Reisverslag: The Road to Belchite

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Afbeelding

11 september is het weer zover, dan vertrekt de stoet op motortrip. Ditmaal eens naar Spanje.

De grote vakantie is gedaan, tijdens de week zijn de kids naar school, in het weekend lopen de zondagsmissen weer vol (huh, say what?) en verder mag het dagelijks leven weer lekker routineus zijn.

Ik dacht het niet…

Nog even uitstellen de dagelijkse routine, de herfstmaanden en de saaie wintermaanden, wij volgen eerst nog even een andere traditie : we trekken er weer op uit. En om in de trend te blijven van de missen op zondag die we gaan missen (ben je nog mee?), is ditmaal ons reisdoel de kerk van San Martin de Belchite. Niet echt een tot de verbeelding sprekend bedevaartsoord, maar toch een kerk die ik al lang eens dacht te bezoeken. Natuurlijk wel wat ver van Herent gelegen voor een blitzbezoek op zondagochtend, maar met nog wat extra omweg erbij via Lourdes kunnen we er weer een lange heilige pelgrimstocht van maken.

The Road to Belchite start vrijdag 11september. Het vervolgverhaal zal met Gods wil en wat Christelijke Wifi hier te lezen zijn.

Can I get a Halleluja ?
Laatst gewijzigd door P-man op 10 sep 2015, 15:01, 1 keer totaal gewijzigd.
p@rick
Berichten: 4066
Lid geworden op: 24 dec 2004, 14:00
Locatie: Waasland

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door p@rick »

Yes you can :thumbright:
Greetz,

P@trick
R1250GSA '23 triple black, Navi V, Zumo XT, Garmin Express en Basecamp on
(alive since 1960, biker since 1996, beemer since 1998, member since 2005)
roadster
Berichten: 589
Lid geworden op: 03 nov 2010, 12:54
Locatie: Grimbergen

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door roadster »

Insha'Allah :mrgreen:
R1200GS LC
Mathy
Berichten: 216
Lid geworden op: 17 mei 2011, 21:57
Woonplaats: Hooglede (De Geite)
Locatie: Hooglede, West-Vlaanderen

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Mathy »

Gezegende reis gewenst! :angel8:
Alain GT
Berichten: 68
Lid geworden op: 17 jun 2007, 12:38
Locatie: Wezemaal

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Alain GT »

Maak er alvast een fijne trip van http://forum.bmw-mc-vl.be/phpBB/images/ ... angel7.gif" onclick="window.open(this.href);return false;
Lukas
Berichten: 1315
Lid geworden op: 29 sep 2004, 17:11
Locatie: Gent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Lukas »

Maak maar een groooote omweg met veel verhalen. Mag in psalmen neergepend worden.
Ik kijk er nu al naar uit.
r 80 gs '92 --> K75 '87 --> K75 '91
costerke
Berichten: 613
Lid geworden op: 04 apr 2009, 20:31
Woonplaats: Kortenberg
Locatie: Kortenberg, tussen Leuven en Brussel

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door costerke »

Laat maar komen, Paterman. :mrgreen:

Groetjes Rudy
zolang mijn baas zegt dat ik teveel verdien doe ik alsof ik hard werk.
2001 R1150RT / 2009 R1200RT / 04/2013 K1600GTL
JohanDeBoer
Berichten: 2
Lid geworden op: 07 sep 2014, 20:29
Woonplaats: Heverlee

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door JohanDeBoer »

Zalig zij de Schepper, Hij die de motor schiep. :-)
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 0: Herent tot Parijs (FR) – 11 september

Afbeelding

Parijs (slaapplaats) 342km. Uur van vertrek 18u30. Het startsein is gegeven.

Rustig ritje. Eerst een flink deel westwaarts vanuit Brussel. Heel de tijd rijden we recht naar de ondergaande zon. Zonnebril aan, ook nog het zonnevizier naar beneden en karren maar. Na het mooie afscheid van de zon, nemen we ook afscheid van de westelijke rijrichting. We draaien zuidelijker, het verkeer wordt minder en de avond is ingezet. M’n zonsondergang heb ik al kunnen afvinken, nu nog een flink traject in volledige donker. Schitterend gewoon. Weinig verkeer, geen straatverlichting, geen afleiding, donker. He-le-maal mijn ding. Het duurt niet lang of we rijden in totale duisternis. Heil aan het duister. Heil Satan. …Excuseer ik liet me even meeslepen. Dit goddeloos getater past niet in deze heilige tocht.

Parijs 79km. Ver aan de horizon zie ik een rode gloed verschijnen. De hel, denk ik spontaan, maar Parijs zal iets meer realistisch zijn. Machtig om te zien hoe deze helse stad de lucht verlicht. Beter gezegd, de lucht vervuilt met licht. Het effect van de lichtstad is alleszins speciaal te noemen.

Parijs 25km. De rode gloed is alom en het aantal vervoermiddelen rondom ons, stijgt met de minuut. Zelfs op dit late uur (een dikke 10u) is het nog file en ambiance allerhande.
Een goei halfuur later zitten we op de parking van het hotel, vrij van onze motoroutfits, de eerste fles whiskey te proeven.
“ Ieder maar eens proeven hé mannen, dit is nog maar de eerste avond. Dit moet nog niet direct op… ”

Ja-ja

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 1: Parijs tot Lourdes (FR) – 12 september

Om 07u30 verlaten we ons sprookjesachtige premiere-classe stekkie van 13€ per persoon per nacht. 845km scheiden ons van de volgende slaapplaats, de natuurlijke habitat van Bernadette Soubirous van Lourdes. Enfin, we gaan natuurlijk niet slapen in de grot waar ze de onbevlekte ontvangenis heeft ontmoet. Daar slapen mag nu eenmaal niet (zelfs praten mag niet, werd ons later duidelijk gemaakt).

‘Onbevlekte ontvangenis’ wat een woord. Ik ga me toch eens moeten verdiepen in dat woord. Ik heb dat nooit begrepen. En de tegenhanger , dat zal dan de ‘bevlekte ontvangenis’ genoemd worden zeker, snap ik ook nog niet helemaal…

Bon, ik keek alvast uit naar de 845km. Uren en kilometers malen op een autostrade zijn meestal eerder saai. Daar word ik rustig en loom van. Vandaag was ik echter helemaal in de mood. Kaartlezen op een motor, is omwille van oogproblemen geen optie meer, dus ik zit in volg-modus. Goed voor wat rond te kijken, hoofd leeg te maken en om in de vakantiesfeer te kruipen. Mooie rit trouwens. Flink wat regen ook. En flink wat kleine rondvliegende beestkes ook. Moto’s zien er lief uit. Ware gevechten en kruistochten op onze schermen.

De laatste 150 kilometer op de autostrade rijden we zelfs quasi alleen op een zichtbaar nieuwe autostrade, met een prachtig wolkendek boven ons. En dat ‘quasi alleen’ mag je bijna letterlijk nemen.
Wacht even, ik vraag het hier eens na : Hey mannen, zouden we op die laatste autostrade 10 auto’s zijn tegengekomen? Ma belange ni. Veel minder. En stopt nu met da verslag. Er is er hier ene die Bernadette ‘ns wil gaan kussen. Euh, ik bedoel ‘ns naar haar grot wil gaan zien. Howla ketter, dat gaat zomaar ni. Bernadette haar grot is heilige grond.

Enfin, we gaan dus nu op stap in Lourdes-centrum. Pintje drinken, beetje side-seeing, shoppen en wat brood breken.

De autostrade-ritten zijn achter de rug. De openingsritus is afgehandeld. Morgen beginnen de bergritten. En Hij keek en zag dat het goed ging zijn…

Amen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Laatst gewijzigd door P-man op 13 sep 2015, 23:34, 1 keer totaal gewijzigd.
Leen50
Berichten: 3
Lid geworden op: 28 mei 2012, 07:17

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Leen50 »

Nog ben ik steeds onder de indruk van Pieter zijn schrijfstijl. De foto voor de basiliek van Lourdes, mijn groeten zijn zeker aangekomen aan de " lieve vrouwe van de heilige plaats "
Al de vliegskes op uw vensters, een hele kolonie is opgedoekt ! Alvast nog aangename momenten en tot volgende briefing.Mama van " de schoonste "
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 2: Lourdes tot Javier (ES) – 13 september

M’n ogen rollen naar alle kanten als ik de wekker hoor. Ik rol uit het bed en rol rustig verder, rechtstreeks de douche in. Afdrogen lukt niet zo goed, plat liggend op de grond. Nadien rol ik m’n motorpak in, de deur uit en de trappen van het hotel af. Ik kom pas tot stilstand tegen de zijpikkel van de motor. De rest van de bende is ook al op de parking gesukkeld. Iedereen ligt kriskras door elkaar, sommigen zijn tot bij hun eigen motorfiets gerold, anderen hebben onderweg een vergissing gemaakt en liggen tegen een auto. Die gaan nog wat werk hebben, om op hun zadel te geraken…
Ik klauter op de motor, activeer de ontbranders en vertrek rustig. We hebben 50meter verder afgesproken om te gaan ontbijten. Tegen dat ik koffie en ontbijt heb gehad komt de wereld zowat tot leven in mijn hoofd. Tot dat moment is het ieder voor zich. Dat de andere flierefluiters maar zelf zorgen dat ze tot aan de ontbijtzaak raken.

Na de eerste koffie-nipjes beginnen de eersten ook wat menselijke klanken te produceren. En na het ontbijt zijn we klaar om er tegenaan te gaan. Enkele collekes doen, de Aubilisque of zoiets , dan de Portalet en dan trekken we naar één van de mooiste valleien van de Pyreneeën, De Ordesa. Laat ons hopen dat we ernaartoe mogen rijden, want in het zomerseizoen is dat verboden voor verkeer. Iedereen moet via shuttles naar boven. De rest van de rit is vollen bak genieten. Wel wat regen gezien en ook eigenlijk koud gehad. En nu je het zegt, er was ook veel grind op de baan, met enkele zijstapjes van de banden tot gevolg En hier en daar schat er altijd wel eentje de bocht wat verkeerd in. Allemaal business as usual.

Maar voor we daar zijn, verliezen we elkaar nog even uit het oog, ergens in al die bergen. SMS’en, telefoons, postkaartjes, rooksignalen, tabula & stilus, postduiven, alles hebben we bij de hand om alle mogelijke scenario’s te counteren. Toch duurt het nog een dik halfuur eer we elkaar terug om de hals kunnen vliegen. Die reunie moeten we vieren met tapas en drankjes aan de grens met Spanje.
Ordesa here we come. Ik las eerder dat het verkeersvrije seizoen ergens tot halverwege september duurt. Dus het zal een kwestie van chance of pech zijn. Mooie streek om door te rijden. Het moet hier schitterend zijn om de wandelschoenen boven te halen en wat rond te trekken. Smalle valleien, krachtige rotsen op flanken, een vallei met ballen. De droom wordt zowat aan diggelen geslagen door een helleveeg, aan wie ze de verantwoordelijkheid van een bareel hebben gegeven. Niks van, is haar reactie. Pas vanaf morgen en geen dag eerder. Maar schatteke we hebben 1300km gereden om deze vallei te zien. En zijn we één dag te vroeg. Één dag… Verder verspilt ze geen woorden meer aan onze smeekbedes. Njet is njet.
Uw schuld Jan. Je had gisteren maar zo niet moeten aandringen bij Bernadette. En lachen met haar grot.

Wijle dus weer verder. Zoals ik eerder schreef, soms heb je chance, soms pech…

We trekken nog even wat zuidelijker om dan onze voorwielen naar het westen te dirigeren. We verlaten de Pyreneeën en komen aan in een soort western-setting. Doet me al helemaal fantaseren over het doel van morgen ‘De Bardenas Reales’. Maar zover zijn we nog niet. Eerst moeten elkaar nog eens kwijtspelen. Jung jung, hoe is het ooit zover kunnen komen. Om de tijd te verdrijven en in afwachting van het weerzien, flaneren we wat in een omgeploegd veld, met daarachter een verlaten dorp op een heuvelrug. Gelijkaardige dorpen zijn in deze contreien vlot te vinden. Hele dorpen die leegstaan. Ik positioneer me in het midden van dat veld, trek wat plaatjes en word afgeleid door het motorgeluid van nog een derde motor die het veld komt omploegen. Wat gaan we nu hebben, wie volgt de GS’en in dit veld. Jah tuurlijk… Fons heeft zichzelf een fulloption RT-toerer cadeau gedaan en om de eerste vakantie goed in te zetten, verkent ie vrolijk het sterk gehavende veld. Goe bezig makker. Misschien toch eens denken aan een iets avontuurlijkere motor.

Wonder boven wonder vindt iedereen het stekkie van vandaag. Na de krakemikkige overnachtingen van de voorbij dagen, slapen we nu eens in een kasteel, recht tegenover een kasteelkerk, op een domein van Javier, de één of andere Jezuïeten missionaris die in India de plaatselijke luitjes heeft willen bekeren. Hij heeft kunnen afklokken op 30.000 geredde zieljtes. Niet slecht hé ?
De bagage ligt ondertussen netjes (ahum) uitgestald op de kamers, de sandalen en de shorts zijn aangedaan en de biertjes staan op tafel. We verbroederen hier momenteel met wat andere toeristen en die weten te zeggen dat Bardenas Reales misschien morgen niet toegankelijk is. Militaire oefeningen of zoiets. Beeld u dat in… Nog een sisser op deze tweewielige kruistocht.
Dus Jan, geen grapjes over geen enkele heilige vandaag hé. We gaan het lot niet tarten.

Tot morgen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Koppel!! »

:thumbleft: Keep it coming ;-)

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
WernerVS
Berichten: 298
Lid geworden op: 06 okt 2013, 14:36
Woonplaats: Brasschaat
Locatie: Antwerpen/Brasschaat

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door WernerVS »

De schrijfstijl van Pieter geeft je toch altijd het gevoel aan dat je er zelf bij bent hé .
Zalig gewoon .
Zie al uit naar meer van dat .
R1150GSA
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 3: Javier tot Zaragoza (ES) – 14 september

Afbeelding

Goed geslapen se. Ik sta op en voel dat mijn gezicht anders aanvoelt. Raar. Ik begeef me naar de badkamer en schrik me een hoedje als ik in de spiegel kijk. Ik ben warempel met de glimlach opgestaand. Douche in, haarkes wassen. De glimlach is er nog. Ik ga de motor beladen en bij de machines aangekomen zie ik dat er nog al eentje bij z’n motor staat. Hij draait zich om en m’n wenkbrauwen gaan omhoog. Die heeft ook al een glimlach op zijn gezicht. Nounou. Nog snel even m’n souvenier van gisteren op de motor bevestigen en vanaf dan staan we onder Christelijke supervisie van Big J. himself. Wat later aan de ontbijtafel zit iedereen daar met zo’n lach op z’n tronie. Een bende contente mensen, zoveel is wel duidelijk. Twee ervan zijn nog net wat meer in hun nopjes, want die machines zijn wat meer toegespitst op de baantjes van de Bardenas Reales. Ons eerste doel van vandaag.

Een halfuur later, na een groepsfoto aan ‘ons’ domein, verlaten we het pand. We draaien snel richting zuiden, laten de Pyreneeën achter ons en zien langzaamaan het landschap veranderen. Bergen worden grote heuvels, groene bomen verdwijnen, de grond wordt rossiger. Na iedere heuvel is er opnieuw een andere vegetatie te zien. Na iedere heuvel komen we meer en meer in een dor landschap. Kale bomen en lage planten, tussen dorstige velden waartussen mini-canyons lopen. Knap. Door zo’n landschappen rond knorrend, zou ik liever achter op de motor zitten. Rustig weg mijmerend en ondertussen genieten van alles wat er te zien is en wat foto’s trekken. Zalig moet dat zijn. Ik kan me geen beter vervoermiddel bedenken om zo op te gaan in het begrip ‘reizen’.

Na een klein uurtje vinden we één van de ingangswegen naar De Bardenas. Gedaan met weg mijmeren, schuif maar opzij. Ik ga terug even zelf rijden met die motor. En we hadden geluk, er waren geen militaire oefeningen en de geplande film wordt pas volgende week gedraaid. Effe nadenken nu, wat valt er eigenlijk te schrijven over dit natuurpark, waar je onverhard mag doorrijden. Weinig eigenlijk… Ik had al serieus wat huiswerk gedaan, serieus wat you-tube filmpjes en foto’s gezien, dus ik vreesde wat voor een ontgoochelend gevoel van ‘ OK, dit is wat ik verwachte. Mooi zo’. Awel, het was nog een smak beter. Dit is zorro-land. Je rijdt gewoon door een western. Ge-woon-weg pracht-tig. Halverwege nemen we even afscheid van de toerders, die een shortcut nemen naar het einde van het park en gaan wij met de allroads voor the long way. Die rit mocht gerust nog enkele dagen langer duren…

Nadien gaan we samen in een plaatselijk cabanneke wat tapas eten en een pint drinken. De toerders hun machines waren toch niet echt het top-vervoermiddel om de landwegen van de bardenas te bedwingen. Net iets teveel tenenkrollende geluiden van opspringende stenen tegen de kuipen van de motors. Dan nog een doorsteekje via wat vergeten-door-de-mensheid-baantjes en als afsluiter een expresweg naar Zaragoza. Een motordag om van te snoepen.

En heel de dag droog weer, een lekker temperatuurtje en wolken die iemand daar heeft gehangen, louter om fotograven of dichters een plezier te doen.

Bedankt ouders voor het meegeven van de reis-microbe.
Bedankt grootvader voor het meegeven van de motor-microbe.

Op een heel raisonabel uur parkeren we de motoren in het hotel in Zaragoza. Shorts en sandalen worden opgevist, terraskes bezocht en om in de kruistocht-sfeer te blijven bezoeken we natuurlijk ook de kerk. Daarbinnen hebben we vooral veel gelachen en ambiance gemaakt.

Morgen staat belchite op de verlanglijst. Nog even wat zuidelijker rijden. En tevens ons verste doel van de reis.

Enige bekommernis : ze voorspellen regen…
Doh !

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 4: Zaragoza tot Escalada (ES) – 15 september

Afbeelding

Geen ochtendontwaakverhaal ditmaal. We zitten in een stad en willen hier zo snel mogelijk weg zijn. Eerst de machines bepakken op parking -3, waar sinds 2001 de ventilatie niet meer werkt. Je proeft daar de olie, diesel, benzine en de mufheid die je enkel vindt in de kleerkast van je grootmoeder. Een ontbijt later verlaten we dan effectief het pand. Ieder krijgt een wegwerp zuurstofmasker om de parking te kunnen verlaten. Zit mee inbegrepen in de hotelprijs.

We zijn nog niet uit Zorro-land verdwenen. Het landschap wordt zelfs nog droger. En het ziet er zelfs niet naar uit dat er vandaag nattigheid deze uitgedroogde aarde zal verfrissen. Eerste halte is Belchite. Ik zet alvast de GSA in automatische-achtervolg-modus, want deze wegen en streek is meer toegespitst op duo-zitters. Ik schuif dus wat achteruit, en zit weer lekker achterop mijn eigen motor wat rond te kijken. Laat de wereld maar passeren nu.

Belchite… Van in de verte zien we de kerktorens en de gehavende huizen te voorschijn komen. Ik schuif naar voren om het stuur terug vast te grijpen, want we gaan voor een onverhard ritje rond het dorp om een ingang te vinden. Maar het ziet er niet goed uit… Alle ingangen zijn gebarricadeerd en er staat een metershoog hek rond heel het dorp. Overal hangen bordjes met ‘geen toegang’. We parkeren de motoren en vragen even assistentie en raad aan mijn reismascotte. ‘Ga in vrede, mijn zoon’ meen ik te herkennen als teken. Dat is alleszins voldoende voor mij om het dorp en absoluut de kerk wat nader te onderzoeken. De gabbers blijven buiten de perimeter. Ikzelf sta midden in de straten, midden in de kerk, middenin ‘mijn kerk’ want dit is het heilige reisdoel, moederziel alleen in het verwoeste dorp. Geen geluid, geen wind. Schitterend. Effe flaneren, wat foto’s en dan klim ik maar terug naar de geduldige kameraden. Bedankt mannen, om me dit moment te geven.

Terug de baan op. Ik schuifel weer naar de duozit, want het volgende traject van een dikke 50km is er weer eentje om van te snoepen. We hebben ondertussen ons meest zuidelijke punt bereikt en trekken terug richting noorden. Dwars door Los Monegros. Nog zo’n natuurpark waar je dwars doorheen mag rijden op alle wegen die je er maar kan vinden. Wij kiezen echter voor de geasfalteerde wegen. En wat voor wegen zijn dat dedju. Van smetteloos zwarte biljartlakens, met propere witte lijntjes aan de zijkanten tot billenvermalende, scrotumplettende betongedrochten. We zijn nog steeds ver verwijderd van iedere vorm van beschaving, van iedere vorm van toerisme, van iedere vorm van leven. In deze zanderige, rotsige grond groeit nauwelijks iets en is nauwelijks iets te zien. Maar het is heuvelachtig en de vergezichten zijn prachtig. Op heel dat traject komen we “twee miljard” schapen tegen, bijgestaan door één herder en een tros honden (hoe kom je erbij om hier zomaar wat schapen te hoeden) en één traktor die heel de horizon beschildert met stof. Amai menne frak. Ik geniet hier met volle teugen vanop mijn duozadel.

Het landschap begint terug wat te veranderen naarmate we dichterbij de Pyreneeën komen. In het voorgebergte draaien we wat af, om niet op de moegetreden groene michelinbanen te hoeven komen. We komen zowaar in een geologisch pretparkt terecht. Valleien, kloven, hoge bruggen, bizarre rotsformaties en ravijnen. Nauwelijks iets van te lezen in brochures en totaal niet gemarkeerd als bezienswaardigheid. Ik blijf het vaker en vaker ondervinden : de groene michelinbaantjes zijn echt niet heiligmakend.

Bon, ondertussen zitten we op een boogscheut van de tunnel van Bielsa, de grensovergang, in een fijn hotel. Eindelijk nog eens een slaatje gegeten. Een verwelkoming na de tapas-olijf-knoflook-avonturen van de voorbij dagen. Enfin het waren eerder darm-avonturen voor de meesten van ons.

Nog de foto’s opladen en dan verder de fles(sen) mee ledigen, want die flierefluiters hier rond mij hebben een voorsprong op vlak van flessengeluk. En de streber in mij heeft wel zin in een inhaalmanoeuvre.

Salut.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Flat Twin Power

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Flat Twin Power »

Mooi mooi mooi.
De KorreRT
Berichten: 98
Lid geworden op: 21 jun 2007, 18:38
Locatie: Kallo

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door De KorreRT »

Zeer ,MOOI,MOOI ,MOOI
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 5: Escalada tot Rocamadour (FR) – 16 september

Vandaag een bufferdag. De doorsteek van de Pyreneeën naar het Centraal Masief.

Het heeft heel de nacht geregend. Nu is het even droog. We vertrekken bij een aangename 11°. De wolken vliegen in recordtempo tussen de bergen door. De toppen zijn niet te zien, de zon al evenmin. Er is geen verkeer op de baan en het wegdek is nat. Goede start van de motordag. Met de Bielsatunnel nemen we afscheid van Spanje. Vanaf nu is het echt ‘the way back from Bechite’, zelfs al hebben we nog enkele bijzonder locaties aan te doen. De meesten vinden de groene kronkelende bergbaantjes een geweldige verwelkoming na enkele dagen Zorro-land doorgestoken te hebben.
Nog geen 5 km verder krijgen we onze frontale optater : een bovengemiddelde windstoot, die zodra we van achter een bergbocht uitkomen, ons regelrecht naar het dal wil blazen. En zo gaan we er nog veel te verwerken krijgen. Weer eens een nieuwe ervaring, dit heb ik nog niet meegemaakt zo op twee wielen in de bergen. Later krijgen we te horen dat er in dit deel van frankrijk het stormalarm in voege is. Twee mensen hebben er het leven al bij verloren. Morgen blijft het stormalarm van toepassing.

Enkel uren later, bij de midden-voormiddag-koffie-stop, overlopen we even de landkaarten en merken dat we veel te traag opschieten. Of dat we teveel ‘weg’ hebben gemarkeerd om tot in Rocamadour te raken. Dit gaat zo niet lukken dus. Sneller rijden is een optie, de weg wat inkorten is er ook eentje. We gaan voor de laatste, want sneller rijden op de bij momenten rotslechte wegen, is geen goeie optie. En op de echt slechte stukken, heeft er ook nog eens de een of andere afgestompte murwgestudeerde wegenarchitect het lumineus idee gehad om er kiezeltjes op te laten strooien. De een na de andere voelt z’n achterwiel geregeld een ongecontroleerde misstap begaan. Altijd toch even verschieten zo’n zijsprongetje op de baan. Gelukkig zonder verdere horizontale glijpartijen.

Dus we gaan voor de korte pijn en trekken even de autostrade op. 200 km doorsteken om wat tijd in te halen en de storm achter ons te laten. Gaat lekker voorruit. Wat minder lekker is, is dat we daardoor ook heel snel weg zijn uit de bergen. Per 50km gaat de temperatuur vlot met 5° graden omhoog. Op ’t piekmoment krijgen we 33.5° te verduren. Dus exact de ochtendtemperatuur maal drie. Voldoende voor mij om mijn zomerpak uit de koffers op te vissen en van outfit te veranderen. Goed plan? Tuurlijk niet. Dat is zo goed als het lot uitdagen hé… dat voel je al van mijlenver aankomen.

In Cahors verlaten we de autostrade en verliezen mateloos veel tijd, geduld en zweet, door blindelings de Tomtom te volgen. De voorbij dagen heeft deze nieuwste versie van dit GPSmodel al flink wat voor strubbelingen gezorgd. Meermaals was een combinatie van landkaarten en Tomtom nodig om volgens plan te blijven rijden. Kan ook aan ons liggen hoor. Maar ik betwijfel het ten zeerste. Er zitten enkele techneuten in de groep… Na de namiddag-stop moeten we nog snelsnel beschutting zoeken, om de zomerpakken in te wisselen met membraanpakken. Ondanks dit, zijn we ondertussen aangekomen in ’t zuidelijke deel van Centraal massief, meer bepaald in ons volgende Heilige reisdoel ‘Rocamadour’. Al geregeld kwamen we eerder in aanraking met de bekende Camino de Santiago pelgrimsroute. Rocamadour is eveneens een halte op deze Camino. Zelfs de bekendste van Frankrijk. Alleszins een schitterende locatie.

Dit is ondertussen echt wel een memorabel mooie motorreis aan het worden.

Tot morgen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
©Echt he !
Berichten: 9
Lid geworden op: 17 sep 2015, 08:40
Woonplaats: Fantasyland

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door ©Echt he ! »

Zucht.....

8-)
may the horse be with you.
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 6: Rocamadour tot Beaulieu (FR) – 17 september

Afbeelding

Regen regen regen

Wat een dag. Junges toch.

We hebben zo ongeveer 3 droge momenten gehad vandaag. Het waren dan ook 2 belangrijke momenten, maar voor de rest was het een waterfestijn alom.

Een goei kwartier na vertrek start het feestfestijn. De regen speelt een uptempo djembee melodie op onze helmen en de dikke druppels zorgen voor een milde drukpunten massage op armen en benen. De straten liggen blank en er stromen modderbeekjes van de hellingen af, dwars over de baan. En is dat nu plezant ? Tuurlijk niet. En is dat nu eigenlijk erg ? Tuurlijk niet. Je zit een hele dag buiten en buiten onderga je nu eenmaal de elementen. Part of the game. Voor mij een kwestie van door deze natte miserie te kijken en te zien dat er zelfs nu door mooie natuur wordt gereden. Zelfs in deze regen.

Bon, de weermannen zijn ons goed gezind, want ze geven ons de eerste ruime regenvrije periode tijdens ons bezoek aan Oradour Sur Glane. Goed om wat te flaneren en om onze natte pakken wat te laten verdampen in de zon. En natuurlijk om Oradour correct te kunnen bezoeken en opsnuiven. Een indrukwekkend bezoek. Het is dan ook een indrukwekkend stuk geschiedenis.

De rest van de rit naar de huidige auberge blinkt weer uit in nattigheid, kiezel en vertrouwenafbrekende wegen. Geen hoogdag vandaag, dat had je al wel begrepen. Halverwege de namiddag dwingt de vermoeidheid, omwille van de constante aandacht op de natte baan, ons tot nog een extra tussenstop. Sommigen proberen wat te slapen, andere kruipen rond op het stadsplein rond de fontein. Een geweldig ludieke pauze tijdens deze tweede regen-onderbeking.

Tegen dat we onze slaapgelegenheid bereiken is het weer voor de derde keer opgeklaard. Het is niet echt warm te noemen, maar toch voldoende om de aperitief buiten te kunnen nuttigen. Beetje nakaarten over de dag, over groeps-rij-technieken en over reizen op zich.

Het zal vroeg nacht zijn.

De ogen worden zienderogen sneller kleiner, naarmate de dagen vorderen.

Slaap ze.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 7: Beaulieu – Chateau Chinon (FR) – 18 september

De dag start goed. M’n beste nacht tot nu toe en de vorige nachten waren eigenlijk ook al prima. Ditmaal echter voor middernacht de rolluiken eens toegedaan. Een volledige nachtrust dus en opgestaan zonder nattigheid. En dan heb ik het niet over incontinentie, maar over het weer buiten. Altijd een fijn gevoel, om de motor te kunnen bepakken in de droogte. Het zal echter een dag van flexibiliteit worden…
Na het ontbijt, als we willen vertrekken merkt Fons dat ie iets verloren is. Hij is namelijk alle profiel van zijn voorband ergens onderweg kwijtgespeeld. En dat komt niet goed in combinatie met dit regenachting gedoe van de laatste dagen. En de brave auberge-eigenaar wist ons te vertellen dat we wel wat regen onderweg zullen tegenkomen. Geen erg. We zijn wel iets gewoon geworden na de waterzooi van gisteren.
Het eerste traject van vandaag staat in teken van wat dieper het Centraal Massief in te duiken. Fijne streek, zoveel is wel zeker. Maar de voorband blijft in ons hoofd spoken. Dus Flexi-1 wordt geactiveerd. We snijden wat af en gaan voor een bandenwissel in Clermont-Ferrand. Kost natuurlijk extra-time van een dikke twee uur. Dat zullen we weer ergens anders moeten vrijmaken.

We vinden een gezellige bandencentrale (hoe kan een bandencentrale nu in godsnaam gezellig zijn?) waar we flink wat aflachen. De man zelf doet vrolijk mee en z’n appetijtelijke secretaresse met net iets te diepe decollete doet haar best om wat bij onze groep te horen en staat gewillig mee op de foto. Na de bandenwissel is het wel even verschieten. Enerzijds voor het lage bedrag en anderzijds voor het late uur.
Flexi-2 is nodig. We trekken de autostrade op om een kleine 100km door te steken. Dit stond niet in het basisplan. En we hebben geluk. Het is net een stuk autostrade waar de Fransen geen snelheidsbeperking hebben ingevoerd. Schiet lekker op… Centraal Massief is dus achter de rug, na de autostrade trekken we de Dordogne in en nadien volgt nog de Morvan. Best wel mooie regio’s in Frankrijk. Vandaag omwille van al het bovenstaande nauwelijks tijd om foto’s te trekken.

Flex-3 dan maar. Iedereen geeft op z’n toer een signaal aan de koploper: Effe stoppen graag om de benen wat te strekken, om nog eens iets te drinken, om een sigaret te roken, of om gewoon wat aan je teennagels te prullen. Niks van zegt de koploper, we gaan ervoor, we blijven rijden tot we aan ons hotel zijn. De boordcomputers gaven al honderdtallen kilometers geleden aan dat de benzinevoorraad volledig op was, Fons z’n nieuwe band was opnieuw aan vervanging toe, 2 motors dienden een revisie te ondergaan en 3 motards hadden doorligwonden. Onze flexibiliteit wordt op de spits gedreven. Uiteindelijk raken we droog in ons hotel, waar een medisch hulpteam al klaarstond om ons van onze machines af te pellen. We sukkelen tot op het terras, waar we enkele pintjes bestellen. We zitten nog geen 5 minuten neer, als daar een verticale tsunami op het terras valt. Tegen dat we door hebben dat we daar best niet blijven zitten, heeft de uitbater al een regen/zonnescherm boven ons uitgedraaid. Chance, want zelfstandig hadden we ons toch niet meer kunnen verplaatsen en het medisch hulpteam was niet meer aanwezig.

De avond kan beginnen nu.

Morgen snorren we door de Champagne streek.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Flat Twin Power

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door Flat Twin Power »

je hebt ons goe liggen met die secretaresse. En ik maar vlug naar beneden scrollen voor dienen decolleté
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 8: Chateau Chinon – Vitry-Le-Village (FR) – 19 september

Afbeelding

Lap, weeral een goede nacht. Weeral een goede start van de dag.

Ik kijk er al naar uit om terug op de motor te kruipen. Het is vandaag Route Nationale dag. En na al de verschillende mooie regio’s en uitzichten van de voorbije dagen, verkneukel ik me er al op, om terug weer eens op deze banen te rijden. Voor mij blijft dit een heel fijne manier om Frankrijk te doorkruisen. Er kan tempo worden gemaakt, er zijn geen verkeerslichten, geen lint bebouwing en steeds knappe vergezichten. Je rijdt door dorpjes, knikt even naar de bewoners, die terug reageren, je ziet knap onderhouden oude huizen, vervallen gekrochten en alles daartussen in. Kinderen wuiven terug als je een gebaar in hun richting stuurt. Wat het voor mij ‘af’ maakt, is het feit dat je eveneens heel wat afstand kan overbruggen op deze manier. Helemaal mijn reisbeleving…

Tegen de middag stranden we in Auxerre. Aan een bakkerij met bovengemiddeld lekkere hapjes. Terras in de zon, drankje erbij, fijnproeverkes erbij. We ondernemen zelfs een poging om een rondtrekkend alternatief koppel met baby, te helpen met het ontcijferen van een alarmlichtje op hun dashbord. Het bleef echter maar bij een poging. Geen erg voor deze mensen. No worries mate.

Wijle weer verder. Buiten de aangename ‘nationales’ is er enkel nog een bezienswaardigheid te vinden die luistert naar de naam Dolmen. En het waren er echte. Voila se, dat hebben we nu ook weer eens gezien van dichtbij.

Vooral een rij-dag, zonder veel specifieke bezienswaardigheden. Tegen 16u komen we al aan in onze laatste slaapgelegenheid. Bij het inchecken, spiek ik even mee op de computer van de uitbater. Cooool, hier kunnen de pelgrims zelfs een kamertje huren voor maar enkele uren. Op die manier kunnen ze een kort dipje, comfortabel counteren. Enfin, andere gasten (dan pelgrims) zijn ook welkom en andere dipjes zullen ook wel mogen, denk ik.

Enfin, wij trekken andere kleding aan, andere schoenen en gaan ergens op een terras een aperitief zoeken. We gaan er onze tijd voor nemen ditmaal. Het is onze laatste avond. Gedurende de namiddag flikkerde het al geregeld door mijn hoofd. De gedachte dat het einde bijna in zicht is. Terug naar het gezin, het werk, de routine, het gestructureerde leven.
Maar zover is het nog niet.

Nu gaan we aan tafel.

Schol.

Er staat al een fles champagne te blinken…

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
P-man
Berichten: 493
Lid geworden op: 27 dec 2004, 23:54
Locatie: Herent

Re: Reisverslag: The Road to Belchite

Bericht door P-man »

Dag 9: Vitry-Le-Village - Herent – 20 september

Afbeelding

Ik dacht vandaag gewoonweg één zin te schrijven en af te ronden “verdoeme, ’t is gedaan”.

Wat kan je nu eenmaal schrijven over de laatste 350 km naar huis? Niet veel hé?

En toch… onvoorziene omstandigheden liggen soms in een heel klein hoekje. De kopman met z’n Tomtom-toesel, waar hij een flikkerlichtrelatie mee heeft, dirigeert ons naar een klein kronkelend baantje boven op een heuvel. Ik bengel ergens achteraan en voor zover ik nog kaart kan lezen moeten wij geen kronkelding naar boven rijden. Ik ben benieuwd waar z’n GPS ons nu weer naartoe stuurt. De weg loopt zowat dood aan een grote openstaande ijzeren poort. Maar de GPS weet van geen ophouden en blijft ons aanmanen om de poort binnen te rijden. Dat de poort en de omheining bij een grote legerkazerne horen is ondertussen al zo klaar als een klontje. Wij de poort binnen …

Op het grasperk in het midden van de oude kazerne staan allemaal kleine en grote legertentjes en een smak uniformen die druk bezig zijn met vanalles. We rijden wat dichter en zien dat zowel de tenten als de uniformen van een heel ver verleden zijn. De zijpikkels worden de grond in geramd en we gaan eens zien wat hier te beleven valt. Blijkt dat er dit weekend een oorlogsbivak wordt ‘nagespeeld’ van in ‘De Grote Oorlog’. Iederen is welkom om er mee van te proeven. Maar op dit vroege uur is er nog geen enkele andere bezoeker. We worden vriendelijk rondgeleid, eten wat, drinken wat, verbroederen wat op de foto en blijven er flink wat tijd plakken. Fijn die onvoorzien omstandigheden.

Één van de gabbers meent zicht te herinneren dat er ergens in deze contreien loopgraven zijn, onuitgebaat en open voor publiek. Misschien kunnen deze retrosoldaten ons wel helpen. En er is er inderdaad eentje bij die ons kan helpen om de locatie te verduidelijken. Het middaguur komt dichterbij en we hebben nauwelijks 30 van de 350 km afgelegd. No worries, het is nog vakantie. We gaan die loopgraven eens bezoeken.

Ongelooflijk. Ergens in niemandsland, achter velden, op een heuvel, geen huizen of andere gebouwen in de nabijheid, geen kassa, geen toeristen. Enkel een monument en een bordje met ‘op eigen risico’. Wat een setting, wat een locatie. Je stapt effectief 100 jaar terug in de tijd. Je stapt in, en ziet hier oorlogsgebied. Loopgraven lijken mij pure horror om in ’t echt mee te maken. De site wordt nog onderzocht en uitgebreid, maar is nu al een vlot een voetbalveld groot. Onvoorziene zaken tijdens je vakantie hé…

Nu wordt het echt tijd om verder te rijden, anders wordt het aankomst wel heel erg gehypothekeerd. Zoals steeds, als het einde van de reis in zicht is en de thuisbasis al wordt geroken, dan gaan de benzinekranen meer en meer open. Vandaag wordt er nog stap verder gegaan: Er kiest er eentje het hazenpad. De reuk van de thuisbasis zal te sterk geweest zijn? Of de reuk van zijn reisgenoten te erg, dat kan ook. Alleszins, weg is ie. Nadien volgt nog een sms.
Onvoorziene zaken tijdens je vakantie zeker ?

De rest van de bende passeert nog een happening, waar een soort pensenkermis bezig is. Even loeren naar elkaar vanachter de vizieren en 10seconden later hangen de helmen al over de spiegels van de motoren. Wij gaan eerst nog eens penskes eten. Was ook onvoorzien …

Dan gaat het in één trek door naar ons vast terras in Leuven, waar de Stella op ons wacht. Maar dit terras en deze Stella, dat was helemaal voorzien.

Godverdoeme, het is gedaan.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Gesloten