Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Op dit Forum kan u terecht met vragen en informatie uitwisselen over weekends, korte trips en reizen.
Er is een extra sub-forum bij met Reisverslagen.

Moderator: GVN

Forumregels
Indien u uw reisverslag na verloop van tijd gearchiveerd wil zien in het "Reisverslagen Forum", stuur een PB naar een moderator.!
Plaats reactie
Poukah
Berichten: 45
Lid geworden op: 23 nov 2016, 11:50
Woonplaats: Herent

Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Poukah »

Dag 1
We vertrekken! Nog een halve dag werken en dan de deur achter de rug dichttrekken en zorgeloos richting Noorden brommen. Een boot halen! In Ijmuiden! En dan Noordwestwaarts naar Newcastle Upon Tine se!

Een kwartier voor het afgesproken startuur komt reiskompaan Bart met zijn kruisraket op wielen rustig zoemend de wijk in gedraaid. We weten allemaal dat het al een week of vijf kurkdroog is, dus volstrekt volgens de wetmatigheden die voor dergelijke momenten ontworpen werden, begint het vijf minuten later te stortregenen. Uiteraard niet zomaar voor even. Het universum heeft beslist dat het niet alleen het perfecte moment is om de droogte te beëindigen. Neeneen, overcompenseren zal ze! De regen zal onze ongewenste kompaan zijn tot ergens ter hoogte van Utrecht. Nog een beetje opgezoet met wat een doorlopende file van ongeveer 180km lijkt.
Een goed begin is alles!

Maar om 16u staan we klaar om in te schepen. En de zon komt er zowaar door. Het klassieke geklungel met spanriemen tussen enkele zenuwachtige Aziaten die iets onverstaanbaars brabbelen met enkele Engelse klanken, ligt 20 minuten later achter de rug.
Als we onze kop buiten steken op het dek omarmt de zon ons meteen, excuses voor de grap die het Universum de voorbije drie uur met ons uithaalde worden aanvaard en in de verte horen we de Guinness al roepen op het Skydeck. En terwijl we daar zitten en de wereld er ineens weer best genietbaar begint uit te zien, horen we in de verte al een beetje Brits waaien.

Het gaat weer fantastisch worden, daar is geen weg rond. Ze kunnen op hunne kop staan!
Poukah
Berichten: 45
Lid geworden op: 23 nov 2016, 11:50
Woonplaats: Herent

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Poukah »

Dag 2 Newcastle – Easton

Vol enthousiasme word ik spontaan wakker op het juiste uur! Oei, neen, het is nog maar 5u22, zegt mijn klok. Iets te enthousiast dus. Nog maar even proberen verder knorren dus. Bart toont in het onderste bed van onze kleine bunk voor de zekerheid nog eens hoe dat moet, begeleid door wat zoetgevooisd gesnurk. Soit, slapen wordt schromelijk overschat, denk ik.

Enkele uren en een copieus ontbijt later, doet de boot zijn muil open en mogen wij eruit, into Great-Britain! Nog eens een dik uur later zijn we eindelijk de hele douane poespas – nog eens bedankt voor die Brexit – voorbij gesukkeld en kan het echte werk beginnen.
Bart draait zich om, roept nog eens “Links rijden he!” en schiet de rechter weghelft op waar hij ei zo na frontaal kennis maakt met een Brit die iets beter is in dat links rijden. Les geleerd, hopen we. Opletten voor de rest van de dag.

Het plan van vandaag is eerst de kustlijn nog wat volgen naar het Noorden – heeft iets te maken met een verliefdheid van Bart op water – en daarna af te buigen de Northumberland AONB. AONB ofte Area of Outstanding Natural Beauty, wat een prachtige uitvinding alweer van die Britten. Althans als we erin mogen. Daar ligt immers de Otterburn range, het grootste militaire oefenterrein van Groot Brittanie. En als de mannen daar oefenen, mogen de jongetjes er niet in. We zullen wel zien, straks.

Maar eerst de kuststreek dus. Na een half uur rijden – waarvan ongeveer 20 minuten verkeerd rijden door op een andere golflengte als de GPS te zitten – ontdekken we weer waarom we naar hier kwamen. Wat een prachtig land toch. En ruimte. En lucht. En zee. En asfalt. Fenomenaal!

In Craster steken we Crab Sandwich die vers gevangen is (de “Crab”, niet de “Sandwich”) tussen de tanden en dan keren we de zee letterlijk de rug toe. Eens kijken of we binnen mogen van de soldaten in Otterburn. En dat mogen we!
Wat een geweldige ontdekking. Zelden zulk een desolate, gigantisch grote wildernis doorkruist. Zelfs naar Engelse én Schotse normen is dit adembenemend.

En Schapen. Schapen. En nog eens schapen. Om er niet te familiair mee te worden besluit Bart er halfweg de wildernis maar eens één aan te rijden. Het schaap kletst even tegen de vlakte, kreffelt recht, en schiet weer het veld in. Bart houdt zijn kruisraket wonder boven wonder recht en schiet er alleen een verstraler bij in. Dat had erger kunnen zijn. We nemen de waarschuwing mee in onze rugzak.

Na een kilometer of 35 boemelen over smalle paden, draaien we net voor Otterburn weer een tweevaksbaan op. Het openschroeven van de gaskleppen doet deugt. En het begint ook nodig te worden. Nog 140km en de dag is al stevig opgeschoten. Door Kielder Forest slingeren we van de ene bocht naar de andere, en van de ene crest naar de volgende, met zicht op het Kielder Water en mondhoeken die permanent onze oren raken. We reden hier drie jaar geleden al eens door, maar toen in de alomtegenwoordige drizzle. Nu is de zon van de partij en dat geeft nog een extra glanslaagje op de pracht.

Kort voor de finish krijgen we nog wat water over onze hoofden gekapt, maar dat deert na zulk een dag hoegenaamd niet meer.

Als we Easton binnenrijden staat Janice van de "Midtown Farm B&B" al van ver naar ons te zwaaien. Dat we welkom zijn! En dat de gereserveerde tafel in de Bush Inn op ons wacht!

Perfecte afsluit van een zware maar prachtige dag.

Bart draait zich hier om naast mij. Tijd om de computer dicht te klappen en gordijnen en ogen dicht te trekken.

Morgen wordt een nieuwe schitterende dag. Ik voel het in mijn tenen!
download/file.php?mode=view&id=11094
download/file.php?mode=view&id=11084
download/file.php?mode=view&id=11074
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
Relax
Berichten: 5686
Lid geworden op: 30 sep 2004, 16:31
Woonplaats: Sint-Martens-Lierde begot.
Locatie: O-Vl, in Sint-Martens-Lierde begot.

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Relax »

:thumbleft: :thumbright:

Benieuwd naar de rest.
I respect your opinion. But I don't give shit.
Poukah
Berichten: 45
Lid geworden op: 23 nov 2016, 11:50
Woonplaats: Herent

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Poukah »

Dag 3 Easton - Haweswater

Als we fris gewassen de trap afkomen in onze B&B is het niet Janice die ons met de glimlach staat op te wachten, maar Caleb. 76 jaar levenswijsheid die net de week voordien een 1200 RT kocht na zes jaar zonder motor. Het toeval kon het niet beter bedenken. De perfecte leeftijd ook om terug op te stappen, me dunkt. “Who rides the GSA?” is de eerste vraag die eruit floept in dat smakelijke Engels.

We krijgen verhalen over Marokko op een GSA met Janice op de achterbank. En de Pyreneën. En Kroatië. En Corsica. En… een leven vol moto. Caleb zijn ogen blinken van nostalgie bij elk verhaal dat eruit komt. Terwijl we onder mekaar verhalen uitwisselen worden we ook nog eens verwend met een eersteklas ontbijt. Het is een warme familie die geen standen, nationaliteiten of leeftijden kent, “de motards”. Overal. Altijd. Het ochtendritueel neemt daardoor wat meer tijd dan gebruikelijk, maar de warmte die onze richting uitkomt is onvervangbaar.

En hop, dan toch maar de baan op. Vandaag onbekend terrein voor ons beiden. The North Pennines AONB. Tik het in op het wereldwijde web en je vindt wat foto’s, maar verder weinig ronkende titels of marketingpraat. Ergens op een wandelsite las ik “De laatste wildernis van Groot-Brittanie”. Dat was genoeg om er toch eens een dag kriskras doorheen te trekken. You never know! We keren dus even terug op onze stappen om Carlisle te passeren, bollen nog wat verder oostwaarts om dan iets voorbij Brampton naar het zuiden de Pennines in te duiken.

Ik weet niet of het een goed plan is het te verklappen, maar het is fantastisch! Mooi, uitgestrekt, desolaat, schitterende motorwegen en nauwelijks voertuigen op de baan, zelfs op een zaterdag. Geschapen om met de motor door te rijden. Het feit dat we er zonder verwachtingen insukkelen maakt het natuurlijk nog beter. Koud en regen schijnt het vaste klimaat te zijn, maar wij krijgen een doenbare 9 graden en maar een spatje regen.

Onderweg stoppen we in Killhope nog bij het Lead Mining Museum. Als we ons hoofd binnensteken laat een vriendelijke dame achter de kassa weten dat het vandaag gratis is. Als ook de rest van ons lijf binnen is, lopen we een vrijwilliger tegen het lijf die vraagt of we wat uitleg willen. Als we volmondig “YES!” antwoorden zien we voor de tweede keer vandaag blinkende pretoogjes in het hoofd van een gepassioneerde gepensioneerde. Life is good. Na een uurtje verhalen zoeken we terug de paarden op voor nog enkele uren verwennerij op twee wielen.

De overgang tussen de Pennines en het Lake District, die er op kaart maar bleekjes uit zag, blijkt in realiteit een verderzetting van het rijden met open mond. Het kan niet op.

Aankomst vandaag is voorzien in het Haweswater Hotel, naast het – u raadt het al – Haweswater. Een afgelegen stuwmeer met een doodlopende weg naast. En op die weg één hotel. Het onze! Uitzonderlijke locatie, dat zagen we al bij reservatie. Wat ze je er niet bij vertellen is dat je eerst een kilometer of 10 door het land van de Hobbits moet – Bart is zéker dat hij Gandalf The Grey zag wegduiken achter een boom – waarna je met wat geluk net zoals wij nog een kilometer of 5 de zon ziet glinsteren in het meer dat vlak naast de weg ligt en omgeven is door bergen.

Het hotel zelf is opgetrokken in Art Deco stijl en komt uit een boekje van Engelse standing, maar het personeel staat helemaal met de voeten in de “doe-maar-gewoon” grond, wat maakt dat je je zelfs in motorpak na vier seconden helemaal op je gemak en thuis voelt.

Vandaag was een aaneenrijgen van de ene parel na de andere, op elk mogelijk vlak. De Pints van Neck Oil smaken, het eten maakt het af. Aan de regen die voor morgen voorzien is denken we niet. Leven in het nu. Na drie dagen onderweg heb ik die kunst terug onder de knie, zo blijkt.

Als God in Engeland vallen we op een wolk in slaap.

download/file.php?mode=view&id=11164

download/file.php?mode=view&id=11154

download/file.php?mode=view&id=11144
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
Poukah
Berichten: 45
Lid geworden op: 23 nov 2016, 11:50
Woonplaats: Herent

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Poukah »

Dag 4 Haweswater – Haweswater (door het Lake District)

Als we de gordijnen opentrekken blijkt de belofte die we de dag voordien op Buienradar zagen al in de praktijk gezet. Alles nat en de drizzle hangt zichzelf te wezen in de lucht. Bij het ontbijt krijgen we bevestiging dat we het daarmee vandaag zullen moeten doen. Vermoedelijk de hele dag.
Wetende dat we het alomgeprezen Lake District intrekken, kan die drizzle de pret niet drukken. We reden in het verleden al hele dagen rond in stortregen, sneeuw, storm. Drizzle zit nog steeds aan de aangename kant van het weerspectrum, als je het afzet tegen alle opties die er zijn.

Na een lekker ontbijt vegen we het water van de zadels, planten er onze kont op en zijn we weg. Na een uurtje rijden begint er een onverwacht gevoel in de buik te komen. De vergezichten zijn wat minder door de mist, de drizzle is net een tikje minder plezant dan een zonnetje, maar het is meer dan dat. We maken duidelijk deel uit van “Toerisme” vandaag. Veel meer volk op de baan. Veel meer beschaafde wereld dan we de voorbij dagen zagen. En in elk klein stadje een overspoeling met de marketing van het “avontuurlijke massatoerisme”, met een berg mensen en honderd en één outdoor-shops op mekaar gepakt. Eerlijk vanuit de buik: wat op papier vooraf het meest spectaculaire deel van de reis zou moeten zijn, voelt na de vorige dagen eerder wat bleekjes aan. Begrijp me niet verkeerd. Het is er heel mooi. Er zijn veel lakes (wat had je gedacht). Er zijn veel heuvels met mooie wegen. Maar er is ook veel volk. Veel auto’s en campers (zelfs half mei al). Veel meer beschaving en bewoning. En daardoor bij mij althans toch wat minder “open mond”.

Onderweg passeren we nog twee jonge Engelse meisjes op lichte crossbrommers, met hun vaders - of dat denken we toch – op twee oude Honda XL 250’s erachteraan. We kwamen hen gisteren ook al tegen in de North Pennines. Duidelijk ook samen een tripje aan het doen. Ze rijden een stuk trager dan wij, maar we hadden het er gisteren al over dat dat misschien nog meer rust en onthaasting brengt dan met onze buffels. Wie weet in de toekomst…

Onderweg stoppen we bij de “Honister Slate Mine” om even wat droogte op te zoeken. Die staat bovenop Honister pass, een aanrader! En van daar gaat het via Keswick langs het Thirlmere lake richting Hardknott. De steilste pas van het eiland met een hellingsgraad tot 33%. Als we hier dan toch zijn, moeten we die uiteraard kunnen afvinken. Maar nog ver voor we aan de pas zijn begint de drizzle te veranderen in stevige regen met harde wind, aangevuld met rukwinden. Als vikinghelden die door de woeste zee klieven, halen we de top. Een indrukwekkend stukje weg! De romein die het ooit in zijn hoofd haalde dat dit wel een efficiënte verbinding met de andere kant van de berg zou zijn, was er even niet helemaal bij, denk ik. Maar wij zijn wel content dat hij het vreemde idee in de praktijk zette en dat er later dan nog iemand gek genoeg was om er asfalt over te gieten!

De laatste kilometers op weg naar Haweswater stopt het met regenen en komt de zon er zelfs door! We sluiten de rijdag af met blijgemutste snoet en een kort bezoek aan Shap Abbey.

In het hotel worden we na het eten aangesproken door een Nederlands-Belgische dame die al 15 jaar in York woont. Morgen gaan we véél beter weer hebben, zegt ze. We geloven haar graag! Een paar pintjes en whiskeys naast het haardvuur later klimmen we weer compleet voldaan naar ons bed.

We kijken al uit naar die zon morgenvroeg!
Alain GT
Berichten: 68
Lid geworden op: 17 jun 2007, 12:38
Locatie: Wezemaal

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Alain GT »

Onze reis door Schotland ligt al enkele jaren achter de rug, maar met dit mooie verslag en foto's begint het toch wel te kriebelen om doedelzakland terug aan te doen. Alvast veel reisgenot, goed weer en we kijken al uit naar het vervolg van jullie trip. And always keep the left lane :grin:
Poukah
Berichten: 45
Lid geworden op: 23 nov 2016, 11:50
Woonplaats: Herent

Re: Verslag tripje Noord Engeland (Northumberland - Lake - Pennines - Yorkshire)

Bericht door Poukah »

Dag 5 Haweswater – Harrogate

Als we ’s morgens de gordijnen openschuiven zien we wat nattigheid op het dak, maar in de lucht lijken de opklaringen de strijd te gaan winnen. Onze Nederlandse vriendin had gelijk! Het idee aan een zonnige dag doet ons spontaan kiezen voor “The Full English Breakfast”. Aan de andere kant van het raam komt er voorwaar een Eekhoorn op de venterbank ons gezelschap houden. Beter kan de dag niet starten.

We zetten aan op een nog natte ondergrond maar dat schijnt de plaatselijke Johnny die enkele kilometers verder komt aangevlogen op geringe hoogte, niet te deren. In zie hem uit een bocht komen racen en in een reflex wijk ik uit…naar rechts… Net op tijd neemt mijn verstand het over van mijn reflex en stuur ik terug naar de linkerkant van de weg. Johnny duwt zijn claxon bijna door zijn stuur terwijl hij met twee voeten op zijn rem staat. Bon, bij deze ben ik helemaal wakker. Bart ook, hoor ik drie tellen later door mijn intercom.

Vandaag is het plan om met enkele lussen door de Yorkshire Dales te trekken. Het beeld dat ik daar vooraf van in mijn hoofd gevormd heb, valt eigenlijk zo ongeveer samen met de reële ervaring van gisteren in het Lake District. Nogal toeristisch. Mooi maar niet spectaculair, een beetje pittoresk. En een herkenbaar soort natuur. En o ja, ook gepensioneerden die rustig tuffend over de weg boemelen passen in mijn beeld. Laten we eens kijken wat daarvan klopt.

De aanloop gaat nog even door het Lake District, de A6 zuidelijk vanaf Shap. En dit keer in volle zon! Prachtige weg, die A6. Slingeren tegen 90 km/u door een machtig landschap. Zo gaan de eerste kilometers aan sneltreinvaart voorbij en de genietbarometer staat op tilt.
Via Sedberg rijden we de Dales binnen. Eerste stukje dat we wilden meepikken is Buttertubs Pass vanuit Hawes. Volgens Jeremy Clarckson met voorsprong de mooiste pass van Engeland. Dat moeten we toch even controleren. Of het dé mooiste is kan ik niet sluitend bevestigen. Daarvoor moet ik nog enkele keren terug. Maar dat hij spectaculair is, staat buiten kijf.
Na de lus over de pas stoppen we even in Hawes zelf. Een gezellig typisch Engels dorpje met wat winkels. Een aanrader om eens te stoppen. “Gemoedelijk”, is het woord dat in me opkomt. Van daaruit trekken we via de B6255 Zuidwaarts om het Ribblehead Viaduct eens te checken. Net iets minder spectaculair dan het Glefinnan Viaduct in Schotland, maar zeker de moeite. Terwijl we wat foto’s staan te nemen passeren de jongedames met hun vaders erachteraan rustig tuffend alweer voorbij onze neus. De derde dag op rij dat we mekaar tegenkomen. Ze zwaaien al iets meer dan de vorige dagen en we zien zelfs een lach onder de helmen. Fijn, die kleine verrassinkjes die het heelal altijd voorziet.

De weg die we vanaf het viaduct naar het Oosten nemen is weer om duimen en vingers bij af te likken. Na enkele kilometers passeren we Met de kilometer desolater en krachtiger van natuur. En eindeloos lang en prachtig. Terwijl we even stilstaan om al het schoon tot in onze bloedvaten te laten doordringen, komt er een jonge Engelsman voorbij geprot op een 125cc van Chinese makelij. Bij het passeren roept hij ons iets toe, kijkt daarbij om en rijdt tijdens die actie spontaan met zijn brommer de graskant in. We zien de grote L die naast zijn plaat hangt vrolijk op en neer wapperen. Enkele hobbels en klappen verder krijgt hij zijn Chineesje met een gelukje terug onder controle en botst hij terug de weg op. Bart en ik kijken mekaar met opengesperde ogen aan terwijl de leerling piloot linksomkeer maakt en bij ons komt staan. “Sorry my 125cc is struggling a bit with the steep roads”, flapt hij eruit. Het is niet alleen de 125cc die aan het struggelen is, denk ik met een glimlach die ik niet kan onderdrukken. Uit de verwarde kop volgt dan de vraag ik “Is this road going to Leyburn”. “Yes it is”. “Ah, I thought so!” roept hij. Hij draait zijn fiets weer zoals alleen Mr Bean hem dat zou kunnen nadoen, en prot verder het veld ik. Voor sommige mensen zit de wereld toch simpel in mekaar.

Nog eens een kilometer of twintig verder komen we bij het afdalen van de zoveelste pas in een onooglijk klein dorpje. Bij het passeren van de paar huizen die er staan zie ik in mijn ooghoek vlak bij een oude boerderij een bankje met tafel staan en daarrond zitten - jawel - de jongedames met hun vaders te picknicken. Intussen zwaaien ze enthousiast naar ons. De enige vergissing die ik maak is Bart niet verwittigen dat we moeten terugdraaien en samen ene drinken. Het kon geen toeval zijn dat we mekaar zo vaak tegenkwamen in de uitgestrektheid van Noord-Engeland. Dat had zonder twijfel een fijn gesprek geweest. Ik beloof mezelf er geen spijt van te hebben voor de rest van mijn leven, maar toch. Ik ben zéker dat we iets gemist hebben.

De dag schiet weer aan sneltempo op en stilaan komen we in de buurt van Harrogate, waar we vanavond gaan slapen. Daar worden we ontvangen door een sympathieke dame op leeftijd die naar Engelse normen enorm goed bewaard is gebleven. Ze is bovendien nog bovengemiddeld vriendelijk en op een vertederende wijze ongerust dat wij, twee venten, in één bed moeten slapen. We zeggen haar minsten vijf keren dat dat echt geen probleem is, maar iets in mij zegt dat ze er ’s nachts nog van wakker gelegen heeft.

Weer een fantastische dag achter de kiezen. En mijn vooraf gemaakte beeld klopte alweer van geen kanten. De Yorkshire Dales zijn indrukwekkend van natuurschoon. Veel meer verlaten dan ik dacht. Veel minder toeristisch.

En dat zorgt voor een toch wel bizarre balans, na 4 ritten op Engels bodem. Northumberland AONB, North Pennines AONB en Yorkshire Dales laten alle drie op bijna gelijke hoogte een onuitwisbare indruk na. Verwachtingen vér overtroffen. En het Lake District, wat vooraf in onze door marketing gevormde hoofden het hoogtepunt leek te gaan zijn, was eigenlijk het minst spectaculair. Let op, nog steeds prachtig, maar de andere drie stukken zijn beyond prachtig, als dat bestaat.

Morgen het North York Moors National Park voor we de boot weer opzoeken. Benieuwd welke verrassende indrukken we daar weer rond onze oren gedraaid zullen krijgen. En of we de brommermeisjes weer gaan zien!

Maar eerst nog even met die andere vent in één bed pitten.
20220523_113510.jpg
20220523_153736-min.jpg
20220523_130541.jpg
Je hebt niet voldoende permissies om de bijlagen van dit bericht te bekijken.
Plaats reactie