Dag 3: Briancon tot Briancon – 07 sept
Het belooft een mooie dag te worden. Geweldig goed geslapen. Alle motorlaarzen staan dus nog op dezelfde plaats waar ze gisterenavond gezet zijn. Vandaag gaan we geen handschoenen in neusgaten moeten steken. Goed zo. Want de gaatjes in het reukorgaan zijn nog wat gevoelig. Het ontbijt is ook al goed. En als we buiten kijken is zelfs het weer goed. Volgens de waardin zal het stijgen tot een dikke 30°. Pffffff, lekker. En hoe is het daar in België op dit moment ?
Rustig en traag de dag starten. Geen haast bij het ontbijten en bij het aanvatten van het motorprotocol (kleding, tanktas, vizierkuisen,…). Naast een mooie dag, belooft het ook een trage dag te worden. Alle tijd. Piano-piano.
Later op de dag komt ook nog de topkofferdeksel-man aan. Die zou tegen een 05u in Beveren vertrekken om een kleine 1000km af te haspelen. En omdat die brave man met een roadster rijdt, gaan we vandaag voor de offroad rit. Dan kunnen we voor de rest van onze dagen en ritten zoveel mogelijk samenblijven. Deze vakantie, maar één enkele offroad-rit. De Strada Della Assiettta. Dat is zo’n beetje le moment suprème van vandaag.
Maar die verbroedering is voor later op de dag. Eerst effe doorjakkeren naar Sussa. Daar een terraske doen en van daaruit naar de Finestre. Enkele jaren geleden heb ik die eens onder de wielen van mijn toemalige 1200LT gekregen en die was zeker te doen voor alle mogelijke motortypes. Zelfs voor de 75RT en 1100S die mee op stap zijn. Maar ammehoela, dat was even een vergissing. Dit stukje schwierige strecke ligt er erbarmelijk bij. Maar we raken toch op de top. Schitterende locatie trouwens om ons middageten te nuttigen. Stokbrood, kaas, saucissons en plat water. En een gesprek over het volgende traject : de Assietta. Conclusie is dat de 1100S-rijder blijft verhard rijden en de 75RT-rijder gaat mee onverhard de Assietta op .
Awel, de Assietta is een verdomd lekker stukje. Goed te doen voor onervaren off-road motards zoals wij. Veel GS’en op het traject, Tenere’s en natuurlijk ook een serieuze delegatie full metal crossers. Oh ja, en één 75RT natuurlijk. Mijn tijdelijke en slaapverwekkende volkuipte BMW van gisteren. Maar vandaag zat de juiste persoon achter het stuur van die RT. En die was klaarwakker. Onze GS’en konden ‘m zelfs niet volgen. Laat ons hopen dat de RT-mechaniek ertegen bestand is. Wel even ontnuchterend voor de GS rijders eigenlijk…. De krasse RT-man heeft zelfs enkele crossers moeten helpen om hun machines terug uit het slijk te halen. Enkele daarvan waren waarachtig onderuit gegaan op het ergste stuk modder. Wijselijk heeft Fons (de RT-man) zelf die 50meter modder niet door gereden, zonder te wachten op ons. Hilariteit alom om daardoor te raken. Slippende wielen, trappelende voeten en versnelde hartritmes. Maar we hebben niemand moeten ‘oprapen’. Enfin, toch niet op het moddertraject. Enige kanttekening tijdens dit onverharde stuk: Mijn fijne motorriek gaat erop achteruit. Meermaals als ik in mijn tanktas grabbel om het fototoestel eruit te snuffelen en het ding probeer te activeren met motorhandschoenen aan, geef ik eveneens een draai aan het wieltje om de instellingen te selecteren. Dus verschillende foto’s zijn rijp voor de komposthoop. Sneu.
Oh ja. Het is eigenlijk ook ne schmierige weg. Na een dikke twee uur stof te hebben verzameld op de kammen van de bergen, komen we terug onder de boomgrens en stuiteren we door plassen en modder. Schoon combinatie. De machines, kleding en gezichten zijn … euh … een GS waardig.
Nadien nog een verkwikkend biertje in Sestriere, waar we hadden afgesproken met de 1100S-man. Chance dat die niet mee op den berg gegaan is. Een ‘RT’ was al een avontuur, met een ‘S’ erbij had het een echte expeditie geweest. Op het terras kregen we bericht dat de laatste nakomer is aangekomen in ons hotelleke. Er was er namelijk eentje die pas vandaag kon vertrekken. Even (heel) snel terugrijden naar Briancon om zijn aankomst te vieren. De champagne stond al koud in de ijskast. Ik weet bij god niet welke dorpen of streek we gepasseerd zijn, want ik want ik zag alleen maar lijnen en apexen en schimmen van decor dat met lichtsnelheid weer verdween op mijn netvlies. Maar het was mooi. Enfin, dat denk ik toch.
De rest is standaard motorreis protocol. Eten, wat drinken, wat babbelen. En vooral laaaang blijven plakken op ons terras.
Morgen terug wat motorrijden
Terug wat verhard rijden.
BTW : SaPje...wat is reputatie dan wel ?
