BMW Motor Club Vlaanderen

Leuk om te lezen. Merci voor de verslagen!

Chris Wils schreef:Hallo.
Geweldig verslag.
Daar doet men het voor,samen op reis,en genieten van wat de natuur te bieden heeft.
Ge moet alleen oppassen,dat,zoals ze het motorvirus met de paplepel binnengekregen
heeft,er binnen een paar jaar zelf op uit trekt,en zie dan maar dat ge dan mee mag,en
dat ge haar nog kan volgen.
Geniet er in ieder geval van.
Het weer is,voor Engelse normen, precies ook goed?
We wachten al op het volgend verslagje.
Salu.
Chris.

Bij mijn dochter is het zo. Ze gaat ook te pas en te onpas mee achterop. Ze is nu 16 en het motorvirus heeft haar al te pakken. Volgend jaar volgt ze via topvakantie een cursus motorrijden en ze is nu voor het tweede jaar aan de slag als jobstudent en is volop aan het sparen voor haar eerste motor. Door de nieuwe rijbewijsregeling zal het natuurlijk een 125 cc zijn. Ik heb ook een beetje meegewerkt en beloofd dat ik haar rijlessen ga betalen want anders moet ze daarvoor ook nog eens ettelijke honderden euro's ophoesten en ik heb liever dat ze dat investeert in een deftige motor.

@ P-man

Castle Combe is iets voor op de terugweg , Geniet eerst maar met volle teugen van Wales.
'k Wou dat ik er ook nog eens terugkon , 't kriebelt in ieder geval al erg

Die cursus van Topvakantie is top, de jongste hier (ondertussen 18) heeft dat ook gedaan twee jaar geleden.
Daarna zijn brommer rijexamen gedaan. Stond versteld van zijn rij- en kijktechnieken

Knappe foto's, boeiend verslag.
We wachten op het vervolg.

Klinkt goed, boot gemist door ongelovige douaniers, net geen Landrover tegen je tanden, slechts 2x een erreur'ke...
Ti's all part of the journey, maar wees ook erg voorzichtig. Misschien een volgend kerstcadeautip: een intercom met extra versterking tegen je oren, LINKS!
En wat weer een locaties gespot, het komt net uit het Harry Potter verhaal, was dit misschien de film waar dochter lief mee aan't lachen was? Goed zo, toch al een vleugje sarcasme van de papa overgenomen dan.
Sorry voor late reactie, was 3dagen wifiloos door wild te gaan in te Picos.
Blijf die zalige foto's van jullie maken, echt cool!!
En die ochtendlijke haarsnit, doet er iet aan.
Veel plezier nog maat, en doe het vooral links!

Dag 4: Chepstow tot Chepstow – 01 juli 2013

Laatste dag in Wales, laatste dag in de B&B pub.

Zonet na het avondeten even gescheiden wegen ingeslagen. Zij met een leesboek in de lederen fauteuil, gezellig genesteld naast de hond des huizes die even de rol opnam van waakhond. Ondanks zijn gezegende leeftijd leek het me allesbehalve een doetje. Mijn mening was maar voor de helft waarheid, wist de patron te vertellen. Ze hadden Ben (de hond) overgenomen van de politie. En zij hadden ‘m op hun beurt overgenomen (in beslag genomen) van de een of andere illustere snoodaard die ‘m had getraind als vechthond bij illegale wedstrijden. Zoveel jaar later was hij overgegaan tot de rust zelve. Mijn dochter was veilig, zoveel leek me wel zeker.

En ik even het dorp in: Typisch Engels dorpje, zo weggeplukt uit een Engelse televisie-reeks. Niet omdat we er nood aan hadden. Gewoon, omdat de interesses even anders lagen. Moet kunnen. Ondertussen zijn we terug herenigd, heb ik iets aan mijn haarsnit gedaan en is de bagage reeds ingepakt. Zij ligt hier al flink te knorren met vuurrode kaken, want het was weer een dagje om van te snoepen.

De dag in resume-vorm: goed uitgeslapen, een cooked breakfast en pas vrij laat de hort op. Nog even de kaarten getoond aan de waardin, om af te checken of onze doelen wel echt de moeite waard zijn en dan gaan we de GSA wakker maken. Diezelfde waardin was vroeger ook motard, zeer tegen de zin van haar ouders en om de kerk in het midden te houden is ze nooit verdergegaan dan een 175cc-ke. Een honda CD-175. Een retro ding, me gedacht.

Als aanlooproute naar de BlackMountains, walsen we enkele geel/groene Michelinwegen plat. Super om op te rijden. Schiet lekker op, prima wegdekje en puike natuur/vergezichten. Maar dit is enkel nog maar de aanlooproute. Eens de bergen (bwaa beetje overdreven) in, is het volle bak genieten. Cattle grids, duizenden schapen, smalle kronkelende baantjes en vooral, moederziel alleen. Dit is voor ons het nec plus ultra. Gewoonweg super.

Verder totaal geen anekdotes, geen bizarre ervaringen of noemenswaardigheden.

I rest my case. Dit was een hoogdag voor ons beiden op motorgebied.

Prachtig, nog een beetje en jij mag achterop.
Grtz V

Blij dat ik zo toch een béétje kan meerijden, want eigen moto staat nu wel al iets te lang op stal.
Nog 7 werkdagen en mijn vakantie begint ook. Verslag en foto's zijn mijn aperitief. Dank daarvoor

Bart

Geweldig. Weerom.

Hallo.
Als je de foto bekijkt aan dat¨Cattlegrid¨,zou je denken dat ze er mee weg is.
Mooi verslag.
Nog van dat.
Salu.
Chris.

Schoon schoon! Ik zou bijna wensen dat mijn dochters ook al groter waren (maar ze groeien al snel genoeg)

Prachtig verslag, dank voor het mee laten genieten.

mvg Nico

Dag 4: Chepstow tot Bexhill – 02 juli 2013

Het afscheid van Wales.

Spijtig spijtig. Voor Meen mocht het deel in Wales gerust wat langer duren. En ik ben al blij dat ze kan genieten van dezelfde zaken, als die naar waar mijn interesse’s uitgaan op gebied van motorreizen. Grootse landschappen, woest, afgelegen en vooral natuur. Helemaal ook haar ding wist ze te zeggen. En evenzeer een citytrip met Jo, vult ze aan in dezelfde zin. Puik zo. Het voordeel van één kind zijn, en ouders die graag op stap gaan …
Deze rij-vakantie was echter zowat op ’t randje. Alhoewel een bewuste keuze, is ze nu toch geconfronteerd geweest met de gevolgen van de eenzijdigheid ervan. Geen stadsbezoeken, vele maar korte stops, lange dagen en vooral een pijnlijk achterste & stramme benen. Volgende editie zal terug een combinatie worden, zoveel is wel duidelijk.

De eerste stop van vandaag was Avebury, de kleine en vrij toegankelijke versie van Stonehenge. Zalige streek om door te rijden en al even zalige carot-pie. Geen stukje voor Meen, die was op dat moment nog aan het bekomen van haar full-dressed-UK-breakfast. Het gaat me goed af hoor dat Engels. Het volgende doel van onze onstopbare touroperator Svetlana II, was Stonehenge. Mocht niet ontbreken. Niet veel te zien ditmaal, het is daar momenteel een werf. En waar ik vorige keer nog even een blik kon werpen ‘van achter den draad’, kon je nu zelfs de weg niet meer oversteken omwille van de werken. Dus enkel via de officiële betalende tunnel onder de weg kon je er nog bijkomen. Ze zijn daar een nieuwe keet aan het neerzetten, met als thema ‘Stonehenge & the future’.

Svetlana, we zijn klaar om te gaan eten, snoes! Et voila, een dik kwartiertje later heeft ze ons in het centrum van Salisbury gedropt. Weer een charmante stad, toffe plekjes, voor mij één en al retro-uitstraling, vriendelijke mensen en … zoals overal, jeugd in een wenkbrauwen-fronsende-kledij. Jongjongjong en ik reageer soms al op de actuele mode van mijn dochter. Ik beloof hierbij plechtig dat ik geen commentaar meer ga geven op haar outfit. Enfin, me iets meer ga inhouden, dat zal al moeilijk genoeg zijn. Op straffe van: dat ik ook van die afgezakte broeken ga beginnen dragen.

Buikske vol, terug de baan op. Maar volledig miskeken op de nog af te leggen weg. Na al die jaren begin ik het precies af te leren. I’m losing it. Laat staan dat ik ooit al heb kunnen zeggen I found it. Sè, wat is dat hier eigenlijk met dat Engels gebrabbel – doe nu eens gewoon. Binnenkort vallen er zelfs uitspraken zoals amaaazing. Verlos me dan maar uit mijn lijden.

Bon, dat gaat hier zo nie lukken Meen. A. Bexhill is nog veel te ver weg. B. uw jonge achterste is nu al naar de filistijnen en C. het is beginnen regen (miezeren is ook al goed).

Svetlana poes, optimaliseer maar onze route! Vlam: onze Chinese site-seeing-route wordt pardoes omgeschakeld naar expresswegen, autosnelwegen en landingsbanen op vlieghavens. En de twee bochten die ik de volgende 100km moet maken, snij ik dan nog eens af ook.
Schiet goed op. Totdat we worden opgeslokt door het Engelse spitsuur - veel verkeer ginder op de landingsbanen. Even terug een dorpje in voor een innerlijke versterking en terug den tarmac op.

Svetlana baby, this is your captain speaking. Activate mission Bed&Breakfast! ’t Is niet waar hé, gaat dat hie nog lang duren met dat Engels of wa ?
Chance dat de landingsbaan stopt in Bexhill. Wie weet waar hadden we anders ooit gestopt? GSA ontladen, andere kleding aan en dan richting de kustlijn. Tijd om te eten. Was niet slecht, ook niet echt goed. Wel een mooi kustdorpje. En ook spijtig dat volgens de B&B uitbater, de door Outlook-maps doorgegeven rijtijd naar Dover bijna mag verdubbeld worden. Het is hier ’s morgensvroeg steeds megafile. Damn it… ik bedoel miljaar…(mijn excuses). De brave man wil ook al een ontbijtpakket klaarmaken (zonder boter, graag) want 06u30 is niet zijn favoriete uur.

Douche, verslag en bed in.

En morgen : dan zijn we weer vroeg op pad, to boldly go where no one has gone before.
Nieje niet opnieuw hé, geen Engels meer …

Al 's morgens op het perron wordt gekeken of er nieuws is vanuit Wales.
En ja hoor: weer een amusant en onderhoudend verslag.
Terug thuis na werkendag de rest van het verhaal en de foto's op groter scherm
bekijken. That's a horse back there! Begin ik ook al !?

Altijd leuk om te lezen en te volgen. Het live beleven moet "magisch" zijn.

Groeten Rudy.

costerke schreef:Het live beleven moet "magisch" zijn.

Groeten Rudy.

Is ook zo

Super!

Dag 5: Chepstow tot Herent – 03 juli 2013

Allé voila,

07u10 en we zijn vertrokken. Volledig klaar voor ochtendspitsrit.
Even de klaargemaakte sandwiches bekeken, want dat lijkt me vooral een woord dat de Engelsen gebruiken, om alles mee te omschrijven waar ze beleg tussen kunnen kletsen.
Wat hebben we nu weer als ontbijt? Alvast geen boter met choco ertussen, zoals op dag één, maar een echt boterhammeke met confituur. Zo van dat brood dat ze in een bejaardentehuis geven aan de mensen die geen tanden meer hebben. Ik voel me helemaal thuis…Twee keer bijten, twee keer kauwen en het is helemaal weg.

Dan maar de ochtendspits in. Alleen … er was geen ochtenspits. Enkel wat drukker op sommige ‘ringen’ rond steden en dorpen. Geen erg voor ons, zo hebben we ruimschoots marge om op tijd aan de check-in van de ferry aan te komen. Je weet maar nooit waar ze ons voor willen tegenhouden. Na een klein halfuur toch al even aan de kant, want de maag begint te smeken naar voedsel. In dat tandenloos-brood zitten precies ook niet veel levensnoodzakelijke middelen. Eens zien wat in het tweede pakket zit. Nou, ook lekker. Bookes met worst. Bij ons goed voor het avondeten, hier goed voor het ontbijt. Lekkere combinatie met dat bejaardenbrood. Hier zal ik het vermoedelijk een volledig uur op kunnen uithouden.

De rit naar Dover? Ook lekker. Dit soort baantjes hebben we gisteren moeten missen tijdens ons inhaal manouver. Fijn om er alsnog wat op te kunnen rijden. Tof land om op deze manier te doorkruisen.

Mooi op tijd aangekomen in Dover (wel een beetje honger!) en we hebben weer aan de flosch getrokken. Een kepi-man gesticuleert dat we in zijn richting mogen rijden en afdraaien naar een controlegebouw. Er staan daar enkele auto’s geparkeerd die netjes hun bagage aan het openen zijn. De mensen zijn vriendelijk, de reizigers hebben allemaal een vrolijk gezicht, de kinderen lopen er niet gevaarlijk rond en er klinkt wat muziek op de achtergrond. Tof gebouwtje, toffe sfeer. Er komt een andere kepi naar ons, met de stralendste tandpasta glimlach eronder die ik ooit al gezien heb. Die man is volgens mij aan het trainen om mee te doen als presentator van een quizprogramma, want hij toont ons een groot bord met allemaal afbeeldingen van wapens. Do you know these? Oei! Dat is niet de eenvoudigste quizvraag. ‘Neen’, klinkt nogal belachelijk – ik wil geen gezichtsverlies lijden en ‘ja’, lijkt me te kort als antwoord. Maar ik ga nog geen hulplijn inroepen en kies voor ‘ja’. Goed zo, want we mogen verdergaan. Een tweede vraag volgt in de vorm van een afbeelding. En nog heb ik geen hulplijn nodig. Ik denk dat het allemaal zwaarden zijn, die ons worden getoond. Mijn duo denkt er hetzelfde over. We gaan ervoor: ‘swords, Walter’. Het publiek staat recht , de spanning is te snijden. De kepi knikt dat het goed is. Laatste vraag: Heb ik een sword bij me? Neen Koen, dat kreeg ik nou net niet meer in tanktas. Nog een bijvraag. Ik snap dat hier veel van af zal hangen. Een multitool ? Lijkt me een strikvraag: ‘nee’, zal me vermoedelijk doen aansluiten bij de blije groep bagage-uitpakkers en ‘ja’, bij de groep die een cruise-reis heeft gewonnen. Mag ik naar iemand bellen? OK, niet dan… We gaan voor de risicovolle ‘ja, een leatherman’. Lampen gaan aan, hostessen komen met drankjes, het publiek gaat terug zitten. We mogen op cruise, de buit is binnen. De groep bagage-uitpakkers blijft toch lachen, ’t zijn sportieve verliezers.

Twee uur verder vond ik het een flauw spel: De cruise was maar zus en zo.

Rest ons nog een autostraderit naar Herent. En natuurlijk een bezoek aan de ma in Nieuwpoort.

In Herent ontvangen we een nieuwe prijs, met een veel beter onthaal. Aperitief, cava, knuffels en een luisterend oor naar onze verhalen.

Editie 2013 is afgesloten. Nogal aan de zware kant voor onze billen, maar machtig prachtig.
En proficiat, kleine duo. Knap gedaan en het was wederom super.
En merciekes voor al jullie reacties en tips.

Grts en tot de volgende…
Pieter

Zo jammer dat het gedaan is!
Doe jij ook woon-werk met de moto? Wil je daar af en toe ook eens iets over publiceren, a.u.b.?

Ik kijk nu al uit naar jullie reisverslag van volgend jaar. Leuk geschreven, en op de best denkbare manier geïllustreerd. SaP heeft er een geduchte concurrent bij.

Pieter, ge hebt dat weer goed gedaan, zoals gewoonlijk

Grtz, Philip!

SaP doet haar helmpje af voor P man!
Zalig om te lezen. Echt klasse. Zat telkens op het volgende stukje te wachten.

Hoe? Is het al gedaan?
Jullie genieten droop van elke letter af.

Bart

Tof.