REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Gesloten
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vrijdag 13 augustus:

06u00: De wekker gaat af, miljaar, ik lig amper 3 uurkes in m’n bed, heb nog een halve nachtshift gedraaid tot 01u45, tegen da’k thuis ben was ’t al 02u30, nog wat dingen klaarleggen en ’t was dus 03u00 eer ik in mijnen tram stak.
Met veel moeite, en klein oogskes toch maar opstaan, ik wil de files te snel af zijn, zeker die op de ring rond Bxl. M’n eten in zilverpapier uit de frigo gepakt, de zadeltas van Touratech nog op ’t laatste moment toegevoegd aan m’n bepakking, daar steekt m’n eten, sletsen en landkaarten in, was ik bijna vergeten.
Soit, ’t is ondertussen net 06u30 gepasseerd, en ik ben er klaar voor. Afscheid nemen van m’n vriendin, die ik zaterdagavond-namiddag zal terugzien, en afscheid van m’n twee katten, die ik twee volle weken ga missen.
Wanneer ik de F800GS van z’n middenbok haal voel ik direct ’t verschil in gewicht, amai, twee volle alu koffers, een volle tanktas en een weliswaar licht gepakte zadeltas doen ’t beestje geen goed. Direct de veervoorspanning nog twee volle toeren bijdraaien, ’t helpt maar toch blijft ’t een zware achterkant hebben, zal ’t wel gewoon worden onderweg... hoop ik.
’t Eerste stuk rij ik tot net voor Waver, ik moet toch tanken want Luxemburg haal ik niet met ’t halve tankje waarmee ik vertrokken ben. ’t Gaat goed, de wind vol op de snoet stoort me niet echt, en van ’t zadel heb ik nog geen last. Nu nog niet althans.

Afbeelding

09u20: Ik heb net getankt in Aire de Cappelen. Ik stop normaal liever in Aire de Berchem, maar ‘k ben onderweg een bord tegengekomen met de melding zijnde dat de A31 richting Metz zou afgesloten zijn, en ik heb dus geen idee of de al dan niet bestaande omleiding me langs de tweede Aire zal sturen. Soit, ik doe m’n zadeltas open en zie dat één van m’n sandalen door ’t zilverpapier een robbertje zit te vechten met m’n omeletje met spek. De omelet heeft verloren, ik eet ’t andere deel ervan op, en gooi ’t vermoöste stuk in de vuilbak.
Nog een Redbulleke tegen den dorst en ik kan er weer tegen. Op de parking is een Nederlands koppel gepasseerd, hij met een blauw Rallypak op een rode R1200GSA, zij op een K1200R.

Afbeelding

10u50: Wanneer ik in Toul de gare de péage passeer ben ik zowat verplicht om ff te stoppen, m’n gat begint fameus zeer te doen, miljaar, ik ben nog niet halfweg voor vandaag en ’t is al van datte.
Ik haal een simpel opblaasbaar kussen uit m’n koffers, blaas ’t een klein beetje op en leg ’t op ’t zadel, principe van een Airhawk dus, maar voor minder dan 10% v.d prijs. Baat ’t niet, schaadt ’t vermoedelijk niet.
12u00: Ik stop om de tweehonderd km, m’n verbruik is op de snelweg fameus gestegen, met die brede zijkoffers (’t ding is in totaal 113cm breed, vangt dus wel wind) heb ik de airodynamica van een uitgebouwde frigo.
M’n actieradius is dan ook beperkt tot ergens een goeie 270km.
Trouwens, ondanks ’t kussentje doet m’n gat nog altijd zeer, dat deel van m’n lichaam vindt ’t dus zeker niet slecht om geregeld is te stoppen.
’t Weer is gelukkig geen spelbreker, m’n wintervoering is al uit de vest gehaald, en nu zet ik m’n ventilatie open, ’t is een aangename 24°C. Bewolkt met hier en daar een opklaring, maar droog.
Het Volgende stuk autosnelweg voert me via de A31 naar Dijon, daar neem ik de A3 richting Bourg-en-Bresse.
Overigens, het stuk A31 tussen Thionville en Metz was wel beperkt tot één rijvak wegens werken op de brug over de Moezel (die brug waar die grote buizen langs lopen) maar van veel vertraging was eigenlijk geen sprake.
Soit, net voor ik rond Bourg de A40 moet nemen is ’t tijd voor de volgende stop, we spreken dan van 14u00.
Ik verbijt de zeer, maar ’t kussentje helpt niet echt veel, ’t zadel van die F800GS is gewoon slecht, point final :!:
Aan de Aire de Poullet de Bresse tank ik de laatste keer voor vandaag, met een volle tank haal ik Grenoble (m’n minimum einddoel voor vandaag, verder mag ook) wel.
70km verder zit de autosnelweg er op voor vandaag, ik neem afrit 8 (Ambérieu-en-Bugey) en van hier is ’t eerst richting Chambery volgen via de N504, in Yenne neem ik de baan naar het Lac d’Aiguebelette, lijkt me een redelijk mooie route.
14u50: In Ambérieu stop ik ff op (letterlijk óp) een rond punt om een straaljager op foto te zetten, één of ander oud ding dat nu nen dikke stok in z’n gat heeft steken, diene zal ook nie verwacht hebben om zijnen ouden dag zo te slijten :-?

Afbeelding

Op de weg naar Yenne moet ik een rivier over, ’t is de Rhone. Bij een mooie brug kan ik dan ook niet anders dan is stoppen.

Afbeelding

Rond Yenne is ’t dan de weg naar ’t meer nemen, de weg leidt me via Novalaise, een klein dorpke waar ik in 2007 met de Alplutsers een stopke heb gedaan, ik zet me op dezelfde plaats om ruim drie jaar later dezelfde foto te nemen.

Afbeelding Afbeelding


Nu ga ik echter niet over de Col de l’Epine, maar is ’t verder naar ’t meer.
16u05: Eens daar aangekomen is ’t eigenlijk een trieste bedoening, de mooiste oevers zijn in privéhanden, zij ’t van een camping/hotel of een privéstrand. Ff een stopke doen bij ’t water zit er dan ook niet in, ik neem dan maar een foto vanop de baan.

Afbeelding

Tja, valt wat tegen, dan maar verder kachelen, nog wat km’s malen.
Via La Bridoire, Les Echelles ga ik naar St. Laurent-du-Pont, waar ik het Chartreusemassief induik, allé, omhoogduik eigenlijk. De weg gaat door de Gorge du Guiers Mort, een leuke baan, met op sommige plaatsen een heel mooie smalle kloof waar je doormoet.

Afbeelding

17u10: Eens in St. Pierre-de-Chartreuse neem ik de gekende weg over enkele collekes richting Grenoble, oa. de Col de Porte.

Afbeelding

Van hieruit zakt de baan naar Grenoble, maar net voorbij Le Sappey-en-Chartreuse zie ik een bord. Fort du St. Eynard: 4km.
Hmm, een omwegske van amper 8km voor een fort te gaan bezoeken, zo goedkoop kom ik er meestal niet vanaf.” denk ik bij mezelf, en rij ’t baantje op. ’t Is asfalt tot boven, wel smal en hobbelig, maar niks om bang voor te zijn.
17u30: Eens boven valt m’n mond open van verbazing, een mooi gerestaureerd fort, met zelfs een resto op de binnenplaats, en een ongelooflijk mooi zicht over Grenoble.
Een echte aanrader om is tot hierboven te rijden, zelden zulk een mooi uitzicht kunnen bewonderen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Spijtig genoeg is ’t bewolkt (maar nog altijd droog), anders moet ’t een prachtig verzicht zijn.
Tijdens de verdere rit naar Grenoble kan je perfect het fort in de hoogte op de bergkam zien liggen.

Afbeelding

18u00: Ik zit in Grenoble, ’t is nog vroeg, ik wil gerust nog wat verder rijden, km’s die ik morgen niet meer moet doen. Ik rij tot aan de camping in Monestier-de-Clermont. Ben daar ooit op m’n eerste motoreis, in 2003, verzeild geraakt na een dagje van amper 350km in de gloeiende hitte van die hete zomer. Mede door ’t zwembad heb ik er goeie herinneringen aan.
De rit door ’t stad kost me wat tijd, en dan is ’t nog een dikke 35km tot Monestier, ik tank nog snel en volg de autosnelweg tot de laatste gratis afrit, vandaar is ’t over de N75.
Iets voor 19u00 ben ik er.
Aan ’t onthaal zie ik dat de camping goed volstaat, maar ik mag is rondrijden, en als er een plekske is dat me aanstaat is ’t ook goed. Uiteindelijk neem ik genoegen met een plaatsje naast ’t sanitaire blok, voor één nacht kan ’t me niet schelen waar ik sta.
Ik haal ’t eenpersoonstentje uit m’n koffers, m’n grote rechterkoffer zit dus vol met kampeergerief, en zet ’t tentje op.
M’n avondeten bestaat uit boterhammekes met een kom groenten-tomatensoep, ’t smaakt, en ’t kan geen kwaad, ik sta op régime :razz:

Afbeelding

Na ’t eten neem ik de gps en de landkaart ter hand, en steek er ’t begin van morgen in. De mevrouw van de camping vertelde me dat ’t morgen géne vette ging zijn met ’t weer. Ik weet ‘t, heb thuis op Meteo France gezien dat men op zaterdag regen verwacht, tja, dan is ’t zo.
We zien wel, eens de zon onder gaat wordt ’t al rap friskes, ik kruip ruim voor ’t donker in m’n tentje, luister nog wat naar de mp3, maar na enkele liedjes gaat ’t licht bij mij stillekes aan uit.

Het was een leuk dagske, de GS doet ’t goed, stuurt op de kleine baantjes fantastisch, het gebrek van een volwaardig windscherm deert me weinig tot niks, enkel ’t zadel is gewoon geen botten waard. Daar zal ik morgen terug last van hebben, ik leg me alvast te slapen op m’n buik, kwestie van m’n arm poepke wat te ontzien, tot morgen... :wink:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Zaterdag 14 augustus:

06u00: De wekker gaat weer af, damn, was vergeten van ’t alarm af te zetten. Toch nog wat blijven liggen. Een half uurke later kruip ik dan maar uit de tent, heb goed geslapen, en kan er dus terug tegen aan. Rond 07u00 belt m’n vriendin, zij is met nog enkele vrienden ook op weg naar ’t zuiden, maar met de auto. Ze zijn gisteren rond 21u00 vertrokken, en zitten nu nog op een dikke 200km van onze bestemming, zijnde Les Arcs-sur-Argens. De autorit is heel voorspoedig verlopen, geen files gehad, ze zullen er dus voor mij toekomen.
07u30: Soit, alles is ingepakt, ik sta klaar en verlaat de camping. Voor ik ’t goed en wel besef is m’n eerste colletje v.d dag er al, de Col du Fau. Die bereik je na een km of twee na ’t buitenrijden van Monestier, hier neem ik links de weg richting Mens. By the way, ’t is nog altijd droog, maar de bewolking ziet er echt dreigend uit, ik verwacht regen.
Na een km of tien passeer je de Ebron, via de Pont de Brion. Ben ik reeds geweest in 2006, was toen een mooi zicht, is ’t nu nog steeds.

Afbeelding

Voor Mens draai ik linksaf, via de Col Accarias. Een colletje van niemendal maar eentje voor de verzameling.

Afbeelding

Hier begint ’t te regenen, wanneer ik door Mens rij is ’t ff serieus aan ’t drasjen, ik hoop maar dat ’t niet voor de ganse dag is, want dan ben ik goe gejost.

Afbeelding

Van hieruit is ’t richting Lac du Sautet, een middelgroot stuwmeer op de Drac. ’t Is een heel leuke stuurweg, gelukkig wordt ’t na een kwartierke terug droog, en kan de gaskraan terug stevig beroerd worden, de GS gedraagt zich voortreffelijk, die zit duidelijk in z’n juiste habitat. De zware kont ben ik al lang gewoon, die voel ik niet meer en de rest van de GS doet ’t perfect. ’t Zadel voel ik nog niet, zal voor verder op de dag wel zijn.
Via nog zo’n klein colletje, de Col St. Sebastien, gaat ’t verder. De wolken hangen laag over de bergen, een spooky feeling, maar mooi om zien.

Afbeelding

Afbeelding

08u20: Ik kom aan bij de stuwdam, en wandel wat rond. Er is een via ferrata, daarvoor moet je wel eerst de kloof oversteken via een kabel die onder de brug loopt, de via ferrata zelf ziet er me niks uit voor beginners, ik althans zou al serieus twijfelen om eraan te beginnen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Nu dan, weer verder rijden, naar St. Disdier, en zo via de mooie Défilé de la Souloise richting Col de Rioupes.

Afbeelding

Dan is ’t via de Défilé des Etroits naar St. Etienne-en-Dévoluy, daar in ’t dorpke stop ik om een lekker luchtig ontbijt te nuttigen, een café au lait met twee croisants.
Dit is vakantie, dit is genieten!
Na m’n ontbijt vervolg ik de weg, eerst over Col de Rioupes, dan over de Col du Noyer.
Blijkbaar is de Tourcaravaan hier gepasseerd, her en der staat de weg volgeschreven met namen van courreurs.

Afbeelding

’t Duurt niet lang eer ik boven ben, maar ’t is een mooie weg.

Afbeelding

09u35: Ik ben boven op Col du Noyer, ’t is hier mooi vertoeven. In de locale kiosk/herberg/refuge Napoleon koop ik me een sticker.

Afbeelding

De weg naar beneden is vele langer, en draait en keert dat ’t een lieve lust is.
Halverwege heb je een mooi zicht op de bovenliggende weg.

Afbeelding

Beneden volg ik gedurende enkele km’s de Route Napoleon, tot net voorbij St. Julien-en-Champseur, daar is ’t links houden om Gap en de verder saaie weg te vermijden.
Nu gaat ’t via kleine baantjes, over de Col de Manse naar de N94, richting Lac de Sèrre-Ponçon.
In Chorges neem ik de westroute langs ’t meer, nog nooit met de moto gedaan, wel met de auto, ik weet dus dat ’t een leuke weg is met veel snelle bochten.
Het Tempo zit goed, de GS doet perfect wat ik ‘m beveel, ’t ding is blijkbaar een echte bochtenpikker, enkel ’t laat remmen tot in de bocht moet ik afleren, ben ik gewoon geworden na drie moto’s met telelever.
Ik geniet van ’t zicht op ’t meer, droog weer, geen haast, mooie omgeving, enkel ’t zadel begint me parten te spelen, zelfs bij een aktieve rijstijl, en regelmatig veranderen van positie doet ’t op den duur zeer.
Hier moet werkelijk een oplossing voor komen, zondermeer :evil:

Afbeelding

10u40: Net voor de stuwdam is er een nieuwe pointe de vue gebouwd, ff stoppen en fotooke schieten.

Afbeelding

Afbeelding

De weg die verder naar beneden loopt ziet er alvast veelbelovend uit.

Afbeelding

Ik ga verder, nu is ’t richting Barcelonnette.
Ik wil de Col d’Allos nog is rijden, is al drie jaar geleden, en ‘k wil m’n 800 wel is testen op de technische noordkant van deze alpenreus.
Onderweg stop ik nog aan de oostkant van ’t meer, aan de rand van de afrastering zie ik in de dieperik een uitgebrand wrak liggen, die heeft minder geluk gehad denk ik maar :silent:

Afbeelding

Afbeelding

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vervolg dag 2:

Op de drukke D900 naar Barcelonnette amuseer ik me met de ene na de andere auto in te halen. De 800 vereist wel een andere manier van rijden dan m’n dikke 1150, die heeft koppel met hopen in lage toeren, bij de 800 moet je ’t ding boven de 4500rpm houden wil je met een gerust hart de auto’s voorij raken.
Hij mankeert gewoon een beetje oomph in lage toeren.
Net voor Barcelonnette snij ik een stukje af, via de D109.
Wanneer ik wat verder stop om foto’s te nemen beginnen na een minuut ofzo m’n ogen te tranen, en ’t wordt erger met de seconde. Ik sta gewoon op een smal weggetje, aan de rand in ’t gras, en iets doet m’n ogen branden, ’t wordt zo erg dat de tranen in stroompjes over m’n wangen bengelen.
WTF is dat hier zeg :shock:
Ik moet hier weg, kruip met half gesloten terug op de moto, en rij heel traagskes, want om de vijf seconden moet ik mijn ogen toeknijpen van de pijn.
Na een minuut of twee gaat ’t beter, en tegen dat ik aan de aansluiting met de D908 sta is ’t over. Ik heb geen idee wat er gebeurt is, er moet iets in de lucht gezeten hebben maar wat, en van waar kwam ‘t?
Nuja, de Allos oprijden dan.
Ik heb al snel door dat ik hier niet alleen ben, moet dus oppassen voor tegemoetkomend verkeer, maar m’n tempo zit zo laag, gewoon omdat ik regelmatig achter een sliert trage auto’s vast zit. ’t Is hier wel heel smal, twee auto’s hebben soms veel moeite om te passeren, en een motard doorlaten is er blijkbaar ook teveel aan.
Na lang aandringen, en geduldig wachten op een doenbaar plekje geraak ik de vier auto’s voorbij, om dan weer vijf minuten later achter een volgende sliert te zitten.
Damn, geen chance.

Dan maar foto’s pakken, en terug naar de staart van ’t peleton knallen, zo amuseer ik me toch nog een beetje.

Afbeelding

12u10: Boven op de col stop ik ff aan ’t resto’ke net onder de top.

Ondanks dat ik deze pas al vele malen beklommen heb, mankeert er nog altijd een stickertje op m’n koffers, tijd om dit recht te zetten.

Afbeelding

Nog ff tot op de echte top rijden, en ’t obligate shot nemen. Deze keer staat ’t bord terug vastgevezen op de paal, heb ’t hier al gewoon op grond weten liggen.

Afbeelding

Op de top is ’t zo’n 18°C, ik haal m’n wintervoering uit m’n vest, aangezien ik nergens hoger meer ga dan zo’n 1000 hoogtemeters.
De afdaling is min of meer ’t zelfde als de klim, veel auto’s en van stevig aan ’t gas hangen is dan ook weinig of geen sprake.
Soit, langzaam gaat ’t ook wel lukken.
Voor me doemen er heel donkere wolken op, daar moet ’t wel aan ’t spoken zijn denk ik.
Voor ’t begint te regenen stop ik nog ff aan een watervalletje, op de oude weg, nu deels afgesloten.

Afbeelding

12u50: In Colmars doe ik terug een stopke, om een deel van ’t oude dorpke op foto te smijten, dit is een mooi maar klein stadje.

Afbeelding

Wanneer ik wil vertrekken hoor ik de gsm afgaan, ’t is m’n vriendin die wil weten waar ik al zit, en me zegt dat ’t in de Var serieus aan ’t regenen is. Leuk :-(
Op dat moment begin ik hier ook de druppels te voelen, had ’t eigenlijk wel verwacht, en ondanks dat ’t nog dik 130km tot in Les Arcs is klaag ik niet, ik heb ’t tot nu toe eigenlijk voldoende warm en quasi volledig droog gehouden, op dat kwartierke deze ochtend na.
’t Gaat al rap over van regen naar serieuze drasj nasjional, ’t giet pijpestelen, de zichtbaarheid wordt beperkt en ’t water loopt met beekjes over ’t straat, nie leuk.

Afbeelding

M’n eerste serieuze regentest met de nieuwe 800GS, ik ben benieuwd hoe ’t ding gaat reageren. Toch maar op ’t gemak eerst, gewoon al blij zijn als ik de auto’s kan volgen in dit snertweer.
13u25: Op de Pont St. Julien stop ik ff om ’t meer van Castillon op de foto te zetten, ’t meer staat hoog, het vele smeltwater van de zware en lange winter heeft z’n werk gedaan.

Afbeelding

’t Weer wordt nog slechter, ’t komt met bakken uit de lucht en waar ’t daarnet op 2250m nog 18°C was, is ’t hier nog amper 14°C.
Ik voel me stilaan een verzopen kieken en twijfel of m’n vest, handschoenen, broek en botten dit weer wel de baas kunnen, dit is geen gewoon regenbuitje.
Het tempo gaat wel de hoogte in, ik krijg vertrouwen in de regencapaciteiten van de 800, heel vloeiende lijnen rijden, weinig remmen, zacht op ’t gas en ’t komt allemaal goed. Ook de Pirreli Scorpion Trails doen ’t goed :razz:
In Castellane twijfel ik ff, rij ik via de saaie maar ietwat kortere D252 of via de gekende D952 en D955 langs de Pont-de-Soleils? De gps zegt via de saaie weg, maar ‘k heb er gene zin in, toch maar via de bochtige weg langs de Verdon. Die ziet hoe langer hoe meer bruin ipv ’t gekende azuurblauw.
In Comps-s-Artuby aangekomen voel ik hier en daar precies nattigheid, miljaar :-?
Nu is ’t via de militaire kazerne naar Draguignan. Wie hier al gepasseerd is weet wel over welke kazerne ik ’t heb, de tanks staan buiten op de parking die je perfect vanop ’t straat kan zien. Normaal is ’t hier zo’n dikke 25°C, naar de dertig graden aan ’t oplopen deze tijd van ’t jaar, nu is ’t hier 13,5°C.
Als ’t hier goed weer is, is ’t hier heel warm, maar als ’t slecht is, dan is ’t ook heel slecht weer me dunkt :-|
Net voor de Gorge de Châteaudouble is de gewone weg afgesloten, en moet ’t verkeer een omweg volgen. Waarschijnlijk nog de gevolgen van de storm- en waterschade van zo’n twee maanden geleden. ’t Heeft hier toen lelijk gedaan, 27 mensen zijn gestorven tijdens plotse en zware overstromingen, de regio van Draguignan is/was één v.d ergst getroffen gebieden.
’t Weer laat ’t niet meer toe om foto’s te nemen, m’n klein Kodakje z’n batterijen zijn plat, en m’n Canon haal ik tijdens zo’n hoosbui niet uit de tanktas.
Er is eigenlijk toch niet veel meer te zien. Ondanks dat ik vanaf de kazerne eigenlijk constant aan ’t dalen ben zit ik hier soms tussen de wolken, ’t wolkendek hangt dus nog geen 100m boven de heuvels.
Het is officiëel str#ntweer, ‘k heb ’t koud, ik raak stilaan meer en meer nat, denk dat de vest en de (100€ kostende) BMW Pro Summer handschoenen de constante waterdouche niet de baas kunnen.
En desondanks amuseer ik me wel, ’t tempo zit goed, ik volg een locale inboorling die met z’n Citroën C5 break een sportief tempo haalt, in de bochten zelf moet ik enkele meters prijsgeven maar ’t bij aanremmen en uit de bocht versnellen kom ik telkenmale terug achter hem te zitten, ’t is ondanks de situatie leuk rijden.

Uiteindelijk bereik ik Les Arcs, het baantje naar de villa is veranderd in een natte plas water, hier en daar spuit ’t water tot op helmhoogte als ik door de plassen rij, ook zijn de sporen van de vernielingen hier nog duidelijk zichtbaar. Een (ooit smal) beekje naast de weg is herschapen in een woestenij van tien meter breed, met allerhande rotzooi en afgeknakte bomen en struiken, gelukkig is ’t water in de beek nu weliswaar goed aan ’t stromen, maar ab-so-luut niet op ’t niveau van twee maanden geleden.
15u25: Soit, ik ben er geraakt, na een kleine 400km vandaag, waarvan zo’n 150km in de regen, ’t ging dus best nog vlot vooruit. Ben content m’n vriendin en m’n vrienden terug te zien, allé, diegene die niet aan ’t slapen zijn dan.
Zij hebben natuurlijk geen nachtrust gehad, en ’t weer noopt hen tot binnen zitten, je kan evengoed dan maar een uurke of twee, drie een dutje doen.

Ook is de poes van m’n pa alweer terecht, die was hier een maand geleden achtergebleven, m’n pa en z’n vriendin stonden klaar om naar huis te vertrekken, maar Moucheke was al enkele dagen niet meer komen opdagen, ze hebben dan maar de buren ingeschakeld om ’t beestje toch van drinken en eten te voorzien.
Wat dus perfect gelukt is, m’n vriendin is content, de poes is content en ik ben ook content. Nu een paar dagen luieren en vakantie doorbrengen met ’t lief en de vrienden, en dan binnen een dag of tien terug naar huis, hopelijk niet in dezelfde vochtige omstandigheden.

Ohja, motorbotten nat, handschoenen kletsnat, gsm in m’n zakken kletsnat en die doet ’t nu maar half ’n half maar, vest her en der ook een plekje doorgelaten. ’t Enige wat wederom droog gebleven is, is de Goretex liner van m’n 5j oude Rallybroek. Straf hé...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Donderdag 18 augustus:


Na reeds enkele dagen uitgerust te hebben, lekker gaan uiteten, af en toe een plonske te doen in ’t zwembad, al één boek uitgelezen te hebben, soit, vanalle typische congédingen gedaan te hebben, begint er zo iets te kriebelen vandaag.

Ik heb gisteren op de heuvels rechtover de villa enkele motorcrossers zien rijden, ik weet dat er daar verscheidene pistes door de bossen lopen, grotendeels voorzien om de brandweer doorgang te verlenen, en zit dus te broeden op ’t idee om dat zelf ook is te gaan bezien.

M’n schoonbroer heeft een topokaart v.d omgeving mee, hij heeft al een serieuze wandeling gedaan eergisteren, en z’n foto’s van de pistes doen me gewoon watertanden.
Zeker die foto van een riviercrossing wil ik in levende lijve is gaan bekijken.
Als ik op z’n uitleg moet afgaan zal ’t te zware kost zijn voor m’n GS en vooral voor z’n baanbandjes.
Een halve meter diep, tot daar toe, maar erger is dat ’t modder en zanderige ondergrond is.

Soit, na me klaargemaakt te hebben zet ik aan, eerst over de zwaar toegetakelde brug, waar ’t water twee maand geleden zo’n anderhalve meter hoger dan ’t wegdek stond.

Afbeelding

Je kan ’t je nauwelijks voorstellen als je ’t niveau van de normale rivier ziet.

Afbeelding

Ietske verder draai ik de piste op, ’t gaat lekker, de weg is heel breed, en wordt regelmatig onderhouden, hier geen zware passages dus.

Afbeelding

Af en toe kom ik op een splitsing, ik kies telkenmale voor de grootste, of breedste weg, die wil ik volgen, anders raak ik ’t spoor bijster.

’t Is ondertussen warm geworden, wat zeg ik, ’t is gewoon pokkeheet! Ik heb geen vest aan, gewoon m’n protectievest van BMW, desondanks zweet ik me te pletter. Ik maak geen snelheid, en kan dus niet genieten van een afkoelend briesje.

Uiteraard stop ik regelmatig om ff van ’t uitzicht te genieten, maar niet overal is schaduw, dus blijf ik meestal niet lang staan.

Afbeelding

Weer verder bollen. Mijn god, wat een hitte. M’n respect voor de locale brandweermannen stijgt met de minuut. Om de zoveel honderden meter op de piste zie je ook grote watertanks staan, ik schat met zo’n 10.000 liter inhoud. Exclusief voor de brandweer. Heb de branden in 2003 meegemaakt, als ’t hier in de fik schiet is er weinig wat de verwoestende vuurzee kan tegenhouden, en al zeker niet als ge, pompier zijnde, geen water hebt.
Op de volgende kruising zie ik dat ik op een andere piste aan ’t rijden was dan diegene die ik dacht, geen probleem, uiteindelijk ben ik op de juiste kruising geraakt. Van hier is ’t bergaf naar de riviercrossing, ’t pad is nog altijd breed, maar de regenbuien hebben redelijk diepe voren gesleten dwars over de weg. Leuk, af en toe een technisch stukje.
Na enkele minuten kom ik aan de rivier, en zie direct dat m’n schoonbroer gelijk had.
Geen haar op m’n hoofd dat eraan denkt om hier de oversteek te wagen. Dikke modder, afgewisseld met een zandlaag en een halve meter diep (schat ik), hier ga ik mezelf niet vastgraven :no:

Afbeelding

Wanneer ik de GS wil omdraaien rij ik mezelf bijna vast, en dit is dan nog op ’t droge. De harde zandkorst barst onder m’n wielen, en ik graaf ogenblikkelijk m’n achterwiel zo’n 10cm diep. Sleuren en trekken totdat de GS beweegt, alsof ik ’t nog niet warm genoeg heb.

Soit, na een minuut of vijf vechten met de relatief lichte, maar nog altijd dik 200kg wegende GS geraak ik weg, ’t zweet loopt tot in m’n botten, jawadde, als we dat in Marokko gaan meemaken wegen we tien kg lichter bij terugkomst.
Ik volg nu de piste die ik eerst dacht te rijden, ga stilaan terug naar de villa. Ik ben m’n camelbak vergeten, en ’t is gewoon te warm om hiervan te genieten. De thermometer op de GS zegt 33°C, maar in de platte zon is ’t naar mijn gevoel rond de 40°C.
Op ’t laatste stuk is er een klein steil stuk piste. Ik heb ’t reeds enkele keren te voet gedaan, ’t is eigenlijk op de heuvel recht tegenover het domein waar de villa’s staan. Ik weet dat ’t redelijk steil is, en dat er mogelijk grote voren zijn door ’t water getrokken. Aan de splitsing twijfel ik toch ff, het is steiler dan ik me herinner, maar toch ga ik omhoog.
Allé, tot na zo’n twintig meter dan. Daar stuit ik op ’t steilste stuk, minstens 20%, en daar is een grote diepe voor van een kleine meter diep. Hmm, niet onmogelijk, maar moeilijk, zondermeer. Ik hou ’t voor bekeken, ik ben hier alleen, niemand weet exact waar ik ben, er zijn hier honderden km’s piste. Je kan de doemscenario’s wel zelf bedenken.

Afbeelding

Nu sta ik hier schoon :?
M’n GS staat geparkeerd op de rand van een dwarse voor, ik heb zo’n anderhalve meter breedte om me te keren.

Afbeelding

Achteruit laten zakken, een kort stukje vooruit rijden, terug achteruit en meeduwen dat de achterkant omhoog gaat, en dan met ’t voorwiel links en rechts draaien en naar beneden laten glijden, totdat de korte knik naar rechts haalbaar lijkt.
Een toch wel moeilijk manoeuvre, ik heb aan m’n rechterkant absoluut geen steun, en moet direct met de achterrem remmen. Doenbaar, maar toch, geen makkie.

Dju, ik denk bij mezelf dat ik is moet stoppen met mezelf in zo’n toestanden te steken, eerst nadenken en dan rijden, maar ja, de aard van ’t beestje zeker... :roll:
Anyway, om ’t kort te houden, ik raak zonder problemen beneden, ’t achterwiel glijdt wat links en rechts, maar de GS blijft onder controle. Nog ff en ik kan afkoelen aan de villa, koude drank en ’t zwembad zal me goeddoen.
Ik zie er lief uit wanneer ik na een dik uurke en zo’n 20km rijden terug ben, in zulke temperaturen is dit geen leuk off-road toertje, maar een heuse test met Marokko in ’t vooruitzicht.

Afbeelding

Het positieve is dat de GS zich super handelbaar gedraagt, door mul zand, door diepe watervoren, over dikke stenen, ’t lijkt ‘m niets te doen.
De F800GS is er klaar voor, ikzelf, kweetet nogni :D

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
John
Berichten: 4594
Lid geworden op: 28 sep 2004, 12:59
Woonplaats: Essen
Locatie: Antwerpen
Contacteer:

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door John »

Hihi! :lol: Schoon fotoke Flip! Die laatste. Ge ziet er moe maar voldaan uit :wink:
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Maandag 22 augustus:

Hmm, ondanks de hitte die hier de laatste dagen heerst (enkele dagen de thermometer weten stijgen tot boven de 37°C), begint ’t wederom te kriebelen.
Geen off-road deze keer, maar ik heb zin om de baantjes in ’t Massif des Maures is te rijden.
Ik kom hier al zeven jaar, elk jaar minstens één keer, soms zelfs meerdere keren, maar langs de kust en in ’t kleine bergmassief aan de kust ben ik nog met de moto gaan rijden.
Vandaag wordt daar verandering in gebracht.

Met deze keer wel een volle camelbak vertrek ik vanuit Les Arcs naar Vidauban, daar neem ik de weg naar la Garde-Freinet, da’s één v.d dorpkes in de Maures. En die weg ernaartoe draait en kronkelt dat ’t niet meer kan. ’t Gas gaat regelmatig goed open, de veel tragere auto’s worden voorbij geschoten alsof ze stilstaan, wat domweg soms ’t geval is met sommige toeristen.
Van hieruit is er een veel bredere weg naar de kust, maar die neem ik nu nog niet, nu rij ik via een klein kronkelbaantje richting Plan-de-la-Tour, een klein lieflijk dorpke op een kleine tien km van St. Maxime. De weg voert me via een van de collekes die hier even leuk rijden zijn als hun hoge alpengezellen, ook al zijn ze niet echt zo hoog.

Afbeelding

Het zicht van hier is dan weer even mooi als in de hogere alpen, in de verte zie je de zee tussen de heuvels verschijnen.

Afbeelding

Vanuit Plan-de-la-Tour neem ik de D44 richting Port Grimaud, het kleine Venetïe v.d Azurenkust. Onderweg stop ik aan een oude steengroeve. Levert leuke foto’s op.

Afbeelding

Afbeelding

De D44 wordt verder gevolgd, ff een momentje gehad, waar een auto in een bocht naar links de baan kruist om aan mijn rechterkant een veldwegske in te rijden. De bestuurder reed gewoon stoicijns door, had ik ’t anker niet uitgesmeten stak ik waarschijnlijk nu nog altijd in de rechterdeur van die BMW 1-reeks :-?
Soit, toch maar opletten, door de vele begroeiing zijn de meeste bochten onoverzichtelijk, en met de locale bevolking hier weet je maar, het “Je m’en fout” gehalte durft hier soms nogal hoog te zijn, ook in ’t verkeer.
Wat lager heb ik een mooi zicht op Grimaud, het oude dorpke dan, niet ’t kunstmatige havendorpje. De oude burcht ben ik al enkele keren gaan bezoeken, ook deze congé nog is. Blijft gewoon indrukwekkend en ’t biedt een ongelooflijk zicht op de baai van St. Tropez.

Afbeelding

Nu verder, naar Port Grimaud, is testen hoever ik geraak met ’t smoeske dat ik een fotoreportage doe voor een motorblad.
En da’s niet echt ver, nergens mag ik ’t havendorpke binnen. De plaatselijke security doet z’n werk. Dan maar van buiten ’t dorpke enkele foto’s schieten.

Afbeelding

Afbeelding

Nuja, ik ben er enkele dagen geleden nog geweest, de toerist uitgehangen, wat gewandeld, een elektrisch bootje gehuurd en in de kanalen rondgevaren, ik heb ’t eigenlijk wel gezien, maar toch, ’t hadden leuke foto’s gemaakt. Stomme security :(

Dan maar verder rijden.
Op de grote baan langs de kust is er overdag constant file, ik meng me tussen de vele scooters en enkele motards tussen de rijen stilstaande en/of schuifelende auto’s.
Zo gaat ’t richting St. Tropez, maar eerst ga ik ff naar de andere kant van ’t schiereiland, richting Plage des Salins en Baie des Canébiers.
En da’s dwars door ’t land waar de rijken hun mooie villa staan hebben, die spijtig genoeg meestal aan ’t oog onttrokken zijn dmv muurtjes, poorten en weelderige begroeiing.

Plages des Salins, een rotsstrand net onder Cap de St. Tropez. Een leuke weg er naartoe, mooie uitzichten, mensen die de scherpe rotsen trotseren om fier hun plekje voor de dag te claimen.
Een raar gedoe als je ’t mij vraagt, maar aan de hoeveelheid volk te zien ben ik met mijn gedachtengang hier in de minderheid.

Afbeelding

Afbeelding

Van hier is ’t terugrijden, en dan ff kijken of ik geen leuke plaatjes kan scoren op een ander strand, datgene in de Baie des Canébiers, net achter het dorp van St. Tropez zelf.
En dat lukt aardig, ik kan het strand, of wat ervoor moet doorgaan, oprijden en plaats de GS ietwat strategisch om de omgeving geen afbreuk te doen.

Afbeelding

Van hier is ’t dan door ’t oude haventje van St. Tropez terugrijden. Ik ben vandaag geen gewone toerist, maar motard.
Zodoende rij ik tussen de massa mensen door, stapvoets uiteraard, en laat de helmcamera onopvallend, maar hopelijk effectief z’n werk doen.
Wat verder moet ik toch een foto nemen van le vieux port de St. Tropez, ’t blijft iets speciaals.

Afbeelding

Ff m’n landkaart raadplegen, en daar zie ik iets wat mogelijk leuk is, Cap Camarat, een punt in de zee met een vuurtoren op. Die vuurtoren is belangrijk, omdat zoiets meestal duidt op een makkelijk bereikbaar iets.
Onderweg van St. Tropez naar Ramatuelle heb ik een mooi uitzicht over de omgeving, met de vuurtoren in de verte, de zee overkijkend.

Afbeelding

De weg naar de vuurtoren, jawadde dadde, dat is kicken :P
Splinternieuw asfalt, op en neer gaand, korte bochtjes en slingers, superlatieven te weinig gewoon.
Aan ieder en elk die hier in omgeving is passeert, doe dit baantje, je gaat er nooit ofte nimmer spijt van hebben, een roetsjbaan op de kermis moet ’t gewoon afleggen.

Hier en daar passeer je grote houten poorten, die duiden op één of andere mooie villa. Afgelegen, maar naar alle waarschijnlijkheid met een ongelooflijk mooi uitzicht. En voor wie op z’n privé staat, is dit een prachtige omgeving.

De vuurtoren zelf is verboden toegang voor al wie er niet moet zijn, maar aan ’t kleine parkingske staat een pijl met de melding “Vue 50 metres”. Dat zie ik graag, ’t is hier aan de kust weliswaar ietske koeler dan in ’t binnenland, de zeebries doet goed, maar hoe je ’t draait of keert, ’t bijft gewoon warm, heel warm.
In die warmte zie ik er snel tegenop als ge nog 500 meter moet klimmen, dalen, of zelfs gewoon stappen om iets te zien.
Toch, de 50 meter verre wandeling is de moeite waard, je hebt een heel mooi verzicht over de verschillende “plages” die achter St. Tropez liggen, van de daarnet gezien Plage des Salins over de gekende Plage de Tahiti tot en met de Plage de Pampelone.

Afbeelding

Prachtig gewoon, ik kan van zulke momenten genieten, ondanks dat ik met een motorpak hier sta te zweten als een rund.
Bij ’t terug naar de GS wandelen zie ik nog een ander verzicht, verscholen tussen bomen en struiken, maar met met de lange lens kan ik er toch nog een mooie impressie van nemen.

Afbeelding

Terug maar verder rijden, de wind doet me goed. Wederom langs datzelfde superwegske, ik ammuseer me te pletter, figuurlijk dan.

Op de D93 die de kust volgt en naar la Croix-Valmer gaat kom ik een persoonlijk record tegen, een laagterecord :D
Ik heb nog nooit op een col gestaan die zo laag is, en toch ’t gevoel geeft van eerst te klimmen, en daarna serieus te dalen.

Afbeelding

’t Is iets leuk, een col van amper 129m hoog. Let wel, ik sta hier op een boogscheut van de zee, en nee, ge moet geen straffe boog hebben.
Soit, van hier gaat ’t naar La Croix-Valmer, en dan gaat ’t grotendeels over bredere, en dus ook drukke wegen richting Les Arcs.
Maar geen nood, ’t zijn geen saaie hapklare rechte brokken, de brede weg van Port-Grimaud, over Grimaud naar La Garde-Freinet is doorspekt met snelle bochten.
Eens iets nieuw met de F800, en al snel blijkt dat heel snelle lange bochten, die je makkelijk tegen 80km/u of sneller neemt niet echt z’n ding zijn. Hij mist een beetje stabiliteit als en de hellingshoek, en de snelheid hoog ligt.
Bij een rechterbocht probeer ik is te testen hoe diep ’t gaat, tot ik m’n voorwiel voel wegspringen. ’t Ging bijna héél diep dus :shock:
Waarschijnlijk een steentje, of de reactie op dat scheurtje in ’t asfalt, in elk geval ging ’t toch al indrukwekkend diep als je ’t mij vraagt. Zet op die F800 supermotardwielen en dito bandjes, en da’s een hooliganfiets eerste klass!
Ach, ik heb m’n kicks voor vandaag al gehaald, via dezelfde weg als deze middag keer ik terug, enkel ’t stuk net na La Garde-Freinet begint m’n rechterpols weer op te spelen, hij begint weer meer en meer aan ’t gashendel te draaien :twisted:
Hmm, moeilijk om het duiveltje in mij onder controle te houden, alvast op zulke uitdagende baantjes.
Tegen dat ik terug aan de villa sta zijn er enkele uurtjes gepasseerd, m’n vriendin is kwaad en zegt dat ik m’n gsm moet leren opnemen als ze belt, ze was een beetje ongerust.
Ach, na een knuffel en kus is ’t voorbij, en wat later schuif ik aan voor ’t avondeten op terras.
Wat een fantastische vakantie 8)

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
MOTOBLOG
Berichten: 1839
Lid geworden op: 21 jul 2006, 11:46
Woonplaats: Laakdal

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door MOTOBLOG »

Leuk verslag ... enkele tips:

Setje andere veren in de F800GS doet wonderen en voor de afkoeling kan ik een hyperkwel vestje aanraden :wink:
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door GSrijder »

Heel leuk om te lezen zulke verslagjes. Ze doen een mens watertanden. Ik kijk uit naar je Marokko verslag.
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Donderdag 26 augustus:


11u20: Gepakt en gezakt. Terug alles op de GS geladen. Ontbijt binnen, en dus ben ik klaar om aan de terugweg te beginnen.
Ik heb geen echte route in m’n hoofd, wel weet ik min of meer waar ik deze avond wil eindigen, we zien wel hou we daar geraken.
Na afscheid te hebben genomen van iedereen vertrek ik, ’t is nog altijd heel warm weer, maar naar ’t binnenland toe hangen er wolken.
Ik rij richting Fréjus en neem daar de DN7 die achter het Massif de L’Esterel loopt. Een mooie kronkelweg die me al een eind naar ’t oosten brengt.
Voor ik op de DN7 kom passeer ik een oude, halfvervallen aquaduct, leuk ding.

Afbeelding

Onderweg probeer ik ff om naar één v.d hoogste punten van ’t massief te rijden.
Gedurende een km of vier gaat ’t goed, en dan is er een barrière. Damn, verboden voor motorvoertuigen, met vermelding van een boete van 135€, lijkt me voldoende om hier maar te stoppen.

Afbeelding

Dan maar terug naar beneden, verder m’n route volgen. De weg langs het kleine maar mooie stuwmeer is leuk, maar niets bijzonders, wat verder volg ik nog een grotere weg naar Grasse.
13u05: Daar is ’t ff los door ’t stad rijden om de juiste baan te vinden, de gps loodst me via allerlei baantjes in de juiste richting.

Afbeelding

Tot hier was ’t reeds gekend terrein voor mij, nu wordt ’t nieuwe dingen ontdekken. Ik wil absoluut de Col de Vence rijden, een niet zo hoge col maar wel gekend van de wielerwedstrijd Paris-Nice.
’t Is een leuke baan, bochtig en ’t gaat vlot vooruit. Je moet langs mooie dorpjes passeren, door een brede gorge rijden, gewoon een heel mooie omgeving.

Afbeelding

Ook raar is het feit dat ’t aan de kust ongetwijfeld bakken is en ik hier onder de wolken zit, de temperatuur is gedaald tot een aangename 25°C. Ik klaag niet.
13u55: De top van deze minibergpas is absoluut niet de moeite waard, maar de afdaling richting Vence zelf is om duimen en vingers af te likken. Ondanks dat je hier nog niet boven de duizend meter zit rij je hier rond in een desolaat landschap. Bizar, maar mooi, dat wel.

Afbeelding

In Vence zelf bekijk is ff de kaart. Ik moet naar Contes rijden, om vandaar de Col de Turini langs de zijde van de Col St. Roch op te rijden. Maar om van Vence naar Contes te geraken moet ik ofwel heel wat kleine baantjes doorkruisen, en dat kost tijd. En tijd is nu net iets wat ik vandaag niet op overschot heb.
Ik laat de gps de snelste route naar Contes berekenen, en zie dat hij me naar de kust stuurt, ff de autosnelweg op ter hoogte van Nice, en zo naast de rivier Var tot Contes.
Ach, dan zie ik de zee nog nekeer. Ik laat de kleine keuterbaantjes voor wat ze zijn, en neem de grote weg naar beneden, duik gedurende een dik kwartier de A7 op, en na een kleine 45min. sta ik voor Contes.

Afbeelding

15u00: Een mooi dorpke, Contes, maar ik moet er enkel langs rijden, en ga m’n beperkte tijd dan ook niet al te zeer opsouperen aan bezoekjes allerhande, da’s voor een andere keer.
Nu, op naar de Col St. Roch. Ongekend terrein, heb horen vertellen dat ’t een smalle baan is, slecht asfalt, kortom, echt GS-terrein dus :-P
En ’t is al snel duidelijk dat dit een heel leuke weg is, eerst nog zachtjes omhoog, op ’t eind via haarspelden etc. de hoogte in. Ook biedt deze weg op sommige plaatsen een heel mooi uitzicht, over de omgeving en ’t kronkelende asfalt.

Afbeelding

Afbeelding

15u40: Op de top zelf is er een kruispunt, van hier kan je nog alle kanten uit. Ik kies voor verder omhoog te rijden, naar de Col de Turini. Langs deze zijde ben ik nog niet gepasseerd, ’t blijft ontdekken dus.
Gedurende enkele minuten hou ik een wedstrijd met een local in een Fiat Punto Evo (oid), maar al snel blijkt dat deze kerel werkelijk elke vierkante cm van ’t wegdek kent.
Ik ga mij hier niet de kop inrijden, en laat de Punto dan maar gaan. Da’s denk ik ook de eerste keer dat ik een auto moet laten gaan op zo’n technisch wegeltje.
Al snel vlakt de klim uit, ’t blijft bochtig enz., maar de weg klimt niet of nauwelijks meer.
Zo’n vijf km voor de top passeer je door een klein dorpje, Peïra-Cava, en terwijl ik ’t dorp binnenrij zie ik een pointe de vue. Toch maar is kijken.
Ik raak net niet tot op ’t eind, de laatste 50 meter naar ’t kijkpunt gaat over de rotsen, maar de laatste meter is er een verval van een halve meter diep, ik stop de GS wijselijk voor ’t mogelijke point of no return.

Afbeelding

Je hebt hier wel een fantastisch verzicht.

Afbeelding

Ik sla een praatje met de vader van een gezin die ook ’t uitzicht komen bewonderen, de man heeft nog een R80GS gehad, en rijdt nu nog rond met een R100R, een Mystic.
Hij vindt ’t een mooie fiets, en staat glunderend ernaar te kijken, z’n vrouw bekijk hem met een scheef oog, als dat maar goed komt 
16u10: Na enkele km raak ik eindelijk op de top v.d Col de Turini, da’s ook weer lang geleden.
Vorige keren was ’t erop en erover bollen, nu wil ik absoluut hoger geraken.
Ik ga een cirkeltje rijden, de Cirque de L’Authion, een rondje van zo’n 15km waar je een hoop oude forten en legerkampen kunt zien die dateren van in ’t begin v.d 20e eeuw.
De meeste van deze kampen hebben dan ook een rol gespeeld in de 2e WO.
Na zo’n 4km splitst de weg zich, je moet rechts houden, de weg is smal en ’t is hier dan ook eenrichtingsverkeer.
Buiten de kampen en forten heb je hier ook nog is een ongelooflijk prachtig zicht op de zuidelijke Alpen, als je ooit op de Col de Turini passeert en ’t is goed weer moet je dit rondje extra absoluut bijnemen, je zal het je niet beklagen!

Afbeelding

Een km of vier verder kom je aan ’t eerste kamp, Camp des Cabanes-Vieilles. Of hetgeen ervan overschiet, want de meeste huizen of barrakken zijn in uitermate vervallen staat.
Nergens staat er nog een dak op, enkele foto’s van indertijd bewijzen dat sommige barrakken reeds gewoon met de noorderzon verdwenen zijn.

Afbeelding

Afbeelding

Indertijd moeten geweerschoten en artillerie hier geklonken hebben, nu is er hier een oorverdovende stilte, enkel doorbroken door de sonore brom van m’n GS.
Wat verder zie ik enkele pistes die van hier naar de Vallée de la Roya vertrekken, ik weet echter niet wat de staat is van die pistes, en of het al dan niet toegelaten is om er met de motor te passeren. Ik moet nochtans die richting uit, maar besluit al snel om ’t momenteel bij asfalt en het verder rijden van ’t rondje te houden. Ik heb hier den helft nog niet gezien, en dat gaat voor.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vervolg...

Wederom enkele km’s verder kom ik bij een volgend kamp, ditmaal vergezeld door een oude geschutstoren. Nu heb ik uitzicht over de bergen naar ’t noorden. Ook prachtig om zien.

Afbeelding

Afbeelding

Wat verder staan twee mooie forten op de bergtoppen, maar die zijn onbereikbaar met de motor, ik neem genoegen met het uitzicht van op de weg, de tijdsdruk begint me parten te spelen.
Soit, ik kom terug bij de splitsing van daarnet, stop ff om te kijken of er geen stickertje te koop is, maar da’s nougabollen. Spijtig.
Dan maar op Col de Turini zelf een stopke doen, ff profiteren om een taske koffie te drinken, en daar een stickerke kopen.

Afbeelding

Afbeelding

17u00: Enkele muren in ’t Hotel des Trois Vallées hangen vol met foto’s en gesigneerde krantenknipsels van verscheidene rally’s. Uiteraard gaat de meeste aandacht naar de beroemde Rally de Monte Carlo, die een uitzondering niet te nauw gelaten altijd in deze regio z’n proeven aflegt. In mijn ogen ware helden, die in winterse omstandigheden deze nauwe straatjes met hun bolides op- en afjakkeren :razz:
Nu is ’t aan mezelve om de afdaling v.d Turini in te zetten, langs de meest beruchte zijde, die naar Sospel. Dit is fantastisch leuk rijden, af en toe kom je op die punten die gekend zijn v.d Rally, met de gemetste haarspelden.

Afbeelding

18u05: Eens in Sospel gaat het al rap terug omhoog, over een andere col, nl. Col de Brouis. Minder gekend, maar tijdens de rally wordt hij ook gereden, en ik ken ‘m nog van één of ander nachtelijk ritje dat ik hier ooit is gereden heb.
De temperaturen zijn al veel minder hoog dan deze middag, ik haal m’n rallyvest uit de koffer en zet de weg verder, op weg naar Tende.

Afbeelding

Een beetje kennis v.d regio is altijd handig, zo blijkt ook als ik m’n reservelampke zie oplichten, ik weet dat er tussen Breil en Saorge een Total naftpomp is, en ben dan ook content om te zien dat ze ondanks ’t late uur nog geopend zijn.
Nu is ’t verder rijden naar Tende, door de Gorge de Saorge. De trein rijdt hier boven je hoofd, en verdwijnt wat verder weer in een gat in de rotsen.
19u00: Op den duur doemt het dorp, of is ’t een stadje, Tende op.

Afbeelding

Hier moet ik ff beroep doen op de gps, ik klik de piste aan die ik wil rijden, en de gps stuurt me zonder veel problemen door enkele heel smalle straatjes waar je anders nooit zou inrijden.
Ohja, mocht je ’t nog niet doorhebben, ik ga dus het westelijk deel v.d Ligurische Kamroute rijden, het stuk tussen Tende zelf en de Col du Tende, dat via Baisse d’Ourne en Baisse de Peyrefique loopt.
Wanneer ik twee locale inboorlingen zie staan controleer ik toch ff of ik wel op de juiste weg zit. De twee verzekeren me dat ik goed zit, maar de oudste vraagt zich af of ik de gevaren wel ken. Ik zeg ‘m dat ik geen bang heb van een beetje off-road, en dat ik trouwens van plan ben om m’n tentje op te slaan op de binnenkoer van ’t oude Fort Central op de col.
Hij vraagt me of ik ’t niet erg vind dat het stilaan rap donker gaat worden, en dat binnen een uur of twee de wolven aan hun nachtelijke tochten beginnen.
Wolven :shock: :?: :shock:
“Jaja,” verzekert de man me, “ik ben niet aan ’t zeveren, ik ben hier al moeten gaan lopen uit de bossen omdat er ’s avonds wolven ronddolen!”
Euh, da’s ff minder. Nu heb ik niet rap schrik, maar een troep hongerige wolven, daar ben ik gewoonweg niet op voorbereid, zo simpel is ‘t :-?
Hij raadt me aan om een groot vuur te maken in ’t Fort, want ondanks dat hij er nog geen gezien heeft sluit hij niet uit dat ze tot aan ’t Fort zouden komen. Hangt af van hoeveel honger ze hebben. Slik :silent:
Nuja, verder rijden doe ik sowieso, ‘k zal die wolven er wel afschudden, die maken geen kans tegen m’n GS :mrgreen:
Maar het plannetje om te overnachten in ’t fort krijgt wel een knauw, ik ga denk ik eerst maar is zien of ik daar alleen zit, zoja, rij ik verder naar de vallei, aan Italiaanse kant welteverstaan.
Soit, omhoog met de geit! De eerste km’s zijn nog in slecht asfalt, na een km of zes, zeven gaat ’t over in een steenpiste. Direct valt ’t me op dat de zwaarbeladen koffers een nadelig effect hebben op de handeling, ’t lijkt alsof er iemand constant zit te wiebelen, of te wringen aan de GS. Not a walk in the park dus.

Afbeelding

Naarmate ik hoger geraak vlakt de piste uit, de echte moeilijke en redelijk steile steenpiste met hopen losliggende dikke stenen verdwijnt stilaan voor een aangename aarden piste, met hier en daar met los gruis en hoopjes stenen, die ik probleemloos kan ontwijken.
Eens op Baisse de Peyrefique, hetgeen een soort hoogplateau blijkt te zijn, is ’t klimmen voorbij. De zon komt nog net over de bergtoppen, schijnt me pal in de ogen en zodoende rij ik regelmatig met amper 4m zicht, één hand aan ’t stuur en ’t andere voor m’n dichtgeknepen ogen op bijna 2000m hoogte over een verlaten steenpiste rond. Leuk hé :lol:

Afbeelding

En toch amuseer ik me, dit is echt avontuur, zij ’t natuurlijk voorverpakt omdat ik vooraf m’n huiswerk heb gedaan. Behalve over die wolven dan…
19u30: Verder over de piste dokkeren dan maar, ik kom aan de beroemde (voor mij dan) brug en moet dus natuurlijk een fotooke schieten, such is life.

Afbeelding

De piste loopt gestaag verder, hier is ’t echt makkelijk rijden, zozeer dat ’t gas voldoende open kan om er een sportieve rijstijl op na te houden. Derde versnelling, beetje driften in ’t uitkomen v.d bocht, ’t gaat lekker en al snel kom ik aan ’t Fort Marguire, een oud militair bolwerk hetgeen dateert uit 1883, op 1849m hoogte ligt en acht artilleriekoepels, elf 12” kaliber kanonnen en twee 15” mortieren had als bewapening. Géne platte kak dus, om ’t zomaar te zeggen!

Afbeelding

Van de bewapening is heden ten dage natuurlijk niets meer te vinden, maar ’t blijft een machtig fort, met uitzicht over een groot deel van de vallei en over de oude bergpas, die van hieruit maar enkele km’s rijden meer is.

Afbeelding

20u00: Eens op de pas geniet ik ten eerste van ’t uitzicht, de vallei langs Italiaanse kant ligt onder een wolkendeken en ’t lijkt wel of ik er gewoon zo kan oprijden.

Afbeelding

Wanneer ik de piste naar ’t Fort Central wil oprijden zie ik dranghekkens staan, met een berichtje dat de weg, en de omgeving rond ’t Fort gedurende dit w-end verboden terrein is. Allemaal goed en wel, maar ’t is gedomme nog geen w-end :-x

Afbeelding

Damn, daar gaat m’n idee om op de binnenkoer van één v.d grootste militaire forten in de Alpen te overnachten. Anderzijds, die wolven indachtig maakt ’t mijn keuze wel gemakkelijk, ik moet dus naar beneden, naar Italië, en daar ergens een camping zien te vinden om m’n tentje op te slaan.
Ik zou hier uren kunnen staan, de zonsondergang bewonderen (niet dat de zon zo traag ondergaat, maar ’t is hier zo mooi) maar ik kan niet. Het dikke wolkendek doet me vermoeden dat het in de vallei wel is snel donker kan worden, en ik zou toch graag m’n tentje met ietwat daglicht willen rechtzetten. Trouwens, na 21u00 moet ge op veel campings niet meer toekomen.
Verder naar beneden dus, langs de asfaltweg, naar Limone Piemonte. En da’s op den duur als door erwtensoep rijden, ik heb met moeite 40m zicht en de gps moet me helpen met de bochten in te schatten.

Afbeelding

Wanneer ik in ’t skidorp Limoneto kom ben ik door de wolken heen, maar er is hier nog minder daglicht dan ik hoopte, ’t is hier al bijna echt donker aan ’t worden.
’t Is 20u30, ik geef mezelf nog een kwartier om een camping te vinden, anders wordt ’t een zo goedkoop mogelijk hotelleke, maar echt goedkoop ga ik hier niks vinden me dunkt, ’t is hier allemaal serieus chick en posh.
Net als ik ’t bijna opgeef passeer ik een camping, ik kan net tussen de gesloten barreel binnenglippen, en vraag aan enkele kinderen waar de patron zit. Blijkt dat die z’n bar reeds gesloten heeft, ik klop dan maar is op de deur van z’n privé, en hij komt ietwat verbaasd open doen. Geen Engels, geen Frans, ik begin al te panikeren wanneer hij ’t woord “Plaats?” zegt. Yep, dat is ‘t, enkel voor vannacht zeg ik ‘m, hij kijkt ff rond, en ik mag me op ’t grasperkje tussen twee stacaravans zetten. Die mensen zijn hier toch niet momenteel.
Met m’n Petzl op m’n hoofd zet ik m’n tent recht, en ’t is net na 21u00 wanneer m’n dag erop zit.

Afbeelding

Een telefoontje plegen naar ’t thuisfront, die zitten op een dikke 200km van de Frans/Luxemburgse grens en schatten van tegen 01u30 thuis te raken. M’n avondeten bestaat uit zo’n droog pakje van bij de Decatlon, waar je 225ml heet water moet ingieten, en na 5min sluiten en wachten heb je zogezegd een lekkere maaltijd.
En krijg nu wat, ’t klopt nog ook, ’t eten smaakt. Ok, honger is de beste saus, maar toch, ’t is gewoon lekker, en voldoende als maaltijd. Handige dingetjes om mee op de baan te hebben blijkt dus :grin:
Ik ga nog is kijken naar de locale bewoners die petanque aan ’t spelen zijn, bevrijd nog een muis uit de locale kat haar muil, maar op den duur gaat mijn lichtje uit. Ondanks dat ik maar om 11u00 ofzo vertrokken ben heb ik ruim 320km afgelegd, waarvan 25km steenpiste. ’t Weegt door, ik ben moe, kruip in m’n slaapzak, de route voor morgen zal ik morgen wel zien, tot dan…

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vrijdag 27 augustus:

07u00: Wakker worden, en zo rap mogelijk m’n boeltje pakken, ik heb vandaag redelijk wat km’s te verteren, alhoewel ik enkel v.d eerste 150 km weet langs waar ik ga.
07u40: Tentje opgeplooid, alles ingepakt, m’n kledij aan, enkel nog m’n rekening van de camping betalen. Ik vind de uitbater in z’n werkplaats, vraag ‘m wat ’t moet kosten, en na wat rekenen zegt hij met een zwier dat ik er met 10€ vanaf kom. Ik moet uiteraard niet vragen naar een reçu’ke, ’t was al donker toen ik hier gisteren toekwam, ’t is dus in ’t zwart.
Bij ’t inproppen van m’n tent in de rechterkoffer zie ik dat m’n kofferrek een moer is verloren, dju, waarschijnlijk ’t gevolg van al dat dokkeren over die steenpiste gisteren :?
Nu, de bout zelf zit nog redelijk geklemd door m’n passagiersvoetsteun, maar het rek zelf is alle steun kwijt.
08u00: Ik rij een dorpke in, en zie een autogarage, waar de poort al open staat. Ik stop, vraag aan de garagist of hij ff kan komen kijken, de man ziet ’t probleem, haalt een moer uit z’n bak met bouten, moeren etc. en een minuut later is ’t probleem gefikst.
Ik kan opgelucht verder :P
In Borgo San Dalmazo stop ik voor ontbijt, een drinkyoghurt gaat er altijd wel in.
Nu is ’t richting Colle della Madalena volgen, maar die neem ik niet, in Demonte sla ik rechts af naar de eerste colletjes van vandaag. De Colle Valcavera, en daar zie ik wel langs waar ik rij.
De weg is direct smal, deze bergpas is dan ook niet echt druk te noemen, maar ’t is wel prachtig rijden. Achter me zie ik ’t weer opklaren, ’t zonneke komt door de laaghangende wolken piepen.

Afbeelding

Gestaag gaat ’t verder omhoog, nooit steil en moeilijk, maar wel altijd omhoog. ’t Is hier prachtig vertoeven, ik kom net aan de boomgrens en de woeste omgeving hier is gewoon mooi om zien.

Afbeelding

09u25: Wat verder groeit er alleen nog maar mos en gras, geen bomen meer. Ohja, en koeien.

Afbeelding

Eens boven op Colle Valcavera kom je op een splitsing, rechtdoor is de asfaltweg, linksaf is de steenpiste, beter gekend als de Maira-Stura kamroute.

Afbeelding

Beide wegen komen uiteindelijk terug in ’t zelfde dorpke terecht, net voor je weer in de vallei staat.
De steenpiste is naar ’t schijnt makkelijk te rijden, en toch besluit ik om de asfaltweg te volgen.

Afbeelding


Afbeelding

Ten eerste ga ik hier ab-so-luut nog is terugkomen om deze kamroute en de Varaita-Maira kamroute te rijden, en tegelijk ook dan de vele doodlopende en onverharde passen te rijden die vanuit Acceglio in ’t Mairadal beginnen. Maar nu niet!
Ohja, ten tweede staat er momenteel zo’n wind dat ik weinig zin heb om eraan te beginnen, ik word bijna omvergeblazen terwijl ik, niet op de GS zittend maar gewoon aan ’t rondlopen ben, enkele foto’s wil nemen. Ik denk dat de windsnelheid makkelijk met pieken rond de honderd km/u zit te flirten. Zonnig, redelijk warm, de hoogte indachtig, maar zo’n snertwind, niet normaal.
09u45: Wat verder kom ik op ’t hoogste punt van deze bergpas, de Colle dei Morti.

Afbeelding

Er staat een standbeeld van een veel te vroeg gestorven wielerheld, Marco Pantani. Serieus klimmeke dat die kerels gedaan hebben.
Een man, ik schat ‘m rond de zestig, komt vrolijk bovengefietst, zelfs niet een beetje buiten adem :shock:
De kerel zegt me dat er een beetje wind is, amai, da’s ook ene die ’t moet hebben van understatements!
Hij zet ’t standbeeld op foto, ik vraag ‘m of ik een foto van hem en de stenen Pantani moet maken, vindt hij een super idee, zodoende sta ik een minuut later naast Marco en neemt de fitte zestiger een foto van mij en ’t standbeeld.

Afbeelding


Afbeelding

Ik ben ondertussen al een tijdje aan ’t denken om naar huis te rijden. Alhoewel ’t nog héél ver is, heeft ’t paard zijne stal geroken. Aiai, wat gaat dat geven, nog een marathonetappe, en dat op de maidenvoyage van de F800GS?
We zien wel, eerst nog genieten van deze afdaling.
Weer enkele km verder moet ik links nemen, aan de Colle d’Esischie, anders keer ik terug naar ’t oosten.

Afbeelding

Afbeelding


Van hier heb je een prachtig zicht op de Rocca la Meija, de meest markante berg hier in de omgeving.

Afbeelding

De verdere afdaling is de moeite waard, wel scherp blijven want her en der zijn er verzakkingen onder het asfalt, op een zeker punt zakt de weg bijna een 50cm op amper een meter lengte. Ik word verrast en kom met de 800 met beide wielen van de grond. Jieha :D
Onderweg passeer je enkele boerderijen, sommige liggen op echt mooie plekjes.
Zouden deze mensen ’t beseffen dat ze op zulke idyllische plaatsen wonen en werken, of heeft ’t boerenbestaan geen tijd hiervoor? ’t Zou zonde zijn.

Afbeelding

Marmora komt in zicht, in dit dorpke komen beide wegen terug samen, de asfaltweg en de onverharde kamroute. Tussen beide wegen kan je nog de doorsteek maken via Colle dell Mulo, maar da’s wederom voor een andere keer.
Nu is ’t verder naar beneden knallen, en in de vallei net geen km op de hoofdweg, alvorens aan de klim naar de Colle di Sampeyre te beginnen. Omlaag en direct weer omhoog, leuk rijden hier.
10u25: Nu is ’t terug bekend terrein, de weg omhoog via Elva is er eentje om nooit te vergeten, je rijdt in een kloof, de rivier is zo’n honderd meter beneden je, je zit op een smal baantje, links de afgrond, rechts de rotsmuur, om de zoveel meter een onverlicht tunnelke uit de rotsen gekapt, en ’t gaat hier van links naar rechts en op en neer dat ’t geen naam heeft.

Afbeelding

Afbeelding

Op den duur ben je door de kloof, en kom je in Elva terecht, een klein dorpke waar je ’t nut niet van snapt wat ’t hier eigenlijk staat te doen.
Maar wel met een mooi kerkje, en een soort kunstwerk, ‘k vind ’t mooi gedaan.

Afbeelding

Een hagedisje heeft interesse in me, hij laat me tot op zo’n 15cm komen, genen bangerik zulle.

Afbeelding

Het stuk van hier tot aan de top stelt eigenlijk niet veel meer voor, ’t gaat gewoon omhoog, en je zit boven de boomgrens, dus zie je pas al van op enkele km liggen.

Afbeelding

Maar eens boven is ’t mooi, net als gisterenavond zie ik dat lager Italië onder de wolken ligt.
Heel mooi om zien, maar ’t besef dat ik straks onder die wolken moet kruipen vind ik minder mooi.

Afbeelding

Ik hoop maar dat ’t niet wederom dikke erwtensoep is tot beneden.
11u10: Terwijl ik ff van ’t uitzicht geniet laat ik de gps berekenen wat “tot thuis rijden” nu wil zeggen. Z’n antwoord is niet van de poes.
Ofwel over Col d’Agnel, Briançon en Grenoble tot thuis, da’s dan dik 1100km en zo’n tien uur rijden. Nee, geen zin om terug via Grenoble te rijden, heb ‘k net gedaan.
Via Turijn dan. Ja, al iets korter, maar meer tijd, en door de tunnel v.d Mt. Blanc. Goe zot, da kost me 25€, nope, geen optie.
Dan maar is proberen via Aosta en de Gr. St. Bernard, en die optie lijkt me ’t meest geschikt. Nog altijd dik over de 1000km, en naar de verwachte ETA kijk ik gewoon niet, ik weet dat de gps me door de tunnel v.d St. Bernard wil sturen, en via de autosnelweg in Zwitserland wil laten rijden, maar dat wil ik dan weer niet, toch niet als ik er een vignet van dik 25€ moet voor kopen.
Kortom, m’n route voor de volgende uren is gekend, van op Colle di Sampeyre naar beneden, dan naar Saluzzo, de saaie weg richting Pinerolo volgen, en vandaar autosnelweg tot, rond en over Turijn, totdat ik in Aosta weer de autosnelweg kan verlaten.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vervolg...

Saai man, echt wel, ’t is bewolkt, ik kan dus zelfs niet deftig naar de bergen kijken in de verte, ondanks dat ik er constant net naast rij :|
Net voor Turijn is ’t tijd voor een pitstop, de bemande pomp draait vierkant, die twee sjarels haasten hun niet echt, ’t duurt eer ik de naftbak heb vol gedaan, betalen gebeurt buiten.

Afbeelding

Wanneer ik naar binnen in de shop wil stappen is die gesloten :shock:
Eén v.d twee kwistenbiebels buiten maakt me duidelijk dat de shopuitbater z’n dagelijkse portie pinten aan ’t pakken is in één of andere werfkeet, omgedoopt tot plaatselijk café.
Straffe kerels hier, ‘t verwondert me dat de commercie hier nog draait.
Foert, dan maar verder knallen, zal m’n hongerke wel stillen met enkele graanrepen die ik nog ergens steken heb.
Het stuk autosnelweg rond Turijn gaat vlot voorbij, en na een half uur rij ik stilaan de Aostavallei binnen. Eerst nog tussen enkele glooiende heuveltjes, wat later zit je alweer tussen bergen te rijden, zalig gewoon, al was ’t dat ik nog altijd op een saaie autostrade zit.
Net voor de stad Aosta zelf ben ik eindelijk van die snelle, praktische maar ontzettend saaie autoweg vanaf. Ik heb ondertussen m’n gps al duidelijk gemaakt dat ik geen zin heb in tolwegen, zodoende gaat hij me zeker niet de tunnel insturen.
Eerst is ’t nog door twee tunnels die je uit ’t stadsverkeer houden, en dan begin je aan de klim. Dit stuk weg wordt ook door’ t zware verkeer gereden, is dus druk en gaat dan ook maar heel geleidelijk naar boven.
14u40: Ik begin een hongerke te krijgen, en als ik dan een fritkot oid. langs de kant zie staan stop ik maar.

Afbeelding

De uitbaatster, een vrouw van rond de 45, tenger, gepeesd en een spraakwaterval vraagt me wat ik moet hebben, ik hou ’t op een hamburger.
Ze haalt een stuk brood, driekwart van een volwassen brood, uit de kast, snijdt ’t in twee, haalt een lap vlees waar menige biefstuk jaloers mag op worden uit een andere kast (hoezo, frigo) en gooit ’t op een schroeiend hete bakplaat.
’t Mens vraagt me of ik er kaas bij wil, nu ja, waarom niet. Ze haalt een blok kaas boven, snijdt er met ‘r machete enkele schellen af van bijna een centimeter dik, en geeft me één om te proeven. Nu, de kaas is best wel smakelijk, maar man, dat mens haar vingers, ’t lijkt wel of ze eerst de jointe de culasse van ’t brommend en pruttelend groupke achter ’t kraam heeft vervangen.
Ff twijfel ik, en ik ben op zich niet bang om iets dat op grond is gevallen op te eten, ’t moet dus al erg zijn. Maar kom, ik vrees dat het mens, vriendelijk als ze eigenlijk is, ietwat beledigd zou zijn mocht ik de kaas nu weigeren, en eet ‘m dus maar op.
En ’t smaakt dus.
Ohja, ajuinen, of ik er ajuin op wil? Tuurlijk, doe maar. Ze neemt een bbq tang en schept uit een emmer een hoop wakke, voorgebakken ajuin op, alles op dezelfde bakplaat waar ondertussen ook al drie dikke schellen kaas liggen te kizjellen.
Ja man, als ik straks ’t vliegend sch##t ga hebben, dan weet ik tenminste van wat :lol: :roll: :|
Op den duur is de creatie klaar, nog een goeie kwak ketchup erbij, en ik kan beginnen smullen. En krijg nu wat, ’t smaakt verdomme nog goed ook. Of is ’t weeral den honger die me alles doet smaken?

Na nog een praatje met een Zwitserse handelsreiziger, die naar Turijn moest voor ’t werk zet ik terug aan. De afslag bergpas/bergtunnel is ietske verder, ik kies uiteraard voor de pas, en vanaf dit punt wordt de baan ietsje smaller en zijn de bochten al terug wat scherper.
Anderzijds, de enige andere keer dat ik hier was herinner ik me dat de hele zuidkant van de top tot hier in de steigers zat, overal wegenwerken.
Het resultaat mag gezien worden, de huidige staat v.d baan en de vernieuwde houten vangrails maken dat het er heel mooi en proper uitziet.
Enkele km na de afslag kom je de tunnel nog is tegen, ttz. hier begint de eigenlijke tunnel pas. Tot hier rijden de auto’s eigenlijk in een gesloten koker, die hier de vallei oversteekt en dan pas recht de berg inschiet. Indrukwekkend.

Afbeelding

Hier komen de eerste haarspelden, je gaat eigenlijk drie keer steil omhoog, om telkenmale ff op een plateau terecht te komen.

Afbeelding

De weg is zalig, perfect vernieuwd asfalt, volledig overzichtelijk, een waar bochtenfestijn. Op de laatste klim net voor de top heb je een mooi zicht op zo’n tussenplateau.

Afbeelding

Wanneer ik verder rij, en de bocht omdraai vind ik ’t spijtig dat ik reeds aan ’t kleine meertje sta, nog ff hoger rijden en je staat in Zwitserland op de pashoogte.
Op voorwaarde dat de weg zo perfect is, en ’t droog blijft wil ik gerust de hele dag hier op- en afknallen, maar ‘k heb geen tijd. Kan ‘m nu wel ten stelligste aanraden die grote Sint Bernard.

Afbeelding

15u45: Boven op de pas een stickertje kopen, beetje rondneuzen, wat naar oude foto’s zitten kijken van hoe men in de jaren stillekes hier boven geraakte, en natuurlijk, op de Grote Sint Bernard hoort een grote Sint Bernard.

Afbeelding

Afbeelding


Nu, de tijd en de afstand indachtig wordt een ritje tot thuis weeral een nachtelijke affaire, op zich niet erg waren ’t niet dat er boven Zwitserland dikke donkere wolken hangen.
We zullen wel zien, maar wanneer ik net uit Martigny geraak komt m’n voorspelling uit, ’t begint te regenen. Miljaar, ik heb m’n gore tex liner niet in m’n broek steken, dat wil dus zeggen, botten uit, broek uit, liner aan, broek aan, en botten terug aan.
Wanneer ik dit doe tussen twee te koop gestelde auto’s op de oprit van een autohandel bekijken de mensen me eerst een beetje raar aan, maar ’t was de enige plaats waar ik een beetje beschut stond met een afdak :tongue:
Ik hoor van de eigenaar v.d zaak dat ’t hier deze voormiddag lelijk heeft huis gehouden, de straten en z’n kelder stonden onder water. Zo erg is ’t nu nog niet, maar ’t is gewoon deftig aan ’t regenen.
En ’t wordt stilaan kouder, de hele weg via Aigle tot Montreux is ’t gewoon aan ’t gieten, ik moet tanken, een welkome pauze in dit snertweer.

Afbeelding

In Montreux zelf is zo met tussenpauzen aan ’t druppelen, ’t verkeer gaat tergend traag vooruit. Ik zit te denken dat hier in deze stad ergens een standbeeld van Freddie Mercury staat, wanneer ik m’n hoofd naar links draai en zie, daar staat, de Freddie.
‘k Moet enkel nog een plein over, waar enkel voetgangers mogen lopen, don’t care, wil gewoon tot aan’ t standbeeld geraken, alsof er in dit weer ne flik gaat rondlopen. Hoop ik dan.
’t Lukt, ik zet de GS naast Freddie, en zet ze beiden op de plaat.
Weer een “been there, done that” voor erbij!

Afbeelding

Verder kachelen dan maar, anders geraak ik nooit thuis.
Buiten een stukje van zo’n tien km gaat ’t verkeer frustrerend traag voorbij, in Lausanne doet de gps z’n werk maar ’t duurt desondanks nog altijd een dik half uur eer ik op de weg richting Cossonay, Vallorbe en Pontarlier ben.
Het enige lichtpunt is dat ik in de verte blauwe lucht zie, het spijtige hieraan is dat ik niet in die richting ga :roll:
19u20: Net voor Vallorbe is ’t laatste stukje blauwe lucht weg, de heuvel wat verder is Frans grondgebied, tot daar heb ik ’t dus al gemaakt.

Afbeelding

Net de grens over passeer je ’t kleine maar bekende skigebied van Métabief, ze zijn hier heel trots op twee medaillewinnaars van de winter Olympics, dat maken de grote borden wel duidelijk.
Nog wat saaie baan, van ’t een dorp door ’t ander dorp, zo gaat ’t verder naar Pontarlier. Daar rij je op een soort ringweg rond de stad, wanneer boven mij de hemelsluizen vollen bak open gaan. Ik passeer net een industriële zoning, m’n goesting is al honderd km geleden compleet verdwenen, ik kijk vlug op de gps en ja hoor, een F1 hotel op amper 400m. Ik twijfel niet meer, ben moe, heb ’t koud, en in dit weer rij ik niet nog is 630km tot thuis, no way.
Aan de balie krijg ik direct een kamer, ik neem uiteraard ook ontbijt voor morgen, de GS staat pal voor de deur, ik hang m’n natte kleren strategisch rond ’t radiatorke op de kamer en zet ’t spel open. Om ’t na een kwartier terug wat minder te zetten, ’t was daar rap veel te warm :D
Soit, ik breng ’t thuisfront op de hoogte dat ik vanavond niet meer tot thuis kom, ik voel ’t aan als een opluchting, wil zeggen dat ik de juiste beslissing heb genomen.
Een vermoeiende dag maar wel mooie en nieuwe dingen gezien, en vooral veel km’s afgejakkerd, 570 om precies te zijn. En m’n gat doet gene zeer, of ‘ moet zijn dat ik ’t al vergeten ben :scratch:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: REISVERSLAG: Tripke door de Alpen naar de Côte d'Azur

Bericht door Koppel!! »

YOO

Zaterdag 28 augustus:

08u00: Nu, vandaag naar huis rijden houdt eigenlijk niet veel meer in, 't is nog een dikke 630km tot thuis, en 't gaat gewoon via Besançon, Epinal, Nancy en Luxemburg tot thuis.
Ik heb m'n ontbijtje binnen en begin aan een mogelijk saaie rit huiswaarts.
Echter, 't blijkt nog redelijk amusant rijden, zeker 't stuk tot Besançon is nog afwisselend met stukken expresweg en gedeeltes door bossen met redelijk wat bochtjes, 't brengt ondanks de kille temperatuur en de constante neerslagdreiging een smile op m'n gezicht :razz:
08u45: Ik sta in Besançon, een mooie stad met een machtig fort op een rots waar de rivier zich rond draait.
Maar 't lukt me niet om 't fort even indrukwekeknd op foto te zetten dan het in werkelijkheid is, misschien is 't omdat het zonnetje afwezig is.

Afbeelding

De rit gaat verder, af en toe wordt ik getrakteerd op een regenvlaag, meestal kort maar soms ook hevig. Ach, zolang ik maar droog blijf :roll:
10u15: Net voorbij Remirmont stop ik voor een tankpauze, ik schiet goed op, in de verte zie ik blauwe lucht, wordt 't dan toch nog lekker weer vandaag?

Afbeelding

Vanaf nancy klaart 't op, wolken en opklaringen wisselen elkaar af en de temperatuur klimt eindelijk richting 20°C, deze ochtend was 't nog geen 10°C.
De rit zelf, nu ja, autosnelweg, saai dus, wel opletten voor de flitsbakken maar de Nüvi waarschuwt me op tijd.
In Luxemburg nogmaals een tankstop, m'n voorlaatste, en ik sla aan de praat met een kerel die op een Triumph Thunderbird ook huiswaarts rijdt. Na een kwartierke babbelen zet ik verder, ik zeg 'm dat ik in Aire de Wanlin nog een laatste stopke ga plasseren, kwestie van thuis niet met een lege tank te staan, en om een koffietje te degusteren.
14u15: Een kleine uurke later sta ik op m'n tradtitionele afsluiter, en ik hoor de Thunderbird ook de parking oprijden.
De motard zegt dat hij die koffie wel is wil proberen, die smaakt, en we praten nog een half uur verder. Hij blijkt een avontuurlijk type te zijn, heeft reeds de Pamir highway te voet gedaan, nen toffe kerel.

Afbeelding

Op den duur moet ik verder, tis nog een klein anderhalf uur knallen tot thuis, en zodoende sta ik rond 16u00 terug op m'n oprit.
De F800GS heeft geen klop verkeerd gegeven, en behalve 't slechte zadel en 't gebrek aan windbescherming is dit een prima reismotor, die daarbovenop nog een fameus stuk onverhard, off-road en steenpiste toelaat.
M'n R1150GSA heeft er plots een te duchten concurent bij gekregen.
Soit, home sweet home, 'k wordt met open armen ontvangen, enkel m'n katten bekijken me ietwat nors, zij zijn nog uit hun doen doordat we ze twee weken achter gelaten hebben.
Op naar de volgende reis :mrgreen:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Gesloten