Dwars door de Dolomieten
Moderator: GVN
Forumregels
Indien u uw reisverslag na verloop van tijd gearchiveerd wil zien in het "Reisverslagen Forum", stuur een PB naar een moderator.!
Indien u uw reisverslag na verloop van tijd gearchiveerd wil zien in het "Reisverslagen Forum", stuur een PB naar een moderator.!
-
- Berichten: 447
- Lid geworden op: 08 dec 2007, 23:23
- Woonplaats: .
- Locatie: Vlaams Brabant
- Contacteer:
Dwars door de Dolomieten
De laatste grote motorvakantie voor lange tijd en het plan was om er goed van te genieten. En dit hebben we gedaan
Hieronder ons reisverhaal zodat jullie ook mee kunnen genieten ...
Dag 1 (15/08) - Thuis -> Trechtingshausen - 361 km
Vandaag rijden we tot aan de Rijn in duitsland. Een lange rit en autostrade is er niet gepland. De laatste pakken worden in de koffers gestoken en met een stralende zon zetten we aan. We rijden kleine baantjes richting Tongeren. We zijn op vakantie maar het is nog niet goed doorgedrongen. We vullen de motoren met benzine zodat we de avond halen en gaan op zoek naar een ontbijt in Café De Pauze.
Het ontbijt mocht er zijn Een half stokbrood met beleg en een reuze-koffiekoek. Het smaakt en de zon zorgt dat het vakantiegevoel komt. De route gaat van Tongeren dwars door de voerstreek. Voorlopig nog onbekend terrein. De eerste kennismaking begint niet zo goed. De baan is afgezet en men is midden op de hoofdweg festiviteiten aan het houden. God ja, het is 15 augustus, dus geef ze wat tijd het komt wel in orde
En inderdaad de processie van het dorp komt in beweging en duikt een zijstraat in. We kunnen terug verder maar moeten van de route afwijken, de feesttent staat een beetje in de weg ... Verder loodst de route ons over de prachtige baantjes van de streek met het ene mooie zicht na het andere en voor we het goed en wel beseffen zijn we er door en gaan we de grens over met Duitsland.
Monschau is het eerste wat we tegenkomen en we gaan op zoek naar het centrum en parkeerplaats. Gratis motorparking is voorzien en we wandelen richting centrum. Het is lunchtijd en ook daar vinden we een geschikt terasje voor. We zijn duidelijk niet alleen want de plaatsen op de terras zijn beperkt. Na de typisch belgische lunch verlaten we Monschau en trekken verder naar de Nürburg. We passeren aan de welbekende ring, overduidelijk geen activiteiten vandaag.
Nu moeten we nog een heel stukje zakken om onze bestemming te bereiken. We doorkruisen de Eifel en worden opnieuw getrakteerd op de schoonste vergezichten en de beste kronkelbanen. Het gas gaat er dus ook goed op
Nog even een terrasje aan de moezel meepikken en dan door naar Boppard aan de Rijn. De rivier afrijden lijkt ons een beetje saai en te druk, dus rijden via kleinere baantjes door naar het zuiden richting Sankt Goar. Hier nog een stopje aan het welbekende standbeeld en dan begint de zoektocht naar een hotelletje.
Onze keuze valt op een hotel in een dorpje net voor Bingen Am Rhein. Het dorp heeft 2 mogelijkheden : eentje is dicht, dan maar het andere proberen. Er is plaats en dus dat is geregeld. De motoren worden veilig weggezet en we gaan ons verfrissen.
Tazke gaat op het bed zitten en dit geeft een boenk Blijkt ze met lattenbodem door het bed doorgevallen te zijn. In België leggen ze een lat tussen 2 lattenbodems in een dubbel bed, hier dus niet Bed wordt terug in orde gezet en we gaan genieten van de pannenkoeken-hamburger op de binnenplaats van het hotel.
We hebben beide nog zin in een kleine wandeling, de Rijn is niet veraf en geeft nog een goede frisse neus. Eens terug aan het hotel kruipen we voorzichtig in het bed en vallen de oogjes toe.
Dag 2 (16/08) - Trechtingshausen -> Baldingen - 334 km
De weersvoorspelling voor vandaag beloofde niet veel goeds en ook het begin van de route beloofde niet veel leuks. Opzoek naar Wurzburg moeten we Mainz doorkruisen.
Om opgestart te geraken dan maar eerst de motoren van het nodige vocht voorzien ...
Uiteindelijk valt alles goed mee. We doorkruisen Mainz alsof het niets is, We rijden Rüsselsheim binnen langs de grote Opel fabriek, lijkt wel een stad op zich en houden na al deze steden een korte pauze. De zon is nog niet helemaal van de partij maar ze doet haar best om het wolkendek te breken.
De bewolking lijkt onze metgezel op weg naar het begin van de Romantische Strasse. Op een wonderbaarlijke manier ontsnappen we wel telkens aan de regen.
Toeristisch kan je het hier niet noemen terasjes zijn er niet en eetgelegenheden ook niet. Net voor Wurzburg spotten we een Italiaan langs de kant van de baan. Kleine rustige zaak maar het was een overheerlijke pizza en dat is wat telt
Als we terug vertrekken vallen er 5 druppels regen. Het zal toch niet waar zijn, de regen heeft ons ingehaald, net nu we aan het leukste van de dag beginnen. Het is uiteindelijk bij die 5 gebleven.
Voor de rest van de dag kregen we een afwisseling van mooie vergezichten en leuke dorpjes. De laatste vaak auto en motorvrij met grote parkings aan de rand.
Het plezier is groot en de baan gaat goed vooruit. De tijd echter ook en ongeveer halfweg de Romantische Strasse wordt het tijd om een overnachting te regelen. Onze keuze was gevallen op het dorpje Wallerstein. Het eerste hotel had geen plaats maar wist een goede B&B in de buurt zitten. Deze B&B had ook geen plaats en begon ook rond te bellen. En zo kwamen we uiteindelijk in Baldingen terecht. De hoteleigenaars waren op ons aan het wachten want eigenlijk hadden ze rustdag en plannen voor de avond.
Eenmaal aangekomen werd de kamer geregeld en kregen we een plannetje van Nordlingen waar we wel iets te eten zouden vinden. Een verkwikkende douche later stonden we gereed om het stadje te verkennen.
We wandelen de ommuurde stad binnen via de poort en gaan recht naar het centrum. Op de markt vinden we een leuke "pub". Daarna keren we terug via de omwalling van de stad. Er wordt daar nog veel geïnvesteerd in het onderhoud en de restauratie.
Na deze stevige wandeling keren we terug naar het hotel en genieten van een goeie nachtrust
Dag 3 (17/08) - Baldingen -> St. Johann Im Tirol - 359 km
Bij het opstaan hangt er een redelijk dichte mist. Niet getreurd we pakken de motoren en gaan al genieten van een uitgebreid duits ontbijt. Misschien hebben we wel geluk
Deze keert lacht ons het geluk nog niet helemaal toe. We vertrekken dus in de dichte mist. De baan is goed de tempertatuur is niet slecht want we voelen de zon boren. Maar het zicht blijft niks.
De rest van de Romantische strasse hebben we dan ook niet gezien enkel gevoeld en afgereden. De zon geraakt dan eindelijk door de mist. De uitzichten met de alpen op de achtergrond zijn weer prachtig. het voelt bijna als thuiskomen.
We verlaten de Romantische strasse en zetten de weg verder richting Oostenrijk. We rijden naar de meren ten zuiden van München. op de middag komen we door Peiting, we zien een geweldig grote terras in de zon en kunnen deze gelegenheid niet laten schieten.
We plaatsen de stalen rossen onder een boom in de schaduw en zoeken een plaatsje op de overvolle terras.
Na een goede maaltijd en volop genoten te hebben van de zon gaan we verder over de kronkelwegen. De zon is er om te blijven Dit maakt al snel dat het warm wordt en dat laat zich voelen. Ondanks het vlot rijden slaagt de warmte toe.
We komen in Kochel en besluiten nog een stop te maken voor een verfrissend ijsje.
Na onze verfrissing hebben de motoren ook nog dorst. Er was een tankstop voorzien in Kochel bij het verlaten van het dorp. We konden zien waar hij geweest was
Gelukkig was er een paar honderd meter terug ook een benzinestation anders werd het zoeken.
De rest van de dag brengt ons langs Ried Oostenrijk binnen. De eerste kilometers in Oostenrijk deden ons sterk denken aan ons eigen Belgenlandje. Wisselende maximumsnelheden zonder directe redenen.
In Sankt Johannn gaan we op zoek naar een motor hotel. Niet gereserveerd maar het is groot genoeg er zal wel plaats zijn ... Niet dus een groot hotel en het zag er goed uit maar helaas volzet. Geen paniek want er wordt direct gebeld en op een kleine kilometer is er een hotel dat wel plaats heeft.
Vlak aan de kerk van Kirchdorf. De motoren mogen in de carport en we krijgen een "Room with a view".
We genieten nog van een heerlijk maal op de terras, terwijl wordt er nog wat nagekaart over een geslaagde dag. Het weer ziet er goed uit en het beloofd goed te blijven.
Goed want we beginnen aan een lange ketting van passen ...
Hieronder ons reisverhaal zodat jullie ook mee kunnen genieten ...
Dag 1 (15/08) - Thuis -> Trechtingshausen - 361 km
Vandaag rijden we tot aan de Rijn in duitsland. Een lange rit en autostrade is er niet gepland. De laatste pakken worden in de koffers gestoken en met een stralende zon zetten we aan. We rijden kleine baantjes richting Tongeren. We zijn op vakantie maar het is nog niet goed doorgedrongen. We vullen de motoren met benzine zodat we de avond halen en gaan op zoek naar een ontbijt in Café De Pauze.
Het ontbijt mocht er zijn Een half stokbrood met beleg en een reuze-koffiekoek. Het smaakt en de zon zorgt dat het vakantiegevoel komt. De route gaat van Tongeren dwars door de voerstreek. Voorlopig nog onbekend terrein. De eerste kennismaking begint niet zo goed. De baan is afgezet en men is midden op de hoofdweg festiviteiten aan het houden. God ja, het is 15 augustus, dus geef ze wat tijd het komt wel in orde
En inderdaad de processie van het dorp komt in beweging en duikt een zijstraat in. We kunnen terug verder maar moeten van de route afwijken, de feesttent staat een beetje in de weg ... Verder loodst de route ons over de prachtige baantjes van de streek met het ene mooie zicht na het andere en voor we het goed en wel beseffen zijn we er door en gaan we de grens over met Duitsland.
Monschau is het eerste wat we tegenkomen en we gaan op zoek naar het centrum en parkeerplaats. Gratis motorparking is voorzien en we wandelen richting centrum. Het is lunchtijd en ook daar vinden we een geschikt terasje voor. We zijn duidelijk niet alleen want de plaatsen op de terras zijn beperkt. Na de typisch belgische lunch verlaten we Monschau en trekken verder naar de Nürburg. We passeren aan de welbekende ring, overduidelijk geen activiteiten vandaag.
Nu moeten we nog een heel stukje zakken om onze bestemming te bereiken. We doorkruisen de Eifel en worden opnieuw getrakteerd op de schoonste vergezichten en de beste kronkelbanen. Het gas gaat er dus ook goed op
Nog even een terrasje aan de moezel meepikken en dan door naar Boppard aan de Rijn. De rivier afrijden lijkt ons een beetje saai en te druk, dus rijden via kleinere baantjes door naar het zuiden richting Sankt Goar. Hier nog een stopje aan het welbekende standbeeld en dan begint de zoektocht naar een hotelletje.
Onze keuze valt op een hotel in een dorpje net voor Bingen Am Rhein. Het dorp heeft 2 mogelijkheden : eentje is dicht, dan maar het andere proberen. Er is plaats en dus dat is geregeld. De motoren worden veilig weggezet en we gaan ons verfrissen.
Tazke gaat op het bed zitten en dit geeft een boenk Blijkt ze met lattenbodem door het bed doorgevallen te zijn. In België leggen ze een lat tussen 2 lattenbodems in een dubbel bed, hier dus niet Bed wordt terug in orde gezet en we gaan genieten van de pannenkoeken-hamburger op de binnenplaats van het hotel.
We hebben beide nog zin in een kleine wandeling, de Rijn is niet veraf en geeft nog een goede frisse neus. Eens terug aan het hotel kruipen we voorzichtig in het bed en vallen de oogjes toe.
Dag 2 (16/08) - Trechtingshausen -> Baldingen - 334 km
De weersvoorspelling voor vandaag beloofde niet veel goeds en ook het begin van de route beloofde niet veel leuks. Opzoek naar Wurzburg moeten we Mainz doorkruisen.
Om opgestart te geraken dan maar eerst de motoren van het nodige vocht voorzien ...
Uiteindelijk valt alles goed mee. We doorkruisen Mainz alsof het niets is, We rijden Rüsselsheim binnen langs de grote Opel fabriek, lijkt wel een stad op zich en houden na al deze steden een korte pauze. De zon is nog niet helemaal van de partij maar ze doet haar best om het wolkendek te breken.
De bewolking lijkt onze metgezel op weg naar het begin van de Romantische Strasse. Op een wonderbaarlijke manier ontsnappen we wel telkens aan de regen.
Toeristisch kan je het hier niet noemen terasjes zijn er niet en eetgelegenheden ook niet. Net voor Wurzburg spotten we een Italiaan langs de kant van de baan. Kleine rustige zaak maar het was een overheerlijke pizza en dat is wat telt
Als we terug vertrekken vallen er 5 druppels regen. Het zal toch niet waar zijn, de regen heeft ons ingehaald, net nu we aan het leukste van de dag beginnen. Het is uiteindelijk bij die 5 gebleven.
Voor de rest van de dag kregen we een afwisseling van mooie vergezichten en leuke dorpjes. De laatste vaak auto en motorvrij met grote parkings aan de rand.
Het plezier is groot en de baan gaat goed vooruit. De tijd echter ook en ongeveer halfweg de Romantische Strasse wordt het tijd om een overnachting te regelen. Onze keuze was gevallen op het dorpje Wallerstein. Het eerste hotel had geen plaats maar wist een goede B&B in de buurt zitten. Deze B&B had ook geen plaats en begon ook rond te bellen. En zo kwamen we uiteindelijk in Baldingen terecht. De hoteleigenaars waren op ons aan het wachten want eigenlijk hadden ze rustdag en plannen voor de avond.
Eenmaal aangekomen werd de kamer geregeld en kregen we een plannetje van Nordlingen waar we wel iets te eten zouden vinden. Een verkwikkende douche later stonden we gereed om het stadje te verkennen.
We wandelen de ommuurde stad binnen via de poort en gaan recht naar het centrum. Op de markt vinden we een leuke "pub". Daarna keren we terug via de omwalling van de stad. Er wordt daar nog veel geïnvesteerd in het onderhoud en de restauratie.
Na deze stevige wandeling keren we terug naar het hotel en genieten van een goeie nachtrust
Dag 3 (17/08) - Baldingen -> St. Johann Im Tirol - 359 km
Bij het opstaan hangt er een redelijk dichte mist. Niet getreurd we pakken de motoren en gaan al genieten van een uitgebreid duits ontbijt. Misschien hebben we wel geluk
Deze keert lacht ons het geluk nog niet helemaal toe. We vertrekken dus in de dichte mist. De baan is goed de tempertatuur is niet slecht want we voelen de zon boren. Maar het zicht blijft niks.
De rest van de Romantische strasse hebben we dan ook niet gezien enkel gevoeld en afgereden. De zon geraakt dan eindelijk door de mist. De uitzichten met de alpen op de achtergrond zijn weer prachtig. het voelt bijna als thuiskomen.
We verlaten de Romantische strasse en zetten de weg verder richting Oostenrijk. We rijden naar de meren ten zuiden van München. op de middag komen we door Peiting, we zien een geweldig grote terras in de zon en kunnen deze gelegenheid niet laten schieten.
We plaatsen de stalen rossen onder een boom in de schaduw en zoeken een plaatsje op de overvolle terras.
Na een goede maaltijd en volop genoten te hebben van de zon gaan we verder over de kronkelwegen. De zon is er om te blijven Dit maakt al snel dat het warm wordt en dat laat zich voelen. Ondanks het vlot rijden slaagt de warmte toe.
We komen in Kochel en besluiten nog een stop te maken voor een verfrissend ijsje.
Na onze verfrissing hebben de motoren ook nog dorst. Er was een tankstop voorzien in Kochel bij het verlaten van het dorp. We konden zien waar hij geweest was
Gelukkig was er een paar honderd meter terug ook een benzinestation anders werd het zoeken.
De rest van de dag brengt ons langs Ried Oostenrijk binnen. De eerste kilometers in Oostenrijk deden ons sterk denken aan ons eigen Belgenlandje. Wisselende maximumsnelheden zonder directe redenen.
In Sankt Johannn gaan we op zoek naar een motor hotel. Niet gereserveerd maar het is groot genoeg er zal wel plaats zijn ... Niet dus een groot hotel en het zag er goed uit maar helaas volzet. Geen paniek want er wordt direct gebeld en op een kleine kilometer is er een hotel dat wel plaats heeft.
Vlak aan de kerk van Kirchdorf. De motoren mogen in de carport en we krijgen een "Room with a view".
We genieten nog van een heerlijk maal op de terras, terwijl wordt er nog wat nagekaart over een geslaagde dag. Het weer ziet er goed uit en het beloofd goed te blijven.
Goed want we beginnen aan een lange ketting van passen ...
-
- Berichten: 447
- Lid geworden op: 08 dec 2007, 23:23
- Woonplaats: .
- Locatie: Vlaams Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
Dag 4 (18/08) - St. Johann Im Tirol -> Forni Di Sopra - 317 km
We zijn vertrokken om passen te rijden en daar beginnen we vandaag ook aan De Grossglockner is het hoogtepunt en ook meteen de eerste waar we naartoe rijden. Het weer zit in elk geval al goed mee want er is geen wolkje te bespeuren.
De rit naar de Grossglockner brengt ons eerst langs Zell am See waar we even een kleine rustpauze inlassen.
We rijden vlotjes door tot aan het tolhuisje. Betalen de nodige schuld en beginnen aan de beklimming. We zijn niet alleen, er zijn er meer die naar boven gaan en op allerhande verschillende vervoermiddelen.
De meest zotte die we zijn tegengekomen waren naar boven aan het lopen. Zo te zien gingen ze lopen tot aan de Edelweisspitze. Respect voor deze moedigen
We vervolgen de weg tot helemaal boven aan de gletsjer. Het is even zoeken naar een plaatsje om de motor kwijt te geraken. Tussen de hoop vind je voor elk wat wils, de mooiste van vandaag was een gele 1200GS met een zelfgemaakt zijspan in dezelfde kleur.
Veel voertuigen op de parking geeft al aan dat er ook veel volk rondloopt. We kopen een aandenken, iets te drinken en besluiten in de afdaling op zoek te gaan naar een geschikte gelegenheid om iets te eten, hopelijk waar het een beetje kalmer is.
Op een zo goed als lege terras vinden we onze snelle snack. Er was er eentje die hoopte een deel van ons af te snoepen.
Hij kwam niet bedelen maar wist hoe hij zielig kijken moest.
Dolomiti, here we come We rijden verder en wel in een rechte lijn naar Italië. We krijgen een opeenvolging van passen, de grote lijn werd gegeven door supermario van het BMW-forum, waarvoor nen dikke merci
Via de Plöckenpas vinden we de start naar de passo Monte Zoncolan. De baan werd alsmaar smaller en smaller en smaller. En onze versnelling werd kleiner en kleiner en de uitzichten werd alsmaar mooier. Gelukkig was er boven een beetje plaats om te kunnen genieten
Na de afdaling gaan we nog over de Passo Pura een heel mooie pas. We moeten dan nog naar Forni di Sopra, maar gaan eventjes op zoek naar een "flappentap" in Ampezzo. Deze vinden we dan ook en Tazke voelt haar direct weer op haar werk.
In Forni di Sopra is het vreselijk druk en ook alle hotels zijn volboekt. Het goede weer had de mensen naar dit lokaal toeristisch dorpje gelokt. Een streep door ons rekening. We rijden terug langs de weg die we gekomen zijn op zoek naar een overnachtingsplaats. Iets dat we vinden in Albergo Al Pino in Forni di Sotto.
Recent vernieuwd maar op de kamer was de tijd blijven stilstaan. Maakt ons niets uit als onze ogen toe zijn zien we het niet meer. We genieten van een heerlijke maaltijd en maken nog een avondwandelingetje door de 3 straten die het dorpje rijk is.
Dag 5 (19/08) - Forni Di Sopra -> Cortina D'Ampezzo - 298 km
Het eerste stukje kenden we al dus daar zijn we doorgestoven. De toeristen in Forni Di Sopra waren ook nog niet echt wakker en het dorpje ligt er dus rustig bij. We hebben de zon mee en dat geeft ons een boost. Ook de eerste pas komt er direct aan. Passo Della Mauria is een mooie pas die vlot te bereiden valt. Een mooie opwarmer
Van de uitzichten mogen we weer niet klagen. De Valle di Cadore brengt ons aan de volgende mooie pas Passo Duran. Net voor de top komen we een gezellig terras tegen en besluiten dan ook om eventjes te genieten van het stralende weer. We zetten de motor op de grote open plaats. Toch worden we gevraagd van hem goed aan de kant te zetten. We weten nog alijd niet waarom maar goed
Als men plezier heeft dan gaat de tijd snel. De volgende passen dienen zich aan de Passo di Cereda, Passo Rolle. Hier zien we een goede gelegenheid om te eten. Op het eerste zicht lege restaurant blijkt druk bezocht op zondagmiddag. Een stevige hap uit ons tijdschema maar het was lekker.
Van hier gaat de weg verder naar Moena. Vermits het zondag is en op de Sela Ronda niet veel tankgelegenheden zijn beslissen we om de motoren vol te doen voor we eraan beginnen. En in Moena is er een pomp waar je altijd terecht kan. Je geeft eerst aan voor hoeveel je wilt tanken en dan krijg je voor dat bedrag benzine. Niet simpel als je dat niet gewend bent maar het is ons gelukt.
We komen aan de bekende Sellaronda en de weg ernaar toe is druk, veel te druk. De zon geeft warmte en een bus zorgt voor traag verkeer
De warmte slaagt toe en ik krijg van Tazke te horen dat we aan de kant moeten. De R1200R loopt warm en heeft afkoeling nodig. We pauzeren even voor we aan de ronde beginnen.
Door de stop rijden we direct over de Passo Pordoi, we komen hier later vandaag nog terug en het ziet er ons veel te druk uit. De eerste stop maken we dan maar op de Passo Campolongo, veel minder druk.
Van hier gaat het nog over de Passo Gardena en de Passo Sella en we staan terug waar we begonnen zijn. De dag is al goed gevorderd en we hebben nog een 70 kilometer te gaan voor we in Cortina d'Ampezzo zijn. Maar we amuseren ons zo goed dat we besluiten tot het eindpunt te rijden en daar naar een overnachting op zoek te gaan.
De overnachting wordt gevonden in een 3 sterrenhotel in Pocol. Ze hadden nog 1 kamer, redelijk duur maar kom we wisten dat Cortina een dure overnachting ging worden
Verder geen commentaar want het was niet veel soeps : de bediening was tegen de zin en het eten was slechter dan grootkeuken. Enig positief punt was dat ze de drank aan tafel vergeten te tellen zijn.
Dag 6 (20/08) - Cortina D'Ampezzo -> Pergine Valsugana - 302 km
Het ontbijt in het hotel lijkt eerder op een oorlogszone : een strijd dient geleverd te worden om iets te bemachtigen. Als we uiteindelijk onze kans schoon zien ligt er nog toastbrood en confituur. De toaster bevat reeds 4 toastjes en niemand in de buurt, zelfs niet als deze klaar blijken te zijn.
Zonde van dit te laten verbranden dus dat nemen we mee. Tegen de zin van andere gasten blijkbaar, zal ons een worst wezen. Snel hier vandaan.
Ook de rit door Cortina blijkt niet zo geslaagd. Een drukke ring en Italiaanse mentaliteit voor te rijden : er is geen plaats maar met wat wringen maken we wel plaats ...
Gelukkig kunnen we snel rustigere wegen opzoeken en worden we terug getrakteerd op wondermooie uitzichten. Men had ons aangeraden van de streek rond Misurina en het meer te bezoeken. Het meer ligt niet echt op de route maar de baan door de streek is alvast de moeite.
We vervolgen de weg naar Dobiaco. De banen zijn vlot en het gaat vooruit, als we zo voortdoen zijn we vroeg op bestemming. Maar helaas van Dobiaco rijden we richting Brennerpass en we zijn niet alleen. Het wordt druk, zelfs heel druk. In Brunico nemen we pauze en vullen de motoren.
De drukte blijft maar gelukkig rijden we naar de Brennerpas wnat omgekeerd staan ze echt stil.
Net voor we aan de Brennerpas komen had Tazke nog een leuk baantje op de kaart gespot. Het was de moeite : de Kegelbergstrasse aan Mühlbach. Boven op de Kiener Alm kan je wandelen en is er een Albergo, we stoppen voor een verfrissing en genieten van de rust en kalmte.
Terug de jungle in op de grote baan van de Brennerpas naar Bolzano. De route verlaat wat verder de grote baan en verkend een aantal pasjes aan de oostelijke kant. Maar de tijd staat weer niet stil. We zien een mooie zonnige terras en stoppen voor een Pizza en genieten van het zonnetje.
Na de lekkere Pizza beginnen we aan de kleinere pasjes. Langs een vlotte baan naar Sankt Ulrich im Gröden. Dan gaat het langs Kastelruth naar Völs am Schlern om zo naar tires te rijden. De bochtjes maken de motoren dorstig en wat later ook de baasjes. Tijd om nog eens te genieten van een terrasje ...
Stilletjes aan begint de euro te vallen dat we nog wat kilometertjes moeten afleggen en we zetten onze reis verder over de Passo Lavazé en de Passo Manghen.
De passen zitten erop voor vandaag. De grote baan brengt ons nog tot aan de Lago Di Caldonazzo. hier was het voorzien om te overnachten in Pergine Valsugana aan de bovenkant van het meer. Maar als we thuis al eens op zoek gingen naar een hotel bleek het zeer magertjes. Er is nog tijd en we beginnen al aan de rit van morgen.
Die brengt ons meteen weer korter bij de passen. In een van de volgende dorpjes zie ik aanduidingen van hotels en kijk naar Tazke. Geen zin om te stoppen doorrijden is de boodschap. Zoeken naar een hotel, de baan in de gaten houden, de instructies van de GPS volgen en ook nog eens kijken of Tazke volgt ... het wordt veel op het einde van de dag en dus mis ik een aflsag op de GPS.
Terwijl ik zoek waar te keren kom ik een bordje tegen "Hotel Rosa Alpina (1 ster)". In Italië 1 ster, 't zal de moeite zijn maar wie niet waagt niet wint. Ik vind een plaats om te keren kijk naar Tazke en leg de situatie uit en vraag wat ze ervan denkt. We checken het hotel uit en beslissen daar te overnachten want het ziet er super uit. Het wordt het beste hotel van de reis.
Alleen moet je La Mama er bij nemen. We verfrissen ons en gaan naar beneden voor een verfrissende pint. Echter was La Mama al begonnen met de voorbereiding van het avondeten dat stipt 2 minuten later ging opgediend worden
We zijn vertrokken om passen te rijden en daar beginnen we vandaag ook aan De Grossglockner is het hoogtepunt en ook meteen de eerste waar we naartoe rijden. Het weer zit in elk geval al goed mee want er is geen wolkje te bespeuren.
De rit naar de Grossglockner brengt ons eerst langs Zell am See waar we even een kleine rustpauze inlassen.
We rijden vlotjes door tot aan het tolhuisje. Betalen de nodige schuld en beginnen aan de beklimming. We zijn niet alleen, er zijn er meer die naar boven gaan en op allerhande verschillende vervoermiddelen.
De meest zotte die we zijn tegengekomen waren naar boven aan het lopen. Zo te zien gingen ze lopen tot aan de Edelweisspitze. Respect voor deze moedigen
We vervolgen de weg tot helemaal boven aan de gletsjer. Het is even zoeken naar een plaatsje om de motor kwijt te geraken. Tussen de hoop vind je voor elk wat wils, de mooiste van vandaag was een gele 1200GS met een zelfgemaakt zijspan in dezelfde kleur.
Veel voertuigen op de parking geeft al aan dat er ook veel volk rondloopt. We kopen een aandenken, iets te drinken en besluiten in de afdaling op zoek te gaan naar een geschikte gelegenheid om iets te eten, hopelijk waar het een beetje kalmer is.
Op een zo goed als lege terras vinden we onze snelle snack. Er was er eentje die hoopte een deel van ons af te snoepen.
Hij kwam niet bedelen maar wist hoe hij zielig kijken moest.
Dolomiti, here we come We rijden verder en wel in een rechte lijn naar Italië. We krijgen een opeenvolging van passen, de grote lijn werd gegeven door supermario van het BMW-forum, waarvoor nen dikke merci
Via de Plöckenpas vinden we de start naar de passo Monte Zoncolan. De baan werd alsmaar smaller en smaller en smaller. En onze versnelling werd kleiner en kleiner en de uitzichten werd alsmaar mooier. Gelukkig was er boven een beetje plaats om te kunnen genieten
Na de afdaling gaan we nog over de Passo Pura een heel mooie pas. We moeten dan nog naar Forni di Sopra, maar gaan eventjes op zoek naar een "flappentap" in Ampezzo. Deze vinden we dan ook en Tazke voelt haar direct weer op haar werk.
In Forni di Sopra is het vreselijk druk en ook alle hotels zijn volboekt. Het goede weer had de mensen naar dit lokaal toeristisch dorpje gelokt. Een streep door ons rekening. We rijden terug langs de weg die we gekomen zijn op zoek naar een overnachtingsplaats. Iets dat we vinden in Albergo Al Pino in Forni di Sotto.
Recent vernieuwd maar op de kamer was de tijd blijven stilstaan. Maakt ons niets uit als onze ogen toe zijn zien we het niet meer. We genieten van een heerlijke maaltijd en maken nog een avondwandelingetje door de 3 straten die het dorpje rijk is.
Dag 5 (19/08) - Forni Di Sopra -> Cortina D'Ampezzo - 298 km
Het eerste stukje kenden we al dus daar zijn we doorgestoven. De toeristen in Forni Di Sopra waren ook nog niet echt wakker en het dorpje ligt er dus rustig bij. We hebben de zon mee en dat geeft ons een boost. Ook de eerste pas komt er direct aan. Passo Della Mauria is een mooie pas die vlot te bereiden valt. Een mooie opwarmer
Van de uitzichten mogen we weer niet klagen. De Valle di Cadore brengt ons aan de volgende mooie pas Passo Duran. Net voor de top komen we een gezellig terras tegen en besluiten dan ook om eventjes te genieten van het stralende weer. We zetten de motor op de grote open plaats. Toch worden we gevraagd van hem goed aan de kant te zetten. We weten nog alijd niet waarom maar goed
Als men plezier heeft dan gaat de tijd snel. De volgende passen dienen zich aan de Passo di Cereda, Passo Rolle. Hier zien we een goede gelegenheid om te eten. Op het eerste zicht lege restaurant blijkt druk bezocht op zondagmiddag. Een stevige hap uit ons tijdschema maar het was lekker.
Van hier gaat de weg verder naar Moena. Vermits het zondag is en op de Sela Ronda niet veel tankgelegenheden zijn beslissen we om de motoren vol te doen voor we eraan beginnen. En in Moena is er een pomp waar je altijd terecht kan. Je geeft eerst aan voor hoeveel je wilt tanken en dan krijg je voor dat bedrag benzine. Niet simpel als je dat niet gewend bent maar het is ons gelukt.
We komen aan de bekende Sellaronda en de weg ernaar toe is druk, veel te druk. De zon geeft warmte en een bus zorgt voor traag verkeer
De warmte slaagt toe en ik krijg van Tazke te horen dat we aan de kant moeten. De R1200R loopt warm en heeft afkoeling nodig. We pauzeren even voor we aan de ronde beginnen.
Door de stop rijden we direct over de Passo Pordoi, we komen hier later vandaag nog terug en het ziet er ons veel te druk uit. De eerste stop maken we dan maar op de Passo Campolongo, veel minder druk.
Van hier gaat het nog over de Passo Gardena en de Passo Sella en we staan terug waar we begonnen zijn. De dag is al goed gevorderd en we hebben nog een 70 kilometer te gaan voor we in Cortina d'Ampezzo zijn. Maar we amuseren ons zo goed dat we besluiten tot het eindpunt te rijden en daar naar een overnachting op zoek te gaan.
De overnachting wordt gevonden in een 3 sterrenhotel in Pocol. Ze hadden nog 1 kamer, redelijk duur maar kom we wisten dat Cortina een dure overnachting ging worden
Verder geen commentaar want het was niet veel soeps : de bediening was tegen de zin en het eten was slechter dan grootkeuken. Enig positief punt was dat ze de drank aan tafel vergeten te tellen zijn.
Dag 6 (20/08) - Cortina D'Ampezzo -> Pergine Valsugana - 302 km
Het ontbijt in het hotel lijkt eerder op een oorlogszone : een strijd dient geleverd te worden om iets te bemachtigen. Als we uiteindelijk onze kans schoon zien ligt er nog toastbrood en confituur. De toaster bevat reeds 4 toastjes en niemand in de buurt, zelfs niet als deze klaar blijken te zijn.
Zonde van dit te laten verbranden dus dat nemen we mee. Tegen de zin van andere gasten blijkbaar, zal ons een worst wezen. Snel hier vandaan.
Ook de rit door Cortina blijkt niet zo geslaagd. Een drukke ring en Italiaanse mentaliteit voor te rijden : er is geen plaats maar met wat wringen maken we wel plaats ...
Gelukkig kunnen we snel rustigere wegen opzoeken en worden we terug getrakteerd op wondermooie uitzichten. Men had ons aangeraden van de streek rond Misurina en het meer te bezoeken. Het meer ligt niet echt op de route maar de baan door de streek is alvast de moeite.
We vervolgen de weg naar Dobiaco. De banen zijn vlot en het gaat vooruit, als we zo voortdoen zijn we vroeg op bestemming. Maar helaas van Dobiaco rijden we richting Brennerpass en we zijn niet alleen. Het wordt druk, zelfs heel druk. In Brunico nemen we pauze en vullen de motoren.
De drukte blijft maar gelukkig rijden we naar de Brennerpas wnat omgekeerd staan ze echt stil.
Net voor we aan de Brennerpas komen had Tazke nog een leuk baantje op de kaart gespot. Het was de moeite : de Kegelbergstrasse aan Mühlbach. Boven op de Kiener Alm kan je wandelen en is er een Albergo, we stoppen voor een verfrissing en genieten van de rust en kalmte.
Terug de jungle in op de grote baan van de Brennerpas naar Bolzano. De route verlaat wat verder de grote baan en verkend een aantal pasjes aan de oostelijke kant. Maar de tijd staat weer niet stil. We zien een mooie zonnige terras en stoppen voor een Pizza en genieten van het zonnetje.
Na de lekkere Pizza beginnen we aan de kleinere pasjes. Langs een vlotte baan naar Sankt Ulrich im Gröden. Dan gaat het langs Kastelruth naar Völs am Schlern om zo naar tires te rijden. De bochtjes maken de motoren dorstig en wat later ook de baasjes. Tijd om nog eens te genieten van een terrasje ...
Stilletjes aan begint de euro te vallen dat we nog wat kilometertjes moeten afleggen en we zetten onze reis verder over de Passo Lavazé en de Passo Manghen.
De passen zitten erop voor vandaag. De grote baan brengt ons nog tot aan de Lago Di Caldonazzo. hier was het voorzien om te overnachten in Pergine Valsugana aan de bovenkant van het meer. Maar als we thuis al eens op zoek gingen naar een hotel bleek het zeer magertjes. Er is nog tijd en we beginnen al aan de rit van morgen.
Die brengt ons meteen weer korter bij de passen. In een van de volgende dorpjes zie ik aanduidingen van hotels en kijk naar Tazke. Geen zin om te stoppen doorrijden is de boodschap. Zoeken naar een hotel, de baan in de gaten houden, de instructies van de GPS volgen en ook nog eens kijken of Tazke volgt ... het wordt veel op het einde van de dag en dus mis ik een aflsag op de GPS.
Terwijl ik zoek waar te keren kom ik een bordje tegen "Hotel Rosa Alpina (1 ster)". In Italië 1 ster, 't zal de moeite zijn maar wie niet waagt niet wint. Ik vind een plaats om te keren kijk naar Tazke en leg de situatie uit en vraag wat ze ervan denkt. We checken het hotel uit en beslissen daar te overnachten want het ziet er super uit. Het wordt het beste hotel van de reis.
Alleen moet je La Mama er bij nemen. We verfrissen ons en gaan naar beneden voor een verfrissende pint. Echter was La Mama al begonnen met de voorbereiding van het avondeten dat stipt 2 minuten later ging opgediend worden
-
- Berichten: 447
- Lid geworden op: 08 dec 2007, 23:23
- Woonplaats: .
- Locatie: Vlaams Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
Dag 7 (21/08) - Pergine Valsugana -> Tirano - 295 km
We komen met de rit van vandaag terug in gekend gebeid. Verleden jaar hebben we hier ook aan het rondtoeren geweest. We weten vooral dat Trento een te vermijden stad is en we rijden er dus in een grote boog omheen.
De afslag die we gisteren misten brengt ons over de Passo Redebus en zo rijden we noordwaarts tot boven Trento. Via de grote baan een stukje terug naar trento en dan de afslag richting Lago Di Molveno. In spormaggiore hebben we zin in koffie en een zonnige terras lonkt.
We zijn net weg en het loopt al fout. In een haarspeldbocht stopt de wagen voor me en wilt afslaan naar links. Dat kan ik nu vertellen maar op die moment was dat totaal niet duidelijk, richting aangeven is optioneel in Italië
Er komt van de andere kant een vrachtwagen en die kan niet meer door maar blokkeert de wagen wel van links af te slaan en dus laat deze zich achteruitbollen. Ik heb gezocht naar mijn claxon maar op die moment duurde het voor ik die vond
Nu ja de spiegel lag van de K75RT en ik heb hem nog net kunnen rechthouden. De schade was beperkt en de bibber is eruit gegaan door verder te rijden.
De gekende banen langs de Lago Di Molveno en zo naar Comano Terme en Tione di Trento. In tegenstelling tot verleden jaar is het hier nu vreselijk druk. Aan Tione rijden we weer een hoekje langs een mooie pas aan Montagne.
Iets wat vorig jaar niet ging was naar Folgarida rijden. Folgarida is gekend bij Tazke van te gaan skiën en ze had het graag nog eens gezien. Veel is er eignelijk niet te zien een hoop hotels en het begin van een skistation. We hebben er onze motoren toch maar even op zij gezet een een stukje gegeten.
We rijden van Folgarida verder naar de Passo Del Tonale. Hier krijgen we weer een andere sensatie. Een regenbui De fotorugzak is niet voorzien van zijn jasje en tegen dat ik kan stoppen is de vlaag ook ver over. Het regende hard genoeg om de stof nat te maken maar gelukkig is het niet verder geraakt dan dat.
Boven op de pas zien we de wolken nog wel maar is het al terug droog. Aan het monument houden we halt voor een fotootje maar lang wou ik er niet blijven staan, de Polizia bekeek ons maar vies want we stonden een beetje te kort bij naar hun zin.
Nu nog de laatste kilometers naar Tirano, eindbestemming voor vandaag. Grote wegen brengen ons in de korte omgeving maar om het leuk te houden hebben we nog een pas te goed. We gaan nog over de Passo della Foppa of beter gekend als de Mortirolo.
Boven op de pas hebben we bekijks van 2 koppels italianen want ze hadden nog nooit een R1200R gezien met zoveel baggage. Als we uitlegden dat we weg waren voor een dikke 2 weken, dan geloofden ze het niet echt want dan begrepen ze niet dat we alle baggage op beide motoren kwijt geraakten.
Meer dan goed op tijd komen we aan in Tirano en het is bloedheet. Het hotelletje van onze keuze ligt aan het station en het is bakken op het plein terwijl Tazke probeert een kamer vast te leggen. Het hotel is vol maar er is een appartement op een goeie 100m. Het was een luxe appartement met garage voor de motoren.
Snel verfrissen we ons en gaan een ijsje eten voor de afkoeling. De tafel is gereserveerd op het terras van het Hotel en we genieten van een heerlijk zwoele avond terwijl op het appartement een was gedaan wordt met de machine.
Dag 8 (22/08) - Tirano -> Laret - 142 km
Een rotslechte nacht achter de rug. vooreerst was het veel te warm om goed te kunnen slapen en bijkomend was er straatanimatie de gehele nacht. Een ruzie tussen man en vrouw werd op straat uitgevochten en de vriend(inn)en die hielpen een handje. Heel Tirano mocht het weten
Gelukkig is het voor ons niet ver en de Berninapas als de verbindingsweg naar Samnaun zijn gekend als onze broekzak. We ruimen alles in de kamer op, gaan in losse kleren ontbijten en maken ons gereed voor vertrek. De sleutels worden netjes weer afgegeven en we vliegen de Berninapas naar boven.
Ook de rest van de reis verloopt zeer rustig. Tegen de middag zijn we in Samnaun en we rijden naar ons favoriet terras voor een hapje. Dan begint een avontuur want het hotel was volgeboekt. Dit wisten we maar men ging ons een oplossing bieden
We krijgen een kamer bij de mensen recht tegenover het hotel en kunnen ontbijten en avondeten in het hotel voor 2 dagen dan vertrekt de groep Letse wandelaars en mogen we verhuiZen. Een zorg voor later nu willen we afkoeling
Zwembad gevraagd maar de gastenkaarten zijn op Weer geen paniek de hoteleigenaar belt naar het zwembad en we kunnen genieten van een uurtje of 2 weken in het "subtropisch" zwembad.
Dagen 9-16 (23/08-30/08) - Laret
Deze dagen brengen we door in ons hotel. we vullen de dagen met wandelen, shoppen en genieten van het mooie weer. Speciaal dit jaar was een geleid bezoek aan de bergbaan van Samnaun.
Ook deden we opnieuw onze jaarlijkse uitstap naar Mouttas Muragl. Dit ligt tegen Sankt-Moritz een 100 km verderop. Dit jaar hadden we geen ander vervoer voor handen dus de verplaatsing werd gedaan met de motor.
De laatste was een Italiaanse R1200GSA met een interessant opbergvak achter de kofferhouders. Ideaal voor reparatieset, papieren en enkele werktuigjes kwijt te geraken.
We komen met de rit van vandaag terug in gekend gebeid. Verleden jaar hebben we hier ook aan het rondtoeren geweest. We weten vooral dat Trento een te vermijden stad is en we rijden er dus in een grote boog omheen.
De afslag die we gisteren misten brengt ons over de Passo Redebus en zo rijden we noordwaarts tot boven Trento. Via de grote baan een stukje terug naar trento en dan de afslag richting Lago Di Molveno. In spormaggiore hebben we zin in koffie en een zonnige terras lonkt.
We zijn net weg en het loopt al fout. In een haarspeldbocht stopt de wagen voor me en wilt afslaan naar links. Dat kan ik nu vertellen maar op die moment was dat totaal niet duidelijk, richting aangeven is optioneel in Italië
Er komt van de andere kant een vrachtwagen en die kan niet meer door maar blokkeert de wagen wel van links af te slaan en dus laat deze zich achteruitbollen. Ik heb gezocht naar mijn claxon maar op die moment duurde het voor ik die vond
Nu ja de spiegel lag van de K75RT en ik heb hem nog net kunnen rechthouden. De schade was beperkt en de bibber is eruit gegaan door verder te rijden.
De gekende banen langs de Lago Di Molveno en zo naar Comano Terme en Tione di Trento. In tegenstelling tot verleden jaar is het hier nu vreselijk druk. Aan Tione rijden we weer een hoekje langs een mooie pas aan Montagne.
Iets wat vorig jaar niet ging was naar Folgarida rijden. Folgarida is gekend bij Tazke van te gaan skiën en ze had het graag nog eens gezien. Veel is er eignelijk niet te zien een hoop hotels en het begin van een skistation. We hebben er onze motoren toch maar even op zij gezet een een stukje gegeten.
We rijden van Folgarida verder naar de Passo Del Tonale. Hier krijgen we weer een andere sensatie. Een regenbui De fotorugzak is niet voorzien van zijn jasje en tegen dat ik kan stoppen is de vlaag ook ver over. Het regende hard genoeg om de stof nat te maken maar gelukkig is het niet verder geraakt dan dat.
Boven op de pas zien we de wolken nog wel maar is het al terug droog. Aan het monument houden we halt voor een fotootje maar lang wou ik er niet blijven staan, de Polizia bekeek ons maar vies want we stonden een beetje te kort bij naar hun zin.
Nu nog de laatste kilometers naar Tirano, eindbestemming voor vandaag. Grote wegen brengen ons in de korte omgeving maar om het leuk te houden hebben we nog een pas te goed. We gaan nog over de Passo della Foppa of beter gekend als de Mortirolo.
Boven op de pas hebben we bekijks van 2 koppels italianen want ze hadden nog nooit een R1200R gezien met zoveel baggage. Als we uitlegden dat we weg waren voor een dikke 2 weken, dan geloofden ze het niet echt want dan begrepen ze niet dat we alle baggage op beide motoren kwijt geraakten.
Meer dan goed op tijd komen we aan in Tirano en het is bloedheet. Het hotelletje van onze keuze ligt aan het station en het is bakken op het plein terwijl Tazke probeert een kamer vast te leggen. Het hotel is vol maar er is een appartement op een goeie 100m. Het was een luxe appartement met garage voor de motoren.
Snel verfrissen we ons en gaan een ijsje eten voor de afkoeling. De tafel is gereserveerd op het terras van het Hotel en we genieten van een heerlijk zwoele avond terwijl op het appartement een was gedaan wordt met de machine.
Dag 8 (22/08) - Tirano -> Laret - 142 km
Een rotslechte nacht achter de rug. vooreerst was het veel te warm om goed te kunnen slapen en bijkomend was er straatanimatie de gehele nacht. Een ruzie tussen man en vrouw werd op straat uitgevochten en de vriend(inn)en die hielpen een handje. Heel Tirano mocht het weten
Gelukkig is het voor ons niet ver en de Berninapas als de verbindingsweg naar Samnaun zijn gekend als onze broekzak. We ruimen alles in de kamer op, gaan in losse kleren ontbijten en maken ons gereed voor vertrek. De sleutels worden netjes weer afgegeven en we vliegen de Berninapas naar boven.
Ook de rest van de reis verloopt zeer rustig. Tegen de middag zijn we in Samnaun en we rijden naar ons favoriet terras voor een hapje. Dan begint een avontuur want het hotel was volgeboekt. Dit wisten we maar men ging ons een oplossing bieden
We krijgen een kamer bij de mensen recht tegenover het hotel en kunnen ontbijten en avondeten in het hotel voor 2 dagen dan vertrekt de groep Letse wandelaars en mogen we verhuiZen. Een zorg voor later nu willen we afkoeling
Zwembad gevraagd maar de gastenkaarten zijn op Weer geen paniek de hoteleigenaar belt naar het zwembad en we kunnen genieten van een uurtje of 2 weken in het "subtropisch" zwembad.
Dagen 9-16 (23/08-30/08) - Laret
Deze dagen brengen we door in ons hotel. we vullen de dagen met wandelen, shoppen en genieten van het mooie weer. Speciaal dit jaar was een geleid bezoek aan de bergbaan van Samnaun.
Ook deden we opnieuw onze jaarlijkse uitstap naar Mouttas Muragl. Dit ligt tegen Sankt-Moritz een 100 km verderop. Dit jaar hadden we geen ander vervoer voor handen dus de verplaatsing werd gedaan met de motor.
De laatste was een Italiaanse R1200GSA met een interessant opbergvak achter de kofferhouders. Ideaal voor reparatieset, papieren en enkele werktuigjes kwijt te geraken.
-
- Berichten: 447
- Lid geworden op: 08 dec 2007, 23:23
- Woonplaats: .
- Locatie: Vlaams Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
Dag 17 (31/08) - Laret -> Waldkirch - 367 km
De dag om terug huiswaarts te keren is gekomen en het weer is triest in ons plaats. Ze beloven over heel Europa regen. En bij het ontbijt is die al aanwezig. De route is de route die we 2 jaar geleden ook gereden hebben met een paar kleine veriaties en omgekeerd.
Dit maakt dat we uit het hotel vertrekken en richting Fluëlapas rijden. De hoteleigenaar wist wat we van plan waren en raadde ons aan om met de trein naar Davos te gaan, maar we zijn gekomen om met de motor te rijden en een beetje regen deert ons toch niet
Maar de regen werd kouder en de omgeving kreeg een witte schijn en boven reden we met het vizier open want anders zagen we niets van de sneeuw. De baan die was goed te berijden dus snel weer warmere oorden opzoeken. In Davos-Laret stoppen we aan een benzinestation om op te warmen met koffie. We zijn dan al goed nat.
We vinden onze warmte en rijden verder gelukkig zijn er een aantal tunnels, niet gepland maar door het slechte weer toch maar genomen. We rijden naar Landquart vanwaar we door rijden naar Lichtenstein. De hele tijd is de regen aanwezig. In Vaduze vinden we een motorparking met een afdakje. Zo die 2 staan droog en wij gaan op zoek naar een gelegenheid om iets te eten en weer wat droger te worden.
Van Vaduz gaat het over Nesslau naar Wattwil en verder naar Wil. De banen zijn mooi en er is weinig verkeer maar die verdomde regen maakt het onaangenaam om te rijden. In Wängi, net voor Frauenfeld zien we een Cafe-Conditorei waar we ons nog eens kunnen opwarmen en nog eens wat kunnen drogen. Het is ondertussen eventjes gestopt met regenen al zal dit niet lang duren.
We rijden door Frauenfeld en net buiten de stad op de baan naar Schaffhausen gaan de hemelsluizen terug open. We rijden het zwarte woud in op weg naar de Titisee. In Holzschlag passeren we aan het hotelletje van 2 jaar geleden. Nu zijn we goed op tijd en rijden we nog een stuk verder.
De route brengt ons langs de Titisee, Sankt Margen en Sankt Peter naar Waldkirch. Het laatste stuk gaat over een pas maar daar zien we nies van we rijden in een wolk. Ondertussen krijgt de R1200R last van al dat water. Sputteren en doen maar niet blijven draaien ... Contact afleggen, 20 seconden wachten en terug starten en het gaat weer, het lijkt wel een microsoft-product
In Waldkirch gaan we eerst op zoek naar een benzinestation om de motoren te vullen. En zoals steeds waar ik best links reed ga ik naar rechts en zodoende hebben we het dorp wel 3 keer gezien in de regen. Het vet is van de soep en hoer rapper we een hotel hebben hoe liever.
De eerste plaats is onmiddellijk prijs, we moeten nog eventjes 100m wandelen voor een lekker avondmaal te kunnen genieten maar de motoren mogen in de garage en de kamer is mooi en verzorgd.
Ondanks de regen zijn we tevreden met hetgeen we vandaag gezien hebben.
Dag 18 (01/09) - Waldkirch -> Diegem - 523 km
We kijken bij het wakker worden door het raam. We hebben echt geen zin in nog een regendag maar veel keuze hebben we niet. De lucht ziet nog steeds grijs maar niet getreurd het regent niet. Eerste orde van de dag is tch ontbijten.
We hangen de baggage aan de motoren en geven ze voor de laatste dag de sporen. Veelal grote banen die ons door het Zwarte woud, frankrijk en Luxemburg terug naar het thuisland moeten brengen.
Beide motoren beginnen hun stal te rieken en dus het gaat goed vooruit.
In Diemeringen, een pittoresque dorpje in Frankrijk vinden we een bakkerij waar we snel iets eten op de middag.
En dan gaan we verder, langs de Kerncentrale van Tiange rijden we in Freiseng Luxemburg binnen. Hier is het tijd om de motoren nog eens van benzine te voorzien.
Langs Leudelange rijden we naar Capellen naar de Cactus. We doen nog een paar aankopen en besluiten om langs de N4 nog naar huis te rijden. Volgens de planning zijn we vroeg genoeg thuis om lokaal nog achter een avondmaal te gaan zoeken.
Aan Namur rijden we nog een stukje richting blanden dit om het voor ons toch nog wat plezant te houden. De laatste foto van deze voor ons schitterende reis word genomen op de baan net voor we aan Eghezee komen.
Alle foto's
De dag om terug huiswaarts te keren is gekomen en het weer is triest in ons plaats. Ze beloven over heel Europa regen. En bij het ontbijt is die al aanwezig. De route is de route die we 2 jaar geleden ook gereden hebben met een paar kleine veriaties en omgekeerd.
Dit maakt dat we uit het hotel vertrekken en richting Fluëlapas rijden. De hoteleigenaar wist wat we van plan waren en raadde ons aan om met de trein naar Davos te gaan, maar we zijn gekomen om met de motor te rijden en een beetje regen deert ons toch niet
Maar de regen werd kouder en de omgeving kreeg een witte schijn en boven reden we met het vizier open want anders zagen we niets van de sneeuw. De baan die was goed te berijden dus snel weer warmere oorden opzoeken. In Davos-Laret stoppen we aan een benzinestation om op te warmen met koffie. We zijn dan al goed nat.
We vinden onze warmte en rijden verder gelukkig zijn er een aantal tunnels, niet gepland maar door het slechte weer toch maar genomen. We rijden naar Landquart vanwaar we door rijden naar Lichtenstein. De hele tijd is de regen aanwezig. In Vaduze vinden we een motorparking met een afdakje. Zo die 2 staan droog en wij gaan op zoek naar een gelegenheid om iets te eten en weer wat droger te worden.
Van Vaduz gaat het over Nesslau naar Wattwil en verder naar Wil. De banen zijn mooi en er is weinig verkeer maar die verdomde regen maakt het onaangenaam om te rijden. In Wängi, net voor Frauenfeld zien we een Cafe-Conditorei waar we ons nog eens kunnen opwarmen en nog eens wat kunnen drogen. Het is ondertussen eventjes gestopt met regenen al zal dit niet lang duren.
We rijden door Frauenfeld en net buiten de stad op de baan naar Schaffhausen gaan de hemelsluizen terug open. We rijden het zwarte woud in op weg naar de Titisee. In Holzschlag passeren we aan het hotelletje van 2 jaar geleden. Nu zijn we goed op tijd en rijden we nog een stuk verder.
De route brengt ons langs de Titisee, Sankt Margen en Sankt Peter naar Waldkirch. Het laatste stuk gaat over een pas maar daar zien we nies van we rijden in een wolk. Ondertussen krijgt de R1200R last van al dat water. Sputteren en doen maar niet blijven draaien ... Contact afleggen, 20 seconden wachten en terug starten en het gaat weer, het lijkt wel een microsoft-product
In Waldkirch gaan we eerst op zoek naar een benzinestation om de motoren te vullen. En zoals steeds waar ik best links reed ga ik naar rechts en zodoende hebben we het dorp wel 3 keer gezien in de regen. Het vet is van de soep en hoer rapper we een hotel hebben hoe liever.
De eerste plaats is onmiddellijk prijs, we moeten nog eventjes 100m wandelen voor een lekker avondmaal te kunnen genieten maar de motoren mogen in de garage en de kamer is mooi en verzorgd.
Ondanks de regen zijn we tevreden met hetgeen we vandaag gezien hebben.
Dag 18 (01/09) - Waldkirch -> Diegem - 523 km
We kijken bij het wakker worden door het raam. We hebben echt geen zin in nog een regendag maar veel keuze hebben we niet. De lucht ziet nog steeds grijs maar niet getreurd het regent niet. Eerste orde van de dag is tch ontbijten.
We hangen de baggage aan de motoren en geven ze voor de laatste dag de sporen. Veelal grote banen die ons door het Zwarte woud, frankrijk en Luxemburg terug naar het thuisland moeten brengen.
Beide motoren beginnen hun stal te rieken en dus het gaat goed vooruit.
In Diemeringen, een pittoresque dorpje in Frankrijk vinden we een bakkerij waar we snel iets eten op de middag.
En dan gaan we verder, langs de Kerncentrale van Tiange rijden we in Freiseng Luxemburg binnen. Hier is het tijd om de motoren nog eens van benzine te voorzien.
Langs Leudelange rijden we naar Capellen naar de Cactus. We doen nog een paar aankopen en besluiten om langs de N4 nog naar huis te rijden. Volgens de planning zijn we vroeg genoeg thuis om lokaal nog achter een avondmaal te gaan zoeken.
Aan Namur rijden we nog een stukje richting blanden dit om het voor ons toch nog wat plezant te houden. De laatste foto van deze voor ons schitterende reis word genomen op de baan net voor we aan Eghezee komen.
Alle foto's
Re: Dwars door de Dolomieten
blijft een prachtige streek om met de moto te toeren
maar verkies liever iets later te gaan (sept) omwille van iets rustiger (minder toeristen, auto's, caravans en mobiele huizen)
maar verkies liever iets later te gaan (sept) omwille van iets rustiger (minder toeristen, auto's, caravans en mobiele huizen)
R1200GS-Adventure - smoke grey (24/06/2011)
Vespa GTS250 (27/09/2018)
"Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg ernaartoe"
Vespa GTS250 (27/09/2018)
"Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg ernaartoe"
-
- Berichten: 613
- Lid geworden op: 04 apr 2009, 20:31
- Woonplaats: Kortenberg
- Locatie: Kortenberg, tussen Leuven en Brussel
Re: Dwars door de Dolomieten
Hallo Christien en Bart, mooie foto's en verslag, kwijl kwijl.
Groeten Johanna en Rudy.
Groeten Johanna en Rudy.
zolang mijn baas zegt dat ik teveel verdien doe ik alsof ik hard werk.
2001 R1150RT / 2009 R1200RT / 04/2013 K1600GTL
2001 R1150RT / 2009 R1200RT / 04/2013 K1600GTL
Re: Dwars door de Dolomieten
Heel erg mooi verslag, dus 'n echte vakantie.
Erg genoten van die prachtige plaatjes die je erbij hebt gezet.
Wil dat ook graag nog eens doen, helaas moet ik dat alleen, die van ons gaat niet mee
mvg Nico
Erg genoten van die prachtige plaatjes die je erbij hebt gezet.
Wil dat ook graag nog eens doen, helaas moet ik dat alleen, die van ons gaat niet mee
mvg Nico
MG Breva 850
Re: Dwars door de Dolomieten
Hallo
Altijd tof om te lezen,zo'n reisverhalen.
Doet je wat wegdromen in deze kletsnatte tijd...
Blijkbaar toch druk in de vakantie periode,en dat
met die hektische Italianen.
Thx voor 't leesvoer.
Altijd tof om te lezen,zo'n reisverhalen.
Doet je wat wegdromen in deze kletsnatte tijd...
Blijkbaar toch druk in de vakantie periode,en dat
met die hektische Italianen.
Thx voor 't leesvoer.
Peter GS 1100
Re: Dwars door de Dolomieten
Hoi,
Leuke reis.... met plezier gelezen en ook wel stiekem jalours op de mooiste R1200R ooit gemaakt.
GRTS Rusor
Leuke reis.... met plezier gelezen en ook wel stiekem jalours op de mooiste R1200R ooit gemaakt.
GRTS Rusor
-
- Berichten: 881
- Lid geworden op: 29 nov 2007, 10:56
- Woonplaats: Diegem City
- Locatie: Vlaams-Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
@MARSI: de drukte viel goed mee, het was juist de zondag op de selaronda. Voor de rest was het overal heel kalm en rustig en kwamen we niet zoveel volk tegen
@Rusor: Is ook een mooi kleur hé, dat matgrijs. Veel schoonder dan de andere .... maar ja dat is persoonlijk hé.
En de reis was heel leuk ... zeker omdat ik weet dat ik er jaren met ga moeten toekomen ... tot ukje groot genoeg is om achterop de kruipen
@Rusor: Is ook een mooi kleur hé, dat matgrijs. Veel schoonder dan de andere .... maar ja dat is persoonlijk hé.
En de reis was heel leuk ... zeker omdat ik weet dat ik er jaren met ga moeten toekomen ... tot ukje groot genoeg is om achterop de kruipen
To boldly go where no tasmanian has gone before ...
-
- Berichten: 339
- Lid geworden op: 28 dec 2012, 20:39
- Woonplaats: Schepdaal
- Locatie: Vlaams Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
Tazke, hier is er 1 ukje groot genoeg om mee te gaan en 2 ukjes nog niet. Toch doen we jaarlijks ONS reisje van 10 dagen. Oma's, opa's, ... opvang zoekenTazke schreef: En de reis was heel leuk ... zeker omdat ik weet dat ik er jaren met ga moeten toekomen ... tot ukje groot genoeg is om achterop de kruipen
(allez dat heb ik toch nodig hoor... spookjes op logies, batterijtjes opladen zodat ik mijn 3 spookjes weer de baas kan. Lang leve superoma en opa )
Honda Hornet => BMW Scarver => BMW F700GS
wat leesvoer? Mijn blog: http://sapvertelsels.blogspot.be/
wat leesvoer? Mijn blog: http://sapvertelsels.blogspot.be/
-
- Berichten: 881
- Lid geworden op: 29 nov 2007, 10:56
- Woonplaats: Diegem City
- Locatie: Vlaams-Brabant
- Contacteer:
Re: Dwars door de Dolomieten
Ukje moet nog komen he, zoals bij ons op het werk, releasedatum voorzien op 28/03/2013Lukas schreef:Proficiat Tazke én papa!
@SAP: Dat weet ik ook wel, maar mijn kinderen bij mijn ouders een week achter laten doe ik niet ... kunnen ze niet meer aan, mijn ouders.
En mijn schoonouders zeggen nu wel dat ze dat niet willen doen.
Maar als ze groot genoeg zijn en ze willen op kamp gaan, dan kunnen wij de ouders er tussenuit.
Dus we zien wel he
To boldly go where no tasmanian has gone before ...