terug naar Morzine. Bij de beklimming naar de col zijn er op verschillende plaatsen paaltjes met een dik rood lint te vinden. De komende dagen zal men hier de Rally van de Mont Blanc rijden.
Daarna via de Col de Joux Plane naar Samoëns.
Net na de col heb je een mooi zicht op de Mont Blanc. Maar de zon zit verkeerd...
Normaal is het oostwaarts om dan via via naar boven af te buigen richting Yvoire.
De heer Koppel!! heeft echter aangeraden om een aantal keer van de route af te wijken. Eerst ga ik naar de Cirque du Fer à Cheval gaan bezien.
Je komt in een vallei waar je op het einde omringd wordt door een muur van bergen, hier en daar versierd met een waterval. Echt wel impressionant. Zeer zeker een plaats waar het de moeite loont om een ferme wandeling te doen. Vandaag zal da nie gaan, dus moet ik me beperken tot het nemen van foto's vanop de baan zelf.
Ik keer terug naar Sixt en neem links.
Een hobbelige baan leidt mij naar de Cascade du Rouget. Toch wel indrukwekkender ten opzichte van de waterval die we gisteren gezien hebben, zeg nu zelf.
Bij deze dank ik onze Alpenguru nogmaals voor de tips.
Hierna volg ik de geplande route opnieuw.
In Yvoire (een mooi middeleeuws dorpje) vind ik mijn makkers terug die net klaar zijn met eten. Gelukkig heb ik zelf een picknick voorzien. We keren samen via (hoe kan het ook anders) toffe baantjes terug naar Morzine.
Net voor het dorp houden we nog halt voor een koffie- en ijspauze en bezorgen de uitbaatster een nooit geziene omzet (toch zeker op dit moment van het jaar).
Dag 4, Woensdag 5 september 2012
Vandaag is het eigenlijk rustdag met een bbq en een bezoek aan een kaasfabriek.
Da's niet aan mij besteed, dus ik ga rijden.
Bosse heeft voor ons diehards een rit voorzien: Haute Savois, ruwweg zuidwaarts richting Moutiers om dan via de Cormet de Roselend terug te keren naar het hotel.
Er zit echter redelijk wat “autosnelweg” (nl. de N90) in deze route en dus heb ik die wat aangepast.
Net voorbij Pomblière neem ik rechts de D88. Blijkt dat dit deel uitmaakt van de “Chemins du Baroque”.
Deze weg loopt omzeggens evenwijdig aan de N90 maar is o zo veel leuker. Een echte aanrader, véél bochtjes, weinig tot geen verkeer en mooie zichten.
Ik volg niet die volledige route, want vandaag staat er ook wat offroad op het programma.
Ik neem dus richting Aime om dan de Cormet D'Arèches op te rijden.
Dit is een mooie, niet te moeilijke piste. De eerste haarspeldbochten zijn zelfs nog geasfalteerd.
Ik kreeg het gezelschap van een Duitser met een Tiger 800.
No comment
Objectif atteint
Halverwege de afdaling kom je terug op tarmac.
Net voorbij de Barrage de St Guérin kom ik een bord tegen met “Route barrée à 100 m”. Awel dat was niet gelogen. Er was gewoon één grote put waar absoluut niet omheen gereden kon worden. Rechts was er een soort van oprit en de GPS toonde dat ik daarlangs wel degelijk voorbij het obstakel terug op de route kon geraken. Extra ongeplande (en makkelijke) offroad.
Verderop neem ik rechts naar de Barrage de Roselend. Zo zie ik het meer eens van de andere kant.
Hier krijg ik een bui te verwerken en moet toch wel opletten in de bochten. Het wegdek ligt hier toch wel vettig.
Vandaar volg ik opnieuw de voorgestelde route van Bosse terug naar het hotel.
's Avonds staat er kaasfondue op het programma.
Dag 5, Donderdag, 6 september 2012
Vandaag loopt het grootste deel van de rit door Zwitserland.
In één of andere bocht profiteer ik ervan om een aantal actiefoto's te nemen. Foto's van de landschappen zijn moeilijk, want er hangt nog veel vocht in de lucht.
Rbee
Kurt en Corina
Net na onze maaltijd in een lokaal restaurant (waar Kurt de dienster direct inpalmde) konden de tafelgenoten reeds de verworven calorieën wat verbranden door een oldtimer (vermoedelijk een Oldsmobile) terug in gang te lopen.
Er staat ook een bezoek aan het dorpje Gruyères op het programma. Een mooi Middeleeuws dorp met een 12e eeuws kasteel en een 13e eeuwse kerk. Jammer dat het zwaar bewolkt is. Maar het regent tenminste niet.
In het dorp is er een museum met toch wel futuristische werken van ene H.R. Giger en een café die wel lijkt ingericht te zijn met skeletten.
Het deel van de rit langs het meer is retedruk en traag. Wel zie je eens de lokale richesse passeren. Blijkbaar was er ook een bijeenkomst voor Ferrari's waarvan ik er een paar heb gezien. Opvallend is wel dat aan de Zwitserse kant de rijkdom zo kan gezien worden, terwijl net over de grens terug in Frankrijk het er veel bescheidener aan toe gaat.
Op de terugweg naar het hotel nemen we de Col du Grand Taillet. Een rustig baantje met mooie zichten.
Dag 6, Vrijdag 7 september 2012
De laatste dag met de club. En het is alsof het geweten is, want het is een stralende dag.
Eerst naar de Mt Blanc tunnel. Nu kunnen we ten volle genieten van het massief.
We volgen de SS26 en net voor Leverogne nemen we links de SR26. Een klein slingerbaantje die bij momenten een pracht van een zicht biedt op het Mt Blanc Massief.
In één van die bochten installeer ik mij en neem wat actiefoto's.
Oswald
Bosse
Vanzelf kom je op de SR41 en heb je een mooi zicht op de stad Aosta.
Plainspotter zijnde zie ik de luchthaven liggen en besef direct dat dit gene kattenpis moet zijn om hier te landen of op te stijgen.
Daarna is het noordwaards naar de Grand St Bernard. Ook een eerste keer voor mij.
Wat mij al eerder is opgevallen is dat aan de Italiaanse zijde er bijna altijd een doorlopende witte lijn is over het midden van het wegdek. Anders gezegd, in principe mag er niet ingehaald worden. Zo ook hier. We hebben er ons echter weinig van aangetrokken.
Op de col heb ik een sticker gekocht als bewijs van aanwezigheid.
Tip: bestel geen drank(je) in het hotel aan de Italiaanse kant! 4€ voor een blikje cola !
We passeren langs een Joe Bar café, maar met de dure cola net achter de kiezen, stop ik niet.
Het Lac de Champex biedt een mooie gelegenheid om nog een schoon fotooke te nemen. Het baantje dat daarop volgt is één en al kronkel. Best wel leuk voor ons, maar ik vraag mij af of de plaatselijke bewoners dat ook vinden als je dat traject alle dagen minstens 2 keer per dag moet afleggen.
In Martigny is het een beetje uitkijken want je deelt het wegdek met de trein. Gelukkig is het droog en is de kans op uitglijden toch een stuk kleiner.
Terug in Frankrijk, sluiten we af met de Col du Corbier. Een tof baantje die zelfs door de lokale bevolking wordt geapprecieerd. Hier neem ik de laatste actiefoto's van deze week.
Rusor
JantjeGS
Niet echt zoals het hoort. Gelukkig dat er geen tegenliggers zijn.
Wat mij is opgevallen:
de auto's braken stinkende walmen uit wanneer er op hun staart wordt getrapt.
De plaatselijke (jonge) mannen spelen graag mee wanneer je hen passeert. I hate that.
Later deel 2