De herder en zijn schaapjes
Moderator: GVN
De herder en zijn schaapjes
Twee schaapjes wilden eens in de bergen gaan rond dartelen. Maar alleen is maar alleen, dus zochten ze een herder: enter me.
Op 1 augustus gingen we samen op weg. Er is geen enkel hotel gereserveerd, alleen de route ligt min of meer vast.
Eerste tussenstop was Beaumont.
Via vlotte wegen gingen we richting onze eerste bergen: de Vogezen
Daar hebben we onze eerste col veroverd: de Col du Donon
In Saales hebben we Hôtel des Roches gevonden.
De schaapjes werden te slapen gezet en de herder hield de wacht.
Dag 2: de tocht gaat verder.
De eerste echte haarspeldbochten (zelfs in kasseien !) bieden zich aan. Meerdere zullen volgen.
Ook de Col du Bonhomme moet eraan geloven.
De schaapjes kregen het een beetje benauwd en de herder is erbij komen staan
Van daaruit gaan we richting Col du Schlucht. Daar voorbij laat ik eens de schaapjes los en mogen ze eens tonen wat ze kunnen. De ene al wat sportiever dan de andere.
Schaap 1, bemant door snelle chauffeur Kevin, gaat mee gaan spelen met een aantal snelle Zwitsers in Zuid Duitsland. Het ging héél snel. Voor één van die bende op een blauwe kawazaki zx10 was één bochtje net iets te snel. Het achterwiel slipt (Kevin denkt dat ie aan het driften is en dus een kunstje toont) en hij knalt met de zijkant tegen de vangrail, de moto wordt terug gekatapulteerd op de rijweg en komt voor Kevin zijn wiel terecht. Hij heeft dus het gekende remmen en uitwijk manoeuvre moeten uitvoeren. De berijder werd over de vangrail gekatapulteerd en vloog de dieperik in (steil, met bomen en helemaal beneden een stroompje).
Raar maar waar, en eigenlijk is het een klein, nee gróót, mirakel dat die vent niets gebroken heeft. Met de hulp van zijn kompanen is ie daaruit geklauterd.
De moto zijn uitlaat zat gevaarlijk dicht bij het achterwiel, de nummerplaat bengelde, en de rechtervoetsteun was afgebroken, plus natuurlijk het koetswerk, deuk in de tank…
De man zelf is dan maar te voet verder gelopen , kwestie van te bekomen. En één van zijn kompanen is met de kaduke moto naar beneden gereden.
Vooral geen politie oproepen vroegen ze…geen verzekering misschien?
hier zie je het remspoor
Aan de Zwitserse grens zijn wij gestopt aan een cafeeke (uitgebaat door een heel oud vrouwtje) om ééntje te drinken. Kevin zag dit niet en reed door naar de douane waar hij werd tegengehouden. Volledige controle: van de uitlaat, de papieren en de bagage.
Wij zijn er door gereden zonder enig probleem.
Hotel Schweizerhof (drie sterren en ie staat in de Michelin. Hebben we pas de dag erna ontdekt aan de voordeur) gevonden in Alt Sankt Johann in Zwitserland. De moto’s staan in een schuur. Op de kamer is geen tv, en de stopcontacten zijn te smal om mijn laptop op aan te sluiten.
Maar wat een zicht op de omgeving
Op 1 augustus gingen we samen op weg. Er is geen enkel hotel gereserveerd, alleen de route ligt min of meer vast.
Eerste tussenstop was Beaumont.
Via vlotte wegen gingen we richting onze eerste bergen: de Vogezen
Daar hebben we onze eerste col veroverd: de Col du Donon
In Saales hebben we Hôtel des Roches gevonden.
De schaapjes werden te slapen gezet en de herder hield de wacht.
Dag 2: de tocht gaat verder.
De eerste echte haarspeldbochten (zelfs in kasseien !) bieden zich aan. Meerdere zullen volgen.
Ook de Col du Bonhomme moet eraan geloven.
De schaapjes kregen het een beetje benauwd en de herder is erbij komen staan
Van daaruit gaan we richting Col du Schlucht. Daar voorbij laat ik eens de schaapjes los en mogen ze eens tonen wat ze kunnen. De ene al wat sportiever dan de andere.
Schaap 1, bemant door snelle chauffeur Kevin, gaat mee gaan spelen met een aantal snelle Zwitsers in Zuid Duitsland. Het ging héél snel. Voor één van die bende op een blauwe kawazaki zx10 was één bochtje net iets te snel. Het achterwiel slipt (Kevin denkt dat ie aan het driften is en dus een kunstje toont) en hij knalt met de zijkant tegen de vangrail, de moto wordt terug gekatapulteerd op de rijweg en komt voor Kevin zijn wiel terecht. Hij heeft dus het gekende remmen en uitwijk manoeuvre moeten uitvoeren. De berijder werd over de vangrail gekatapulteerd en vloog de dieperik in (steil, met bomen en helemaal beneden een stroompje).
Raar maar waar, en eigenlijk is het een klein, nee gróót, mirakel dat die vent niets gebroken heeft. Met de hulp van zijn kompanen is ie daaruit geklauterd.
De moto zijn uitlaat zat gevaarlijk dicht bij het achterwiel, de nummerplaat bengelde, en de rechtervoetsteun was afgebroken, plus natuurlijk het koetswerk, deuk in de tank…
De man zelf is dan maar te voet verder gelopen , kwestie van te bekomen. En één van zijn kompanen is met de kaduke moto naar beneden gereden.
Vooral geen politie oproepen vroegen ze…geen verzekering misschien?
hier zie je het remspoor
Aan de Zwitserse grens zijn wij gestopt aan een cafeeke (uitgebaat door een heel oud vrouwtje) om ééntje te drinken. Kevin zag dit niet en reed door naar de douane waar hij werd tegengehouden. Volledige controle: van de uitlaat, de papieren en de bagage.
Wij zijn er door gereden zonder enig probleem.
Hotel Schweizerhof (drie sterren en ie staat in de Michelin. Hebben we pas de dag erna ontdekt aan de voordeur) gevonden in Alt Sankt Johann in Zwitserland. De moto’s staan in een schuur. Op de kamer is geen tv, en de stopcontacten zijn te smal om mijn laptop op aan te sluiten.
Maar wat een zicht op de omgeving
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
-
- Berichten: 1292
- Lid geworden op: 27 okt 2004, 19:54
- Woonplaats: Bonheiden
- Locatie: Antwerpen
Re: De herder en zijn schaapjes
Dag 3
na een lekker ontbijt met verschillende broodsoorten zijn we rond 10.30u vertrokken.
Richting Oostenrijk.
In de voormiddag hebben we de Furkapass onveilig gemaakt. het was er wel redelijk druk. Op de top was er zelfs een tentoonstelling van oude tractoren
En wat een zicht
Onderweg hebben we zelfs tot twee maal toe onze offroad talenten moeten aanspreken. De twee schaapjes hadden het hier niet gemakkelijk. Als plichtsbewuste herder heb ik ze bijgestaan .
De eerste in de open lucht was leuk, maar wel nogal warrig en stoffig. Logisch want alle verkeer moest erdoor, van auto’s tot choppers tot bananen en onze allroads. De tweede was ín een tunnel. Ondanks het feit dat het aangekondigd stond, kwam het toch als een verrassing. Eerst wat tarmac en dan plots niets meer. Stof alom, donker, overal van die palen om het verkeer te begeleiden, kortom een kleine chaos.
Vanzelfsprekend zijn er daar ook van die toffe baantjes te vinden (de dag ervoor had ik plots op mijndisplay "lampf!". Aangezien ik geen reserve bij had ben ik maar verder gereden met de microflotterkes van W).
Iets te tof zelfs, want net voor de Italiaanse grens komt er zo eentje van de Polizei wild gesticulerend op de baan gesprongen. we konden niets anders dan aan de kant gaan. dat belooft .
- Sprechen Sie Deutch?
- Bof
- Sie haben zu schnell gefahren.
- Ah
- 125 statt 100
Hieruit hadden we verkeerdelijk begrepen dat we elk 125 pleurootjes moesten ophoesten. Slik.
- Nein nein, jeder muss 25 € zahlen !
- Oef
Da manneke met zijn Ducati is het minder goed afgelopen: 194 km per uur!! Zijn rijbewijs was ie direct kwijt. Hoe die is thuis geraakt, is ons een raadsel.
In de late namiddag kregen we de Stelvio voor de wielen geschoven.
‘k Heb er een stikkerke gekocht aan 2,5 €. Kweet, ‘t is veel, maar hoeveel keer gaan we hier nog komen?
Op de top waren er zelfs TWEE Stelvio's te vinden
en een zwaar beladen GS
Dit was het hoogste te bereiken punt met de moto, naast de sherpahut, nepalhut, soit een oosters aandoend bouwsel
En ik weet het, ik val in herhaling, maar wat een zicht
Meet Stigs son
Na een grote cola (halve liter) zijn we na 6u naar Bormio gereden om daar een bedje te zoeken. Tijdens de afdaling worden we weeral getrakteerd op de gevolgen van een net gebeurd ongeval met een motorrijder. Net in een haarspeldbocht. Het slachtoffer lag nog op de grond, glas alom, auto’s kriskras. En de moto, of scooter van het slachtoffer was nergens te bespeuren . Dieperik in?
Zolang wij daar waren bleef ie liggen omringd door de automobilisten en mede-motards. Op een bepaald ogenblik lag ie zelf te wenen als een klein kind. Ziende dat wij daar niet echt iets konden doen, zijn we maar verder afgedaald.
Tijdens de afdaling passeerde eerst de ambulance, daarna de brandweer en als laatste de politie.
In Bormio hebben we na enig zoeken een hotelleke gevonden: albergo belvedère Santa Lucia.
We aarzelden, er stonden mensen buiten naar ons te kijken met een niet al te vriendelijk gezicht. Wij gingen ervan uit dat dat de uitbaters waren. Na veel wikken en wegen heb ik mijn durfschoenen aangetrokken en ben op zoek gegaan naar de receptie.
Na enig wachten kwam een man naar mij toe. Hij drukte me stevig de hand en terwijl vroeg ik in welke taal we konden communiceren. Hij gaf de voorkeur aan Frans (oef).
- Twee dubbel kamers? Geen probleem. Wil u ook blijven eten?
- Als dat mag, graag. Wanneer sluit de keuken?
- Normaal om 8u (‘t 5 voor 8 ), maar u mag nog om 8u kwart komen.
- Dikke ferme merci !!
- en o ja, de moto’s mogen in de garage als u wil.
Menu: eten wat de pot schaft. Gelukkig valt die pot heel goed mee: voorgerecht spaghetti, hoofdgerecht varkenskotelet met boontjes en frietjes, with salade on the side, dessert naar keuze: tiramissou, fruit of ijs.
Daarna zijn we na de bespreking van de voorbije dag en wat er op het menu stond voor de volgende dag in ons bed gedoken voor een welverdiende nachtrust.
Slaapwel
na een lekker ontbijt met verschillende broodsoorten zijn we rond 10.30u vertrokken.
Richting Oostenrijk.
In de voormiddag hebben we de Furkapass onveilig gemaakt. het was er wel redelijk druk. Op de top was er zelfs een tentoonstelling van oude tractoren
En wat een zicht
Onderweg hebben we zelfs tot twee maal toe onze offroad talenten moeten aanspreken. De twee schaapjes hadden het hier niet gemakkelijk. Als plichtsbewuste herder heb ik ze bijgestaan .
De eerste in de open lucht was leuk, maar wel nogal warrig en stoffig. Logisch want alle verkeer moest erdoor, van auto’s tot choppers tot bananen en onze allroads. De tweede was ín een tunnel. Ondanks het feit dat het aangekondigd stond, kwam het toch als een verrassing. Eerst wat tarmac en dan plots niets meer. Stof alom, donker, overal van die palen om het verkeer te begeleiden, kortom een kleine chaos.
Vanzelfsprekend zijn er daar ook van die toffe baantjes te vinden (de dag ervoor had ik plots op mijndisplay "lampf!". Aangezien ik geen reserve bij had ben ik maar verder gereden met de microflotterkes van W).
Iets te tof zelfs, want net voor de Italiaanse grens komt er zo eentje van de Polizei wild gesticulerend op de baan gesprongen. we konden niets anders dan aan de kant gaan. dat belooft .
- Sprechen Sie Deutch?
- Bof
- Sie haben zu schnell gefahren.
- Ah
- 125 statt 100
Hieruit hadden we verkeerdelijk begrepen dat we elk 125 pleurootjes moesten ophoesten. Slik.
- Nein nein, jeder muss 25 € zahlen !
- Oef
Da manneke met zijn Ducati is het minder goed afgelopen: 194 km per uur!! Zijn rijbewijs was ie direct kwijt. Hoe die is thuis geraakt, is ons een raadsel.
In de late namiddag kregen we de Stelvio voor de wielen geschoven.
‘k Heb er een stikkerke gekocht aan 2,5 €. Kweet, ‘t is veel, maar hoeveel keer gaan we hier nog komen?
Op de top waren er zelfs TWEE Stelvio's te vinden
en een zwaar beladen GS
Dit was het hoogste te bereiken punt met de moto, naast de sherpahut, nepalhut, soit een oosters aandoend bouwsel
En ik weet het, ik val in herhaling, maar wat een zicht
Meet Stigs son
Na een grote cola (halve liter) zijn we na 6u naar Bormio gereden om daar een bedje te zoeken. Tijdens de afdaling worden we weeral getrakteerd op de gevolgen van een net gebeurd ongeval met een motorrijder. Net in een haarspeldbocht. Het slachtoffer lag nog op de grond, glas alom, auto’s kriskras. En de moto, of scooter van het slachtoffer was nergens te bespeuren . Dieperik in?
Zolang wij daar waren bleef ie liggen omringd door de automobilisten en mede-motards. Op een bepaald ogenblik lag ie zelf te wenen als een klein kind. Ziende dat wij daar niet echt iets konden doen, zijn we maar verder afgedaald.
Tijdens de afdaling passeerde eerst de ambulance, daarna de brandweer en als laatste de politie.
In Bormio hebben we na enig zoeken een hotelleke gevonden: albergo belvedère Santa Lucia.
We aarzelden, er stonden mensen buiten naar ons te kijken met een niet al te vriendelijk gezicht. Wij gingen ervan uit dat dat de uitbaters waren. Na veel wikken en wegen heb ik mijn durfschoenen aangetrokken en ben op zoek gegaan naar de receptie.
Na enig wachten kwam een man naar mij toe. Hij drukte me stevig de hand en terwijl vroeg ik in welke taal we konden communiceren. Hij gaf de voorkeur aan Frans (oef).
- Twee dubbel kamers? Geen probleem. Wil u ook blijven eten?
- Als dat mag, graag. Wanneer sluit de keuken?
- Normaal om 8u (‘t 5 voor 8 ), maar u mag nog om 8u kwart komen.
- Dikke ferme merci !!
- en o ja, de moto’s mogen in de garage als u wil.
Menu: eten wat de pot schaft. Gelukkig valt die pot heel goed mee: voorgerecht spaghetti, hoofdgerecht varkenskotelet met boontjes en frietjes, with salade on the side, dessert naar keuze: tiramissou, fruit of ijs.
Daarna zijn we na de bespreking van de voorbije dag en wat er op het menu stond voor de volgende dag in ons bed gedoken voor een welverdiende nachtrust.
Slaapwel
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
-
- Berichten: 9612
- Lid geworden op: 28 sep 2004, 21:36
Re: De herder en zijn schaapjes
mooi reisverhaaltje
en die 2ling ziet er wel schoon en uniek uit
en die 2ling ziet er wel schoon en uniek uit
hier is het wreed tof vertoeven voor motorrijders
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit
Re: De herder en zijn schaapjes
De Stelvio is "een must" voor wie houdt van het ultieme bochtenwerk!
Dé <<place to be>> waar je de adrenaline volledig door je lijf voelt stromen... en dat is niet overdreven!
48 bochten tot op bijna 2800 meter !!! Gewoon schitterend...
Dé <<place to be>> waar je de adrenaline volledig door je lijf voelt stromen... en dat is niet overdreven!
48 bochten tot op bijna 2800 meter !!! Gewoon schitterend...
-
- Berichten: 9612
- Lid geworden op: 28 sep 2004, 21:36
Re: De herder en zijn schaapjes
is dat bergaf of bergop
hier is het wreed tof vertoeven voor motorrijders
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit
Re: De herder en zijn schaapjes
Berg op en af natuurlijk...
Zo herinner ik mij een oude baas (60 +) die op zijn R100RT met vrouw Schau ins land ) reed, eerst met vrouw omhoog, daarna vrouw er af geschopt hij weer terug naar beneden, en weer omhoog. Wat schertse mijn verbazing, daarna deed zijn vrouw het zelfde.
Mooiste wat er is bochies, recht uit kan iedereen.
Zo herinner ik mij een oude baas (60 +) die op zijn R100RT met vrouw Schau ins land ) reed, eerst met vrouw omhoog, daarna vrouw er af geschopt hij weer terug naar beneden, en weer omhoog. Wat schertse mijn verbazing, daarna deed zijn vrouw het zelfde.
Mooiste wat er is bochies, recht uit kan iedereen.
Re: De herder en zijn schaapjes
Dag 4
Rond 10.30u vertrokken na een zeer redelijk factuurke betaald te hebben.
Alweer schoon weer en alweer schone baantjes.
De Gavia Pass overwonnen (ook genen gemakkelijken zenne, soms slechte asfalt en héél smal (amper breed genoeg voor één auto), vooral aan de andere kant in de afdaling).
Hoe sterk is de eenzame fietser...
De Tonale Pass,
de Nigro Pass (beide toffe passen, goeie asfalt, en vlotte bochten).
Wanneer we gestopt zij aan één van de gekende Dolomietenrotsen, hadden we er genoeg van en wilden we op hotel.
Little did we know, we stonden vlakbij één, een kasteel omgebouwd tot Castel Latemar. Kevin is binnen gegaan en nog geen 5 min daarna was alles in kannen en kruiken. De uitbaters spreken beter Duits dan Italiaans. (enfin, des te beter voor ons)
Het interieur mag er ook best wezen, de kamers zijn ruim en voorzien van alle benodigdheden en de moto's staan veilig in de garage.
Eens zien wat er morgen op het programma staat...
Rond 10.30u vertrokken na een zeer redelijk factuurke betaald te hebben.
Alweer schoon weer en alweer schone baantjes.
De Gavia Pass overwonnen (ook genen gemakkelijken zenne, soms slechte asfalt en héél smal (amper breed genoeg voor één auto), vooral aan de andere kant in de afdaling).
Hoe sterk is de eenzame fietser...
De Tonale Pass,
de Nigro Pass (beide toffe passen, goeie asfalt, en vlotte bochten).
Wanneer we gestopt zij aan één van de gekende Dolomietenrotsen, hadden we er genoeg van en wilden we op hotel.
Little did we know, we stonden vlakbij één, een kasteel omgebouwd tot Castel Latemar. Kevin is binnen gegaan en nog geen 5 min daarna was alles in kannen en kruiken. De uitbaters spreken beter Duits dan Italiaans. (enfin, des te beter voor ons)
Het interieur mag er ook best wezen, de kamers zijn ruim en voorzien van alle benodigdheden en de moto's staan veilig in de garage.
Eens zien wat er morgen op het programma staat...
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
-
- Berichten: 524
- Lid geworden op: 29 jul 2005, 21:21
- Woonplaats: Gierle
- Locatie: Antwerpen,Gierle
Re: De herder en zijn schaapjes
Ik heb in de 80er jaren de Gavia pas ook eens ne keer gereden, via een dorpje met de naam Maria erin naar boven en langs de andere kant naar beneden, om dan op de Pordoi uit te komen, toen was het afdalingstuk nog niet in asfalt, was gewoon een zandwegje, met als vangrails wat houten paaltjes met triplex plaatjes. Omkeren was er toen niet bij (veel te smal) en ik heb er 2 uur over gedaan om beneden te geraken, da,s nu precies wel anders, maar het blijft een mooie pas.
Salu.
Chris.
Salu.
Chris.
Weet er iemand een adres in Belgie, Nederland of Duitsland, waar ik posters kan kopen van BMW boxer motoren uit de jaren 70 en 80? om op te sturen naar een BMW shop in Melbourne, Australie.
Re: De herder en zijn schaapjes
Dag 5
Goeimorgen zeg, met zo’n zicht kan het niet anders dan een goeie morgen zijn.
En geef toe, dit zicht maakt de dag ook al goed hé
(Jammer genoeg reed ze op zo’n lang, laag bij de grond zittend, pruttelend, olieverliezend tweewielerke)
Nog zoiets zeldzaams (die achteraan bedoel ik)
En dit noem ik een verkl* GS (met valschade)
Let ook op de uitlaat vlak voor het achterwiel
Een half uurtje voor ons vertrek komt er een Duitser met een donker gezicht op zijn GS het binnenplein opgereden. “Es gibt kein Spass, zu fiel Auto” en hij gaf er de brui aan. Zot.
Rond 10.50u zijn we vertrokken voor een kort ritje naar Canazei, waar we een hotel (hotel Rita) gevonden hebben met een indoor zwembad, sauna en de hele santeboutiek.
We hebben een ritje gedaan in de streek. Ongelooflijk, zowel qua natuur (overweldigend) als qua banen: zoveel haarspeldbochten. Op bepaalde plaatsen volgt de ene de andere op in minder dan 20 meter.
Wel ruime wegen en redelijk asfalt. En wat een verademing om eens zonder bagage te rijden!
Ook hebben we een aantal actiefoto’s genomen op de Passo Giau.
Jongens, dit is ons speelterrein
So start your engines
And have some fun
Nadat de schaapjes zich hadden uitgeleefd, ging de herder ook zijn benen effe strekken.
Deze foto wil ik u ook niet onthouden (Onze Kevin heeft naast zijn rijderstalent ook talent qua foto’s nemen. Naast deze heeft hij ook omzeggens alle foto’s genomen waar ik in actie ben op de moto. Ik heb hem hiervoor al meermaals bedankt en doe het nog eens via deze weg )
De rit was niet zo lang, maar we hebben er wel redelijk lang over gedaan, gewoon omwille van de uitzichten. Oordeelt u zelf maar:
Eén van ons schaapjes naast een plaatselijke herkauwer.
Wie denkt hier nu niet aan één of ander scenario van Lord of the Rings…
Op de Passo Giau, zijn we deze zeldzaamheid tegengekomen. De eerste keer dat ik dit in het echt zie.
Het weer heeft zich weer van zijn beste kant laten zien: warm en zonnig, alhoewel er wel meer wolken waren dan de voorbije dagen.
Kevin was echter niet zo gelukkig. Hij is tot de vaststelling gekomen dat de band die nu op het achterwiel ligt (Michelin pilot road 2) niet past voor zijn rijstijl. De band schuift te snel wanneer hij op het gas gaat bij het uitkomen van een bocht.
Alhoewel de kwaliteit van het asfalt hem ook niet overtuigde…
Ikzelf heb absoluut geen klagen van mijn Bridgestones. Ze geven geen krimp op een klein schuiverke na op een redelijk vettig wegdek.
Rond 18.40u zijn we terug in het hotel gearriveerd. En vanzelfsprekend slapen de moto’s in de garage.
Het voorstel van Kevin om morgens eens niet te rijden, werd door onze medereizigers resoluut afgeschoten. Rijden wilden ze. Ik was echter voor het idee gewonnen, tevergeefs.
Ach, we zien wel, slaapwel.
Goeimorgen zeg, met zo’n zicht kan het niet anders dan een goeie morgen zijn.
En geef toe, dit zicht maakt de dag ook al goed hé
(Jammer genoeg reed ze op zo’n lang, laag bij de grond zittend, pruttelend, olieverliezend tweewielerke)
Nog zoiets zeldzaams (die achteraan bedoel ik)
En dit noem ik een verkl* GS (met valschade)
Let ook op de uitlaat vlak voor het achterwiel
Een half uurtje voor ons vertrek komt er een Duitser met een donker gezicht op zijn GS het binnenplein opgereden. “Es gibt kein Spass, zu fiel Auto” en hij gaf er de brui aan. Zot.
Rond 10.50u zijn we vertrokken voor een kort ritje naar Canazei, waar we een hotel (hotel Rita) gevonden hebben met een indoor zwembad, sauna en de hele santeboutiek.
We hebben een ritje gedaan in de streek. Ongelooflijk, zowel qua natuur (overweldigend) als qua banen: zoveel haarspeldbochten. Op bepaalde plaatsen volgt de ene de andere op in minder dan 20 meter.
Wel ruime wegen en redelijk asfalt. En wat een verademing om eens zonder bagage te rijden!
Ook hebben we een aantal actiefoto’s genomen op de Passo Giau.
Jongens, dit is ons speelterrein
So start your engines
And have some fun
Nadat de schaapjes zich hadden uitgeleefd, ging de herder ook zijn benen effe strekken.
Deze foto wil ik u ook niet onthouden (Onze Kevin heeft naast zijn rijderstalent ook talent qua foto’s nemen. Naast deze heeft hij ook omzeggens alle foto’s genomen waar ik in actie ben op de moto. Ik heb hem hiervoor al meermaals bedankt en doe het nog eens via deze weg )
De rit was niet zo lang, maar we hebben er wel redelijk lang over gedaan, gewoon omwille van de uitzichten. Oordeelt u zelf maar:
Eén van ons schaapjes naast een plaatselijke herkauwer.
Wie denkt hier nu niet aan één of ander scenario van Lord of the Rings…
Op de Passo Giau, zijn we deze zeldzaamheid tegengekomen. De eerste keer dat ik dit in het echt zie.
Het weer heeft zich weer van zijn beste kant laten zien: warm en zonnig, alhoewel er wel meer wolken waren dan de voorbije dagen.
Kevin was echter niet zo gelukkig. Hij is tot de vaststelling gekomen dat de band die nu op het achterwiel ligt (Michelin pilot road 2) niet past voor zijn rijstijl. De band schuift te snel wanneer hij op het gas gaat bij het uitkomen van een bocht.
Alhoewel de kwaliteit van het asfalt hem ook niet overtuigde…
Ikzelf heb absoluut geen klagen van mijn Bridgestones. Ze geven geen krimp op een klein schuiverke na op een redelijk vettig wegdek.
Rond 18.40u zijn we terug in het hotel gearriveerd. En vanzelfsprekend slapen de moto’s in de garage.
Het voorstel van Kevin om morgens eens niet te rijden, werd door onze medereizigers resoluut afgeschoten. Rijden wilden ze. Ik was echter voor het idee gewonnen, tevergeefs.
Ach, we zien wel, slaapwel.
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
Re: De herder en zijn schaapjes
Dag 6
Rond 11.00u vertrokken richting Garda meer.
Van het ruwe gebergte naar de bravere. Niettemin is het zicht nog altijd even indrukwekkend.
Grrr, die band he
Ook hier hebben we aantal passen aan de collectie toegevoegd, waaronder de Passo Valles en de Passo Rolle.
’s Middags zijn we gestopt om een mondje te eten. Iedereen nam een doodgewone spaghetti bolognese. Behalve ik, ik nam een slaatje (met dank aan onze Koen (Motard d’Allier) ).
En lekker dat dat was.
Onderweg hebben we ook nog een watervalleke meegepikt.
Rustpause aan één of ander brugske
Ondertussen hield de herder zijn schaapjes in de gaten, of die nu voor of achter hem stonden.
Van zodra je daalt voel je de temperatuur zienderogen stijgen.
We zijn gestopt in Riva del Garda rond 19.00u met een temp van om en bij de 30 graden en hebben een hotelletje gevonden in het hart van de stad, hotel Giardino Verdi gelegen aan een parkje. En vanzelfsprekend staan de moto’s staan in de garage, of wat dacht je.
’s Avonds zijn we efkes gaan wandelen op de kaai langs het water. We hebben een broodje gegeten en wat gedronken in de toch wel zwoele nacht. In de bergen zagen we meermaals de bliksem de hemel oplichten.
Morgen is het terug noordwaards.
Slaapwel
Rond 11.00u vertrokken richting Garda meer.
Van het ruwe gebergte naar de bravere. Niettemin is het zicht nog altijd even indrukwekkend.
Grrr, die band he
Ook hier hebben we aantal passen aan de collectie toegevoegd, waaronder de Passo Valles en de Passo Rolle.
’s Middags zijn we gestopt om een mondje te eten. Iedereen nam een doodgewone spaghetti bolognese. Behalve ik, ik nam een slaatje (met dank aan onze Koen (Motard d’Allier) ).
En lekker dat dat was.
Onderweg hebben we ook nog een watervalleke meegepikt.
Rustpause aan één of ander brugske
Ondertussen hield de herder zijn schaapjes in de gaten, of die nu voor of achter hem stonden.
Van zodra je daalt voel je de temperatuur zienderogen stijgen.
We zijn gestopt in Riva del Garda rond 19.00u met een temp van om en bij de 30 graden en hebben een hotelletje gevonden in het hart van de stad, hotel Giardino Verdi gelegen aan een parkje. En vanzelfsprekend staan de moto’s staan in de garage, of wat dacht je.
’s Avonds zijn we efkes gaan wandelen op de kaai langs het water. We hebben een broodje gegeten en wat gedronken in de toch wel zwoele nacht. In de bergen zagen we meermaals de bliksem de hemel oplichten.
Morgen is het terug noordwaards.
Slaapwel
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
Re: De herder en zijn schaapjes
Hoi Stephen,
Zeer mooi verslag. En die passen zijn inderdaad de moeite... De passo Giau beschouw ik nog altijd als één van de mooiste passen om met de motor te gaan spelen. Trouwen zeer mooi gezelschap die vuurblaadjes... knappe brommers hoor.
GRTS Danny
Zeer mooi verslag. En die passen zijn inderdaad de moeite... De passo Giau beschouw ik nog altijd als één van de mooiste passen om met de motor te gaan spelen. Trouwen zeer mooi gezelschap die vuurblaadjes... knappe brommers hoor.
GRTS Danny
Re: De herder en zijn schaapjes
Dank u
met hun witte neus zijn ze inderdaad niet mis. Overal (maar dan ook overal) waar we stopten werd er naar gekeken, gegaapt, gekwijld zelfs...
En de mijne? die stond bij momenten in de weg (maar 'k wil hem voor geen geld van de wereld wisselen , ik had bijvoorbeeld geen last van mijn polsen...)
Inderdaad toffe passen, d'er moet nog enen komen waar ik mij kostelijk geamuseeerd heb, meer daarover later.
Stay tuned
met hun witte neus zijn ze inderdaad niet mis. Overal (maar dan ook overal) waar we stopten werd er naar gekeken, gegaapt, gekwijld zelfs...
En de mijne? die stond bij momenten in de weg (maar 'k wil hem voor geen geld van de wereld wisselen , ik had bijvoorbeeld geen last van mijn polsen...)
Inderdaad toffe passen, d'er moet nog enen komen waar ik mij kostelijk geamuseeerd heb, meer daarover later.
Stay tuned
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
Re: De herder en zijn schaapjes
zeer mooie foto's, om van te watertanden
het doet me aan de passenparade denken da was zalig
http://fotos.telenet.be/4860384227
het doet me aan de passenparade denken da was zalig
http://fotos.telenet.be/4860384227
Re: De herder en zijn schaapjes
GSTEPEHEN schreef Ook hebben we een aantal actiefoto’s genomen op de Passo Giau.
Jongens, dit is ons speelterrein
Hey Rusor dat was ( is ) toch onze berg hé
Stephen: les gevolgd van Koppel in verslagjes schrijven?
doe maar voort , lees dat graag , wil al vertrekken naar Weissensee
Jongens, dit is ons speelterrein
Hey Rusor dat was ( is ) toch onze berg hé
Stephen: les gevolgd van Koppel in verslagjes schrijven?
doe maar voort , lees dat graag , wil al vertrekken naar Weissensee
gs 1200 LC trippel black
-
- Berichten: 545
- Lid geworden op: 19 mar 2007, 13:50
- Woonplaats: Auvergne (Fr.)
- Locatie: Auvergne (Fr.)
- Contacteer:
Re: De herder en zijn schaapjes
Goe bezig Stephen.
Leest goed en mooie plaatjes
Mvg Motard de l'Allier
Leest goed en mooie plaatjes
Mvg Motard de l'Allier
CZ400 -> YZ125 -> KLX250 -> R100RT -> GS1100 '94 -> GS1100 '98 + CB500 -> F650 GS '10 (T)-> 0
Re: De herder en zijn schaapjes
In dat geval zou het met uur en al zijnStephen: les gevolgd van Koppel in verslagjes schrijven?
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
Re: De herder en zijn schaapjes
T was vooral uwe berg denk ik....Jantje GS schreef:GSTEPEHEN schreef Ook hebben we een aantal actiefoto’s genomen op de Passo Giau.
Jongens, dit is ons speelterrein
Hey Rusor dat was ( is ) toch onze berg hé
Stephen: les gevolgd van Koppel in verslagjes schrijven?
doe maar voort , lees dat graag , wil al vertrekken naar Weissensee
GRTS Danny
Re: De herder en zijn schaapjes
Mooi reisverslag doet mij terug denken aan men reis van 2005 daar werd men GS mooi gerodeerd naar 10000km
Kheb daar 2l minerale olie door geblazen, men kameraad zen vizier marcheerde heel goed tijdens de gehele reis twas gratis gesmeerd
Binnen 10 dagen trekken we naar de Franse Alpen om alweer ewa olie te verbruiken, kwestie van zen scherm nog eens tesmeren deze keer wel met volsyntheet
Kheb daar 2l minerale olie door geblazen, men kameraad zen vizier marcheerde heel goed tijdens de gehele reis twas gratis gesmeerd
Binnen 10 dagen trekken we naar de Franse Alpen om alweer ewa olie te verbruiken, kwestie van zen scherm nog eens tesmeren deze keer wel met volsyntheet
08 Eifel und Franse Alpen, 09 ardeche, 2010 Oostenrijk
Ja ik ben lid
Ja ik ben lid
Re: De herder en zijn schaapjes
Dag 7
Een paar dagen geleden al werd er voorgesteld om via de Franse Alpen de Vercors binnen te duiken en zo terug noordwaards te gaan. Van de groep ben ik de enige die daar reeds geweest is. Iedereen moet daar minstens 1 keer naartoe geweest zijn. Ik was dus één en al voor.
Maar er is wijselijk besloten om dat niet te doen, wegens iets te ver en moesten we het toch doen, dan zou er een tijdsdruk zijn. En dat hoort niet bij een vakantie.
Oei, da’s ver…
Dus, We keren direct terug noordwaards, naar Zwitserland, richting Davos.
Iets na elven zijn we eindelijk kunnen vertrokken. Maar we klagen niet, het weer is prachtig en WARM.
Kevin rijdt zoals altijd een bekke sneller dan wij. Plots zien we hem aan de buitenkant van een haarspeldbocht over zijn motor gebogen staan kijken naar iets. Bleek dat de spanriem van zijn zadeltas in zijn achterwiel is terecht gekomen.
Gelukkig heeft ie de moto mooi onder controle aan de kant gekregen en gelukkig heeft ie ook een krik bij, waardoor hij erin slaagde in een wip de riem te verwijderen.
Eerst moet de Passo di Croce Domini eraan geloven (bij momenten héél smal, vooral wanneer er van de andere kant een campingcar moet passeren ). Eens boven de boomgrens komen we in de alpenweiden terecht, met koeien en bellen alom.
De top, links van de foto liep een weg verder die wat verderop niet meer verhard was. Ik had wel zin in een beetje offroaden. Maar een herder blijft bij zijn schapen é…
Dan gaat het verder richting Zwitserland.
De eerste stad is iets bizars qua trein, die rijdt gewoon in het midden van de straat! Verkeersborden waarschuwen de motards voor de gladde sporen.
De Passo del Bernina is er eentje om van te snoepen, snel en vlot, met een rechtse bocht die maar niet wil eindigen .
Kevin kwam er zowaar lyrisch van
Pracht van een zicht op een berg met een heuse gletsjer (althans in mijn ogen).
Ah, ik mocht dus niet offroaden, awel dan ga ik hier een bekke door de plassen rijden zie, na
En ’t levert nog schone plaatjes ook op.
Daarna volgde de Albula Pass. Eigenlijk hadden we die niet nodig, maar we waren nu toch in de buurt... Dus zijn we tot de col gereden en dan dezelfde weg terug. Hier was het pas echt koud, ik heb er zelfs voor de eerste keer in deze vakantie de handvatverwarming moeten aanzetten. De schaapjes moesten efkes op de tanden bijten
Tja, wat moet ik hierop zeggen…(dikkop)
De laatste pas van de dag was de Flüelapass.
Tof, bochtjes…
We zijn in Klösters toegekomen in gastenhuis Bargis, in de regen would you believe it, met af en toe eens een donderslag.
Ondanks het redelijke late uur (19.45u) en het feit dat de parking vol stond, hebben we toch een heus appartement gekregen.
Het restaurant zat bomvol. Na eerst op het terras gezeten te hebben onder een afdakje beschut tegen de regen, stelde de uitbaatster voor om het eten naar het appartement zelf te brengen. Dus met een streepje muziek, de foto’s en de film van de voorbije dagen is de avond best gezellig verlopen. En het eten was overheerlijk.
Voor één keer staan de moto’s niet in een garage, maar toch droog onder een afdak.
Een paar dagen geleden al werd er voorgesteld om via de Franse Alpen de Vercors binnen te duiken en zo terug noordwaards te gaan. Van de groep ben ik de enige die daar reeds geweest is. Iedereen moet daar minstens 1 keer naartoe geweest zijn. Ik was dus één en al voor.
Maar er is wijselijk besloten om dat niet te doen, wegens iets te ver en moesten we het toch doen, dan zou er een tijdsdruk zijn. En dat hoort niet bij een vakantie.
Oei, da’s ver…
Dus, We keren direct terug noordwaards, naar Zwitserland, richting Davos.
Iets na elven zijn we eindelijk kunnen vertrokken. Maar we klagen niet, het weer is prachtig en WARM.
Kevin rijdt zoals altijd een bekke sneller dan wij. Plots zien we hem aan de buitenkant van een haarspeldbocht over zijn motor gebogen staan kijken naar iets. Bleek dat de spanriem van zijn zadeltas in zijn achterwiel is terecht gekomen.
Gelukkig heeft ie de moto mooi onder controle aan de kant gekregen en gelukkig heeft ie ook een krik bij, waardoor hij erin slaagde in een wip de riem te verwijderen.
Eerst moet de Passo di Croce Domini eraan geloven (bij momenten héél smal, vooral wanneer er van de andere kant een campingcar moet passeren ). Eens boven de boomgrens komen we in de alpenweiden terecht, met koeien en bellen alom.
De top, links van de foto liep een weg verder die wat verderop niet meer verhard was. Ik had wel zin in een beetje offroaden. Maar een herder blijft bij zijn schapen é…
Dan gaat het verder richting Zwitserland.
De eerste stad is iets bizars qua trein, die rijdt gewoon in het midden van de straat! Verkeersborden waarschuwen de motards voor de gladde sporen.
De Passo del Bernina is er eentje om van te snoepen, snel en vlot, met een rechtse bocht die maar niet wil eindigen .
Kevin kwam er zowaar lyrisch van
Pracht van een zicht op een berg met een heuse gletsjer (althans in mijn ogen).
Ah, ik mocht dus niet offroaden, awel dan ga ik hier een bekke door de plassen rijden zie, na
En ’t levert nog schone plaatjes ook op.
Daarna volgde de Albula Pass. Eigenlijk hadden we die niet nodig, maar we waren nu toch in de buurt... Dus zijn we tot de col gereden en dan dezelfde weg terug. Hier was het pas echt koud, ik heb er zelfs voor de eerste keer in deze vakantie de handvatverwarming moeten aanzetten. De schaapjes moesten efkes op de tanden bijten
Tja, wat moet ik hierop zeggen…(dikkop)
De laatste pas van de dag was de Flüelapass.
Tof, bochtjes…
We zijn in Klösters toegekomen in gastenhuis Bargis, in de regen would you believe it, met af en toe eens een donderslag.
Ondanks het redelijke late uur (19.45u) en het feit dat de parking vol stond, hebben we toch een heus appartement gekregen.
Het restaurant zat bomvol. Na eerst op het terras gezeten te hebben onder een afdakje beschut tegen de regen, stelde de uitbaatster voor om het eten naar het appartement zelf te brengen. Dus met een streepje muziek, de foto’s en de film van de voorbije dagen is de avond best gezellig verlopen. En het eten was overheerlijk.
Voor één keer staan de moto’s niet in een garage, maar toch droog onder een afdak.
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
-
- Berichten: 5688
- Lid geworden op: 30 sep 2004, 16:31
- Woonplaats: Sint-Martens-Lierde begot.
- Locatie: O-Vl, in Sint-Martens-Lierde begot.
Re: De herder en zijn schaapjes
Voor mij part duurt die reis drie weken...
I respect your opinion. But I don't give shit.
-
- Berichten: 545
- Lid geworden op: 19 mar 2007, 13:50
- Woonplaats: Auvergne (Fr.)
- Locatie: Auvergne (Fr.)
- Contacteer:
Re: De herder en zijn schaapjes
GStephen,
waar heb jij dat geleerd zo in't water te rijden
Mvg Motard de l'Allier
waar heb jij dat geleerd zo in't water te rijden
Mvg Motard de l'Allier
CZ400 -> YZ125 -> KLX250 -> R100RT -> GS1100 '94 -> GS1100 '98 + CB500 -> F650 GS '10 (T)-> 0
Re: De herder en zijn schaapjes
Met dat verschil da'k bij u bijna een snorkel nodig hadMotard de l'Allier schreef:GStephen,
waar heb jij dat geleerd zo in't water te rijden
was da maar waarRelax schreef:Voor mij part duurt die reis drie weken...
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...
Lid BMW MC VL
Lid BMW MC VL
Re: De herder en zijn schaapjes
machtig zeg ! Super foto's en superverslag.
by the way, kan het zijn dat ik één van de schaapjes hier een week of twee geleden in Koksijde gezien heb?
by the way, kan het zijn dat ik één van de schaapjes hier een week of twee geleden in Koksijde gezien heb?
BMW K1200LT, bj1999
-
- Berichten: 9612
- Lid geworden op: 28 sep 2004, 21:36
Re: De herder en zijn schaapjes
ik heb onlangs ook zo een schaap ergens zien geparkeerd staan.
tijdens 1 of ander ritje.
eigen weinig aandacht aan geschonken tot mijn euro viel natuurlijk.
tijdens 1 of ander ritje.
eigen weinig aandacht aan geschonken tot mijn euro viel natuurlijk.
hier is het wreed tof vertoeven voor motorrijders
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit
TRIUMPH TROPHY SE
iedere 2de vrijdag samenkomst motorrijders in Eetcafe 't kleitenaerke te 9990 Maldegem-kleit