Drie kerels, drie moto's en veel bergen en bochten...
Geplaatst: 18 aug 2007, 18:02
Aangezien mijn verhaal van de Alplutsersreis ll. blijkbaar redelijk in de smaak viel ga ik ’t deze keer weer vanuit mijn standpunt vertellen, is voor mij ook vele makkelijker om de zaken correct te herrineren.
Bij deze:
DAG 1: Zaterdag 11 augustus
(06u00) De wekker gaat af, binnen een uurke heb ik met Mc B (Paul) afgesproken op de parking van ’t Texacostation aan de oprit van Aalst met de E40.
De weersvoorspellingen indachtig hoop ik dat ’t droog gaat blijven, anderzijds zijn we deze zomer al gewoon aan herfstweer, soit, ons Sabinne zei dat er mooie opklaringen zouden zijn, komende van ’t westen, en wijle gaan naar ’t oosten, doeme toch hé
(07u00) Paul komt aangereden, op zijn R80GS SEPD (Special Edition Paris Dakar, ttz. ’t is eigenlijk geen PD, maar ondertussen staat hij wel aangekleed als een echte, daarom SE).
Hij heeft blijkbaar niet echt veel vertrouwen in ’t weer, en heeft ’t regenpakske reeds aangedaan. Ik heb enkel m’n regenbroek aan, de vest duurt maar een minuut om aan te doen, die broek daarentegen
(07u15) We stuiven de E40 op, en besluiten om de snelheid zo rond de 120km/u te houden, om de banden wat te sparen, en om de R80 ook niet nodeloos hoog in toeren te laten draaien, ’t is uiteindelijk nog een eindje bollen.
(08u30)Aire de Wanlin, hier stop ik altijd is, is 140km van m’n deur en hier begint voor mij ’t vakantiegevoel, ook is de koffie hier goed te verteren.
(09u15) Verder naar Luxemburg, waar we beiden tanken, ik rij terug puur op de km’s, heb absoluut geen vertrouwen in de tankaanduiding, en Paul heeft 35L aan boord in z’n PDtank, die moet ook niet direct naar een km’tje meer of minder zien. Onderweg zitten we in de wolken, ’t wordt koud, als ’t maar niet begint te regenen, maar ’t blijft droog, en eens Luxemburg binnen klaart ’t weer op, ikke blij
(10u15) Na ’t tanken plaatsen we onze moto’s op ’t zelfde plekske waar ik altijd sta, we zijn wel niet alleen, een horde andere motards vergezellen ons aan de bankskes.
Ook zie ik her en der bizarre creaturen van sport- en andere moto’s staan, waar op soms ingenieuze wijze allerhande koffers worden opgevezen
(10u45) We rijden verder door, we moeten nog een eindje tot Gex. Hop, Frankrijk binnen, incl. België ’t derde land op ons reiske, zo naar Metz en Nancy, onderweg uitkijken voor de camera’s, alhoewel we maar 120 doen, ’t gevaar is dat we dit ook overal proberen te doen, ook waar maar 110km/u mag gedaan worden, en tussen Thionville en de aansluiting met de N57 staan een achttal camera’s, opletten dus.
(12u00) We nemen de N57-E23 richting Epinal, we laten de echte autosnelweg achter ons, alhoewel deze “Nationale” tot rond Remirmont ook een gescheiden tweevaksbaan is.
(13u00)Iets voorbij Remirmont stoppen we wederom, we rijden lange stukken aan elkaar, soms tot 200km, niet m’n gewoonte, maar ’t lukt wonderwel. Nu dus stoppen, tanken, en een beetje eten, en dan weer verder, richting Besançon.
De omgeving is hier mooi, we zitten hier aan ’t begin v.d Vogezen, de glooiende bergtoppen rondom ons zitten in de wolken, maar elders is ’t vollenbak zon, zou ’t dan toch zomer worden
(14u30) We rijden Besançon door, ttz. er rond, op de nieuwe ring.
(15u20) In Champagnolle stoppen we is, om ff de benen te strekken, we zitten perfect op schema, en hebben dus wat tijd om van de omgeving, en ’t goe weer te genieten.
(16u00) ’t Is nog een kleine 100km tot Gex, ik haal ’t makkelijk met m’n huidige tank, moet dus enkel zien om ’s avonds te tanken, morgen is ’t zondag, en da’s altijd miserie om dan in Frankrijk aan benzine te geraken.
(17u00) We staan in de afzink van de Col de la Faucille, op ’t parkingske in diene haarspeld waar ge ’t beste zicht hebt op de Alpen, en op ’t Lac Leman, en zelfs Genève.
Er stopt een koppel met een zwarte R1150R, de man is geinterreseerd naar onze machines aan ’t kijken, en aan ’t wijzen, en tegen vrouwlief te vertellen, anyway, we beginnen te babbelen, over moto’s natuurlijk.
We horen enkele moto’s afkomen, blijkt een groepje van vijf Britten te zijn, allen op een soort van supermotard, zij ’t een omgebouwde, een XT of zoiets, ben er eigenlijk niet in thuis.
De eerste drie gaan redelijk gezwind door de haarspeld, de vierde zwaait naar ons, en vergeet z’n aandacht op de baan te richten, hij blijft iets te lang naar ons kijken, en tegen dat hij weer naar de weg kijkt is ’t reeds te laat, hij komt véél te breed uit, raakt met z’n rechterzijkoffer de vangrail, die duwt de moto uit evenwicht, z’n voorwiel raakt van ’t asfalt en komt terecht op wat vuil en steentjes, in een reflex duwt de man z’n voorrem in, ’t voorwiel glijdt weg, onder de vangrail, en tussen twee steunpalen in, de moto kwakt op de grond en slaat met de vork tegen zo’n paaltje. Een schoon zicht was ’t niet, en ’t feit dat ik ’t hele gebeuren perfect kon zien geeft me een bizar gevoel. Nr. 5 heeft trouwens heel veel geluk, ook hij was z’n kijktechniek aan ’t vergeten, maar kan nog net de vallende moto voor ‘m ontwijken.
Soit, ik loop naar de moto, druk de dodemansknop in, en trek ’t gevaarte voldoende omhoog zodat de onfortuinlijke sukkelaar z’n geklemde voet en onderbeen vanonder de Honda kan halen. Met drie man duwen we de moto terug recht, direct wordt er gesleurd, maar ’t kreng beweegt niet, totdat ik zeg dat hij nog in versnelling staat, en ik de koppeling ga induwen. In neutraal zetten was geen optie, ’t pookje was compleet omgeplooid.
We duwen de Honda tot op de parking, de motard huppelt ons achterna, hij heeft blijkbaar geen serieuze verwondingen opgelopen, maar de linkerschoen ziet er mij serieus gehavend uit, is trouwens eerder zo’n kort, stoffen exemplaar tot aan de enkel, tja, zijn keuze...
De schade valt mee, spatbord stuk, pookje omgeplooid, spiegel aan flarden, vork ietwat getordeerd, en natuurlijk héél veel krassen, ’t had erger kunnen zijn.
(17u30) We rijden dan maar verder, de Col af, tot in Gex, ik stop aan de eerste benzinepomp die ik vind, doe m’n tank vol, en we rijden tot aan de camping.
(18u00) Na ons in te schrijven, en de volledige som van nog geen 12€ te hebben betaald rijden we tot aan wat ons een geschikte plaats lijkt om de tent te planten.
Ahja, de tent. ’t Is de eerste keer dat ik ze ga testen, ’t is een nieuwe, grote Coleman, en ik heb ze thuis al één keer opgezet, om min of meer te zien hoe ’t moet. Ach, ’t zal wel lukken.
Nog voor we goed en wel van de moto zijn komt er een man naar ons toegewandeld, en zegt ons in ’t Engels dat we rekening moeten houden met de opkomende zon, qua positie van de tent. Ik antwoord ‘m dat zulks absoluut niet van toepassing is, aangezien we ’s ochtends vroeg terug vertrekken.
Uiteindelijk hoort hij me tegen Paul Nederlands praten, en blijkt de man zelf Nederlander te zijn, een vriendelijke kerel, die al vanalles had gedaan in z’n leven, van motokoerier in Londen, over cafeuitbater in Brest, tot straatmuzikant waar hij terecht komt.
Later komt hij nog van pas, wanneer blijkt dat de aansluiting van m’n luchtpomp niet past op m’n luchtmatras, en hij voorstelt om van luchtpomp te wisselen, de aansluiting van mijn pomp past wel op zijn matras, en m’n pomp is splinternieuw. Ik tevreden, hij tevreden, allemaal tevreden
(19u30) De tent staat, onze moto’s staan ook goed, achter de tent, Paul’s GS steunt op een steen, vermits er voor mijn GS geen steen meer voorhanden was steunt de mijne op ’t ijzeren plaatje met nummering voor campeerplaatsen, inventief zijn noemt men dit.
We gaan naar de cafetaria, daar bestel ik een “Croute du fromage”, een broodje, of eigenlijk grote boterham met ham en gesmolten kaas erop. Lekker, maar niet voldoende voor een uitgehongerde motard, Paul en ik nemen dan ook nog is een “Mitraillete” ofte, een half stokbrood met sla, friet, bij mij enkele frankfurters en bij Paul enkele hamburgers tussen, daarna pas is de grootste honger gestild.
(20u30)We nemen nog iets te drinken, en hebben vanop ’t terras uitzicht op een opblaasbaar scherm waar vanavond een open air filmvoorstelling wordt gegeven, de Fransvertaalde versie van Ratatouille. Uiteindelijk krijgen we onder ons voeten omdat we gratis zitten te kijken, en besluiten om nog een wandelingske te doen alvorens in de slaapzak te kruipen, we kijken nog wat naar ’t vuurwerk op ’t Lac Leman, maar kunnen enkel de hoogste flitsen zien, soit, daar zouden we anders ook voor moeten betalen zekers
(22u00) Ons wandelingske ten einde, en morgen vroeg op indachtig gaan we slapen, ’t was een aangename dag, prima motoweer, vanaf Besançon mooie baantjes, de banden doen ’t goed, kortom, benieuwd wat morgen, de Route des Grandes Alpes gaat geven.
Grtz, Philip!
Bij deze:
DAG 1: Zaterdag 11 augustus
(06u00) De wekker gaat af, binnen een uurke heb ik met Mc B (Paul) afgesproken op de parking van ’t Texacostation aan de oprit van Aalst met de E40.
De weersvoorspellingen indachtig hoop ik dat ’t droog gaat blijven, anderzijds zijn we deze zomer al gewoon aan herfstweer, soit, ons Sabinne zei dat er mooie opklaringen zouden zijn, komende van ’t westen, en wijle gaan naar ’t oosten, doeme toch hé
(07u00) Paul komt aangereden, op zijn R80GS SEPD (Special Edition Paris Dakar, ttz. ’t is eigenlijk geen PD, maar ondertussen staat hij wel aangekleed als een echte, daarom SE).
Hij heeft blijkbaar niet echt veel vertrouwen in ’t weer, en heeft ’t regenpakske reeds aangedaan. Ik heb enkel m’n regenbroek aan, de vest duurt maar een minuut om aan te doen, die broek daarentegen
(07u15) We stuiven de E40 op, en besluiten om de snelheid zo rond de 120km/u te houden, om de banden wat te sparen, en om de R80 ook niet nodeloos hoog in toeren te laten draaien, ’t is uiteindelijk nog een eindje bollen.
(08u30)Aire de Wanlin, hier stop ik altijd is, is 140km van m’n deur en hier begint voor mij ’t vakantiegevoel, ook is de koffie hier goed te verteren.
(09u15) Verder naar Luxemburg, waar we beiden tanken, ik rij terug puur op de km’s, heb absoluut geen vertrouwen in de tankaanduiding, en Paul heeft 35L aan boord in z’n PDtank, die moet ook niet direct naar een km’tje meer of minder zien. Onderweg zitten we in de wolken, ’t wordt koud, als ’t maar niet begint te regenen, maar ’t blijft droog, en eens Luxemburg binnen klaart ’t weer op, ikke blij
(10u15) Na ’t tanken plaatsen we onze moto’s op ’t zelfde plekske waar ik altijd sta, we zijn wel niet alleen, een horde andere motards vergezellen ons aan de bankskes.
Ook zie ik her en der bizarre creaturen van sport- en andere moto’s staan, waar op soms ingenieuze wijze allerhande koffers worden opgevezen
(10u45) We rijden verder door, we moeten nog een eindje tot Gex. Hop, Frankrijk binnen, incl. België ’t derde land op ons reiske, zo naar Metz en Nancy, onderweg uitkijken voor de camera’s, alhoewel we maar 120 doen, ’t gevaar is dat we dit ook overal proberen te doen, ook waar maar 110km/u mag gedaan worden, en tussen Thionville en de aansluiting met de N57 staan een achttal camera’s, opletten dus.
(12u00) We nemen de N57-E23 richting Epinal, we laten de echte autosnelweg achter ons, alhoewel deze “Nationale” tot rond Remirmont ook een gescheiden tweevaksbaan is.
(13u00)Iets voorbij Remirmont stoppen we wederom, we rijden lange stukken aan elkaar, soms tot 200km, niet m’n gewoonte, maar ’t lukt wonderwel. Nu dus stoppen, tanken, en een beetje eten, en dan weer verder, richting Besançon.
De omgeving is hier mooi, we zitten hier aan ’t begin v.d Vogezen, de glooiende bergtoppen rondom ons zitten in de wolken, maar elders is ’t vollenbak zon, zou ’t dan toch zomer worden
(14u30) We rijden Besançon door, ttz. er rond, op de nieuwe ring.
(15u20) In Champagnolle stoppen we is, om ff de benen te strekken, we zitten perfect op schema, en hebben dus wat tijd om van de omgeving, en ’t goe weer te genieten.
(16u00) ’t Is nog een kleine 100km tot Gex, ik haal ’t makkelijk met m’n huidige tank, moet dus enkel zien om ’s avonds te tanken, morgen is ’t zondag, en da’s altijd miserie om dan in Frankrijk aan benzine te geraken.
(17u00) We staan in de afzink van de Col de la Faucille, op ’t parkingske in diene haarspeld waar ge ’t beste zicht hebt op de Alpen, en op ’t Lac Leman, en zelfs Genève.
Er stopt een koppel met een zwarte R1150R, de man is geinterreseerd naar onze machines aan ’t kijken, en aan ’t wijzen, en tegen vrouwlief te vertellen, anyway, we beginnen te babbelen, over moto’s natuurlijk.
We horen enkele moto’s afkomen, blijkt een groepje van vijf Britten te zijn, allen op een soort van supermotard, zij ’t een omgebouwde, een XT of zoiets, ben er eigenlijk niet in thuis.
De eerste drie gaan redelijk gezwind door de haarspeld, de vierde zwaait naar ons, en vergeet z’n aandacht op de baan te richten, hij blijft iets te lang naar ons kijken, en tegen dat hij weer naar de weg kijkt is ’t reeds te laat, hij komt véél te breed uit, raakt met z’n rechterzijkoffer de vangrail, die duwt de moto uit evenwicht, z’n voorwiel raakt van ’t asfalt en komt terecht op wat vuil en steentjes, in een reflex duwt de man z’n voorrem in, ’t voorwiel glijdt weg, onder de vangrail, en tussen twee steunpalen in, de moto kwakt op de grond en slaat met de vork tegen zo’n paaltje. Een schoon zicht was ’t niet, en ’t feit dat ik ’t hele gebeuren perfect kon zien geeft me een bizar gevoel. Nr. 5 heeft trouwens heel veel geluk, ook hij was z’n kijktechniek aan ’t vergeten, maar kan nog net de vallende moto voor ‘m ontwijken.
Soit, ik loop naar de moto, druk de dodemansknop in, en trek ’t gevaarte voldoende omhoog zodat de onfortuinlijke sukkelaar z’n geklemde voet en onderbeen vanonder de Honda kan halen. Met drie man duwen we de moto terug recht, direct wordt er gesleurd, maar ’t kreng beweegt niet, totdat ik zeg dat hij nog in versnelling staat, en ik de koppeling ga induwen. In neutraal zetten was geen optie, ’t pookje was compleet omgeplooid.
We duwen de Honda tot op de parking, de motard huppelt ons achterna, hij heeft blijkbaar geen serieuze verwondingen opgelopen, maar de linkerschoen ziet er mij serieus gehavend uit, is trouwens eerder zo’n kort, stoffen exemplaar tot aan de enkel, tja, zijn keuze...
De schade valt mee, spatbord stuk, pookje omgeplooid, spiegel aan flarden, vork ietwat getordeerd, en natuurlijk héél veel krassen, ’t had erger kunnen zijn.
(17u30) We rijden dan maar verder, de Col af, tot in Gex, ik stop aan de eerste benzinepomp die ik vind, doe m’n tank vol, en we rijden tot aan de camping.
(18u00) Na ons in te schrijven, en de volledige som van nog geen 12€ te hebben betaald rijden we tot aan wat ons een geschikte plaats lijkt om de tent te planten.
Ahja, de tent. ’t Is de eerste keer dat ik ze ga testen, ’t is een nieuwe, grote Coleman, en ik heb ze thuis al één keer opgezet, om min of meer te zien hoe ’t moet. Ach, ’t zal wel lukken.
Nog voor we goed en wel van de moto zijn komt er een man naar ons toegewandeld, en zegt ons in ’t Engels dat we rekening moeten houden met de opkomende zon, qua positie van de tent. Ik antwoord ‘m dat zulks absoluut niet van toepassing is, aangezien we ’s ochtends vroeg terug vertrekken.
Uiteindelijk hoort hij me tegen Paul Nederlands praten, en blijkt de man zelf Nederlander te zijn, een vriendelijke kerel, die al vanalles had gedaan in z’n leven, van motokoerier in Londen, over cafeuitbater in Brest, tot straatmuzikant waar hij terecht komt.
Later komt hij nog van pas, wanneer blijkt dat de aansluiting van m’n luchtpomp niet past op m’n luchtmatras, en hij voorstelt om van luchtpomp te wisselen, de aansluiting van mijn pomp past wel op zijn matras, en m’n pomp is splinternieuw. Ik tevreden, hij tevreden, allemaal tevreden
(19u30) De tent staat, onze moto’s staan ook goed, achter de tent, Paul’s GS steunt op een steen, vermits er voor mijn GS geen steen meer voorhanden was steunt de mijne op ’t ijzeren plaatje met nummering voor campeerplaatsen, inventief zijn noemt men dit.
We gaan naar de cafetaria, daar bestel ik een “Croute du fromage”, een broodje, of eigenlijk grote boterham met ham en gesmolten kaas erop. Lekker, maar niet voldoende voor een uitgehongerde motard, Paul en ik nemen dan ook nog is een “Mitraillete” ofte, een half stokbrood met sla, friet, bij mij enkele frankfurters en bij Paul enkele hamburgers tussen, daarna pas is de grootste honger gestild.
(20u30)We nemen nog iets te drinken, en hebben vanop ’t terras uitzicht op een opblaasbaar scherm waar vanavond een open air filmvoorstelling wordt gegeven, de Fransvertaalde versie van Ratatouille. Uiteindelijk krijgen we onder ons voeten omdat we gratis zitten te kijken, en besluiten om nog een wandelingske te doen alvorens in de slaapzak te kruipen, we kijken nog wat naar ’t vuurwerk op ’t Lac Leman, maar kunnen enkel de hoogste flitsen zien, soit, daar zouden we anders ook voor moeten betalen zekers
(22u00) Ons wandelingske ten einde, en morgen vroeg op indachtig gaan we slapen, ’t was een aangename dag, prima motoweer, vanaf Besançon mooie baantjes, de banden doen ’t goed, kortom, benieuwd wat morgen, de Route des Grandes Alpes gaat geven.
Grtz, Philip!