Reisverslag Alplutsers 2009
Geplaatst: 28 jul 2009, 22:09
Dag 1, tot St. Malo...
05u30. Ik moet opstaan, ben uiteraard al wakker. Je kan toch niet deftig slapen als je een compleet nieuwe kant van Europa staat te ontdekken. Soit, vermits ik toch al wakker lig sta ik dan maar op. Moet om 07u00 aan de Shell te Marke (Kortrijk) zijn, en dan ben ik liever op tijd.
06u10: Ik neem thuis afscheid, en vertrek. Op de E40 krijg ik gedurende enkele minuten regen, de voorspellingen zijn dan ook niet veel soeps met veel bewolking, kans op regen en een graad of 20.
06u50: Ik ben er al, en kom als eerste toe.
07u00: Shulty arriveert, en nog is zo’n vijf minuten later komt ook GStephen aangereden. Degene die ’t kortst bij woont is de laatste...
Een beetje babbelen, Shulty die me mijn GPS geeft (hij heeft er net héél Europa opgegooid) met de routes voor de volgende dagen, wat foto’s trekken, en we zijn weg, richting Frankrijk and beyond.
Ik had een simpele route uitgestippeld naar Le Havre, zowat alles via autosnelweg. Peter (Shulty dus) heeft echter een grondige hekel aan autosnelweg, en heeft met onze goedkeuring een route gemaakt, zowat compleet binnendoor. ’t Is voor mij een raadsel waarlangs deze route gaat, en vermits ik geen detailkaarten v.d regio heb kan ik zelfs op de kaart niet meevolgen.
Dan maar blindelings de GPS volgen. Die GPS, nog zoiets. Aangezien mijn Questje niet meer deftig aangesloten kon worden op de moto heb ik me een ander toestel gekocht, een Nüvi 510. Peter heeft er dus heel Europa opgegooid, en aangezien ik ‘m nu net terugkrijg is ’t ding voor mij compleet nieuw, hopelijk lijkt ’t qua functies op de Quest, en moet ik onderweg niet beginnen foefelen met dat ding.
08u00: We rijden Lille voorbij, de GPS stuurt me ergens linksaf, om dan de eerstvolgende afrit te nemen, en de autosnelweg in omgekeerde richting terug op te draaien. De wondere wereld van de rekenwonders die GPS heet
Ietsje voorbij Lille is ’t gedaan met autosnelweg, vanaf hier gaat ’t binnendoor. Ik heb geen idee waar we zijn, of passeren, maar ’t blijkt een leuke afwisseling van dorpskernen, slingerwegen en snelle hoofdwegen te zijn. Ondanks dat ik enkele keren verkeerd afdraai, en dat wijt ik aan de GPS die ik nog moet leren interpreteren, is ’t leuk rijden.
Het blijft ook droog, wat de sfeer ten goede komt.
10u15: We rijden een quasi verlaten dorpje binnen, en besluiten om op ’t dorpsplein een hapje te eten, we zijn toch al zo’n 2u onderweg. Er is geen kat op de baan, of toch wel, buiten die kat zijn we alleen in ’t dorp, zo lijkt ‘t. Het Is dan ook zondag.
Shulty vertelt me over die film die hij onlangs heeft gezien ‘Bienvenue chez les ch’tis”, hij handelt over een kerel uit de Provence die hier in 't noorden komt wonen. Ik moet ‘m is bekijken want hij zit er nu nog mee te lachen
We vertrekken weer, ’t is nog een eind te gaan.
12u45: We komen aan bij de voet van een brug, is dit de Pont de Normandie, nee, kan niet, die is vele groter. Desondanks blijkt ’t een stevig stukje brug te zijn. Later opzoekingswerk zal uitwijzen dat ’t om de Pont de Brotonne blijkt te gaan, een betonnen brug van 1278m lang, met twee pilonen van 125m hoog, gebouwd tussen 1974 en 1977. De centrale overspan uit beton van 320m lang is vandaag nog altijd een record. Shulty profiteert van de tijd om z’n nieuwe bretellen te showen, echte BMW bretellen
Dan maar verder naar de echte hoogvlieger, de enige echte Pont de Normandie. Altijd al is willen zien.
De route gaat verder via vanalle wegen, kleine baantjes, zelfs af en toe bergop en bergaf. Als we bijna aan de Seine zijn moeten we zelfs nog ff steil naar beneden, blijkt dat de rivier hier een vallei heeft uitgesleten met steile wanden.
14u00: En dan is ’t zover, in de verte doemt het silhouet op van de Pont de Normandie. We stoppen ff om foto’s te nemen, en rijden dan verder in de richting van ’t gigantische bouwwerk.
De bedoeling is om aan ’t tolhuisje snel nog enkele foto’s te nemen, maar als blijkt dat ’t voor motards gratis is, en we direct moeten/mogen doorrijden is er geen tijd meer voor foto’s. Gelukkig is er Stephen nog met z’n klein toestel op z’n stuur gemonteerd.
Mooie brug, héél hoog, indrukwekkend, maar zoals met de meeste bruggen ben je erover alvoor je ’t weet, ach, been there, done that!
Na de brug is ’t dan weer de eerste afrit, richting Honfleur, naar ’t schijnt een mooi stadje aan de monding v.d Seine. Ff een stopke op een pleintje, waarschijnlijk mogen we daar niet staan, maar ’t is maar voor vijf minuutjes, daarna zijn we terug verder. Het is nog altijd een heel stuk rijden tot St. Malo.
Na Honfleur volgen we een tijdje de kust, maar als blijkt dat dat echt niet opschiet ben ik tevreden dat we terug ’t binnenland induiken. Weer ben ik verrast door de mooie afwisseling van glooiende heuvels en dalen, ’t is hier echt mooi en heel aangenaam rijden. Onderweg wissel ik van vest, mijn Tourance2 is gewoon te warm nu ’t hier zo’n aangename 25°C is, m’n Rally2 is beter geschikt in dit weer.
17u50: We passeren een abdij, die van Lucerne, mooi gebouw, voor zover ’t nog overeind staat.
We naderen de kustlijn, kan ik reeds op voorhand ruiken aan de zilte geur in de lucht. Ietsje later zien we dan ook de zee, en in de verte een eerste blik v.d Mont Saint Michel, het tweede hoogtepunt van deze dag. We stoppen aan een uitkijkpunt en schieten enkele foto’s. Ttz. we proberen mooie foto’s te schieten, maar de volle zon op de berg en de schaduw waar onze motoren staan zorgt ervoor dat ofwel de berg op een wel héél donkere foto staat, ofwel een mooie moto waar je dan quasi geen Mont Saint Michel op ziet. Dan maar eentje van de berg in al z’n glorie.
Dan weer verder rijden, naar de berg zelf. We zien ‘m liggen, kan niet ver meer zijn, totdat blijkt dat je de hele baai moet ronden, en door Avranches moet. Het duurt dan ook nog een dik half uur eer we er zijn. Aangezien ’t al na zessen ’s avonds is, is er dan ook bitter weinig volk, en kunnen we ongestoord tot bijna aan de berg rijden. Zorgt voor leuke foto’s.
19u00: We rijden wederom verder, ’t is nog zo’n 70km tot St. Malo, we nemen dan maar de autosnelweg om ’t vooruit te laten gaan. Onze bestemming is het Formule1 hotel, ietsje buiten de stad zelf. Eens daar checken we in, droppen de bagage en koffers in de kamers, en gaan in de oude omwalde stad iets eten.
’t Is er druk, wat zeg ik, je kunt er over de koppen lopen. Er is blijkbaar vanalles aan de hand, er staat een podium waar opgetreden wordt, uiteraard met luide muziek. We vinden nog een plaatsje aan een terras, en laten ’t eten smaken.
Aan de andere kant van het terras is een discotheek z’n speakers aan ’t uittesten, ze hebben ze gewoon op straat gezet, en draaien de volumeknop helemaal open. Tot daar het rustige avondeten.
Na een uurtje hebben we ’t dan ook gehad, en keren we terug naar het hotel.
Rond elven gaat ’t licht uit, letterlijk en figuurlijk, morgen is wederom heel vroeg opstaan, we moeten een overzet halen, of tenminste een poging wagen om ‘m te halen.
Een heel aangenamen dag gehad, een mooie brug gezien, het weerzien met een ouwe berg, kortom zo’n kleine 700km waarvan zo’n 550km binnendoor.
Ook een heel drukke dag, weinig stil gestaan, weinig gezeverd en onnozel gedaan, bijna de gehele dag op de motor gezeten, dit zal ook 't zelfde zijn voor de komende dagen, 't gaat een prachtige reis qua ontdekkingen worden, maar evenzeer een vermoeiende reis, dat weet ik nu al
Grtz, Philip!
05u30. Ik moet opstaan, ben uiteraard al wakker. Je kan toch niet deftig slapen als je een compleet nieuwe kant van Europa staat te ontdekken. Soit, vermits ik toch al wakker lig sta ik dan maar op. Moet om 07u00 aan de Shell te Marke (Kortrijk) zijn, en dan ben ik liever op tijd.
06u10: Ik neem thuis afscheid, en vertrek. Op de E40 krijg ik gedurende enkele minuten regen, de voorspellingen zijn dan ook niet veel soeps met veel bewolking, kans op regen en een graad of 20.
06u50: Ik ben er al, en kom als eerste toe.
07u00: Shulty arriveert, en nog is zo’n vijf minuten later komt ook GStephen aangereden. Degene die ’t kortst bij woont is de laatste...
Een beetje babbelen, Shulty die me mijn GPS geeft (hij heeft er net héél Europa opgegooid) met de routes voor de volgende dagen, wat foto’s trekken, en we zijn weg, richting Frankrijk and beyond.
Ik had een simpele route uitgestippeld naar Le Havre, zowat alles via autosnelweg. Peter (Shulty dus) heeft echter een grondige hekel aan autosnelweg, en heeft met onze goedkeuring een route gemaakt, zowat compleet binnendoor. ’t Is voor mij een raadsel waarlangs deze route gaat, en vermits ik geen detailkaarten v.d regio heb kan ik zelfs op de kaart niet meevolgen.
Dan maar blindelings de GPS volgen. Die GPS, nog zoiets. Aangezien mijn Questje niet meer deftig aangesloten kon worden op de moto heb ik me een ander toestel gekocht, een Nüvi 510. Peter heeft er dus heel Europa opgegooid, en aangezien ik ‘m nu net terugkrijg is ’t ding voor mij compleet nieuw, hopelijk lijkt ’t qua functies op de Quest, en moet ik onderweg niet beginnen foefelen met dat ding.
08u00: We rijden Lille voorbij, de GPS stuurt me ergens linksaf, om dan de eerstvolgende afrit te nemen, en de autosnelweg in omgekeerde richting terug op te draaien. De wondere wereld van de rekenwonders die GPS heet
Ietsje voorbij Lille is ’t gedaan met autosnelweg, vanaf hier gaat ’t binnendoor. Ik heb geen idee waar we zijn, of passeren, maar ’t blijkt een leuke afwisseling van dorpskernen, slingerwegen en snelle hoofdwegen te zijn. Ondanks dat ik enkele keren verkeerd afdraai, en dat wijt ik aan de GPS die ik nog moet leren interpreteren, is ’t leuk rijden.
Het blijft ook droog, wat de sfeer ten goede komt.
10u15: We rijden een quasi verlaten dorpje binnen, en besluiten om op ’t dorpsplein een hapje te eten, we zijn toch al zo’n 2u onderweg. Er is geen kat op de baan, of toch wel, buiten die kat zijn we alleen in ’t dorp, zo lijkt ‘t. Het Is dan ook zondag.
Shulty vertelt me over die film die hij onlangs heeft gezien ‘Bienvenue chez les ch’tis”, hij handelt over een kerel uit de Provence die hier in 't noorden komt wonen. Ik moet ‘m is bekijken want hij zit er nu nog mee te lachen
We vertrekken weer, ’t is nog een eind te gaan.
12u45: We komen aan bij de voet van een brug, is dit de Pont de Normandie, nee, kan niet, die is vele groter. Desondanks blijkt ’t een stevig stukje brug te zijn. Later opzoekingswerk zal uitwijzen dat ’t om de Pont de Brotonne blijkt te gaan, een betonnen brug van 1278m lang, met twee pilonen van 125m hoog, gebouwd tussen 1974 en 1977. De centrale overspan uit beton van 320m lang is vandaag nog altijd een record. Shulty profiteert van de tijd om z’n nieuwe bretellen te showen, echte BMW bretellen
Dan maar verder naar de echte hoogvlieger, de enige echte Pont de Normandie. Altijd al is willen zien.
De route gaat verder via vanalle wegen, kleine baantjes, zelfs af en toe bergop en bergaf. Als we bijna aan de Seine zijn moeten we zelfs nog ff steil naar beneden, blijkt dat de rivier hier een vallei heeft uitgesleten met steile wanden.
14u00: En dan is ’t zover, in de verte doemt het silhouet op van de Pont de Normandie. We stoppen ff om foto’s te nemen, en rijden dan verder in de richting van ’t gigantische bouwwerk.
De bedoeling is om aan ’t tolhuisje snel nog enkele foto’s te nemen, maar als blijkt dat ’t voor motards gratis is, en we direct moeten/mogen doorrijden is er geen tijd meer voor foto’s. Gelukkig is er Stephen nog met z’n klein toestel op z’n stuur gemonteerd.
Mooie brug, héél hoog, indrukwekkend, maar zoals met de meeste bruggen ben je erover alvoor je ’t weet, ach, been there, done that!
Na de brug is ’t dan weer de eerste afrit, richting Honfleur, naar ’t schijnt een mooi stadje aan de monding v.d Seine. Ff een stopke op een pleintje, waarschijnlijk mogen we daar niet staan, maar ’t is maar voor vijf minuutjes, daarna zijn we terug verder. Het is nog altijd een heel stuk rijden tot St. Malo.
Na Honfleur volgen we een tijdje de kust, maar als blijkt dat dat echt niet opschiet ben ik tevreden dat we terug ’t binnenland induiken. Weer ben ik verrast door de mooie afwisseling van glooiende heuvels en dalen, ’t is hier echt mooi en heel aangenaam rijden. Onderweg wissel ik van vest, mijn Tourance2 is gewoon te warm nu ’t hier zo’n aangename 25°C is, m’n Rally2 is beter geschikt in dit weer.
17u50: We passeren een abdij, die van Lucerne, mooi gebouw, voor zover ’t nog overeind staat.
We naderen de kustlijn, kan ik reeds op voorhand ruiken aan de zilte geur in de lucht. Ietsje later zien we dan ook de zee, en in de verte een eerste blik v.d Mont Saint Michel, het tweede hoogtepunt van deze dag. We stoppen aan een uitkijkpunt en schieten enkele foto’s. Ttz. we proberen mooie foto’s te schieten, maar de volle zon op de berg en de schaduw waar onze motoren staan zorgt ervoor dat ofwel de berg op een wel héél donkere foto staat, ofwel een mooie moto waar je dan quasi geen Mont Saint Michel op ziet. Dan maar eentje van de berg in al z’n glorie.
Dan weer verder rijden, naar de berg zelf. We zien ‘m liggen, kan niet ver meer zijn, totdat blijkt dat je de hele baai moet ronden, en door Avranches moet. Het duurt dan ook nog een dik half uur eer we er zijn. Aangezien ’t al na zessen ’s avonds is, is er dan ook bitter weinig volk, en kunnen we ongestoord tot bijna aan de berg rijden. Zorgt voor leuke foto’s.
19u00: We rijden wederom verder, ’t is nog zo’n 70km tot St. Malo, we nemen dan maar de autosnelweg om ’t vooruit te laten gaan. Onze bestemming is het Formule1 hotel, ietsje buiten de stad zelf. Eens daar checken we in, droppen de bagage en koffers in de kamers, en gaan in de oude omwalde stad iets eten.
’t Is er druk, wat zeg ik, je kunt er over de koppen lopen. Er is blijkbaar vanalles aan de hand, er staat een podium waar opgetreden wordt, uiteraard met luide muziek. We vinden nog een plaatsje aan een terras, en laten ’t eten smaken.
Aan de andere kant van het terras is een discotheek z’n speakers aan ’t uittesten, ze hebben ze gewoon op straat gezet, en draaien de volumeknop helemaal open. Tot daar het rustige avondeten.
Na een uurtje hebben we ’t dan ook gehad, en keren we terug naar het hotel.
Rond elven gaat ’t licht uit, letterlijk en figuurlijk, morgen is wederom heel vroeg opstaan, we moeten een overzet halen, of tenminste een poging wagen om ‘m te halen.
Een heel aangenamen dag gehad, een mooie brug gezien, het weerzien met een ouwe berg, kortom zo’n kleine 700km waarvan zo’n 550km binnendoor.
Ook een heel drukke dag, weinig stil gestaan, weinig gezeverd en onnozel gedaan, bijna de gehele dag op de motor gezeten, dit zal ook 't zelfde zijn voor de komende dagen, 't gaat een prachtige reis qua ontdekkingen worden, maar evenzeer een vermoeiende reis, dat weet ik nu al
Grtz, Philip!