Reisverslag Alplutsers 2009

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

Dag 1, tot St. Malo...

05u30. Ik moet opstaan, ben uiteraard al wakker. Je kan toch niet deftig slapen als je een compleet nieuwe kant van Europa staat te ontdekken. Soit, vermits ik toch al wakker lig sta ik dan maar op. Moet om 07u00 aan de Shell te Marke (Kortrijk) zijn, en dan ben ik liever op tijd.
06u10: Ik neem thuis afscheid, en vertrek. Op de E40 krijg ik gedurende enkele minuten regen, de voorspellingen zijn dan ook niet veel soeps met veel bewolking, kans op regen en een graad of 20.
06u50: Ik ben er al, en kom als eerste toe.
07u00: Shulty arriveert, en nog is zo’n vijf minuten later komt ook GStephen aangereden. Degene die ’t kortst bij woont is de laatste...
Een beetje babbelen, Shulty die me mijn GPS geeft (hij heeft er net héél Europa opgegooid) met de routes voor de volgende dagen, wat foto’s trekken, en we zijn weg, richting Frankrijk and beyond.

Afbeelding

Afbeelding

Ik had een simpele route uitgestippeld naar Le Havre, zowat alles via autosnelweg. Peter (Shulty dus) heeft echter een grondige hekel aan autosnelweg, en heeft met onze goedkeuring een route gemaakt, zowat compleet binnendoor. ’t Is voor mij een raadsel waarlangs deze route gaat, en vermits ik geen detailkaarten v.d regio heb kan ik zelfs op de kaart niet meevolgen.
Dan maar blindelings de GPS volgen. Die GPS, nog zoiets. Aangezien mijn Questje niet meer deftig aangesloten kon worden op de moto heb ik me een ander toestel gekocht, een Nüvi 510. Peter heeft er dus heel Europa opgegooid, en aangezien ik ‘m nu net terugkrijg is ’t ding voor mij compleet nieuw, hopelijk lijkt ’t qua functies op de Quest, en moet ik onderweg niet beginnen foefelen met dat ding.
08u00: We rijden Lille voorbij, de GPS stuurt me ergens linksaf, om dan de eerstvolgende afrit te nemen, en de autosnelweg in omgekeerde richting terug op te draaien. De wondere wereld van de rekenwonders die GPS heet :-? :oops:
Ietsje voorbij Lille is ’t gedaan met autosnelweg, vanaf hier gaat ’t binnendoor. Ik heb geen idee waar we zijn, of passeren, maar ’t blijkt een leuke afwisseling van dorpskernen, slingerwegen en snelle hoofdwegen te zijn. Ondanks dat ik enkele keren verkeerd afdraai, en dat wijt ik aan de GPS die ik nog moet leren interpreteren, is ’t leuk rijden.

Afbeelding

Het blijft ook droog, wat de sfeer ten goede komt.
10u15: We rijden een quasi verlaten dorpje binnen, en besluiten om op ’t dorpsplein een hapje te eten, we zijn toch al zo’n 2u onderweg. Er is geen kat op de baan, of toch wel, buiten die kat zijn we alleen in ’t dorp, zo lijkt ‘t. Het Is dan ook zondag.

Afbeelding

Shulty vertelt me over die film die hij onlangs heeft gezien ‘Bienvenue chez les ch’tis”, hij handelt over een kerel uit de Provence die hier in 't noorden komt wonen. Ik moet ‘m is bekijken want hij zit er nu nog mee te lachen :mrgreen:
We vertrekken weer, ’t is nog een eind te gaan.
12u45: We komen aan bij de voet van een brug, is dit de Pont de Normandie, nee, kan niet, die is vele groter. Desondanks blijkt ’t een stevig stukje brug te zijn. Later opzoekingswerk zal uitwijzen dat ’t om de Pont de Brotonne blijkt te gaan, een betonnen brug van 1278m lang, met twee pilonen van 125m hoog, gebouwd tussen 1974 en 1977. De centrale overspan uit beton van 320m lang is vandaag nog altijd een record. Shulty profiteert van de tijd om z’n nieuwe bretellen te showen, echte BMW bretellen :lol:

Afbeelding

Afbeelding

Dan maar verder naar de echte hoogvlieger, de enige echte Pont de Normandie. Altijd al is willen zien.
De route gaat verder via vanalle wegen, kleine baantjes, zelfs af en toe bergop en bergaf. Als we bijna aan de Seine zijn moeten we zelfs nog ff steil naar beneden, blijkt dat de rivier hier een vallei heeft uitgesleten met steile wanden.
14u00: En dan is ’t zover, in de verte doemt het silhouet op van de Pont de Normandie. We stoppen ff om foto’s te nemen, en rijden dan verder in de richting van ’t gigantische bouwwerk.

Afbeelding

De bedoeling is om aan ’t tolhuisje snel nog enkele foto’s te nemen, maar als blijkt dat ’t voor motards gratis is, en we direct moeten/mogen doorrijden is er geen tijd meer voor foto’s. Gelukkig is er Stephen nog met z’n klein toestel op z’n stuur gemonteerd.
Mooie brug, héél hoog, indrukwekkend, maar zoals met de meeste bruggen ben je erover alvoor je ’t weet, ach, been there, done that!

Afbeelding

Na de brug is ’t dan weer de eerste afrit, richting Honfleur, naar ’t schijnt een mooi stadje aan de monding v.d Seine. Ff een stopke op een pleintje, waarschijnlijk mogen we daar niet staan, maar ’t is maar voor vijf minuutjes, daarna zijn we terug verder. Het is nog altijd een heel stuk rijden tot St. Malo.

Afbeelding

Afbeelding

Na Honfleur volgen we een tijdje de kust, maar als blijkt dat dat echt niet opschiet ben ik tevreden dat we terug ’t binnenland induiken. Weer ben ik verrast door de mooie afwisseling van glooiende heuvels en dalen, ’t is hier echt mooi en heel aangenaam rijden. Onderweg wissel ik van vest, mijn Tourance2 is gewoon te warm nu ’t hier zo’n aangename 25°C is, m’n Rally2 is beter geschikt in dit weer.
17u50: We passeren een abdij, die van Lucerne, mooi gebouw, voor zover ’t nog overeind staat.

Afbeelding

We naderen de kustlijn, kan ik reeds op voorhand ruiken aan de zilte geur in de lucht. Ietsje later zien we dan ook de zee, en in de verte een eerste blik v.d Mont Saint Michel, het tweede hoogtepunt van deze dag. We stoppen aan een uitkijkpunt en schieten enkele foto’s. Ttz. we proberen mooie foto’s te schieten, maar de volle zon op de berg en de schaduw waar onze motoren staan zorgt ervoor dat ofwel de berg op een wel héél donkere foto staat, ofwel een mooie moto waar je dan quasi geen Mont Saint Michel op ziet. Dan maar eentje van de berg in al z’n glorie.

Afbeelding

Afbeelding

Dan weer verder rijden, naar de berg zelf. We zien ‘m liggen, kan niet ver meer zijn, totdat blijkt dat je de hele baai moet ronden, en door Avranches moet. Het duurt dan ook nog een dik half uur eer we er zijn. Aangezien ’t al na zessen ’s avonds is, is er dan ook bitter weinig volk, en kunnen we ongestoord tot bijna aan de berg rijden. Zorgt voor leuke foto’s.

Afbeelding

Afbeelding

19u00: We rijden wederom verder, ’t is nog zo’n 70km tot St. Malo, we nemen dan maar de autosnelweg om ’t vooruit te laten gaan. Onze bestemming is het Formule1 hotel, ietsje buiten de stad zelf. Eens daar checken we in, droppen de bagage en koffers in de kamers, en gaan in de oude omwalde stad iets eten.

Afbeelding

’t Is er druk, wat zeg ik, je kunt er over de koppen lopen. Er is blijkbaar vanalles aan de hand, er staat een podium waar opgetreden wordt, uiteraard met luide muziek. We vinden nog een plaatsje aan een terras, en laten ’t eten smaken.

Afbeelding

Aan de andere kant van het terras is een discotheek z’n speakers aan ’t uittesten, ze hebben ze gewoon op straat gezet, en draaien de volumeknop helemaal open. Tot daar het rustige avondeten.
Na een uurtje hebben we ’t dan ook gehad, en keren we terug naar het hotel.
Rond elven gaat ’t licht uit, letterlijk en figuurlijk, morgen is wederom heel vroeg opstaan, we moeten een overzet halen, of tenminste een poging wagen om ‘m te halen.
Een heel aangenamen dag gehad, een mooie brug gezien, het weerzien met een ouwe berg, kortom zo’n kleine 700km waarvan zo’n 550km binnendoor.
Ook een heel drukke dag, weinig stil gestaan, weinig gezeverd en onnozel gedaan, bijna de gehele dag op de motor gezeten, dit zal ook 't zelfde zijn voor de komende dagen, 't gaat een prachtige reis qua ontdekkingen worden, maar evenzeer een vermoeiende reis, dat weet ik nu al :clown:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 2, recht naar ’t Zuiden...

06u45: We worden wakker, ik heb redelijk geslapen, we beginnen direct met ons klaar te maken op wederom een lange dag op de moto. De motoren staan aan de ramen van onze kamers gestald, maakt ’t makkelijk om ze op te laden. En ze staan kortbij, moest ’t dievengilde dwaze gedachten hebben :-?

Afbeelding

07u30: We vertrekken, de autosnelweg op, richting Rennes en Nantes. We moeten tegen 12u00 in Royans geraken willen we kans maken om de monding van de Gironde te kruisen.
Missen we dat tijdstip dan is de volgende overzet anderhalf uur later, zijn we pas tegen 14u30 aan de overkant, en da’s gewoon te laat. We moeten vandaag zo’n 700km afleggen, dan kan je geen uren verspillen.
Bij de eerste tankstop, tevens ook ons ontbijt, is ’t reeds duidelijk dat we ’t plan v.d overzet mogen vergeten, we moeten dus richting Bordeaux, en dan richting Arcachon.
Onderweg zien we een stel motards van de Gendarmerie, ze komen een praatje slaan, ik zit binnen af te rekenen als Steph ze overhoort tijdens een onderonsje. Ttz. hetgeen hij er kan uit verstaan, naar ’t schijnt is ’t locale dialect niet echt makkelijk te verstaan.
Soit, Steph overhoort ze dingen zeggen zoals ‘Regarde, ils ont tous des GPS, ils sont bien équippés.” en “T’as vu, pas des gonzèses!’, grappig om te horen :mrgreen:
10u20: We rijden rond Nantes, en gaan over de Pont de Cheviré. Nog zo’n bruggetje dat toch wel de moeite waard is, 1563m lang en een hoogtepunt van 52m, zodat de scheepvaart over de Loire geen hinder ondervindt. Heel bizar is het feit dat de regio geheel vlak is, en je plots op 52m hoogte een wel héél fraai verzicht hebt. Maar geen tijd om ervan te genieten, je zit nog altijd op een ringweg waar ’t verkeer met 90km/u rijdt.
Rond La Rochelle zie ik een reclamebord voor een locale Decatlon. Aha, moet ik hebben want ik zit momenteel zonder Camelbak, en eens je zo’n ding gewoon bent mis je ’t wel als hij beschimmeld uit de kast komt, zoals in mijn geval :-/
Dus, na wat op en weer rijden vooraleer de juiste richting te vinden koop ik me een Camelbak, de goedkoopste die men had liggen van ’t merk zelf, ik moet geen namaak. Ondertussen nog een hapje eten, de weinige keren dat we vandaag stilstaan gebruiken we ten volle.
12u20: Toch maar weer verder knallen, we moeten nog een heel eind.

Afbeelding

Nog zo’n 240km tot Arcachon, halen we dus niet met deze tank. Net voorbij Bordeaux stoppen we dus nogmaals om te tanken. Tja, wat helpt ’t dat je fiets een extra dikke tank heeft als er een fiets met normale tank in de groep zit, en ’t tankritme bepaalt :roll:
Komt er daar plots een motor aangereden die ik in ’t echt nog niet gezien had, een HP2 Sport. Wat een prachtig ding zeg! De berijder is niet veel van zeg, maar vindt ’t blijkbaar niet erg dat we met z’n drieën zijn motor aan een uitgebreide kijksessie onderwerpen. Echt een héél mooie fiets, wil ik ook wel is een dagje mee sturen ;-)

Afbeelding

Het weer dan. Wel, aan de kust zelf is ’t echt prachtig. Vollen bak zon, ergens tussen de 25 en 30 graden, naarmate we richting Bordeaux naar ’t binnenland gaan wordt ’t snel bewolkt, en heel doef, eens Bordeaux voorbij rijden we terug naar de kust, en verdwijnen de wolken als sneeuw voor een warme zon.
15u30: We verlaten eindelijk de snelweg voor vandaag, nu is ’t eerst een grote hoofdweg, daarna is ’t de gewone baan tot aan de Dune du Pyla. Weer zo’n ding dat ik wil gezien, gedaan, beklommen of whatever hebben... Wel, bij deze, been there, done that!
Nu dus, Dune du Pyla, de grootste duin van ’t Europese vasteland (die Fransen hebben echt wel alles in huis), twee ’n halve km lang, 500m breed en zo’n 120m hoog, da’s al niet mis me dunkt. We komen aan de parking aan, ik zie dat ’t er één is om te betalen, maar ja, voor wat hoort wat zeker. Ik zie nergens een parking voor motoren, en besluit dus om me tussen enkele paaltjes te wringen en de motor op een open stukje te plaatsen. Ten eerste rij ik bij het tussen de paaltjes manoevreren met de rechter zijkoffer tegen een paaltje, en geen krasje oid. maar er echt goed tegen. Die koffers zijn echt breed, moet ik nog wat aan wennen. Als ik de schade overzie ligt er een brok hout van ’t paaltje naast me, en aan m’n koffers is gewoon niks te zien, idiotproof die alu bakken.
Ten tweede komt er daar zo’n oelewapper op een scootertje ons vertellen dat we daar niet mogen staan, da’s voetgangerszone, en wijst op de motoparking die zo’n beetje anoniem verscholen 100m verder blijkt te zijn. Dju toch, zet dan gewoon een duidelijk bord, dan ga ik voor de lol niet op een “voetgangerszone” parkeren :-?
16u00: Eindelijk, onze motoren staan op hun aangewezen plaats, en de motorkledij kan ff uit, ’t is hier naar de dertig graden aan ’t gaan, zolang je rijdt is ’t ok, eens je stilstaat is ’t nauwelijks uit te houden.

Afbeelding

Nu, wachter van dienst is Steph (we laten de motoren nooit alleen als er helmen, vesten en allerhande zooi opligt), Shulty en ik gaan dus als eerste de duin op.
’t Baantje naar de duin staat uiteraard, zoals ’t elke toeristische topatractie beaamt, vol met houten huisjes met allerhande prullaria, ik vind dus zonder problemen een mooie sticker.

Afbeelding

Aan de duin toegekomen moet je eerst een trap op, die brengt je zo’n 30 à 40m hoger, en vandaar is ’t nog wat lichtjes omhoog om op ’t hoogste punt te geraken.

Afbeelding

We zijn hier niet alleen, ik ga de trap op net na een ouder koppel, mevrouw haar conditie laat duidelijk te wensen over, ze stopt om de tien trappen om op adem te komen, na enkele vergeefse pogingen raak ik er voorbij, haast me naar boven, en geniet van ’t uitzicht, en van de frisse(re) wind die hierboven waait. Hier is ’t goed vertoeven.

Afbeelding

Het zicht op de oceaan en op de baai is heel mooi, het lijkt me hier een prachtige regio om een “Zon, Zee en Zand” vakantie door te brengen.

Afbeelding

Afbeelding

De brandweer doet hier blijkbaar dienst als baywatch, zij ’t dan wel zonder rode zwembroeken en badpakken. Wel hebben ze rode auto’s, een Jeep en een soort buggy, de één al meer geschikt om door ’t zand te raken dan de andere.

Afbeelding

Langs de andere kant van de duin zien we een hoop para-pentes de lucht ingaan, de condities en ’t uur van de dag zijn dan ook ideaal.

Afbeelding

Anyway, nadat ook Steph de duin gaan verkennen is blijven we nog wat zitten, ’t is te warm. Een beetje in de schaduw zitten hoort ook bij vakantie, ook al moeten we eigenlijk nog een heel eind rijden, we zien straks wel. Raken we niet tot aan de voorziene camping, dan nemen we onderweg wel een andere, campings genoeg in Frankrijk.

Afbeelding

19u30: Heb net gevraagd of een camping onderweg ook goed is, m’n trawanten vinden ’t ok, ik volg dan ook de pijlen naar één of andere camping die ik tegenkom. Aan de camping zelf lijkt ’t in orde, degelijke infrastructuur, maar... er is niemand.
De kerel die de resto openhoudt vertelt dat ’t seizoen nog niet begonnen is, en er eigenlijk geen kat aanwezig is 8-) ’t Is gedomme bijna juli, wanneer begint dat seizoen dan wel?
Na wat aanbellen, en diene kerel v.d resto op onderzoek gestuurd te hebben, blijkt er echt niemand aanwezig. De volgende camping dan maar...
Nog nooit meegemaakt dat op deze tijd van ’t jaar een camping niet open is, zelfs in de Alpen zijn ze vroeger open.
Bij de volgende camping hebben we meer succes, ook is de locale resto open, en krijgen we tijd om ons eerst te installeren alvorens ons avondmaal te moeten verorberen.
We zijn zelfs niet alleen, een grote groep surfers is hier met een klein tot middelmatig tentendorp neergestreken, Duitsers blijken ’t te zijn.

Afbeelding

Héél vriendelijke mensen, wanneer we onze tenten aan ’t rechtzetten zijn krijgen we een kom met stukken watermeloen toegestoken, dank, ’t smaakt.
De baas/chef/organisator* [*= schrappen wat niet past] van diene nest surfdudes is een Fransman, geboren in Henday, maar blijft ondanks verwoede pogingen van onzentwege om ‘m duidelijk te maken dat we ten eerste géén Duitsers zijn, en ten tweede beter Frans dan Duits spreken halsstarrig in z’n met Franse klanken doorspekt Duits klappen. Duits dan maar, zal mij een worst wezen.
Het eten is simpel, maar goed. We hebben geen keuze, ’t is een vast menu. Shulty en ik nemen een fles rosé, maar ’t mag geen zoete wijn zijn voor Peter. Het dienstertje verzekert ons dat ’t een sec is, en da’s volgens Peter dan weer garant voor een niet zoete wijn.
Ge raadt ’t al, de wijn blijkt zo zoet als limonade te zijn, en we zien nergens op de eticketten de vermelding sec staan. Ach, ik lust wel een zoet moezelwijntje, maar zelfs die zijn minder zoet dan deze. Uiteindelijk geraakt de fles wel leeg hoor, geen paniek.
We blijven nog wat plakken, zitten goed op ’t terras, en de eigenaars/uitbaters van de resto doen een fles champagne open. Die hebben blijkbaar iets te vieren.
We zijn een beetje verbaasd als ze ons ook een glas aanbieden, heel vriendelijk, en als we vragen wat de reden is zeggen ze ‘gewoon, zomaar, omdat ’t lekker is!” Meer reden heb je eigenlijk niet nodig, ze hebben gelijk.
’t Is dan ook redelijk laat als we ons naar de tenten begeven, vanavond ga ik op m’n nieuwe Thermarest slapen, in m’n nieuwe slaapzak, ben benieuwd.
Morgen is ’t ietsje later opstaan, we spreken af rond 8u30 en ik hoop ten laatste te vertrekken tegen 10u00.
Alhoewel, we moeten nog 70km ofzo doen van de route van vandaag, 70km waar we echt geen zin meer in hadden. Morgen staat er maar 300km op de planning, daar kan wel nog 70km bij. Denk ik...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
tweecilinderke
Berichten: 2545
Lid geworden op: 11 mar 2007, 10:59
Locatie: gentbrugge

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door tweecilinderke »

ziet er alvast de moeite uit om nen keer of 20 op het forum te plaatsen :mrgreen:
R1150-GS-'00++R80-ST-'86++R100GS-PD'91++r65LS-'82++ Hercules 125 '76++vespa gs160++Panda r1100rt++

sommige ingenieurs weten alles maar kunnen meestal niets :)
http://www.grasco.be" onclick="window.open(this.href);return false;
http://picasaweb.google.com/tweecilinderke" onclick="window.open(this.href);return false;

clublid
Frank K
Berichten: 1692
Lid geworden op: 28 sep 2004, 13:53

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Frank K »

tweecilinderke schreef:ziet er alvast de moeite uit om nen keer of 20 op het forum te plaatsen :mrgreen:
Heb Koppel!! een pb gestuurd maar die gaat blijkbaar de "deur" niet uit. Lees graag zijn verslagen maar trop is trop, toch van een dag :drunken:
AfbeeldingAfbeeldingAfbeeldingAfbeelding
karin D
Berichten: 299
Lid geworden op: 05 okt 2006, 16:39
Locatie: dilbeek

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door karin D »

tweecilinderke schreef:ziet er alvast de moeite uit om nen keer of 20 op het forum te plaatsen :mrgreen:
Dacht al dat computer weer stuk was .....
Maar blijft altijd tof om te lezen , en te herlezen en nog eens te ...
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Jaja, 't is al goed, ik heb 't ondertussen opgekuist, zou nog maar één verslag van elke dag mogen staan :oops: :-P

Tja, mijne pc is echt op sterven na dood, 't heeft me zo'n anderhalf uur gekost om én de foto's te hosten op Imagesuck, én 't verslag incl. foto's op 't forum te gooien :-x

Soit, de rest komt nog, moet ik wel nog aan beginnen.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
luc boxer
Berichten: 2416
Lid geworden op: 28 mar 2005, 22:39
Woonplaats: Kalmthout

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door luc boxer »

Koppel!! schreef: Tja, mijne pc is echt op sterven na dood, 't heeft me zo'n anderhalf uur gekost om én de foto's te hosten op Imagesuck, én 't verslag incl. foto's op 't forum te gooien :-x
Grtz, Philip!
Koppel niks mis met een op sterven na dode pc, maar Imagesuck heb je helemaal niet nodig je foto’s staan toch op je smugmug. Klik op de foto, rechtermuisknop, eigenschappen en plakken http://philz.smugmug.com/photos/587874226_nJBD2-M.jpg selecteer zet er daarna voor en na en klaar is kees zonder Imagesuck green fellow ;)
Afbeelding
Afbeelding Lid BMW MC Vlaanderen
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Klopt Luc, maar m'n Smugmug is er om m'n mooiste foto's op te plaatsen, ik maak altijd een selectie van de foto's die op Smugmug komen, enkel de beste en mooiste plaats ik daar. M'n Smugmug is een showcase zowaar je 't zo wil noemen.
Imageshack is er enkel en alleen als hostingsite om foto's voor de diverse fora te voorzien.

Zal is kijken of er op Smugmug geen manier bestaat om een map te maken die nooit te bekijken is door derden, enkel voor mij, da's voldoende om een link te knippen/plakken naar 't forum.

Heb net gemerkt dat sommige foto's van dag 1 reeds een gebroken link hebben, zal is kijken wat er scheelt.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

Weer terug fijne herinneringen... :wink:

Wat die fotohosting betreft....bekijk deze site eens: http://photobucket.com/

Grts,
Peter
R1150GSA '04
R1200GSA '10
RUSOR
Berichten: 2326
Lid geworden op: 18 jan 2005, 14:56

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door RUSOR »

Koppel!! schreef:YOO

Zal is kijken of er op Smugmug geen manier bestaat om een map te maken die nooit te bekijken is door derden, enkel voor mij, da's voldoende om een link te knippen/plakken naar 't forum.

Grtz, Philip!
Een paswoordje op die map en it's done.... dan kan je er via je sm niet op maar jijzelf kan wel foto's gebruiken voor het forum.

BTW leuk verslag alweer tot nu toe

GRTS Danny
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 3, naar Baskeland..

08u00: Ik ben al wakker, vandaag gaan we mooie, en voor mij onbekende dingen zien. M’n eerste keer in Spanje op de motor. En niet zomaar een lusje in de Pyreneën, maar naar ’t westen, dan slaap je toch niet uit ofzo. Echter, we hebben afgesproken om pas ten vroegste binnen een half uur op te staan, Peter heeft z’n alarm op z’n gsm gezet, en ik zal ’t wel horen wanneer de anderen opstaan. Ik leg me nog wat neer...
08u50: Ik kijk nogmaals naar het uur, verschiet me dat de rest nog niet bezig is met opstaan, tentje afbreken etc. Opstaan gedomme, uitslapen kan ik thuis ook, daarvoor kom ik niet tot hier gereden.
Ik moet zeggen dat ik goed geslapen heb, zo’n Thermarest is echt wel een goed ding. Hoe dun ’t ook mag lijken, toch blijkt ’t comfortabel te zijn. Ook is m’n nieuwe slaapzak heel aangenaam om in te slapen, hij is binnenin glad genoeg om na enkele keren draaien niet gevangen te liggen als een mummie in z’n windelkes.
Na ’t opstaan blijkt dat Peter niet echt goed geslapen heeft, ’t zou de laatste keer niet zijn. Steph klaagt niet, afgelopen nacht was z’n eerste nacht in een tent, en ’t is beter verlopen dan hij gevreesd had. Steph begint met z’n gps aan de electriciteit te hangen, om er de route van vandaag in te duwen. Een kleine wirwar van kabels, laptop en gps is ’t gevolg, Steph raakt er nog wijs uit. Hulde!

Afbeelding

09u30: M’n tent is al leeg, de tentstokken zijn er zelfs al uit, en een klein half uur later is m’n beest opgezadeld en ben ik omgekleed. Ik ben de enige ;-)
Wat later is ook Steph klaar, Peter zit achter op schema, althans op ’t mijne, niet op ’t zijne :-P
10u45: We zijn klaar, vertrekken voor eerst nog die 70km van gisteren af te malen, alvorens we aan de 30km van vandaag kunnen beginnen.
De route loopt langs een mooi groot meer, dat had ik hier niet verwacht, ik heb dan ook geen detailkaarten van dit deel van Frankrijk bij me, moet ’t doen met de info die de GPS me geeft. 12u15: Nog een stop aan de supermarkt later beginnen we aan de route van vandaag, gaan voor een klein stuk de autosnelweg op om de drukte van Biaritz en St. Jean de Luz te vemijden, zien onderweg de westelijke kant v.d Pyreneën opduiken, die laten we momenteel letterlijk en figuurlijk links liggen. Net over de grens is ’t de eerste afrit, naar Irun, ff de richting v.d luchthaven nemen, en eindelijk beginnen we aan ons eerste kronkelbaantje van ’t verlof, de Alto de Jaizkibel. Een kustweg die tot een hoogte van 465m gaat, en die ook gekend is van de wielerwedstrijd Classica San Sebastian. Een mooie weg vooral, die je een prachtig uitzicht verschaft op de Spaanse kustlijn.

Afbeelding

Afbeelding

We dalen ’t bergwegje af, mooie baan, leuke bochtjes, vooral goed asfalt. Net voor San Sebastian duiken we terug de autosnelweg op, heb echt geen zin om m’n sowieso kostbare tijd te gaan verdoen in de file van één of andere binnenstad, er rond dus.
Wat verder rijden we in Zarauz langs de kust, ik zie een leuk plekje om ons middagmaal op te peuzelen, en stop dan maar. M’n trawanten vinden ’t een prima idee, honger, wat schaduw, een bankje en een mooi uitzicht doen een mens al wat sneller ja knikken.

Afbeelding

Afbeelding

15u00: We gaan wederom verder, moeten uiteraard nog een flink stuk rijden vandaag. Nu zoeken we ’t binnenland op. Kwestie van enkele bergweggetjes aan te doen.
Wat me opvalt aan Spaans Baskenland is dat ’t hier regelmatig héél steil aan toe gaat. Omhoog en omlaag met percentages van om en bij de 15% zijn geen uitzondering.
16u45: Op een zeker moment stuurt de gps ons langs een weggetje, ik heb meerder keren de indruk van bij een boer op z’n privé te rijden, smal, steil, héél steil zelfs. Enkel het feit dat de GPS volhardt in z’n boosheid, en dat ’t ondanks amper twee meter breed zijnde bestaat uit in prima staat verkerende aangelegde betonplaten, aka MacAdam, doet me doorrijden.

Afbeelding

Ff stop ik toch, ik zie voor me de weg dalen, maar zodanig steil dat ik niet zie waar ik naartoe ga. Ik stop waar ’t toch al véél te laat is om terug te keren, of de GSA achteruit te duwen/trekken, iets doet me dus vermoeden dat ’t wel goedkomt. Eigenlijk stop ik niet, en vertraag ik gewoon, maar in m’n gedachten sta ik wel ff stil. Zo’n dikke twintig hoogtemeters, en amper honderd lengtemeters verder gaat het baantje even steil als de afdaling zijnde wederom omhoog, om op min of meer dezelfde hoogte als waar we nu staan weer vlakker te worden. Een echte rollercoaster dus, en een leuke, in de maag kriebelende ervaring erbij dus :mrgreen:
17u00: Het weggetje wordt breder, ook het feit dat we enkele huizen passeren, waar er bij één zelfs een vrachtwagen staat doet me denken dat we ’t gekste wel gehad hebben.

Afbeelding

Na de afdaling van dit smalle maar amusante baantje gaan we weer richting de kust.
18u00: Nu is ’t richting Cabo Machichaco, op de landkaart opvallend vermeld, dan moet er wel iets te zien denk ik maar. Groot is m’n teleurstelling als we bij de vuurtoren aankomen. Het uitzicht over de woeste kustlijn is weliswaar mooi, maar dat zie je vanop verscheidene andere plaatsen ook en daarvoor moet je niet eerst zo’n 3km over een van een pokdalig slecht en van putten en holen voorziene asfalten wegje tot aan een vuurtoren rijden.

Afbeelding

Eén die zelfs niet meer werkt godbetert, want vervangen door een vele groter complex hoger op de rotsen!

Afbeelding

Nee, Cabo Machichaco is niet echt een aanrader. So what, been there, done that ;-)
De weg verder is wel leuk, mochten er geen wegenwerken zijn waar we in de platte zon moeten wachten :-|

Afbeelding

Gelukkig duurt ’t wachten nooit echt lang, en bieden de omgeploegde asfaltwegen een gevoel van toch wat off-road onder wielen gekregen te hebben.
19u30: Na nog wat autosnelweg genomen te hebben om het centrum van Bilbao te vermijden, dat overigens niet filevrij is op een weekdag tijdens de spitsuren, ook niet op de ringweg rond de stad, komen we aan bij de camping in Castro-Urdiales.

Afbeelding

Een camping, ver van ’t mooie dorpje dat Castro-Urdiales naar ’t schijnt is. We zullen ’t niet te weten komen.
Ik laat ’t woord aan Peter en Stephen, hun Spaans is stukken beter dan ’t mijne. Hier en daar versta ik wel de context, ben ik al tevreden over.
We nemen een plaatsje op de camping, die overigens voor meer dan 50% bestaat uit vaste stacaravans, meestal bevolkt door oudere, waarschijnlijk gepensioneerde koppels die met de kleinkinderen opgescheept zitten. Op de camping krioelt ’t van de katten.
Nu, wie mij goed kent weet dat ik een kattenmens ben. Echter, als deze diertjes net naast, of misschien zelfs tegen je tent hun gevoeg trachten te doen, dan ben ik ze liever arm dan rijk. En ’t is niet dat de beesten van iemand zijn, de meeste onder hen zien eruit alsof ze amper Beiroet overleefd hebben, maar ze worden wel eten toegestoken door de vaste habitanten v.d camping. Kun je die katten geen ongelijk geven om hier te vertoeven :roll:
Peter en ik verkennen ’t locale resto’ke, dat echter gewoon een bar blijkt te zijn. Vanavond koken we dus ons eigen potje, we hebben nog brood over, en ik heb verscheidene soepjes mee.

Afbeelding

Na wat sterke verhalen over vandaag te hebben verteld, ieder heeft zo z’n manier van een dag vol ervaringen te verwerken, kruipen we in de slaapzakken.

Afbeelding

Het was een mooie dag, prachtig weer, heel mooie uitzichten gezien, nieuwe ervaringen opgedaan, een aanrader. Ben al benieuwd naar morgen, maar eerst slapen, ben nogal moe...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 4, naar de Picos...

07u30: Ik word wakker, voel dat ’t zonnetje al goed aan ’t schijnen is, en besluit om maar uit m’n slaapzak te glijden. Ik kruip op de rotsen, en neem een foto van de haven van Bilbao. Eigenlijk is ’t de haven van Getxo, Bilbao zelf ligt ietsje dieper in ’t binnenland. Nu ja, Bilbao klinkt gewoon beter. Daarom.

Afbeelding

09u30: Klaargemaakt, tenten en alle zooi opgekraamt, de motoren opgeladen zijn we klaar om te vertrekken. Eerst nog een illegale passagier verwijderen, deze hoort thuis in de natuur en niet op de moto.

Afbeelding

Net buiten Castro gaan we eerst nog de locale supermarkt overvallen, maar we zijn te vroeg, hij gaat maar open vanaf 10u00. Wat later mogen we binnen, kopen ons eten voor deze middag, en zijn we op weg. Op weg naar de Picos, waar ik zoveel moois over gehoord heb, tijd dat ik het is met eigen ogen ga bekijken ;-)
We duiken direct ’t binnenland in, en al na enkele km’s gaat ’t omhoog, over nog altijd laaggelegen maar wel steile bergweggetjes. Om tot Ampuero te raken moeten we al een eerste bergpas over, weliswaar maar zo’n 500m hoog, maar ’t is een leuke bergpas, mooi asfalt en serieuze kronkels. Vandaar is ’t naar Ramales de la Victoria, en Arredondo. Allemaal heel aangename wegen om te rijden.
12u00: We beginnen aan de eerste echte bergpas, Collado del Ason.

Afbeelding

Op de landkaart niet echt een hoogvlieger, ’t ding is amper 682m hoog, maar reeds gezegd, je begint vanop amper 100m hoogte in ’t dal.

Afbeelding

Het is direct een aangename kennismaking met de bergen, een mooi baantje omhoog, met enkele haarspelden in. Niks uitzonderlijk, maar gewoon heel aangenaam rijden. En van ’t uitzicht genieten, want het is hier echt wel mooi vertoeven.
Als je hierna een afdaling verwacht ben je eraan voor de moeite, je begint bijna ogenblikkelijk aan de klim naar de volgende bergpas, en die is alweer een stuk hoger.
We maken af en toe foto’s van elkaar, zodoende rijden we regelmatig ver uit mekaar. ’t Blijft wel opletten geblazen, ofwel word je vertroeteld met perfect asfalt, ofwel ligt er een desastreus slecht overschotje van wat ooit een laag asfalt moet geweest zijn voor je wielen! In dit geval ’t laatste dus.

Afbeelding

Ook zie je hier bijna op elke heuvelrug massa’s windturbines staan. Het kan hier inderdaad waaien, ook vandaag staat er wind.

Afbeelding

12u40: We staan boven op Portillo de la Sia, een pas van 1200m hoogte.
We moeten Shulty tegenhouden, hij ziet de steenpiste die naar de windturbines loopt, en stuift deze op. Als hij na een paar honderd meter terugkeert zie ik een grijns van Calais tot Dover in z’n helm ;-)
13u00: We passeren een picknicktafel, en aangezien deze hier niet echt overal staan twijfelen we dan ook geen seconde. ’t Is er wel warm, de tafel staat in de platte zon, de GS’en staan in de schaduw. De gelukzakken.

Afbeelding

14u15: De volgende bergpas dient zich aan. ’t Gaat plots in sneltreinvaart, het is wel zo dat je hier nooit lager gaat dan zo’n 800m, dan is een pas van 1166m niet zo wereldschokkend.
We verlaten Pays Basque en rijden Cantabria binnen.

Afbeelding

Plots zitten we in de wolken, we zagen ze wel reeds in de verte verschijnen, maar waar we zo’n uurtje geleden nog onder een loden zon onze bammetjes zaten op te peuzelen zitten we nu plots in een wolk. Tja, de Corillera Cantrabica is een mooie regio, een groene regio, en dat groen komt er niet mocht het hier dor en droog zijn.
Waarschijnlijk heeft ’t ook te maken met het feit dat deze afdaling noordwaarts ligt, en toch wel een heuse afdaling is.

Afbeelding

Afbeelding

De wolken die van de zee ’t land inwaaien kunnen nergens heen, en worden zowat in deze trechter die deze vallei toch wel vormt over de bergpas geduwt. Het blijft overigens perfect droog.
We gaan weer omhoog, weer landinwaarts. Stilaan begeven we ons in de richting van het Embalsa del Ebro, een groot stuwmeer dat gevormd wordt door de rivier Ebro. Die ontbront hier zo’n 50km van, en wordt direct opgevangen in een stuwmeer van ruwweg zo’n 20 bij 12km.
Eerst nog over de Puerto de la Magdalena, met z’n 1022m eerder een klein omhoogske op de baan naar het meer.

Afbeelding

Afbeelding

15u30: We rijden langs het meer, dit ligt zelf op 850m hoogte, en stoppen ff om aan Peter de gelegenheid te geven om z’n warmere vest aan te trekken. Alhoewel ’t op de middag naar de dertig graden ging is het hier nog net 18°C. Te koud om met een doorwaaivest te blijven rijden.
Ik maak van de gelegenheid gebruik om nog enkele foto’s te scoren van het stuwmeer. Een mooi meer, met een boom op één m² zand in het water. Aan de overkant de dorpen Llano en Bimón.

Afbeelding

We gaan richting Reinosa, de grootste stad in de omtrek. Dan rechtdoor, en aan het kruispunt van Hermandad de Campoo de Suso nemen we terug richting het noorden. Rechtdoor ga je naar Alto Campoo, het meest gekende skigebied in de Cordillera Cantabrica, en de Pico de Tres Mares.
We gaan over de Puerto de Palombera, nog zo’n bergpas van om en bij de 1200m, 1260m om precies te zijn. Korte klim, maar de wolken zijn wederom aanwezig. En waar ze bij de vorige bergpas nog gewoon als achtergrond dienden maken ze nu de wet uit. Het is nat, er zit veel vocht in de wolken, en het zicht wordt beperkt tot hoogstens 50m. ’t Is eens wat anders...

Afbeelding

Afbeelding

Wederom verlaten we de hoogvlakte, de afdaling duurt dus wel een eind. Gelukkig zijn de wolken na enkele km’s gedegradeerd tot een grijze dreiging, is het zicht weer ten volle en de baan terug droog. Op de grote baan richting Torrelavega tanken we, en ietjse verder is het links afdraaien, terug een stuk of wat kleinere bergpassen over, de Collada del Ozalha met 560m en de Collada de Hoz, deze met 658m.
In de afdaling van de eerste gaat Shulty er vandoor, hij jaagt ’t tempo de hoogte in, en al de godganse dag moet ik direct afhaken, ik ben ’t stilaan beu. Stephen en Peter waren al aan ’t zeggen dat ik het niet meer in me had, dat ik traag geworden ben... Ik steek het op de overstap van de GS1200 naar de veel zwaardere en tragere 1150GSA.
Ik focus me, en blijf bij Peter op ’t achterwiel plakken. Het gaat snel, verdomd snel, en het is een technische opeenvolging van omlaag, direct terug omhoog en weer omlaag. Ik geef niet af. Ff alles op alles zetten, als Peter door de bocht raakt kan ik ’t ook, soms moet ik een tiental meter lossen, die ik dan weer in de volgende snelle bochtjes goedmaak. Dit is nochthans niet m’n favoriete bergpas, veel te technisch, ik verkies bochten in derde en vierde boven de korte knikken in soms derde maar meestal tweede die je hier voorgespiegeld krijgt.
De GSA gaat serieus in de toeren, moet wel of ik raak de voeling met Peter kwijt. Het vraagt verdorie opperste concentratie, één keer verkeerd schakelen of remmen en het is voorbij.
Na een dik half uur gassen van de bovenste plank komen we beneden. Shulty is verwonderd dat hij me er niet kunnen afgooien heeft, hij vindt ’t een puike prestatie om ‘m hier gevolgd te hebben.
En ik, ik sta te daveren op m’n benen, ik ben mentaal op! Op ’t scherp van de snee gereden.
Had de afdaling nog vijf minuten langer geduurd had ik sowieso moeten lossen, ik kan niet meer. Nog een geluk dat Steph een minuutje of twee, max. drie op zich laat wachten, die heeft ook niet echt traag gereden, maar die enkele minuutjes doen me goed. Van hieruit is het richting Potes, we zijn er bijna, joepie.
Nu weet ik dat gewicht toch wel een groot verschil uitmaakt. Met m’n 1200 had ik dit véle langer kunnen aanhouden, wat zeg ik, dan zat ik misschien wel op kop. Met de ong. 50kg zwaardere en 15pk minder sterke 1150GSA moet je niet op het vermogen rekenen, en ook niet op het snelle smijtkarakter van zo’n 1200. Je lijnen moeten gewoon van de eerste keer goed zijn, rempunten tot ’t uiterste leggen, laat die telelever maar z’n voordeel benutten om tot in de bocht bij te remmen, en dan terug ’t gas erop, tot ’t weer volop in de ankers gaan is.
Vermoeiende kost, maar een ervaring die ik niet zou willen gemist hebben. Shulty, thanks om me op sleeptouw te nemen ;-)
19u00: In Potes gaan we eerst op zoek naar een hotel, maar we zien nergens iets waar je de motoren kan veilig stallen, na wat over en weer rijden besluiten we toch maar om de aangeraden camping te raadplegen, ik heb er vertrouwen in dat ’t droog gaat blijven.
We rijden camping La Viorna binnen, ’t ziet er heel proper en verzorgd uit, we informeren en besluiten om het er maar op te wagen. We blijven hier voor minstens twee nachten.

Afbeelding

We installeren ons, we hebben ieder een mooi groot stuk van een in terrassen ingerichte camping voor ons. Het krioelt hier van de Nederlanders, maar ’t blijken allemaal heel aangename mensen te zijn.

Afbeelding

De wolken die hier op een goeie 1000m hoogte hangen zorgen ervoor dat er een ietwat bizar uitzicht is. Het is hier warm, maar toch hangt er een grijze dreiging in de lucht.
Van de buren weet ik al dat je hier nochthans een ongelooflijk mooi zicht op de Picos hebt, spijtig genoeg nu niet, de wolken blokkeren het zicht. De buren vertellen me dat ’t de eerste mindere dag is, en ze zijn hier nu toch al een dag of vier.
’t Moe weer lukken natuurlijk, wij komen toe, en ’t mooie weer laat ’t afweten, dju.

Afbeelding

20u30: We gaan eten, in het restootje op de camping. Alle gerechten zijn in Spaans en Engels, en de meeste gerechten doen me vermoeden dat de regio heel druk bezocht wordt door Engelsen. Zij kunnen dan ook de overzet Plymouth-Santander nemen, of zelfs Portsmouth-Bilboa, en zijn enkele uren later hier, voor ons is ’t een enkeltje van zo’n dik 1500km.
Het eten, alhoewel niet superveel zijnde, is lekker, en voor de 8€ dat ’t kost kan je zeker niet klagen.

Afbeelding

Als dessert nemen we een ijsje, blijkt dat we kunnen kiezen tussen een Magnum en een Cornetto :-/ Hmm, een Cornetto dan maar, als ’t echt moet.
De locale wijn is dan weer lekker te genieten, geen zoete troep zoals in de Landes, maar een goed verteerbare rosé, gewoon simpelweg goed.
Eens ’t donker is gaan we terug naar de tent, al was ’t vandaag nog geen 400km, ik voel ze.
Kruip m’n slaapzak in, en weet echt niet hoelang ik nog wakker gelegen heb, ik denk niet al te lang...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
VoskenGSA
Berichten: 393
Lid geworden op: 05 mar 2006, 09:24
Woonplaats: Zwijndrecht
Locatie: Antwerpen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door VoskenGSA »

Schitterend, toch altijd zalig om te lezen. 't zag er weer een superreis uit :-P
Lid BMW-MC-VL
Afbeelding Afbeelding
GSA 2008 - Temporarily out of power...
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

Dag 5, rondje in de Picos...

Vandaag staat er een ritje rond de Picos op ’t programma. Normaal was ’t de bedoeling om naar de Alto de El Angliru te rijden, een bergtop met heel steile passages met een maximum van 23,6%, gekend van de Vuelta d’Espagna. Maar die berg ligt net onder Oviedo, en een retourtje komt sowieso uit op een dagtrip van minstens 400km, we voelen de vermoeidheid al wat doorwegen en besluiten om de Angliru te laten voor wat ’t is.
De Picos is eigenlijk de verzameling van hoogste pieken van de gehele Cordillera Cantabrica, en waar deze laatste normaal glooiend is, en nergens boven de 2000m komt (een uitzondering links en rechts niet te na gelaten) zit je hier met echte bergpieken, die tot boven de 2600m gaan. Het bergmassief is op zich wel niet groot, je kan ’t in een rechthoek van 40 op 25km plaatsen. Nergens kan je er gewoon doorrijden (althans niet officieel, misschien wel via enkele pistes, maar daar heb ik onvoldoende info over), wil je de Picos dus verkennen moet je errond rijden.
Dat gaan we vandaag dus doen, rond de Picos.
08u00: Bij ’t opstaan wordt ’t beloofde prachtige uitzicht waarvan de buren gisteren spraken bewaarheid. Uit je tentje kruipen en dit zien is gewoon reden genoeg om op te staan.

Afbeelding

Een zelfgemaakt bakje koffie om wakker te worden, ik moet me niet haasten, m’n trawanten zijn nog even slaperig als ik. Peter klaagt dat hij slecht geslapen heeft, hij vindt z’n draai maar niet op z’n luchtmatras, en z’n worstendraaier/slaapzak* doet ‘m ook al geen goed.
*= schrappen wat niet past 8)

Afbeelding

De vogeltjes fluiten en fladderen er lustig op los, ’t is een gekwetter van jewelste. Zalig wakker worden.

Afbeelding

09u45: We zijn klaar om te vertrekken, de motoren staan heel wat lichter zonder die zware koffers en bepakking, ff de veervoorspanning aanpassen dus, en weg zijn we. Het wordt een rondje wijzerzin, en na een km of tien beginnen we aan de klim naar de Puerto de San Glorio, een toch wel heel uitdagende en mooie bergpas die vanuit Potes zo’n 1300m stijgt. Komt dus niet direct een einde aan ’t spelevaren, en maar goed ook, ’t is hier prachtig rijden.
Ondanks dat ’t op de camping zonnig is, is hier de bewolking wederom aanwezig, maar ’t zal ons een zorg wezen, als ’t maar droog blijft, en daar lijkt ’t wel op.
Een km of drie voor de top, op de laatste haarspeld heb je een prachtig uitzicht over de streek.

Afbeelding

Het uitzicht wordt duidelijk aangeduid door het standbeeld van een gems, dat beest gaan we nog ergens tegenkomen. Ondanks de bewolking is ’t een heel mooi zicht.

Afbeelding

Ook mooi om zien zijn de gieren, min of meer op dezelfde hoogte als waar wij staan. Ze zijn thermiek aan het zoeken. Ze blijven maar rondjes draaien, en stijgen, zonder een vleugelslag te moeten geven. Prachtige, en vooral grote beesten zijn ‘t :!:

Afbeelding

We gaan verder, naar omhoog. Op de bergtop draai ik rechts een baantje in, dit is de weg naar de gebeeldhouwde beer van de Picos. Een typisch herkenningspunt van de Picos, wat de Edelweisspitze is voor de GrossGlockner, en het cirkelvormige uitkijkpunt is voor de Bonette, dat is de beer voor de Picos. Moet ik dus gezien hebben.
Na een km of drie komen we aan bij een kleine parking, en wat hoger, op een met gras begroeide helling zien we de beer staan. Shulty twijfelt geen seconde, en rijdt door ’t gras tot aan de beer. Nu ja, als hij ’t doet, waarom ik dan niet. Hier is geen mens te bespeuren. Zodoende rij ik ook tot aan de beer.
Daar stoppen en de motor op z’n zijpikkel zetten is iets minder logisch dan ’t lijkt, ’t is hier niet bepaald vlak.

Afbeelding

Soit, we zijn aan de beer en bewonderen de pieken van de Picos die door de wolken proberen te steken, wat dan eens wel en dan weer niet lukt, een prachtig schouwspel van de natuur.

Afbeelding

Afbeelding

Stephen, die op de parking blijft staan, zien we soms niet meer staan door de bewolking. We rijden terug tot op de parking, ‘k moet wel eerst m’n GS zien te keren, op vochtig gras, en een hellend stuk van zo’n 10m² lukt ’t me. Net.
Stephen zet onze uitstap op de foto.

Afbeelding

We kijken nog ff naar het gevecht tussen de wolken en de bergtoppen. ‘k Blijf in herhaling vallen, maar ’t is hier prachtig om te vertoeven.

Afbeelding

We beginnen aan de afdaling van de Puerto de San Glorio, en da’s waarlijk een echt rijplezier. Mooie, snelle bochten in derde, vierde of als je ze goed aansnijdt zelfs vijfde, nergens een blinde instinker, ja, zo heb ik ’t graag. Woeha!
Wat lager komen we in een mooie kloof terecht, de bochten zijn direct heel wat nijdiger, maar ’t blijft fantastisch rijden.
11u00: Aan een splitsing, net buiten Portillo de la Reina, vragen we aan locale schaapherder/inboorling/boerke* waar de volgende benzinestop is, hij wijst ons richting Riano. Damn, ik wou net rechtsaf draaien, maar daar is niks, dixit de ouwe man.
Richting Riano dan maar, ’t is hier toch allemaal nieuw en mooi.
11u15: We komen langs ’t Embalsa de Riano te rijden, het stuwmeer, genoemd naar de enige stad van betekenis aan z’n oevers. Het meer wordt hoofdzakelijk gevoed door één van de grootste bijrivieren van de Douro, die in Porto uitmondt. Een heel stil meer, ’t maakt dat je prachtige spiegelbeelden kan schieten.

Afbeelding

In Riano rijden we naar de benzinepomp, en zelfs daar heb je een prachtig zicht op het meer, en de bergen er rond.

Afbeelding

Alhoewel Peter klaagt over de vermoeidheid begin ik het ook wat te voelen. Ben blij dat we voor vandaag voor een alternatieve route hebben gekozen. Een blikje Red Bull zal misschien soelaas bieden.

Afbeelding

Vanuit Riano volgen we de N625 langs de oevers van ’t meer, en da’s ook weer geen straf. Heerlijke lange zwiepers, vergezeld van een brede weg met perfect asfalt, gaan met ’t ding!
Na een km of 25 gaan we rechtsaf, over nog een bergpas, naar wat me werd beschreven als een heel mooie, maar wel doodlopende weg. Who cares dat ’t doodlopend is, als ’t maar de moeite is.
In ’t laatste dorpje, Posada de Valdeon, zien we een terras aan een klein restaurant, ’t is iets over half één, en besluiten om hier te eten. Wanneer we ons in de stoeltjes neervleien komt de gastheer/ober/eigenaar* van het etablissement ons vertellen dat we geen menu en/of eten kunnen verwachten voor één uur. No prob, “voor ons iets te drinken, graag”. Ook dat blijkt niet te gaan, het restootje doet eigenlijk maar open vanaf één uur, en that’s it.
Ook goed, gaan we eerst dat doodlopend baantje rijden, en komen we straks wel terug om te eten. Dat baantje blijkt heel smal op sommige plaatsen, en een hellingsgraad van 20% wordt ons ook medegedeeld. Cool.
We passeren het tweede standbeeld van een gems, rijden eerst nog door, maar wat verder zijn er wegenwerken en moeten we stoppen. De man met ’t rood/groene bord in z’n handen zegt ons dat ’t zeker een half uur gaat duren eer we doorkunnen.
Nu ja, daar ga ik zolang niet op wachten, ’t is hier pokkewarm, heb ondertussen reeds m’n Tourancevest gewisseld met m’n Rallyvest, en nog is ’t smelten wanneer je stilstaat. We zitten hier dan ook in een kloof, zonder een zuchtje wind.
Wel bizar als je op landkaart denkt dat je naar een hoogte gaat, en dan ziet dat de weg steil naar beneden gaat. Op sommige kaarten staat dat je via deze weg de Picos kunt doorkruisen, maar daar heb ik weinig vertrouwen in.
Anyway, terug naar het restaurant dan maar, en aan die gems nog is stoppen om van ’t zicht te genieten.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Het eten is lekker, maar te veel. Meer dan voldaan genieten we nog ff na. Peter krijgt ’t steeds moeilijker, en ook ik begin moe te worden. Het gebruikelijke na-warm-eten-dipje.
Peter en ik besluiten om via nog een andere bergpas, Puerto de Pandetrava, terug naar de camping te rijden. Stephen wil doorgaan, en besluit om in z’n eentje naar Covadonga te rijden. Peter en ik rijden via een heel smalle weg, maximum een auto breed terug richting Potes. Nu was de bergpas om tot in Posada de Valdeon te komen al geen toonbeeld van mooi asfalt, deze is nog vele malen erger. Een onverzorgd patchwork van allerhande, slecht uitgevoerde herstellingen, veel klein grit op de baan, zeker in de bochten, geen pas om is lekker te gassen :?

Afbeelding

Gelukkig is de afdaling al vele beter, maar nog altijd geen toonbeeld van hoe ’t moet. We zijn dan ook tevreden als we wederom op de splitsing uitkomen waar we enkele uren geleden dat boertje achter benzine gevraagd hebben. Hij had overigens gelijk.
Nu, terug links, de Puerto de San Glorio in de andere richting over. Eens uit de vallei zet ik ’t gas open. Nu moet ik zeggen dat ik wel erg lekker ging, maar dat Peter gewoon niet kan volgen vind ik bizar. Eens boven zie ik aan de grijns op z’n gezicht dat hij ’t wel leuk vindt, maar hij zegt me ook dat hij er compleet door zit.

Afbeelding

Hij rijdt dan liever met wat meer reserves, groot gelijk overigens.
In de meer technische afdaling, doorspekt met korte haarspelden en knikjes zie ik van z’n vermoeidheid niet veel meer, ‘k moet me haasten of ik raak de voeling met ‘m kwijt :shock:
Wat verder misschakel ik me, maak ik een klein foutje in de bocht, en moet ik redelijk bijremmen, ik ga ’t kalm aan doen, en laat Peter rijden. Ik ben er met m’n gedachten niet helemaal bij en dat hij de betere rijder is, is geen geheim en maak ik ook geen drama van. De rest van de afdaling doe ik op m’n gemak, net voor Potes zie ik Peter de weg terug oprijden, hij werd ongerust omdat ik zover achter ‘m zat.
In ’t stadje Potes zelf ga ik op zoek naar een sticker van de Picos, ik zeg tegen Peter dat ik nog tot Fuente Dé rijd, hij gaat naar de supermarkt en dan wat op de camping rusten.

Afbeelding

Afbeelding

Fuente Dé, da’s oa. een doodlopende weg die je naar een door gletsjers uitgesleten U-vormige kom aan ’t eind van de vallei brengt. Het is ook de kabellift die je naar een hoogte van dik 1950m brengt. Op youtube staan enkele mooie filmpjes. Je gaat met de kabellift door ’t wolkendek, en komt plots boven de wolken te zitten. Prachtig uitzicht moet ’t zijn.
Onderweg blijkt ’t een mooie, heel verzorgde en brede weg te zijn, zelfs de enkele haarspelden neem je nog in derde, leuk speelterrein dus. Wel rij je constant van dorpje naar dorpje, hoge snelheden moet je dus niet ambiëren.
17u00: Eens aangekomen zie ik al direct dat ’t de moeite niet is om de kabellift te nemen, het is weliswaar bewolkt, maar de wolken hangen boven de bergtoppen uit, van een verzicht is dus al zeker geen sprake.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Dan maar ter plekke enkele foto’s schieten. Het begint zelfs te regenen, de wolken kunnen uit de vallei niet weg, pakken hier samen, en laten de zwaardere regendruppels vallen. ‘k Ga me uit de voeten maken, ’t is hier mooi, maar heb geen zin om in een wel heel kleine, maar misschien hevige regenbui te zitten. Het weer is overigens de hele dag droog gebleven, en lekker warm, maar de bewolking begint nu toch wel aan te dikken.

Afbeelding

De dik twintig km lange weg naar Fuente Dé is zeker niet de moeite waard om te rijden, dus tenzij je een onbedwingbare drang van “been there, done that” hebt zoals ik, of dat je een bezoekje aan de kabellift overweegt is ’t eigenlijk niet de moeite om tot daar te rijden.
Op de camping hoor ik van Peter dat er internet is, op enkele prima overdekte picknicktafels zou ergens een router moeten zijn, we nemen dus de pc van Peter en Stephen mee. Bijna elke avond bekijken we de genomen foto’s van de dag, aangezien vandaag geen uitzondering zal zijn neem ik dus Stephen z’n pc ook mee.
Nog maar best dat die tafels overdekt zijn, de bewolking wordt alsmaar dikker en grijzer, het zou me ten stelligste verwonderen indien ’t droog blijft.
Op het internet vernemen we ’t overlijden van Yasmine, en dat van Farah Fawcett. Tja, ’t leven gaat verder, met of zonder ons. We plaatsen een kort berichtje op het BMW MC VL-forum, kwestie van te laten weten dat wij wel nog leven.
19u00: Steph komt de camping opgereden, hij blijkt mestnat te zijn. Hij vertelt dat hij de laatste 100km in een halve zondvloed heeft gereden, z’n pak van Richa met Phase Change tussenlaag blijkt wel waterdicht te zijn, echter, met open rits rijden resulteert nog altijd in nat ondergoed ;-)
Ik heb de indruk dat Stephen het onweer heeft meegenomen naar de camping, een tiental minuten later begint ’t hier ook te stormen, voorafgegaan door enkele rukwinden. Onze Nederlandse buurvrouw is gelukkig dat ze me ziet, ik moet ’t dakraam van hun caravan toetrekken, meneer is naar de sanitaire blokken, en tegen dat hij terug is, kan ’t een badkuip in de caravan zijn.
Eindelijk, alhoewel ik ‘m liever nooit gebruik, maar dus toch, eindelijk komt m’n poncho van de Stock Americain van pas, ik doe ’t halve tentzeil over me, en wandel door de hoosbui naar de internet/picknicktafels. En blijf perfect droog, anderen rond me lopen door de druppels, in de hoop zo min mogelijk nat op hun te krijgen.

Afbeelding

Een half uur later is de hoosbui voorbij, klaart ’t zelfs terug wat op, en gaan we eten, terug in de resto op de camping. We nemen quasi ’t zelfde van de dag ervoor, lekker, maar wederom niet super. Als dessert neem ik de flan, naar ’t schijnt een typisch dessert naar Spaanse normen. Alhoewel ’t uit een potje komt smaakt ‘t, in elk geval beter dan een Cornetto.
’t Is al laat als we terug naar de tent gaan, een klein nazicht bevestigt m’n hoop dat ’t in de tent perfect droog is gebleven.
Morgen terug vroeg, allé, vroeg, of wat ervoor moet doorgaan, opstaan, we gaan verder richting ’t oosten, op naar de Pyreneën.
Gelukkig konden we vandaag uitrusten, we hebben lekker niks gedaan, op de camping uitgerust. Of nee, dat was ’t idee, in werkelijkheid hebben we weer minstens 220km gereden, ikzelf zo’n 270, en Stephen dik over de 300. Nog een geluk dat we niet moe zijn :|

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

Fantastisch Philip.....'t komt weer allemaal terug... :drunken:

Thx!!!!!!
R1150GSA '04
R1200GSA '10
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 6, de vermoeidheid slaat toe...

08u00: Het alarm van de gsm gaat af. Nu al :shock: :-( Kan toch niet, ik voel me nog even moe als gisteravond. De bedoeling is dat we vandaag terug naar ’t oosten rijden, naar Baskenland. Ik zie ’t niet zitten, voel me slecht, heb koppijn en ben echt moe. Net een uitgewrongen schotelvod, zo voel ik me :cry:
Ik vraag aan m’n compagnons wat zij vinden van ’t idee om hier nog een extra dag te blijven.
Op het eerste zicht kijken ze mij nogal vreemd aan, ik die m’n zorgvuldig opgestelde planning zomaar overboord gooi. Ik heb maar één snipperdag (da’s een dag waar je niks op gepland hebt, en die vul je in naar eigen goeddunken) gepland op de gehele periode, en da’s domweg te weinig. Maar ja, je wil zoveel mogelijk zien, en als je daar dan toch in de geburen bent, dan kan er dat, en ohja, dat ook nog bij, misschien zelfs dat nog. Zo kom je al snel aan een véél te druk belaste agenda, met dagen die maar al te zeer gevuld zijn met km’s. Het is uiteraard ook dat ik niet ieder jaar naar deze regio ga komen.
Kortom, we blijven hier vandaag, en verderop in de planning moet ik wat veranderingen maken, zal wel ten gepasten tijde gebeuren. Nu lijkt ’t alsof er een zware last van m’n schouders valt, zo zeer zag ik er tegenop om vandaag alweer terug te rijden.
Peter zegt me dat ik ’t wel wat vroeger mocht zeggen, hij heeft z’n stop van z’n luchtmatras al los gemaakt, nu mag hij ’t weer opblazen :mrgreen:
11u00: Zij hebben zin in een ritje, na wat wikken en wegen besluiten we, ja, ik ga dus mee, maar ben van mening dat wanneer ik me echt niet goed voel terug naar de camping ga, soit, besluiten we dus om naar de meren van Covadonga te gaan.
Covadonga, da’s waar je vanaf de vallei de hoogte in gaat, naar een eindpunt gevormd door twee meertjes. Da’s ook waar Stephen gisteren geweest is, maar die vindt een tweede bezoekje op evenveel dagen niet erg. Beneden is er een basiliek te bekijken, verder weet ik er ook niet veel van, behalve dat men er in de Vuelta al meerdere keren omhoog heeft gereden.
12u30: Eerst is ’t richting Atlantische Oceaan, net voor we daar zijn is het linksaf, de As-114 volgen. Die loopt parrallel met de kust, maar zo’n tien km landinwaarts. En toch krijg je nergens de zee te zien.
13u00: Aan een plekje naast de rivier wordt er ff gestopt.

Afbeelding

Het water heeft zo’n mooi appelblauw-zeegroen kleurtje, aan de overkant loopt er naast de rivier iets wat op een wandelpad lijkt.

Afbeelding

De weg kronkelt leuk, en alhoewel je hier dus heel kort bij de zee zit heb je nooit dat gevoel, ’t lijkt meer dat je ergens in een gebergte, in ’t binnenland zit. We proberen onderweg nog wat foto’s van mekaar te schieten, actiefoto’s zijn altijd leuk om zien.

Afbeelding

Afbeelding

Net voor Cangas de Onis moet je links, de weg naar het bedevaartsoord en de meertjes op. De eerste km’s zijn bijna gewoon vlak, dan kom je aan de basiliek, pas van daar gaat ’t echt omhoog.

Afbeelding

13u45: Nu gaat ’t omhoog, nu is ’t plots een echte bergpas geworden, met de nodige haarspelden en allerhande gebruikelijke toestanden. Ook, en da’s dan weer typisch voor ’t zuiden, met de nodige loslopende veestapel. Moet je wel voor opletten, zij weten zich hier heer en meester.

Afbeelding

Werkelijke fenomenaal zijn de uitzichten, je kan hier mijlenver zien, maar zoals gezegd, de zee zien we nooit verschijnen. Misschien door de wolken, misschien zie je de zee gewoon nooit vanop dit punt, wie zal ’t me zeggen.

Afbeelding

We rijden niet in groep, elk stopt waar hij wil, ik stop ff bij een parking. Zie er een koe staan, wat tafels om te picknicken, en veel mensen die mekaar voor de voeten lopen om een foto te nemen, ik vertrek dan maar, terug verder de berg op.

Afbeelding

Wat verder staan Stephen en Peter foto’s te nemen. De baan draait en kronkelt hier dat ’t een lieve lust is, en ze is niet echt breed te noemen, opletten dus voor overmoedige chauffeurs die ’t niet al te nauw nemen met hun rijvak te houden. Moet me zelfs is helemaal naar het stenen muurtje gooien voor een randdebiel in een blauwe Smart Forfour, de idioot! Toch maar niet al te serieus aan ’t gas hangen, en gewoon van de omgeving genieten dus. Gassen zullen we straks wel doen, ahja, we moeten nogmaals over de Puerto de San Glorio, die ken ik ondertussen al een beetje.
Ik ben er ook helemaal door, voel me misschien niet super, maar wel al véle beter dan deze ochtend. Ben blij dat ik vandaag toch meegereden ben, dit had ik eigenlijk niet willen missen.

Afbeelding

14u05: We zien ’t eerste meertje liggen, nu ja, meer, eerder grote vijver, soit, lago wordt vertaald zijnde meer, dus is ’t een meer. Het Lago de la Ercina. Achter de heuvel ligt ’t tweede meer, Lago de Enol.

Afbeelding

Stephen en Peter komen ook de heuvel opgereden, en komen aan bij ’t eerste meer.

Afbeelding

Afbeelding

We gaan, nieuwsgierig als we zijn, direct door naar ’t tweede meer. Daar rijden we tot op de parking, en genieten van de omgeving. Genieten voor zover de tijd ’t ons toelaat, de bewolking is hier wel héél nadrukkelijk aanwezig.

Afbeelding

’t Duurt dan ook niet lang alvorens we de eerste fijne druppels voelen. We keren terug, hopelijk vallen de druppels enkel op deze hoogte. Nog zoiets, als je de omgeving bekijkt denk je dat je hier dik boven de 2000m zit, weinig tot geen begroeiing, en een redelijke klim afgelegd. Blijkt echter dat je hier amper boven de 1200m komt. Raar, maar mooi.
Voor wandelaars moet ’t hier een waar paradijs zijn, er zijn een tiental wandelroutes uitgestippeld, van makkelijk tot uitdagend. Allen zijn ze perfect aangeduid, en lopen langs de mooiste hoeken en kanten van dit gebergte.

Afbeelding

Wanneer we enkele km’s verder zijn is ’t terug droog. Wel blijft ’t heel zwoel weer, en warm. We spreken af om tot aan de basiliek te rijden, nu we hier toch zijn moeten we die ook is bekijken.
Eens daar aangekomen moet ik eerlijk zeggen dat ’t een heel mooi gebouw is, met een redelijk groot hotel/gastenverblijf er net naast. In een soort roze steen opgetrokken doet ’t heel raar aan, maar ’t is een mooi iets.

Afbeelding

Peter gaat binnen een kijkje nemen, op ’t moment dat hij buitenkomt wandelt er een groep nonnekes voorbij, we zetten ze beiden op de foto.

Afbeelding

Wat verder hangt er een bel, zo eentje die eigenlijk boven in de klokkentoren hoort te hangen.
Geen idee wat ’t ding daar staat te staan, toch maar op foto zetten dan.

Afbeelding

Natuurlijk hoort bij elk zichzelf respecterend bedevaartsoord een grot. Wel, die hebben ze hier ook, La Santa Cueva de Covadonga. Geen idee wie er in hemelsnaam wat heeft zien in verschijnen, al dan niet na ’t nuttigen van geestesverruimende middelen. Soit, ze hebben hier dus ook hun grot.

Afbeelding

15u15: We gaan verder, en laten de pracht van Covadonga achter ons. Waarlijk een aanrader voor al wie in de buurt is. Net voor we de grote weg oprijden zie ik een bankje aan een parking, tijd om ons brood en sossiskes op te knabbelen, ik begin een hongerke te krijgen.
16u00: We rijden verder, nemen niet al te veel tijd voor te eten, we zitten dan ook pal in de zon. Van hieruit is het nog ff richting Cangas de Onis, daar links en de N625 naar Riano nemen. Die hebben we gisteren reeds voor een stuk gedaan, tot net voor Puerto del Ponton, waar we rechts de LE244 naar Posada namen. Vanuit Cangas moet je eerst door een kloof, Desfiladero de los Beyos. ’t Is er mooi rijden, snelle stukken afgewisseld met korte nijdige knikjes langs een diepe afgrond, leuk spelen maar opletten geblazen.

Afbeelding

Boven op Puerto del Ponton ff stoppen om ’t obligate fotooke te scoren, meer valt er eigenlijk niet te zien. Vanaf hier kennen we de weg, ttz. we weten dat er geen gevaarlijke instinkers inzitten, behalve één rechtse knik na een lang recht stuk.
Politie zie je hier niet rijden, de snelheid gaat als dusdanig de hoogte in. Op een moment zelfs, uiteraard op een lang recht en perfect overzichtelijk gedeelte, dat ik op gps aan de 160 zit, en Peter me voorbij komt gevlogen, alsof ik stilsta. Hij zat rond de 190 ofzo :clown:
Dan toch maar serieus in de remmen voor die haakse rechts, niet echt scherp ofzo, maar 70 is zowat de veilige maximum waarmee je die rondt. Zo gaat ’t nog ff verder langs het Embalsa de Riaño, tot in Riaño zelf. Daar stoppen we wederom om te tanken, het enige tankstation in de weide omgeving. Bij het buitenrijden van Riaño zie ik een fotomoment, de stad met z’n brug over het stuwmeer.

Afbeelding

Peter komt voorbijgesjeesd, en wat later passeert Stephen me ook. Ik moet eerst nog een sanitair intermezzo verzorgen, zodoende vertrek ik met enkele minuten achterstand. Nu mag ik nog zo snel als ik kan rijden, die twee inhalen lukt me nooit meer. Wanneer ik dan op een gemaaid veld twee ooievaars zie staan, stop ik dan ook om ze op de gevoelige plaat te zetten.

Afbeelding

Ik ga verder, op m’n eigen tempo, en het verbaast me dan ook als ik na een goeie vijf km m’n companen heb ingehaald, ze zitten vast achter een kudde schapen, die over de weg wordt geherderd (weet ik veel of dat een correct werkwoord is :drunken: ).

Afbeelding

Ik sluit bij ze aan, en na een dikke vijf minuten verlaten de schapen, de honden en de herders de weg, ttz. ze slaan de weg links naar Posada in, en wij moeten rechtdoor. De klim naar Puerto de San Glorio is ingezet. Stephen op kop, maar hij besluit om dit stukje te filmen (z’n fototoestel op het stuur gemonteerd wordt regelmatig gebruikt om te filmen, levert leuke beelden op, zij ’t geen superkwaliteit) en hij laat eerst Shulty voorbij, dan mag ik.
Peter drijft ’t tempo gestaag op, eerst nog wat omzichtig, aangezien we nog in de kloof zitten, eens daarbuiten gaat ’t gas resoluut tegen de stuit. Heerlijk rijden, mooie brede bochten die perfect overzichtelijk zijn, de volledige breedte van ’t wegdek gebruikende, fun gewoon. Pas op ’t eind zijn er enkele kortere haarspelden, en daar moet ik Peter wederom laten gaan, dju toch, moet nog veel leren. Boven op de top ligt een grote hond te slapen, een braaf beest, doet enkel z’n linkeroog open om me te aanschouwen wanneer ik een foto van ‘m neem.

Afbeelding

De afdaling dan, we stoppen ieder op z’n beurt om nog wat foto’s te schieten. Ik als eerste.

Afbeelding

Ik neem enkele leuke foto’s van Peter, wanneer Stephen dan aankomt blijkt m’n kaartje vol te zijn! Damn, reeds voor 2Gig aan foto’s genomen, een geluk dat ik een reservekaartje van 4Gig mee heb. Doch, Stephen is al lang uit beeld tegen dat ’t erin zit.
Op m’n eigen tempo dan maar naar beneden, en ’t gaat vlot, zo vlot dat ik waarschijnlijk geen tijd verlies tov. Peter, en dat Stephen, ergens achter me, me niet zomaar zal inhalen.
Stephen was dus ook nog ergens gestopt om me op de gevoelige plaat te leggen.

Afbeelding

19u00: We komen aan in Potes, hebben afgesproken aan de supermarkt. We gaan vanavond ons eigen potje koken, aangezien we de menu van het restootje al afgelopen hebben. Blijkt dat er niet echt veel keuze is in de winkel, koop me dan maar kippebouten met boontjes. Bij die boontjes zit dan nog scampi tussen ook, tja, liever dat dan geen boontjes.
Buiten komt een 1200RT aangereden. Als ik de nummerplaat zie twijfel ik ff, maar als ik de man vraag of hij werkelijk van Nieuw Zeeland komt zegt hij dat z’n motor ingekrat naar hier wordt gestuurd, en hij en z’n vrouw komen dan met ’t vliegtuig over. Ze blijven hier zo’n twee maand, en ’t versturen van z’n RT komt ’m pakken goedkoper uit dan hier eentje te huren.
Leuk, zal ik wel dromen om ooit in Nieuw Zeeland te gaan rijden, komt er hier één van ginder rondbollen.
Anyway, een diepvrieszakje bonen met scampi, en twee kippebouten rijker rijden we naar de camping. De bewolking is wederom aanwezig, maar deze keer blijft ’t droog.
21u30: Ja, zoo laat is ’t als we aan ons eten bezig zijn. Eerst nog een douche, dan dit, dan dat, en de tijd, die gaat natuurlijk voorbij. We koken ons potje, zo goed en zo kwaad als ’t kan.

Afbeelding

Mwa, ’t smaakt, ’t is warm, maar lekker is iets anders, volgende keer beter.
Ondertussen wordt er duchtig op de pc gekeken, zo’n internetverslaving is niet iets wat je mag onderschatten.

Afbeelding

Om middernacht komt de eigenaar van de camping rondgewandeld, hij zegt ons, op een ietwat norse manier dat ’t tijd is om stil te zijn. Ahja, want op een muis klikken maakt nogal veel lawaai :roll:
Tja, ’t wordt toch maar is tijd om te gaan slapen, morgen is ’t zonder uitstel opkramen en richting Baskenland rijden. Ik ben door m’n serieuze dip heen, voel me terug ok, en zie de volgende dag met plezier tegemoet. Ik kruip m’n tentje in, leg de twee kippebeentjes die ik gebakken had in de voortent, als ochtendknabbel, kruip in de slaapzak en... val waarschijnlijk ogenblikkelijk in slaap.

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
RUSOR
Berichten: 2326
Lid geworden op: 18 jan 2005, 14:56

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door RUSOR »

Hoi,
Zeer leuk verslag... ik zie dat de lutsers door de jaren evolueren naar nerts :grin: :grin:
Wat is dat met die computers tegenwoordig he....
Blijven schrijven Fille... leuk om te lezen

GRTS Danny
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

RUSOR schreef:Hoi,
Zeer leuk verslag... ik zie dat de lutsers door de jaren evolueren naar nerts :grin: :grin:
Wat is dat met die computers tegenwoordig he....
Blijven schrijven Fille... leuk om te lezen

GRTS Danny
Sinds da gij, de clown :clown: , niet meer meegaat...moeten we ons vertier ergens anders zoeken, hé!!! :mrgreen:
R1150GSA '04
R1200GSA '10
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 7, the road to nowhere...

08u30: De wekker, daar is ie weer! Opstaan dan maar, na hier drie dagen gezeten te hebben ligt alles niet meer zo georganiseerd als dat het zou moeten zijn. Opruimen kan dan wel is wat langer duren.
10u00: ’t Valt goed mee, ’t inpakken, opzadelen en omkleden is gedaan, we verlaten de camping richting de locale supermarkt, daar scoren we wat eten voor de picknick.
Rond 10u30 rijden we Potes uit, we verlaten de Picos via de puerto de Piedrasluengas, een bergpas die we nog niet hadden gereden.
11u30: Boven op de bergpas hebben we een mooi afscheidszicht op de Picos, hier kom ik zeker nog weer, een prachtige streek!

Afbeelding

Vanaf nu is het rijden tussen de eerder glooiende bergtoppen van de Cordillera Cantabrica.
Onze buren op de camping hadden me gewaarschuwd voor een weg die in volle aan/ombouw was, blijkt dus deze te zijn. Gedurende zo’n 30km is er met regelmaat een stuk van een dikke km afgeschraapt, en ligt ’t vol kleine kiezeltjes, rechtdoor geen probleem maar wel opletten als je dit in een bocht tegenkomt.
Wat verder komen we langs een meer, het Embalse de la Requejada, een klein stuwmeer maar met leuke uitzichten. Dan is het links, richting Aguilar de Campoo, via de CL 626.

Afbeelding

Nog voor we aan het volgende stuwmeer komen stuurt de gps ons linksaf, een smal verlaten baan in. We rijden de spoorlijn Leon-Santander over, en komen door kleine slapende dorpjes met namen als Busillo, Verbios en Revilla.

Afbeelding

Daar komen we terug de grote(re) weg op. Die lijdt ons via Brañosera naar Reinosa. Hier gaat ’t weer wat omhoog. De afgelopen 50km zaten we op de hoogvlakte te rijden, een desolaat gebied, waar eigenlijk niets of toch niet veel te zien is. Buiten die gier die spijtig genoeg platgereden op de hoofdweg lag, arm dier.
Dus, vanaf Brañosera weer omhoog, we komen weer in ’t hogere deel van de Cordillera te zitten.

Afbeelding

Wat verder zie ik ’t stuwmeer van de Ebro weer liggen, we moeten wederom langs dezelfde weg passeren dan langswaar we naar de Picos zijn gereden. Het is nu eenmaal zo dat je hier niet over duizend-en-één alternatieven beschikt om van hot naar her te geraken. Nergens in de bergen trouwens.

Afbeelding

Afbeelding

Shulty komt me voorbij gereden, alhoewel je goed moet zoeken staat hij wel degelijk op ’t plaatje.

Afbeelding

Ik wil van de gelegenheid gebruik maken om aan de bron v.d Ebro te stoppen, doch, wanneer dit eerder een klassieke tourist trap blijkt te zijn rijden we maar verder.
Langs ’t Embalse del Ebro dus. We laten ’t meer achter ons, en volgen de baan richting Bilbao.
13u40: Ondertussen is het warm geworden, wat zeg ik, héél warm. Peter zegt me dat ‘t 33°C is op z’n infodisplay, te veel om aangenaam te zijn. Als je stilstaat smelt je gewoon weg, doorwaaijasjes ten spijt.
De omgeving is anders geworden, je zit niet meer op een hoogvlakte, of platteau te rijden.
’t Is er evenwel niet minder mooi op geworden.

Afbeelding

Wat verder zien we, aan de ingang van een boerenerf, een picknicktafel met banken staan. Niet twijfelen. Als ’t privé is zal den boer ’t ons wel komen zeggen, zoniet zitten we goed.
Tijdens ons middagmaal lopen er wat katten op en aan, een boerenerf zonder katten is nu eenmaal geen boerenerf.
Eén komt tot bij ons, en eet ongestoord mee van de overschotjes die we hem toewerpen. Katten, ’t blijven zo’n prachtige beesten, althans, als ze niet de intentie hebben om tegen je tent te pissen :-/
15u00: We gaan verder, nog altijd in de richting van Bilbao. Pas vanaf Villasana, op de CL629 gaan we rechts, en laten we Bilbao voor wat ’t is, een drukke stad waar je met de motor waarschijnlijk niks kan gaan doen. We nemen terug de mooiere, kronkelende wegen, nu richting Vitoria-Gasteiz.
Wat wel opvalt is dat ’t hier veel meer bebost is, een heel ander zicht als zo’n dikke 100km terug naar ’t oosten.

Afbeelding

Amurrio voorbij, komen we bij een T-splitsing. Rechts is ’t naar Vitoria, maar de enige camping in de regio ligt wel op zo’n 25km van de stad, en dan is ’t sneller naar links te nemen, ff terug richting Bilbao, om dan in Zubiaur via enkele kleine baantjes de Sierra de Gorbea over te steken. Dan komen we direct op de N240 terecht, waar de camping zou moeten zijn, net na de puerto de Barazar. Op die kleine baantjes moeten we nog enkele malen steil omhoog, passeren nog een klein pasje, de Bikotx Gane, en stoppen is om van ’t groene uitzicht te genieten.

Afbeelding

Afbeelding

Ik heb denk ik slechte benzine getankt, als ’t steil omhoog gaat begint m’n motor te pingelen, ik moet hoger in de toeren rijden, en zelfs daar voel ik wat vermogenverlies. Morgen toch maar 98oct. tanken, bij deze hoge temperaturen lijkt ’t me geen slecht idee.
Net voorbij de puerto de Barazar (ff nog een billenknijpersmoment gehad op die wel heel snelle, want brede en perfect aangelegde weg, wanneer ik in een bocht over een olieplek ga, en m’n beide wielen vanonder me voel glijden. Gelukkig was de snelheid zo hoog dat ik er in een frachtie van een seconde over was, en was de glijpartij beperkt tot z’n 15 à 20cm, waarna de EXP’s weer grip hadden. Maar toch, ’t had slecht kunnen aflopen :-? ) neem ik de eerste links, en wat bochtjes verder is de ingang naar de camping. We zijn er voor vandaag, oef!
Nu, bij de uitbaters vragen of er plaats is lijkt me overbodig, de camping is bijna leeg. Dan maar direct afrekenen. Als we vragen of VISA mogelijk is, bekijken ze mekaar (“ze” zijn waarschijnlijk vader en zoon, de één zo’n 45 tot 50 jaar, en de zoon schat ik ong. 18 à 20 jaar) is beteuterd, knikken ja, doen een kast open en halen een ouderwets ding met een bol aan kabels uit de kast. Ze vragen wel ff om geduld, leggen ons uit dat ze ’t ding op de telefoonlijn moeten aansluiten, inbellen, en dan maar hopen dat ’t werkt. Jaa zeg, dan betalen we wel cash :drunken:
In hun bureau hebben ze een klein winkeltje gezet, we kopen dan ook wat drinken, en iets voor te eten.
Ah ja, we zitten hier letterlijk in the middle of nowhere, hier gaan uiteten lijkt me onbegonnen werk, eigen potje koken dus. ’t Is maar te hopen dat m’n spaghetti carbonara uit een zakje een beetje smaakt, ik neem me er nog een portie champignons bij, in de hoop dat ik daarmee wel genoeg heb. Dan maar afrekenen. Blijkt niet zo makkelijk.
Ik heb zo’n vijf artikelen uit de shop gekocht, dat optellen, samen met m’n verblijf lijkt zodanig moeilijk dat ’t ong. tien minuten zal duren.
Eerst zegt de jongste de naam van ’t artikel dat ik gekocht heb, de oudste schrijft ’t op, zo voor alle artikels. Dan neemt de jongste nogmaals alle artikels onder de loep, om de prijs te weten te komen, oh ramp als ’t op ’t artikel zelf niet vermeld staat, dan moeten ze de prijs gaan zoeken in de shop, en die bevat toch wel zeker zo’n 70 andere artikelen, man toch.
Dan, het optellen, het rekenmachientje komt boven, maar als er een artikel met een komma passeert slaat de oudste in paniek. Hoe doe je dat, een komma? Na zo’n tiental pogingen om vijf bedragen op te tellen komen ze eruit, samen wel te verstaan, de éne controleert de andere, great minds think alike ofzo :roll:
Djeezes, zelden zo op m’n tanden moeten bijten om z’n rekenmachientje niet af te nemen, en het ‘m is te tonen. Als die twee sjarels exemplarisch zijn voor alle Basken, dan vraag ik me echt af wat die in godsnaam met hun onafhankelijkheid willen doen, ’t achterlijkste gat van Europa worden misschien :-|
Anyway, een klein halfuur later dan we de camping betraden kunnen we ons eindelijk installeren, ’t zal gaan tijd worden gedomme.

Afbeelding

De camping zelf is wel prima in orde, daar is absoluut geen klagen over.

Afbeelding

De sanitaire blokken zijn prima, en proper, er zijn tafels om te eten, overdekt zelfs, alles is aanwezig. Wat ook aanwezig is, is een nest bijen. Toch maar niet te dicht bijkomen, ik wil die kereltjes geen reden geven om aan te vallen, nog een geluk dat ’t geen wespen zijn, dan zou ik me wel ergens anders op de camping gezet hebben.
21u00: Een doucheke en wat gebabbel met de Nederlandse buren later (Nederlanders kom je dus werkelijk overal tegen) beginnen we aan ons eten. Water koken, inhoud van ’t pakje toevoegen, roeren, daarna de champignons toevoegen, nog wat roeren, en ’t visueel resultaat is iets wat ’t midden houdt tussen spaghetti en een doodgereden knaagdier ofzo.
Het lijkt echt nergens op, gelukkig smaakt ’t redelijk goed, niet te zeer in m’n pot kijken, en hap-slik-weg dus.

Afbeelding

Na onze foto’s op de pc bekeken te hebben, en nog wat na te babbelen gaan we naar de tenten. Vandaag was eerder een verbindingsdag, niet dat we geen mooie dingen gezien hebben, maar ’t was niet de meest indrukwekkende dag van allen. Wel de heetste, de hitte heeft z’n tol geëist, we zijn redelijk moe, en moeten morgen nog een stuk of 200km doen alvorens we in de Pyreneën geraken, nog 200km die mogelijk even snikheet gaan zijn als vandaag. We zien morgen wel, voor vandaag gaat ’t licht uit, sloppe...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Motard de l'Allier
Berichten: 545
Lid geworden op: 19 mar 2007, 13:50
Woonplaats: Auvergne (Fr.)
Locatie: Auvergne (Fr.)
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Motard de l'Allier »

Tres bien fiston !!
Lekker een zefgemaakt potje :mrgreen: :mrgreen:

Ben benieuwd naar het vervolg van je verslag :thumright:

Mvg Motard de l'Allier :wink:
CZ400 -> YZ125 -> KLX250 -> R100RT -> GS1100 '94 -> GS1100 '98 + CB500 -> F650 GS '10 (T)-> 0
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Koppel!! »

YOO

Dag 8, Eindelijk, de Pyreneën...

08u30: Wederom die duivelse wekker. Ach, ik klaag niet, heb goed geslapen, Peter daarentegen... blijkt dat één van die Spanjaarden heeft liggen snurken als een troep zwijnen.
Peter heeft ’t blijkbaar heel lastig gehad deze nacht, hij vertelt dat hij hoogstens een uur of twee heeft geslapen, last heeft gehad van hartkloppingen, en ’t af en toe zwart ziet worden voor z’n ogen! Geen leuk nieuwtje als je vandaag weer zo’n 300km onder de wielen staat te krijgen. Ook niet iets om over te lachen, we vragen ‘m of hij de etappe van vandaag wel ziet zitten, en of ’t überhaupt wel gaat lukken om te rijden. Hij zegt van wel, toch maar in ’t oog houden vandaag.
Tegen een uur of tien zijn we vertrekkensklaar, eerst nog bij de uitbaters een flesje cola kopen, duurt uiteraard weer enkele minuten, want ik had twee flesjes, dus moest er weer dat rekenmachientje aan te pas komen, oh ja, het waren geen afgeronde getallen, dus moest er weer met de komma’s gevochten worden?!?
Kortom, twee brave mensen misschien, vriendelijk ook, maar voor de rest stonden ze niet vooraan in de rij, als je begrijpt wat ik bedoel.
Soit, we zijn weg, rijden de kortste weg naar Arrasate/Mondragon, en gaan vandaar de autosnelweg op, tot Tolasa. Daarmee zijn we direct al zo’n 85km verder, zonder veel tijd te verliezen.
We rijden tot in Otxandio dorp zelf, maar ietsje verder stuurt de gps ons door een baantje dat zelfs op m’n landkaart niet vermeld staat. ’t Blijkt een smal weggetje, deels onverhard, deels slecht asfalt met veel putten, maar ’t is wel degelijk een stuk korter dan langs de grote baan.
Op ’t eind kijk ik is om, Stephen heeft er duidelijk plezier in, heeft ’t grootste stuk zelf gefilmd, en Peter, wel die vindt ’t heel plezant sturen. Me dunkt dat ’t voor hem zelfs tot thuis onverhard mag zijn :mrgreen:
12u00: We rijden door Arrasate, plots is Shulty verdwenen. Een attente en vriendelijke automobilist zegt ons dat “de derde” bij een bankautomaat is gestopt. Da’s waar, Shulty had cash nodig. Vergeten...
Anyway, wat verder rijden we de grote weg naar Tolosa op, de GI 632. Nog altijd geen autosnelweg, maar toch al een grote weg, ’t gaat vooruit. Zelfs met een pasje er bovenop, de Alto de Deskarga.

Afbeelding

In Zumarraga nemen we de autosnelweg, eerst nog ff een moment van misverstand tussen de gps en mezelve, na ff checken hebben we dan toch maar de correct rijrichting genomen.
Geen straf die autosnelweg, bochtiger dan de Simplonpass zijnde, heb ik er me geamuseerd. Wel opletten voor de vele flitsbakken, gelukkig vermeld op m’n Nüvi.
In Tolasa verlaten we de autosnelweg, nog 22km en we stonden terug in San Sebastian. Maar we moeten naar ’t oosten, naar de bergen, de Franse Pyreneën. En da’s nog zo’n kleine honderd km. Vanuit Tolasa gaat ’t via de NA170 richting Santesteban, en da’s een straf baantje. Gedurende zo’n 30km blijft ’t draaien en keren, de weg kronkelt als een regenworm op speed, op den duur wordt ’t zelfs vermoeiend, en wil ik dat er is snel een eind aan komt, ben ’t stilaan beu aan ’t worden, ge moet nie vragen...
Uiteindelijk halen we Santesteban, daar ff stoppen om de tanken te vullen, ook de onze want ’t is weer pokkewarm, de thermometer wijst de 33°C aan. Nog zo’n kleine 30km en we beginnen aan de eerste Pyreneënpas, puerto de Izpegui. We rijden door enkele kleine dorpjes, en beginnen aan de klim naar boven.

Afbeelding

Ik kijk ff op de landkaart, om de hoogte te weten, en zie 1672m staan. Damn, da’s hoog, we hebben nog een serieus stuk te klimmen dan. Groot is m’n verbazing als we na een dikke tien minuutjes al op de pas staan, met z’n 672m hoog. Ff miskeken dus, misschien wishfull thinking.

Afbeelding

Het klimmen was een leuke bedoening, leuke bochtjes, weinig verkeer en vooral perfect asfalt. Als we de grens oversteken, en ik werp een blik op de met pek overdekte bultige asfaltlaag waan ik me direct terug in Frankrijk. Sommigen hebben dat gevoel als ze van ’t buitenland via autosnelweg België binnen rijden, wel, ’t is hier echt niet beter hoor, we moeten ons niet schamen. Alhoewel... soit.
Na de eerste bochtjes laat ik ’t tempo vallen, m’n GS rijdt alsof ik twee platte banden heb, de pek is zodanig warm dat ’t gewoon onder de banden vervormt. Weird stuf, en zeker niet goed voor de moraal. Kalmaan dan maar, zo gaat ’t ook, en langer blijven duren me dunkt.
De omgeving is wel mooi, zondermeer.

Afbeelding

Hoe we ’t gedaan hebben weet ik niet, (waarschijnlijk wat lang blijven “plakken” na ’t nemen van enkele foto’s, en hadden m’n compagnons gedacht dat ik ze véle sneller zou ingehaald hebben) we hebben alle drie de route op gps staan, en toch slagen we er in om mekaar kwijt te raken. Straf als ge ’t mij vraagt.
Voor St. Jean-Pied-de-Port bevind ik me dus alleen, in ’t stadje zelf is ’t een drukte van jewelste, en de smalle baantjes zorgen ervoor dat ik niet overal kan tussen duiken, m’n fiets is dan ook een meter breed, op z’n best. Na enkele minuten gekookt te zijn in de drukkende hitte raak ik toch door ’t verkeer, m’n gps stuurt me net na ’t centrum via de kerk omhoog, langs een weggetje amper een auto breed, maar ik kom na een km wel op de grote baan terecht.
Ik vervolg de route zoals m’n gps ze aangeeft, en na enkele km’s zie ik beiden staan aan een verlaten benzinepomp. Aan ’t uitdampen van gekookt te zijn in die file.
15u30: We besluiten tesamen om voor vandaag geen camping te nemen, alhoewel er een gepland stond, maar op zoek te gaan naar een simpel hotelletje. Peter heeft een echt bed nodig, en eigenlijk vind ik ’t ook best, maar stribbel voor de vorm nog wat tegen :lol: :-P
Echter, de route gaat natuurlijk naar die camping, en da’s via enkele onbekende colletjes zoals de Bagargui, de Pierre St. Martin, de Labays en de Bouezou, tot in Lescun.
Nu niet direct via dorpkes waar ge een hotel kunt vinden, zodoende richten we onze pijlen op Oloron-St.-Marie, de grootste stad in de omgeving. Uiteraard mag er al vroeger gestopt worden ook, mochten we onze goesting vinden.
De gps stuurt de éne via de grote Départemètals, de andere via de kleinst mogelijke baantjes, terwijl de volgens mij enige correcte weg via de D417 gaat, via Tardets-Sorholus en Aramits.
Die D417 op dus, blijkt een bizarre weg te zijn, smal, verlaten (eigenlijk maar goed ook want amper één auto breed) en langs de éne kant een met gras begroeide helling, en de andere de val in de diepte. Die diepte is zo diep dat we de vallei beneden gewoon niet zien, echt wel spooky. En natuurlijk is deze weg voorzien van ’t laatste van ’t laatste in veiligheid, compleet onzichtbare vangrails of stenen muurtjes in doorzichtige steen :-?

Afbeelding

De foto doet vermoeden dat ik schromelijk zit te overdrijven, me dunkt echter dat Stephen ’t niet gedurfd heeft om op de gevaarlijkste plekken z’n hand van ’t stuur te halen en z’n camera te bedienen :wink:
Onderweg zie je dan nog wat koeien en paarden lopen.

Afbeelding

Op de spreekwoordelijke top, want die is er kennelijk niet, of staat nergens aangegeven, stoppen we is. We hebben uitzicht op ’t Franse platteland, en op de vallei gevormd door de Gave de Pau. Bizarre gewaarwording, je bent nog maar goed bezig met klimmen en je bent ’t gebergte al bijna over. Zoiets heb je eigenlijk nooit in de Alpen.

Afbeelding

Afbeelding

17u00: We rijden verder, Oloron is nog een stukje rijden. Wanneer we beneden zijn rijden we Tardets binnen, en vinden op de markt een hotel/restaurant. ’t Ziet er goed uit, m’n companen vinden ’t prima, ik informeer en enkele minuten later hebben we elk een kamer, aan 38€ ’t stuk. Met wc en douche op de kamer. Kan je niet voor klagen.

Afbeelding

Afbeelding

Ik heb een room with a view, in‘t rivierke achter‘t hotel zitten enkele mensen te vissen, althans ze zitten, of de vissen bijten heb ik geen zicht op.
De motoren laden we gedeeltelijk af, ttz. alles wat niet kan op slot gedaan worden gaat mee naar boven, de rest blijft op de motor staan.
De uitbater vraagt ons wel om ze op de hoek te zetten, morgen is ’t markt in ’t dorp, indien ze op de hoek staan is ’t geen probleem. Hopelijk...
Oef, ben tevreden dat we onze overnachting, qua que se soit, bereikt hebben. Dat kleine colletje in de Pyreneën heeft niet veel afkoeling geboden, enkel dat laatste stuk, tussen de koeien en paarden was wat frisser, daar zaten we dan ook rond de 1000m hoogte. Voor de rest was ’t een volle dag flink zweten, en drinken. Drinken om geen concentratieverlies te hebben, je zou verschieten hoeveel water je verliest op zo’n dag, ben blij dat ik m’n Camelbak heb.
Een douche en een telefoontje naar ’t thuisfront later zitten we beneden op ’t terras, alhoewel op ’t laatste bergje de bewolking kwam opzetten is ’t hier mooi weer gebleven.
Wat later schuiven we onze benen onder tafel in het restaurant, waar een hyperactief, knap, jong ding informeert naar de politieke situatie eens ze weet dat we Belgen zijn. Tiens, die kent haar wereld, ttz. de Europese politiek dan wel. Ik stel haar gerust, België zal nooit ophouden te bestaan, de Belgen (Walen en Vlamingen) zijn met elkaar getrouwd, we kunnen niet met, én niet zonder elkaar.
Het eten smaakt, ’t is een simpel dagmenu, soort van ’n slaatje als voorgerecht, weet-niet-meer-wat als hoofdgerecht, en een dessert dat zo goed meevalt dat we er een tweede van nemen.
Het is nog niet zo laat als we naar onze kamers gaan, Peter heeft z’n rust nodig, als ouderling van de groep moeten we met diene mens rekening houden (ondertussen zit hij ook al op tram 4, felicité...).
Ik kijk nog wat tv, één of ander sportkanaal, laat de slaap van me bezit nemen, en doe ’t licht en de tv uit, ’t grote bed zal een verademing zijn om te slapen, hoop ik...

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Shulty »

Het is nog niet zo laat als we naar onze kamers gaan, Peter heeft z’n rust nodig, als ouderling van de groep moeten we met diene mens rekening houden (ondertussen zit hij ook al op tram 4, felicité...).
Zal 't gaan ja!!! Snotneus.... Afbeelding
R1150GSA '04
R1200GSA '10
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door GStephen »

Aah, this brings back memories...

Ongeloofelijk hoe je die details nog weet.
Ik was de helft al vergeten.
Petje af

Enne Shulty, the truth must be told :lol:
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
Motorista7
Berichten: 216
Lid geworden op: 03 apr 2006, 13:34

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Motorista7 »

Mijn complimenten, Koppel!! Ik kom elke avond vol spanning kijken of het volgende deel er al opstaat :grin:. Is puur genieten :!: Doe gerust verder, zo! :thumleft:
R1200R
Den Woesten
Berichten: 787
Lid geworden op: 01 jan 2008, 22:31
Woonplaats: Nazareth
Locatie: Nazareth (België)

Re: Reisverslag Alplutsers 2009

Bericht door Den Woesten »

Ja,Philip ik geniet er ook van en vind dit fijn om zo een beetje mee te reizen voor mij is dit niet meer op deze mannier (56j en veel magnezium in de rug). Ik herleef een beetje mijn jong leven door reisverslagen te volgen van andere nog fitte motorijders, tof !!!.
groeten, Steven.
3 Zundapp's-13 Yams-4 Kawas-1Honda-3 Bmw GS -.Vriendschap is het mooiste wat er is
Gesloten