Reizen met kids : Ötzi-Land

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Gesloten
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Helaas geen motorreis met de dochter dit jaar...

Eenmaal zouden we onze jaarlijkse motorreis inruilen voor een bergtocht. En vorig jaar koos Meen, 2015 als 'het bergjaar'.
Ditmaal ook geen vader-dochter reis. Enkele medereizigers werden opgetrommeld. Allen vaders, met kids. Gaandeweg moest er een vader-zoon team, tot onze spijt afhaken en later ook m'n schoonbroer zijn dochter, maar eindelijk was het dan zover. We gaan op stap.

De komende dagen volgt dus een schets van onze ervaringen. Klein verslag in afwachting van de jaarlijkse motortrip met de kameraden, binnen enkele weken

Dag 0: Herent tot Vent (AT)

Net geen 900 km vanuit Herent, net geen 12 uur gereden. 3 Volwassenen en 2 jeugdigere figuren van het opgeschoten type. 10 Lange benen en 1 blikken Volvo. Volle bak in de auto dus, met 3 vaders, een meisje en een jongen die op huttentocht gaan.

Doorvlammen op de Duitste autostrades: 'atuurlijk'. Files op de Duitste autostrades : 'atuurlijk'.
Beide zijn echter best te pruimen in een Volvo. Verder absoluut niet veel te melden op deze eerste autostrade-dag.

Tegen een dikke 19u draaien we het minidorpje Vent binnen. Het laatste dorp in een doodlopend valleitje van het Otztal. Het hotel ziet er niet slecht uit met alle luxe, goed eten en een goed bed. We zullen deze avond nog maar even koesteren, want de volgende nachten zullen we ons vermoedelijk moeten behelpen met woorden als ‘basis’, ‘winterraums’ en ‘eten wat de pot schaft’.

Dan trekken we den berg op.

Dan trekken we naar Ötzi-Land.

Afbeelding
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door GStephen »

:thumbright:

Laat maar komen
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Dag 1: Vent – Vernagt Hutte –

07u15. Een Oostenrijks ontbijt ligt op mijn bord, maar het is nog wat te vroeg om een aanval in te zetten. De rest van de groep zit ook aan tafel en is eveneens nog stil en sloom. Ieders ogen nog klein en dik van de nacht. Schattig gezelschap.

Bon, tegen een 09u laten we de luxe achter ons en trekken de basic-wereld in. Alles wat we nodig hebben hangt op onze rug, de spieren om vooruit te raken hopen we onderweg te vinden en de bergschoenen zorgen voor de verbinding met de grond.

Het duurt niet lang of de eerste hoofdkrabber dient zich op : sleepliften doen het niet zo goed in een zomers regime. Eerste poging : njet, onze bergschoenen zijn niet compatibel met vlot glijden achter een slaaplift. Tweede poging : njet, onze armen zijn niet sterk genoeg om gewoon aan de liften te hangen en lijf & leden over de grond te laten slepen. Dus het eerste traject wordt een manuele klimtocht. En nog een straffe opener ook. Kan tellen als opwarmer.

De middagstop in een berghut duwt ons richting goulaschsuppe en apfelstrudel met vanillesaus. De trend is gezet en wij zijn door de eerste tocht en het uitzicht al mijlenver weg van de rest van de westerse wereld en al helemaal in de berg-mood. Het namiddag programma luistert naar de naam Seuffertweg. Een betrekkelijk egale wandelweg op hoge hoogte. Gedaan met fel klimmen en dalen, dachten we…

Ik vertelde net een verhaal aan Meen, over een reisverslag dat ik had gelezen over enkele bergwandelaars die na een lange dag hun einddoel (de slaaphut) visueel konden opmerken binnen handbereik, en naarmate ze dichter bijkwamen eveneens konden constateren, dat ze eerst nog een vallei moesten overbruggen om op de andere flank uit komen. Een goei 300m dalen dus, een rivier oversteken en dan terug een goei 300m klauteren. ‘Ocharme, de sukkelaars’ was haar reactie.
Even daarna viel mijn euro, dat het best wel eens kon zijn dat het verslag over ‘ons’ traject ging. Nog wat later volgde de bevestiging en zagen wij onze hut binnen handbereik liggen, met enkele nog een diepe vallei ertussen. Gedaan met de benaming Seuffertweg. Sufferdweg klonk veel beter. Het moraal op deze eerste dag kreeg echter een flinke knauw en zakte met iedere meter die we daalde.

Rond een 16u reanimeerde we dan uiteindelijk onze voeten en tenen, die we ongeveer 8 uur lang hadden opgezadeld met een serieus zuurstoftekort. Ze kregen hun verdiende vrijheid en mochten terug wat zon zien. Een liter bier en een voethygiëne verder, was het moraal terug op peil. Bedankt voor de Gehwohl-zalf-tip Danny.
Tegen een 19u zwieren de hutuitbaters ons bij een team geologen in een kamertje voor het avondeten. Met ongeveer 25 in een kamer waar er al bij al 10 mensen kunnen zitten. Charmant ! Het groepje geologen was minder charmant. 3 teams waren aan’t kaarten en vulde de kamer met geroep en getier. Een geweldig contrast met de stilte van de dagtocht. We starten dan maar een gesprek met die jonge mannen en vrouwen. Bleek dat gletsjer-onderzoek een onderdeel was van een bijkomend studievak. Met veel zin voor sommigen, maar er waren toch ook wel enkelen die toegaven dat de keuze voor dit bijvak een geweldig verkeerde beslissing was. En dat bergen, klimmen en gletsjers niet zo easy-going is, als ze voordien hadden gedacht. Er is een groot verschil tussen dagdromen en fantaseren over bergtochten en over de praktijk ervan.

De rest van de avond is voor het kaartspel. Voor het proberen in slaap te raken in onze eerste winterraum. Voor aan de hoogte gewoon te worden. Ivm het slapen : bizarre ervaring trouwens, het is voor mij steeds eerder een soort roes. Precies alsof je heel de nacht wakker bent en tegelijkertijd beseft dat je iets doet wat je kan linken aan het begrip slapen.

De dag is om. Afgeklokt op 340m dalen, 1170m stijgen, 5u55 wandelen, 2864 als hoogste gepasseerde punt.

Servus.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Dag 2: Vernagt Hutte – Hochjoch Hutte

Vandaag zo goed als evenveel omhoog als omlaag. Loodzwaar. Wat komt een mens hier eigenlijk in godsnaam doen? Afzien, zoveel is wel duidelijk. Oftewel voor de voeten, of voor de benen, of gewoonweg conditioneel. En waarom niet ook even een zonnebrandje erbovenop. M’n nek is vuurrood en schreeuwt naar zonnecreme en schaduw. Volhouden Pieter.

Achter mij volgt een jonge meid die alle 5 minuten haarzelf tegenkomt en alle 10 minuten een power-reep opeet. Laat ons hopen dat ze deze zelfontdekkingstocht wat in orde vindt en dat ze eveneens een sterke maag heeft om al die repen zorgeloos te verteren. Volhouden Meen.

Bart, Patrick en Robbe zitten zowat in hetzelfde water te zwemmen. In dezelfde afzienmodus verder te worstelen, is het eigenlijk. Niemand ontkomt er precies aan. En ieder reageert er op z’n eigen manier op. Is er mentaal op z’n eigen manier mee bezig. Schitterend!
Ons middageten houden we op een dikke 3100 meter. De wereld rondom ons ligt lager en is vooral mooi. Op zo’n geïmproviseerd terras ‘with a view’ zit je nu eenmaal niet alle dagen. Nog 700 meter dalen en we zijn in onze nieuwe hut. Nog zo’n verhaal, dat dalen… Het heeft totaal geen conditionele impact, maar is voor mij toch een aanslag op m’n (reeds krakkemikkige) knieën. Heil aan de wandelstokken. Het blijft belastend.

Tegen een goei 14u is de tocht van vandaag afgelopen. Douche in, voethygiëne en het terras op. Beetje kletsen onder elkaar en verbroederen met andere bergliefhebbers. De avond moet hier momenteel nog starten, maar op dit late middaguur houd ik het voor bekeken en rond het schrijven al af.

Nog wat eten, pintelieren en kaarten, dat zal het zowat worden. Het leven in de bergen is simpel

tot morgenavond…
dan hebben we onze zwaarste dag achter de rug.

en de dag dan: 950 meter gestegen, 900 gedaald, 5u15 gewandeld en 3120 als hoogste punt.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Flat Twin Power

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Flat Twin Power »

Prachtige foto's en chapeau voor Meen dat ze dit volhoudt.
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door GSrijder »

De volgende keer wil Meen toch liever terug met de moto erop uit :-)
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Dag 3: Hochjoch Hutte – Martin Busch Hutte

Afbeelding

One hell of a night.

Junges junges, nu lagen we maar met ons vijven in 1 kamer, maar opnieuw was er geen enkel moment van diepe slaap. Ik dacht eerst dat het te wijten was aan het principe van ‘winterraum’ waardoor de eerste nachten gehypothekeerd werden. Vermoedelijk zal het ook wel de hoogte zijn. We zitten namelijk constant boven ongeveer 2500meter. Zelfs de hutten. Halleluja.
En dat in combinatie met een lekker vooropgesteld ontwaakuurtje van een kleine 06u. We hebben vandaag een heel programma voor de boeg. Eerst 250 meter dalen, dan een goddelijke 1100 meter omhoog, om dan weer een 950 meter te dalen. Een kenner liet ons gisteren weten dat een mooi deel van het traject op handen en voeten zal zijn. Klimmen met andere woorden. How mannen… Benieuwd hoe we dat gaan verteren.

Euh, waar waren we weer? Just jah, bij 06u. We sluipen, rollen, vallen ons bed uit, duwen de stramme ledematen in bergkledij en strompelen de trap af. Er zitten toch al enkelen aan de ontbijtafel. Het enige positieve aan dit ochtenduur (beter gezegd ‘nachtuur’) is de opbeurende wetenschap, dat er enkel ‘echten’ nu al opstaan. We zijn dus ‘echten’. Althans zo praten we onzelf aan. Tegen een kleine 07u zwieren we de rugzakken op onze rug en trekken naar de lager gelegen rivier. Vandaar start de 1100 meter onophoudelijke klimtocht. Een kleine, voorzichtige, hiep hiep hoera volgt...

Een goei uur flaneren we geleidelijk aan, langs een waterloop in een vallei omhoog. Even rusten, drinken en dan haaks op de rivier, haaks op de hoogtelijnen, vlam de berg op. 2 uur kuitenbijtend, quadriceps oppompend en rugkrakend bergbeklimmen. 3 uur na vertrek zie ik enkel nog afgepeigerde kromgebogen amateurs rondom mij. Hier en daar zie ik iemand z’n wandelstokken al aan de rugzak hangen. Tekenen, dat we stilletjesaan onze handen ook nodig hebben. De wandelstokken hebben op het komende traject geen enkele betekennis meer. 10 minuten later is het ondertussen zo steil geworden, dat iedereen op handen en voeten omhoog worstelt.

4 uur na vertrek draai ik me om en roep naar de achtervolgende horde ‘mannen, vanaf hier beginnen we eraan, we gaan klimmen’. Pardoes zie ik bij alle 4, een groot vraagteken verschijnen boven hun hoofd. Effen een stripverhaal fantasie, sorry. ‘Wa?’ roept vraagteken n° 3 ‘en wat hebben we het laatste uur dan wel niet gedaan ? Meende da nu ?’ Vraagtekens n° 1, 2 en 4 kijken naar elkaar en knikken bevestigend voor deze slimme en doordachte vraag van vraagteken 3. Ik draai me terug om, richting berg, om even af te checken en zeker te zijn van mijn antwoord. Het was echter noodgedwongen armzielig kort: ‘Ja’.
Het volgende traject blonk uit door afwezigheid van kettingen en/of andere assistentie middelen, geplaatst door Oostenrijkse bergmannen. Normaal vind je die attributen op lichtjes moeilijke passages, maar hier totaal niets. De grens met echt klimmen is nu wel heel dichtbij. Mais bon we moeten verder zeker…

4.5 uur na vertrek toont de uitgezochte wandeling, dan z’n ware tronie. Links van ons ga je vlot 100 meter de dieperik in, als je het evenwicht zou verliezen en recht van ons wordt je val relatief zacht opgevangen door een stokoude gletsjer. Alleen spijtig dat die ook dikke 100 meter lager ligt. We lopen, correctie ‘klimmen’ dus op een steile graat. En dat met een bende waarvan er 2 flink wat hoogtevrees hebben. Tijd voor een crisisvergadering. Wat terugkeren? Niks van, geen denken aan, dat durven we niet. Hier naar beneden klimmen is totaal geen optie. De vergadering is dus snel voorbij. Wij weer verder.
De ‘graat’ is een bangelijke ervaring. Meen ik hebben wel wat kletter-ervaring achter de rug, maar om zo ongezekerd en halvelings boven een diepte te sluipen is toch weeral een ervaring erbij. Altijd fijn om dat later bij een goei pint terug ter sprake te brengen, als we ooit onze avontuurlijke herinneringen zullen oprakelen. Op dit moment is het echter bloedernst. Niemand lacht of grapt of hangt de stoere uit. Hier kan te snel iets omschakelen naar een netelige, zelfs gevaarlijke situatie.

Eenmaal boven op de kam gekomen, mag het adrenalinepeil van de 2 nieuwkomers terug naar een haalbaar niveau gebracht worden. Het ergste is achter de rug. De hoogtelijnen op de kaart gaven aan dat de hellingshoek van het dalende traject, flink wat draaglijker was. Eten op deze top of the world locatie, vinden ze echter geen realistisch gegeven. Geen erg, dan dalen we maar wat verderaf. Een lunchpakket binnensmikkelen op 3360meter had nochtans z’n charmes gehad.

5.5 uur na vertrek vinden we een mooi en voldoende groot plateau om uiteindelijk de smekende magen te vullen. Nog steeds een prachtlocatie. En het adrenalinepeil is ook terug op aards niveau gebracht. We wisten op voorhand dat de daling minder stijl en gevaarlijk zou zijn. Minder stijl wil gewoon zeggen ‘niet meer op handen en voeten’, verder is het nog steeds bangelijk recht naar beneden. Soms hoop je de thuisploeg een mooi en realistisch fotografisch beeld over te brengen, om ze zo wat deel te laten nemen aan de reis. Hier niets van dat. Ik hoop dat de foto’s totaal niet in beeld brengen wat we hier meemaakten. Ik weet zeker dat de thuisploeg er niet mee zou kunnen lachen.

Bijna 9 uur na vertrek komen we aan bij onze volgende berghut. De Saykogel is bedwongen. En de Martin Busch hut is de nieuwe geschikte plaats om de dag te overlopen en te vieren. Pinten voor iedereen dus. Zelfs voor Meen. De eerste van haar leven. Moet kunnen. Verder niet veel nieuws onder de zon. Eten, wassen wat kaarten en dan om een kleine 22u het bed in. Met dat uur zijn we hier zowat de laatste die gaan slapen.

Vermoedelijk maken we de andere 7 slaapkamergebruikers wakker tijdens onze bed-instap-rituelen. 5 minuten later hebben 3 van hen opnieuw hun eigen rituelen ingezet, van voor wij de kamer binnenkwamen. Snurken dus.

Hopelijk werkt m’n knie morgen weer goed mee, want tijdens het dragen van Meen’s rugzak, voor een deel van het traject, heb ik ze vermoedelijk wat geforceerd. Zien we morgen wel.

En nu : ook wat proberen te snurken. Het tegenoffensief van de Belgen mag/moet ingezet worden.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Lukas
Berichten: 1315
Lid geworden op: 29 sep 2004, 17:11
Locatie: Gent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Lukas »

Miljaar.
r 80 gs '92 --> K75 '87 --> K75 '91
Relax
Berichten: 5686
Lid geworden op: 30 sep 2004, 16:31
Woonplaats: Sint-Martens-Lierde begot.
Locatie: O-Vl, in Sint-Martens-Lierde begot.

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Relax »

U neemt mij het gepaste woord uit de mond, mijn beste.
I respect your opinion. But I don't give shit.
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Dag 4: Martin Busch Hutte – Martin Busch Hutte

Aha, het wordt al licht buiten, merk ik als ik even 1 oog probeer open te doen en het winterraum-raampje zie. Dat wil twee dingen zeggen: ik heb wat kunnen doorslapen en de dag is geleidelijk aan te voorschijn aan’t komen. Ik grabbel in de nog donkere kamer naar m’n horloge en zie een leuke 05u12 me koud tegemoet staren. Hm, dat ziet er nog vroegskes uit. Effe rekenen. Ik heb dus meer dan 7 uur geslapen. Prima, dat is janvermille meer dan dat ik thuis doe. Toch krijgt hetzelfde open oog het strikte bevel om weer te sluiten. Eens zien of ik er nog 3 kwartier slaap kan uitpersen. Om 05u45 komen er echter slaapkamergenoten tot leven. Het Belgische team, ronkt nog vrolijk verder, maar alle niet Belgen zijn al actief. De houten bedden kraken, het gestommel begint en de eerste stappen zijn te horen op de houten vloer. Als er dan voor de eerste keer met de slaapkamerdeur wordt geslagen, is mijn nachtrust voorbij. Ik doe beide ogen open en het eerste wat ik zie is het blote achterste van een behaarde man. Hallo knapperd, ook een goedemorgen… Rechts van de begroeide rondingen staat zijn vrouw die net haar eerste kledingstukken had aangetrokken. Dow…
Eens een andere manier van wakker worden, niet ?

Enfin, tegen een 06u sta ik dan ook aangekleed op het terras van de hut, te loeren naar de ontwakende zon en bergen. Er komt iemand naast mij staan. Hey Bart, zin om mee een wandeling te doen? We flaneren een halfuurtje wat rond op een pad, vooralleer we terugkeren en klaar zijn voor de eerste tas koffie. Uit de hut komen ondertussen de een na de andere groep te voorschijn om aan hun dagtocht te beginnen. Magische momenten, dit vroege-vogels-leven.

Rond een 07u gaan we de jeugd uit hun bed halen en tegen een sloom tempo maken we ons klaar om terug de berg op te trekken. We gaan weer de 3000meter grens opzoeken. Vandaag een eerder rustige wandeling. Een goei 500 meter stijgen over een afstand van 2.5uur. We trekken Ötzi-land in. Eerst naar een andere berghut en dan als het nog even meezit, naar de vindplaats van Otzi himself.
En wat zegt de knie? Een licht protest, maar alles bij elkaar eerder gewoon een wat knagend gezeur. Daar gaan we dus niet veel aandacht aan schenken. Het pas is niet al te stijl en de wandelduurtijd is realistisch en haalbaar. Bij mij tellen wat knieperikelen en bij Meen wat conditiestrubbelingen. Op 2/3e van de heentocht vraagt ze toch naar een ‘vergadering’. Een overleg over het verder wandelen of teruggaan naar de hut. Kort beraad en een even kort verdict: we zullen nadien wel rusten.

Chance dat we verdergaan, want het laatste deel van het traject wordt knap om te zien. We flaneren over een stokoude gletsjer, waar alle gevaar van geweken is. Op het eerste zicht lijkt het allemaal puin en modder. Op sommige plaatsen, waar het water over de gletsjer is gespoeld, zie je echter een gladde, heldere ijsvlakte onder je voeten. Zou me niet doen verschieten, moesten ze hier binnen enkele jaren nog een bevroren dier of mens tevoorschijn halen.

Wederom een lunch met een grandioos uitzicht. Ditmaal zicht op een Italiaanse vallei. We komen snel overeen dat het laatste stukje wandelpad naar Ötzi’s vindplaats teveel van het goede zal zijn. Alle/retour is dat nog eens een kleine 3uur erbij. Klinkt als een overload. De terugweg blinkt vooral uit door de stilte die er ondertussen in de groep is ingedaald. 4 dagen trekken begint door te wegen.
Op dit moment zijn we terug in de hut en is ieder zo’n beetje z’n eigen weg ingeslagen. 3 doen er een power-nap, eentje kaart wat in z’n eentje en eentje tekent en schrijft wat.
Ruimschoots voldoende voor vandaag.

Het was een mooie dag.

Tot morgen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Dag 5 : Martin Busch Hutte – Vent

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

En hopla, voor 06u is de dag weer begonnen. Ik laat enkele Engelse kamergenoten rustig hun ontwaak-ding doen en trek dan ook maar m’n kleren aan. Ditmaal waren ze stil onze Engelanders. Gisteren toen een kleine delegatie van ons team een late-namiddag-dutje deed, werden ze luidruchtig uit hun comateuze horizontale toestand gehaald door dit UK-team. Geen al te puike eerste ontmoeting dus met deze mannen.
Ik sta nog geen minuut onderaan het terras (opnieuw) te gluren naar de opkomende zon, als ik iets op mijn hoofd voel vallen. Howla zeker… Ik kijk naar boven en zie Bart grinniken. M’n vroege-ochtend kompaan is dus ook weer van partij. Stelselmatig vindt de rest van team BE ook z’n weg naar de ontbijtruimte en tegen een kleine 09u verlaten we de hut en deze berg, voor de laatste etappe van deze vakantie. 3 uur naar beneden, via het eerste echte flaneerpad dat we zijn tegengekomen op deze trektocht. De hut is op dat moment al helemaal leeggelopen. Precies alsof we daar de boel sluiten en dan pas teruggaan.
09u is niet echt een bergvertrekuur, maar we hebben tijd zat. Gaandeweg de daling, komen we terug groene ondergrond tegen (was lang geleden). Struiken volgen. We herkennen nadien terug bomen en wat later zelfs wegen en huizen. Zucht. Het is voorbij.

Nog voor we aan het hotel komen, passeert er ons een pickup-truck. Het raampje gaat open en een arm zwiert ons tegemoet. De kok van de laatste berghut zegt daarmee gewoon even goedendag. Hij had ons herkend. Wat verder in de straat lopen we de eigenares van ons Vent-hotel tegen het lijf. Ze houdt onmiddellijk halt, begroet ons, pakt Meen vast en geeft haar een knuffel om haar proficiat te wensen met haar prestatie. Ze wandelt mee richting hotel, laat ons iets eten (kaiserschmarren) en drinken (bier) in een aanpalend cafee en gaat dan verder om te zien of onze kamers al klaar zijn en om de sleutels te brengen. De bergmentaliteit zeker? Alleszins heel gastvrij en vriendelijk.

We fatsoeneren ons wat op, nemen onze tijd voor het avondeten en trekken opnieuw vroeg onze tram in.

Morgen is het enkel de terugrit. Een lange buffer om terug te kunnen acclimatiseren aan het Brabantse leven.

De bergtochten zullen even in de vriezer gaan. Voor volgend jaar, hebben Meen en ik al beslist om opnieuw met de motor te gaan. De tochten zullen dan evenwel terug langs de bergen lopen, maar niet meer met bergschoenen, rugzakken en spierkracht.
Dunlop-banden, aluminium koffers en massa’s pk’s, klinken ook goed

Ciao.

tot binnen enkele weken, dan volgt er terug een motorreis verslag.


De bende :

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
RBee
Berichten: 2201
Lid geworden op: 20 aug 2005, 23:54
Locatie: Wilrijk

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door RBee »

:thumbright: :thumbright:
R 1250 GSA

Foto's: http://RBee.SmugMug.com" onclick="window.open(this.href);return false;
panneman.be
Berichten: 262
Lid geworden op: 01 okt 2013, 10:29
Woonplaats: MORTSEL
Locatie: MORTSEL-ANTWERPEN-BELGIE
Contacteer:

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door panneman.be »

Wauw,


Thanks om opnieuw mee te mogen genieten :!: :!:
VRIENDELIJKE MOTORGROETEN VAN DE PANNEMAN.
BE A MAN RIDE A PAN // BE A DREAMER RIDE A BEEMER
Lid van Club Pan European Belgie en BMW Motorclub Vlaanderen
ex K1600GT-2014 RIJDER
ex R1200GSA/LC-2016 RIJDER
ex R1250GSA/LC EXCLUSIVE-2019 RIJDER
R1250GSA/LC TROPHY-2023 RIJDER
costerke
Berichten: 613
Lid geworden op: 04 apr 2009, 20:31
Woonplaats: Kortenberg
Locatie: Kortenberg, tussen Leuven en Brussel

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door costerke »

Dank U om mee te mogen genieten. Kijk al uit naar het volgend verslag, dus laat maar komen. :thumbleft: :thumbright:

Grtz Rudy
zolang mijn baas zegt dat ik teveel verdien doe ik alsof ik hard werk.
2001 R1150RT / 2009 R1200RT / 04/2013 K1600GTL
Lukas
Berichten: 1315
Lid geworden op: 29 sep 2004, 17:11
Locatie: Gent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Lukas »

Geen bijzonderheden op de terugreis?
Volgens mij kan jij daar nog een kleine samenvatting van maken. Gewoon voor het plezier van iedereen.
Moet niet direkt hoor. Straks is ook goed.
:-P
r 80 gs '92 --> K75 '87 --> K75 '91
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door P-man »

Haha,

De terugreis...
Niet veel soeps.
Lang, saai en vooral nogal stil in de auto.
Ieder was precies terug wat in z'n eigen leven gekropen. Of misschien is 5dagen lang, 24uur bij elkaar leven nu eenmaal de limiet. Onze limiet.
Is heel wat anders dan een motor vakantie, waar je de helft van de tijd toch maar alleen met jezelf zit opgesloten in een helm. Je kan maar best goed opschieten met jezelf hé, anders moet het daarbinnen een zielig gebeurtenis zijn. De stop- en rustplaatsen zijn dan een fijn intermezzo om een klapke te doen.

Nu nog een smak foto's te bekijken. Dan de GSMfoto's van de anderen erbij halen. En dan gaat Bart een album ineenboksen, zodoende samen met het verslag een goede herinnering te hebben. Het reisherinneringenverslag-boekje is ondertussen flink aan 't aandikken.

En verder :
Terug beginnen denken aan werken
Aan de komende dagritjes met de dochter
Aan de komende lange motorreis van september.
Maar dit verslag (en deze reis) zijn eigenlijk afgerond.
Over & out.

grts en tot 't volgende...

de P
Harald
Berichten: 6129
Lid geworden op: 28 sep 2004, 20:04
Locatie: Opwijk

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Harald »

Thx P-man, we hebben weer genoten van uw reisverslag.
"God made some cops Perfect - the rest he put in cars!"
Afbeelding"Alle vakkennis is een samenzwering tegen het lekendom."
Carlo~IT
Berichten: 216
Lid geworden op: 22 mar 2009, 20:40
Woonplaats: sint niklaas
Locatie: Sint Niklaas

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door Carlo~IT »

wat zo ik zeggen FORMIDABLE
4 RUOTE SPOSTANO IL CORPO 2 MUOVONO L'ANIMA
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door GSrijder »

Het was fun om te lezen.
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
tweecilinderke
Berichten: 2545
Lid geworden op: 11 mar 2007, 10:59
Locatie: gentbrugge

Re: Reizen met kids : Ötzi-Land

Bericht door tweecilinderke »

Weeral toplectuur van onze p-man :thumbleft:
R1150-GS-'00++R80-ST-'86++R100GS-PD'91++r65LS-'82++ Hercules 125 '76++vespa gs160++Panda r1100rt++

sommige ingenieurs weten alles maar kunnen meestal niets :)
http://www.grasco.be" onclick="window.open(this.href);return false;
http://picasaweb.google.com/tweecilinderke" onclick="window.open(this.href);return false;

clublid
Gesloten