Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (afgewerkt!)

Hier worden enkel ter inzage de complete reisverslagen gepost van forumleden.
Voor eventuele vragen, contacteer via PM of e-mail de auteur

Moderator: GVN

Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (afgewerkt!)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Eigenlijk begint het reisverhaal enkele jaren terug. We stonden met de 2007 editie v.d Alplutsers in de Gorge de Daluis op een parking, lekker van de mooie omgeving te genieten, wanneer er een GS komt aangereden. Een Duitser, van Marokkaanse origine, de man z’n naam was Nuri, of zo herinner ik ’t mij toch. Z’n GS, zo’n mooie blauw/witte, een “Williams” genaamd zag er lief uit.
Half onder ’t stof, half onder de modder, waren wij uiteraard benieuwd waar die kerel gezeten had. Bleek dat hij op terugweg was van Marokko. “Tiens” zegt den Danny, “dat zouden wij ook moeten doen!” En zo geschiedde…


Maandag 20 september:

’t Is rond een uur of vier in de namiddag als ik met m’n volgeladen F800GS naar Bart rij. We gaan onze moto’s op de aanhanger zetten, iets wat toch wel correct moet gebeuren aangezien ze de dag erna dik 1200km achter de Volvo V40 over de Franse autosnelweg worden gesleept.
Al snel zien we dat en de 1150GSA van Bart, en mijn 800 niet beiden met de neus naar voren kunnen staan. Hop, de mijne er terug af, en met ’t gat dan maar naar voren. En zo geraken ze beiden mooi op de aanhanger. Het vastgespen is nieuw voor mij, maar na een half uur sukkelen en doen, en losmaken en herdoen, en nog maar is losmaken om de riem door een ander oog te steken staan ze op den duur vast, en redelijk deftig op hun plaats.
Een korte testrit bevestigt ons vermoeden dat ’t wel goed zit, ze bewegen wel wat op en neer, zeker de GSA met z’n telelever, maar gaan nooit zijdelings te ver. Bart heeft dan nog is vijf scheten sjans gehad, hij had z’n fonkelnieuwe iPhone 4G op de aanhanger laten liggen na ’t vastgespen, maar de gsm lag nog schoon waar hij lag voor de testrit.
Kortom, we zijn er klaar voor!

Afbeelding

Dinsdag 21 september:

06u30: Ik kom rechtstreeks van m’n werk, heb m’n laatste nachtshift gedraaid, en rij tot bij Bart. Daar staat de Volvo met aanhanger reeds klaar, onze zijkoffers, tanktassen en motorkledij liggen in de Volvo gestapeld. Bart maakt zich klaar, en rond kwart voor zeven vertrekken we richting Shell te Marke, op de E17 bij Kortrijk. Daar hebben we afgesproken met Peter (Shulty) en Frank.
Op de autosnelweg merkt Bart al rap dat de Volvo niet goed reageert op de aanhanger, een top van rond de 100km/u is haalbaar, maar meer niet.
Damn, zo gaat ’t wel erg lang duren eer we in ’t zuiden van Frankrijk geraken. We zijn dan ook al rap ietsje te laat, Frank belt reeds om te horen waar we uithangen. We komen af.
Eens daar controleert Bart de bandenspanning, tja, een achterband met net geen kg druk in is echt niet optimaal :-?

Afbeelding

We zetten de banden op 2.8kg, en vertrekken met ons vieren naar ’t zuiden. Wij op kop zodat Frank en Peter in de Transit kunnen zien of de moto’s en de aanhanger ’t een beetje deftig doen.
08u20: Eens in Frankrijk worden we direct geconfronteerd met de ochtendspits rond Rijsel. En met dichte mist. De mist blijft rond ons hangen tot we een stuk voorbij Rijsel zijn, daar klaart ’t plotsklaps op, en komt ’t zonneke tevoorschijn.
We staan in verbinding met Frank en Peter via een PMR’tje, zo’n “walkietalkie”, en ze zien dat ’t goed gaat. Althans met de aanhanger en de moto’s. Ik had ’t idee om wat proberen te slapen, maar ben zo opgewonden als een net niet springende gitaarsnaar. Van slapen zal niet veel in huis komen me dunkt.
Parijs halen we niet zonder plaspauze, in en rond Parijs zelf neemt Peter de kop, ik laat hem liever de route rond deze grootstad bepalen. Z’n gps volgt de grote ring, niet de kleine, en op dit uur drukke péripherique.
We zetten koers richting Nevers, passeren ’t circuit van Magny-Cours, moeten gedurende een half uur over kleinere nationals richting Moulins, en draaien net onder Montluçon de autosnelweg op richting Clermont-Ferrand. Ohja, we zijn ondertussen al een plaspauze of drie verder.
Net voor Clermont zien we rechts Puy de Dome verschijnen, ’t is ondertussen 16u00 voorbij. Yep, we hebben he-le-maal geen haast. Of zo schijnt ’t toch :roll:

Afbeelding

Anyway, ik zit ondertussen al van net onder Parijs achter ’t stuur, slapen ging toch niet, kan ik me evengoed nuttig maken onderweg, en Bart vindt ’t niet erg dat hij copiloot moet spelen. Kan hij onderweg nog wat foto’s maken, en z’n iPhone onder de knie krijgen.
Nog is stoppen om te tanken ook. De Volvo, die normaal met een goeie 6L toekomt, jaagt er nu quasi 9L door, en dan kom je niet ver met een tank van ong. 50L.
En dan kunnen de andere lutsers nog is naar ’t toilet hollen.
Ik zie dat m’n 800 veranderd is in een waar kerkhof, maar dan aan de binnenkant. Een kant waar normaal geen vliegskes komen, nu hangt ’t vol van de lijkjes.

Afbeelding

Ach ja, hij zal tegen dat we Marokko verlaten waarschijnlijk wel nog vuiler worden, dus who cares. Behalve de vliegen dan.
Een dikke 200km onder Clermont-Ferrand ligt Millau.
Ondanks dat ik er al twee keer ben geweest blijf ik het viaduct een uitzonderlijk bouwwerk vinden. Ik hamer er dan ook op dat we daar nog is een pauze nemen.
Al was ’t maar om ’t ding is deftig op foto te gooien. Ohja, en ik ben benieuwd wat ’t geeft als je er over rijdt, heb ik dus nog niet gedaan.

Afbeelding

19u30: We rijden over ’t viaduct, en daar is dus geen bal aan. Je ziet amper dat je op dik 200m hoogte zit. Ik neem dan nog enkele leuke foto’s terwijl we er dan toch zijn.

Afbeelding

Verder knallen dan maar, ’t wordt al snel heel laat. Niet dat we nog altijd tegen max. 100km/u moeten sukkelen, met de bandendruk v.d Volvo op conditie te brengen is de topsnelheid van de combinatie terug naar een aanvaarbare 135 à 140km/u gestegen. Zolang ’t niet bergop gaat, want dan trekt het dieseltje ’t niet meer. Nee, we stoppen gewoon te regelmatig en te lang om er echt vaart in te houden. Nu is ’t doorrijden tot aan de afrit, waar we afgesproken hebben met Arthur bij wie we in Saint-Cyprien gaan overnachten. Maar da’s nog een lang stuk.

Vermits Frank en Peter weten welke afrit te nemen volg ik hen, de moto’s zijn nog geen cm verschoven, daar heb ik dus wel vertrouwen in.
Ergens rond Narbonne verlaten we uiteindelijk de autosnelweg, na de péage zien we Arthur en John staan. John is toevallig ook op bezoek, en voor we ’t weten worden we geëscorteerd door twee motoren.
Enkel de blauwe bliksemlampen mankeren om me van Koninklijke bloede te doen voelen. Arthur geraken we onderweg ff kwijt, hij dacht dat wij goed aan ’t volgen waren, wat dus niet ’t geval was. Gelukkig kent John ook de weg, want in den pikkendonkere op dees klein baantjes zou ik ’t echt niet weten te vinden.

Zo’n 50km na de afrit, ik heb ’t gevoel dat we dus een toeristisch rondritje hebben gekregen, komen we aan bij Arthur en Juliette. We zijn een beetje moe, en wreed content dat dit gedeelte van onze reis achter de rug is. Alles is prima verlopen, we hebben er wel dik 15u over gedaan om tot hier te geraken, maar so what, ’t is verder prima gegaan.
Een dikke kom spaghetti staat in de eetkamer op ons te wachten, voorafgegaan door meloen met Parmaham. Lekker, dat smaakt, echt :razz:
Het dessert nemen we op het terras, ’t is de ganse dag prima weer gebleven, ondanks de regenvoorspelling voor ’t zuiden van Frankrijk. Lekker ijs, nog wat babbelen, zeveren, lachen, nagenieten, bij de één na de ander vallen de oogskes toe. Ik en Bart slapen in een gastenkamer, Shulty en Frank moeten de caravan delen.

’t Is 01u00 ’s nachts eer ik erin kruip, begin op den duur ook moe te worden, niet verwonderlijk, ben al 36u wakker, de adrenaline heeft me vandaag geholpen maar nu de spanning voor vandaag eraf is, is ’t effect ook rap uitgewerkt.
Morgen begint ’t leukere werk, met de GS’en naar Barcelona, ben benieuwd, sloppe…

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Woensdag 22 september:

08u00: De wekker loopt af. Niet al te vroeg, we hebben voor vandaag weliswaar dik 350km gepland, maar die liggen zodanig dat ik er op ’t eind makkelijk een kleine 100km kan afknippen, indien nodig. Soit, een lekker ontbijt staat klaar, we laten ’t ons smaken. We proberen voor John nog een aangepaste stoel te vinden, maar in ’t babystoeltje geraakt hij echt niet in. Dan maar in een grote-mensen-stoel :mrgreen:

Na ’t ontbijt begint het zware werk, de motoren lossen, opladen, klaarmaken, en onszelf ook niet vergeten klaarmaken.
Peter staat op de rand van een zenuwcrisis wanneer z’n laptop en Mapsource vandaag in oorlog zijn. Op den duur, en ’t is maar net op tijd, geraakt de route voor vandaag op de drie gps’en. Anders was ’t op landkaart rijden, die heb ik uiteraard bij.

Afbeelding

’t Is een uur of elf eer we goed en wel klaar zijn, de GS’en worden gestart, we zwaaien gedag naar de achterblijvers, en ons motoravontuur is eindelijk begonnen.
’t Zal gaan tijd worden, zelden zo een lange aanloop meegemaakt.

Via kleine baantjes rijden we langs de kust richting Spaanse grens. ’t Is mooi weer, maar hier en daar is er nog een weerbarstige wolk. Stilaan gaan we de hoogte in, en tegen dat we de grens oversteken zijn we echt de Pyreneeën aan ’t oversteken, zij ’t dan de uitlopers naar de kust toe. Het is evenwel prachtig rijden hier, smalle bergwegskes, mooie verzichten over ’t zeetje en leuke havendorpkes, een geslaagde intro als ge ’t mij vraagt.

Afbeelding

Op de N260 zit het tempo er goed in, Peter en Bart rijden alsof de duivel achter ze aan zit, wat niet het geval is, ik ben het maar ;-) Tijdens één v.d snellere stukken zit ik pal achter Bart aan, we gaan beiden een snelle linker in, en ik verschiet me een ongeluk. Ik heb net met m’n linkervoetsteun de grond geraakt. En dat op een F800GS. Wist zelfs niet dat zoiets kon op deze fiets, laat staan dat ik het zou durven. Nu, het tempo liegt er niet om, we jakkeren de km’s af alsof ’t niets is.

Wat verder is ’t links, richting Cadaqués, een toeristisch vissersdorpke. Ben er nog nooit geweest, maar de naam doet me iets, wil er dus wel is geweest zijn, daarom. De weg is een waar bochtenfestijn, de ene achter de andere zwieper, afgewisseld met een mooie haarspeld.

14u00: En zo gaat ’t verder tot in ’t dorp zelf, waar we ons op een leuk terraske, in de schaduw van een boom installeren om een licht middagmaal te nuttigen. Pattatas Bravas, blijken dikke frietjes te zijn, en ’t smaakt samen met de worstjes die ik besteld heb. Je mag wel geen haast hebben, want snel zijn ze hier allerminst te noemen. Ach, we zitten hier goed, géne stress.

Afbeelding

Om ’t dorp te verlaten nemen we ff terug dezelfde weg, om dan richting ’t zuiden te mikken. Na nog een kwartierke bochten pikken en knallen als waanzinnigen verlaten we plotsklaps de bergjes. Nu is ’t ff saaie rechte wegen in de vlakte volgen, we rijden richting Platja d’Aro.

Wat is er te zien in Platja d’Aro? Eigenlijk niks meer dan eender waar aan de Costa Brava, zijnde zee en strand. Maar voor mij is er wel iets bijzonders te zien, als ’t er überhaupt nog staat.
Toen ik nog een klein en onschuldig manneke was hadden m’n ouders een appartement in Platja d’Aro, in één v.d lelijke rechthoekige blokken aan ’t strand. Ik heb hier vier winters en enkele zomers doorgebracht, en wil heel graag is kijken of ik nog iets herken, ook al is ’t meer dan twintig jaar geleden.

Ik neem de kop eens we ’t stadje binnenrijden, ik ga bijna onderuit wanneer ik al te enthousiast over een zebrapad een rond punt wil oprijden, maar kan me nog rechthouden. Het eerste van, wat later zal blijken, de meerder “oef” momenten van deze reis.
Anyway, op de groten boulevard herken ik niets meer, maar ik weet bizar genoeg wel de juiste weg naar het gebouw te vinden, en een minuut later sta ik er dan, aan den Beach Palace, in Platja d’Aro.
De verre jeugdherinneringen komen boven, plots weet ik zelfs het nummer van ’t appartement, F3. Wanneer ik op ’t strand enkele foto’s aan ’t nemen ben hoor ik de enkelingen die in’ t zonneke zitten Vlaams praten. Platja d’Aro is dan ook een kleine Vlaamse enclave.
Ik raak met enkele mensen aan de praat, vertel ze de historie en m’n relatie met de plek, de mensen vinden ’t leuk dat ik dan, zo veel later, nog is terug kom om gewoon te kijken. Soit, ik ben er nog is geweest, opdracht van mijnentwege volbracht.

Afbeelding

17u20: Nu, verder rijden richting Barcelona, via de kustweg tussen Sant Feliu en Lloret de Mar. Een weg die ’s winters door verscheidene merken, en motorbladen gebruikt wordt om nieuwe modellen voor te stellen, of gewoon om een scheurijzer te testen. Ik heb hoge verwachtingen over dit stuk asfalt.

18u00: De verwachtingen worden probleemloos ingelost. Wat zeg ik, zelfs ruimschoots overschreden. Zelden zo een uitdagende weg als deze mogen aanschouwen! Geen honderd meter rechtdoor, mooie brede bochten en korte haarspelden…
Als stuk weg staat deze strook absoluut in m’n top vijf, en weet dat ik al ’t één en ’t ander in de Alpen heb gezien. Het tempo ging weer de hoogte in, Peter op kop, opgejaagd door Bart, die met z’n 1150GSA dingen doet die ik niet voor mogelijk hou, ik daarachter, met kunst- en vliegwerk krasselend m’n voorrijders aan ’t bijhouden, en Frank daar nog achter. Die doet ’t vandaag ietsje rustiger, maar je kan ’t onmogelijk als kalm rijden beschouwen. Na enkele passages waar er een plek zand en aarde over de weg ligt, ’t gevolg van regenbuien, moest ik wat afstand laten, en op den duur was ik de aansluiting met de kop kwijt. Peter en Bart jakkeren verder, ik neem wat minder risico met die zandplekken over de weg, Frank haalt me in, ik laat ‘m voor en daar blijf ik de rest van deze weg zitten, achter de 1200GSA van Frank. Frank rijdt als vanouds een zalig tempo, niet overdreven snel, zonder veel risico’s te nemen, ik vind ’t best zo, wil graag Marokko halen zonder in Europa al te moeten opgeven, ’t is soms rap gebeurd.
Ohja, ’t is onderweg nog mooi ook, mocht deze roetsjbaan op zich je niet interesseren!

Afbeelding

Afbeelding

In Lloret de Mar stoppen we om te tanken, ’t is ondertussen al zo laat dat we de snelste weg naar Barcelona nemen, nog een stuk of wat km’s over de autosnelweg langs de kust. Om de vijf voet is ’t péage betalen, telkens net wel of net niet een volle €. Op den duur zitten we op de autosnelwegen net voor, of zelfs mogelijk al in de stad.
We hebben onze gps richting Camp Nou gestuurd, de voetbaltempel van FC Barca. Nu we hier toch zijn willen we dit wel is zien. Maar ’t is al rap donker aan ’t worden, en ’t verkeer in deze grootstad is een volwaardige ramp. Vechten om de aansluiting met de andere lutsers niet te verliezen, zeker voor wie achteraan rijdt.
Het begint stilaan m’n voeten uit te hangen, ’t is ondertussen al volop donker, veel zien van het stadion gaan we dus niet, en ’t is hier broeierig warm in de stad.
Net wanneer ik denk dat ’t genoeg is stoppen we aan ’t stadion, blijkt dat er zelfs een match bezig is, geen idee echter tegen wie.
’t Is domweg te donker om een deftige foto te pakken, ‘k heb ’t zelfs van in ’t midden van de avenue geprobeerd, maar geen sjans.

Afbeelding

Nu dus, ’t is donker, we zitten in, of amper buiten ’t centrum van een grote wereldstad, ’t krioelt hier van ’t volk en de auto’s en scooters, ’t is me te warm, en we zijn allemaal stillekes aan moe aan ’t worden. We hebben vandaag al rond de 300km gedaan, we willen graag naar ’t hotel geraken.

Peter geeft het adres van ’t hotel, maar de gps kent de straat niet, ook niet bij Peter of bij Frank, de derde gps’er.
Dan maar de naam van ’t dorp ingeven, en daar ter plekke het hotel zoeken dan. Dat blijkt nog een dikke tien km te zijn, tien km in erg druk verkeer. Nog een autosnelweg op, dan eraf, nog enkele ronde punten overleven, en na een dik kwartierke zijn we in Sant Boi de Llobregat, een dorp of gehucht net buiten Barcelona. Nu is ’t zoeken naar hotel El Castel.

Hoe het komt weet ik niet, maar ik ben ’t laatste half uur stilaan naar m’n kookpunt aan ’t evolueren, waarschijnlijk de combinatie van de laffe warmte, het knotsgekke en gevaarlijke verkeer, en de vermoeidheid. Wanneer we in ’t dorp een rond punt passeren, en Peter en Bart knallen een klein straatje voorbij waar een pijl naar ’t hotel staat ontplof ik bijna.
Zit in m’n helm te roepen en te tieren, om een minuut later te beseffen dat ’t dom en onnozel is :oops:
Peter en Bart keren terug, zien ook de pijl, en ik sluit weer achteraan aan. M’n overdrukventiel heeft gewerkt, na een minuutje of twee rijden we de parking van ’t poepsjiekke hotel binnen, en ik voel me terug beter. Einddoel bereikt voor vandaag. Een superdagje wel, mooie zichten gezien, een dagje de bandjes rond rijden, zien dat de F800GS zeker z’n mannetje kan staan tussen de meer straatgerichte grote broertjes, deze kustregio kan ik zeker aanraden.

Peter gaat binnen met de papieren v.d reservatie, ik kan me terug ontspannen, Peter komt terug buiten en we hebben twee mooie kamers voor twee personen. Het nodige wordt van de GS’en gehaald, we leggen ons ff te rusten op de bedden, nemen een verfrissende douche en gaan naar ’t restaurant. Reeds in de doucheruimte kon ik zien dat niet alles in dit hotel op dezelfde hoogte staat, onze kamer is echt mooi, stijlvol ingericht, strak modern zelfs. De badkamer is dmv. een matglazen schuifdeur afgescheiden, mooie wastafel, maar de douche, da’s er eentje uit de jaren stillekes met een verdoeft douchegordijn dat alleen maar rond je benen probeert te hangen ipv ’t water in de douchebak te houden :-?

Afbeelding

Nu komen we in het restaurant nog zo’n ruimte tegen die niet echt smaakvol te noemen is, oncomfortabele stoelen, een verblindend licht afkomstig van een overdaad aan TL-verlichting aan ’t plafond, soit, allesbehalve sfeervol. En dan moest ’t eten nog komen.

Da’s een verhaal apart. Geen idee meer wat ik genomen heb maar dat alleen al bewijst dat ’t niet veel soeps zal geweest zijn, echter, zelden zo gelachen als wanneer Frank en Peter hun gefritureerde calamares proberen op te eten. ’t Smaakt naar ’t schijnt niet, ’t voelt aan als nen dikken elastiek en als je probeert lukt ’t zelf om ermee te schieten :mrgreen:
En dat voor iets dat gewoon in de fritpot moet gelegd worden, ge moet er maar in slagen om zoiets te verknoeien. Kortom, we hebben goed gelachen, maar goed gegeten, neen, dat kan ik niet zeggen.
Na afloop zetten we ons op het ruime terras, je zit hier goed, ’t ziet er prachtig uit, de ober brengt ons vier pintjes en ’t smaakt, er is wifi dus kunnen we ff onze mailkes etc lezen.

Afbeelding

Des te meer spijtig dat niet alles op dit niveau is, ’t zou van dit twijfelachtig hotel een echte topper maken. Nog een pint later gaan we terug naar de kamers, ’t is wederom tegen middernacht eer we slapen gaan. Geen probleem denk ik dan, op den boot ga ik kunnen uitslapen, morgenochtend daarentegen is ’t pokkevroeg op, op zoek naar onzen boot naar Marokko.
Nu gaan m’n oogskes dicht, tot morgen…

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Donderdag 23 september:

’t Is nog heel vroeg wanneer de wekker afgaat, we moeten nog ontbijten, ons klaarmaken, naar de haven rijden en onze weg daar zoeken. Het ontbijt gaat goed binnen, beter dan ’t avondeten, en al snel staan we klaar om El Castel te verlaten.
We draaien de autosnelweg nog niet op en zitten al in de stilstaande file, de een probeert via de pechstrook vooruit te geraken, de ander langs links, we geraken een beetje verspreid maar houden gelukkig mekaar in ’t zicht. Na een minuut of tien geraakt de file in beweging, en rijden we wijselijk gewoon met ’t verkeer mee. Nog ff een verkeerde afrit nemen, zowel mijn als Peter's gps stuurden ons eraf, en direct weer op, en we zijn aan de haven. Daar is ’t nog wat zoeken naar de juiste terminal, of kaai, of weetikveel, ergens waar we moeten wachten.
Op den duur besluiten we te stoppen aan een groot rond punt waar we al twee keer zijn gepasseerd.

Afbeelding

Peter gaat alleen op zoek, hij heeft de boekingsbevestiging en alleen heb je niet dat de een naar links wil, en de ander naar rechts, zoals we al een kwartier als kiekens zonder kop rondknallen.

En ’t werkt, na een vijftal minuten komt Peter terug, nog ff bij een klein bureautje langsgaan en we kunnen op de overdekte parking gaan aanschuiven, met onze snoet tegen de dranghekkens. We zijn niet alleen.

Nu is ’t wachten geblazen. En wachten kan soms lang duren, als je echt niks anders te doen hebt.

Afbeelding

Afbeelding

Maar, op den duur komt er schot in de zaak, de dranghekkens gaan één voor één open, en we mogen aanschuiven om de buik van ’t schip binnen te rijden. Eens binnen is ’t aan onze rechterkant de motoren plaatsen naast enkele andere motoren.
We trekken de GS’en op de middenbok en zien dat de (vermoedelijk) Filippijnse crew de motoren aan mekaar, en aan grondankers vastgespen.
Ik hoop maar dat we geen wilde zee hebben, want zo vast lijkt het boeltje nu ook niet aangespannen te staan.

Afbeelding

Nu onze benodigdheden nemen, en ’t autodek verlaten. Niks vergeten want eens de laatste passagier van ’t autodek is gaan de deuren onherroepelijk dicht tot we in Tanger zijn.

Boven in ’t schip is ’t eerst ne nest trappen op, dan bij de receptie onze tickets afgeven en in ruil de nummer en voor elk een toegangspas van de kajuit ontvangen, en daarmee op zoek gaan naar ons huisje voor dik 24u. We vinden ’t snel, maar verschieten ons wel dat ’t zo verdomd klein is. Alle vier tegelijk onze motorkledij omruilen voor gewone kledij zal niet lukken, want de een klopt de ander een blauw oog, en nog een ander moet in de kast schuilen ofzo :lol: Soit, ’t is dus klein, zondermeer :-|

We geraken op ’t achterdek voor ’t schip goed en wel vertrokken is, zien de trossen gelost worden, de GNV Majestic zet zich in beweging, en we zijn vertrokken.

Afbeelding

Allé, ’t duurt nog een tijdje eer we de haven uitzijn, maar dan gaat de gaas open, en zijn we tegen de duizelingwekkende snelheid van net geen 40km/u onderweg. We zitten hier nog ff op dit bootje…

Afbeelding

Afbeelding

Gelukkig kunnen we ons onderweg bezighouden met vanalles. Eerst den boot verkennen, al snel weten we min of meer waar wat is, dan schalt er een stem door de speakers die ons in vier talen probeert duidelijk te maken dat de cafetaria open is.

Afbeelding

Prima, we hebben allemaal een hongerke gekregen, schuiven aan en nemen ons een beetje van dit en dat. Leuk, tot we aan de kassa komen, daar verschiet ge u nen bult als ge ’t prijskaartje ziet :shock:

Ikzelf heb een klein bordje noedels met iets wat voor Bolognaise saus moet doorgaan, een schnitzel, maar uiteraard geen varkenslapje, nee, ’t is kipfilet, een nog kleiner bordje fritjes, een potje mayonaise, een dessert en een Fanta genomen. Ik betaal net geen 30€!

Ohja, en het kan om de twijfelachtige eer strijden met die calamares van gisteren als slechtste eten op verlof tot nu toe :silent:

Na ’t eten is de strijd om een deftig plaatsje in de loungeruimte begonnen. Er is grof geschat plaats voor zo’n tachtig personen, en ik vermoed dat we met minstens een tienvoud aan boord zijn. You do the math.
Maar we hebben geluk, en vinden al snel een tafel en plaats voor vier. Mochten we nu nog kaarten hebben. Gelukkig gaat de tax free shop wat later open, en verkopen die kaarten, wat zeg ik, zelfs echte pokerkaarten.
We kunnen beginnen, Bart houdt de scores bij, de raises, folds en all-in’s vliegen in ’t rond met als resultaat pairs, trips, een hoop flushes en straights, en ik denk zelfs dat we meermaals een quad hebben gezien.

Afbeelding

Zo gaat de tijd voorbij, zo doden wij de tijd.

Af en toe is een wandelingske, ’t is lekker weer buiten en je kan in de verte de kustlijn met de lichtjes zien, ondertussen is ’t dus al donker aan ’t worden, nog wat pokeren, terug naar de cafetaria maar iets minder uitbundig eten, gewoon genieten van de voor mij nieuwe ervaring, ik heb een leuke tijd aan boord.

Nog wat gepoker verder is ’t stilaan tijd om in ons bedje te kruipen, we zijn al van vroeg op, en ’t zijn al zware dagen geweest, ik gooi domweg een winnende flush weg omdat ik me zo zit te focussen op m’n paartje azen, echt wel tijd om te gaan slapen dus. Morgenochtend is ’t uitslapen, we worden maar tegen 14u00 in Tanger verwacht.
Allé, uitslapen, ’t is te hopen dat er van slapen wel iets komt, Frank ligt in dezelfde ruimte als wij, ik ga m’n oorstoppen al klaarleggen, in de waarschijnlijk vergeefse hoop dat ik ze niet nodig heb, tot morgen…

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Nahoj
Berichten: 1134
Lid geworden op: 05 apr 2009, 20:43
Woonplaats: Dendermonde
Locatie: Gijzegem (bij Dendermonde)

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Nahoj »

kwijl kwijl
Opgelet deze jongen is een echte viking
GSA➡️ R80Gs
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door GStephen »

rond kwart voor zeven vertrekken we richting Shell te Marke, op de E17 bij Kortrijk. Daar hebben we afgesproken met Peter (Shulty) en Frank.
Had ik dat geweten, dan ging ik jullie nog n'een goeiendag zeggen en een goeie reis wensen.
we rijden richting Platja d’Aro.
Mijn tweede thuis (allé ja, in het dorp ernaast 'S Agaro)
de kustweg tussen Sant Feliu en Lloret de Mar
Waar is de tijd...
Ook voor mij één van de beste roetsjbanen (moet ik nog eens doen met de GS)

Keep it coming :thumright:
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vrijdag 24 september:


09u00: Geeuw, ik lig al een tijdje wakker, maar heb eigenlijk geen goesting om op te staan. Ik lig hier goed. Na een tijdje echter beginnen m’n medelutsers stilaan ook uit hun bedje te kruipen, ik volg dan maar. Ff een beetje wassen, opfrissen eigenlijk, en na m’n kleren aangedaan te hebben begin ik aan een ochtendwandelingske naar ’t achterdek. Ben benieuwd hoe ’t er buiten uitziet.
10u00: Ik zit al door m’n €’s heen, heb nog net voldoende om een koffie te kopen en krijg van Peter twee ontbijtkoeken. Op ’t achterdek gaat ’t er gemoedelijk aan toe, groepjes Marokkaanse mannen zitten bij mekaar rond een plastiek tafeltje. Ze praten, soms hevig gesticulerend, of leggen een kaartje, meestal vergezeld door tabaksrook en een hoop peuken op tafel en de grond rond ’t tafeltje. De witte tafels zelf hebben ’t hard te verduren.

Afbeelding

Buiten is ’t een lekker weertje, zonnig en een verfrissende zeebries. Het is opvallend dat er meer jonge meisjes nu gekleed gaan in traditionele kledij, incl. hoofddoek dan gisteren bij ’t vertrek in Barcelona.
Ik vraag me af hoe ’t moet zijn om gedurende een tijd je anders te moeten voordoen dan je bent, ’t moet me dunkt ook niet leuk zijn voor sommigen.
Een beetje rondkijken op zee is dan weer wel leuk, we zijn eigenlijk nooit alleen op zee geweest, altijd was er wel een ander schip in zicht. Waarschijnlijk ’s nachts ook, maar daar heb ik geen visuele bevestiging van. Nu zie ik een groot containerschip voorbij varen.

Afbeelding

12u30: De kustlijn van Marokko is al een tijdje in zicht, maar nu is ’t echt een mooi beeld geworden. Allé, eigenlijk is ’t nog een stukje van Spanje, we zien nl. de rotskust van Ceuta, één v.d twee Spaanse enclaves op Afrikaans grondgebied opdoemen. Ach wat, don’t care, voor mij is ’t allemaal Marokko aan diene kant van de Straat.

Afbeelding

Ondanks dat we dus links Afrika en rechts Europa zien liggen duurt ’t nog een tijdje eer we in Tanger zijn.

Afbeelding

13u00: Het schip vertraagt om de haven binnen te varen en we zien de loods aan boord komen. Eens in de toch wel smalle haven begint de loods aan een straf manoeuvre, het schip moet 180° om z’n lengteas draaien om te kunnen aanmeren, aangezien er enkel een mogelijkheid is om achteraan de voertuigen te lossen.
Op een zeker moment staan we dus haaks in de havenmonding, met zowel voor als achter nog geen 50m speling. Hier heb je dus een loods voor nodig.

Afbeelding

Het aanmeren gebeurt foutloos, ondertussen zitten wij reeds op ’t achterdek te wachten. Net voor we de haven binnenvaarden hoorde je bericht dat we de kajuiten moesten verlaten, en op de juiste plaats wachten tot we op ’t autodek mogen gaan. We hebben geluk, voor ons is dit ’t achterdek, zo zien we nog iets gebeuren en ’t is lekker zonnig weer.
Wanneer de boot vastligt aan de kade mogen we naar beneden. We vinden de moto’s in dezelfde staat als we ze achtergelaten hebben, maar Peter is wel z’n cross shirt kwijt!
Eén of andere kl##tzak heeft ’t vanonder de elastiek gepikt, nog een geluk dat de body protector niet mee gestolen is.
Enkele auto’s vertrekken, en dan is ’t aan ons, m’n eerste voet op Afrikaanse bodem. Nuja, ver rijden doen we niet, eerst moet nog de hele papierwinkel overwonnen worden.

Alle moto’s worden apart gezet, we zijn met een goeie vijftien schat ik, en direct zijn de sjacheraars daar om je papieren in orde te brengen.
We nemen een kerel vast, en hij moet maar laten zien dat hij z’n weg hier weet, pas daarna krijgt hij geld. Zelf moeten we nog is naar de personen douane langs, daar bekijken ze uwe reispas, dan met zo’n scheef uitgestreken gezicht wordt gij zelf bekeken, en hop, goedgekeurd.
Weer een stap verder.

Afbeelding

De sjacheraar komt terug met iemand die de motoren heeft ingeschreven, we krijgen de nodige papieren terug, en eindelijk mogen we ’t land binnen.
13u30: Niet vergeten dat we hier twee uur terug draaien, eigenlijk is ’t dus al half vier, maar toch niet. Of zo iets. We zien wel. Nu is ’t Tanger binnenrijden, zo snel mogelijk Marokkaans geld zien te vinden, en dan tanken. M’n tank is bijna leeg, ik moet dus niet te lang meer wachten.

Aan de eerste bancomat die we zien hebben we geen geluk, hij werkt niet. Wel wordt ik door een oude man aangesproken met de vraag of ik geen hash wil :shock:
Euh, neen, ‘k wil hier niet in de jail draaien zulle, heb “De hel van Tanger” gezien, thanks but no thanks :clown:

Afbeelding

Wat verder stoppen we aan een tweede bancomat, daar hebben we al evenveel , of even weinig geluk. Frank gaat binnen €’s wisselen, dat lukt wel. Bart en ik gaan te voet naar nog een bank, 100m verderop, en daar lukt ’t ons om geld af te halen. Woehoe :grin:
Nu, terwijl we op Frank aan ’t wachten waren kon ik de grote tegenstellingen die je in Tanger ziet al aanschouwen. Net wanneer er een oud vrouwtje achter geld komt bedelen knalt er een fonkelnieuwe Mercedes C klasse AMG met veel geweld door de straat. Over uitersten gesproken!
Een kleine km verder kunnen we dan tanken, en zodoende zijn we klaar om de resterende 180km tot El Jebha aan te vallen. Eerst via een grote tweebaansweg naar Tétouan.
Da’s op zich een perfecte manier om ons aan te passen aan ’t verkeer in Marokko. We zien mensen op ezelkes, overladen tientonners, vele oude Mercedessen die dienst doen als taxi en Mercedes buskes, alles door mekaar, gecombineerd met een rijstijl die niet zozeer snel maar wel als uiterst nonchalant valt te omschrijven.
Kortom, ’t is opletten geblazen tot we ons kunnen vinden in dit hectisch gedoe.

Afbeelding

Afbeelding

In Tétouan verlaten we de hoofdweg en kiezen we de kustweg, de N16 richting El Jebha. Deze weg is veel smaller, en duidelijk in minder goede staat dan de grote baan naar Tétouan.
Maar hé, we rijden op GS’en, kan dus geen kwaad 8-)
Na enkele km’s komen we de eerste wegenwerken tegen, het asfalt verdwijnt soms, dan is ’t over een steenpiste rijden, met heel veel stof en stenen. Maar ’t lukt allemaal prima, en het uitzicht op deze weg maakt het de moeite waard.

Afbeelding

16u50: We rijden ’t dorpke Oued Laou in, en zien langs ’t strand een leuk restaurantje, we hebben ondertussen al terug een hongerke, en ’t is nog vroeg, we stoppen dus om te eten.
De motoren kunnen achteraan, aan ’t terras staan.

Afbeelding

Het eten smaakt, de service is vriendelijk en de katten die er rondzwerven krijgen de overschotjes. We zitten hier goed, nog ff nagenieten, ik doe m’n belleke naar ’t thuisfront en vertel dat we nog maar 80km te gaan hebben voor vandaag. M’n vriendin vraagt me of ik er wel rekening mee gehouden heb dat ’t tussen 18 en 19u al zal donker zijn. Oeps, vergeten :-?
Niet te lang blijven treuzelen dus, het gemiddelde ligt niet echt hoog met die quasi constante wegenwerken, en we zijn nu ook niet alleen op de baan, we moeten dus rekening houden met auto’s en andere weggebruikers.

Rond 18u verdwijnt de zon achter de bergen, we zitten nog op 70km van onze bestemming. Nog geen 10min. later is het donker, vanaf nu is ’t dus dubbel zo moeilijk rijden.
Niet alleen is er uiteraard nergens verlichting, enkel in enkele grotere dorpkes, maar het stof, opgegooid door de banden, zorgt dat de lichtstralen van de koplamp soms amper 5m ver raken.
En dan rij je dus bijna op den tast. Ook is ’t dan weer in de dorpkes plots veel drukker geworden, iedereen komt nu pas uit z’n huisje, en iedereen loopt op straat, liefst dan nog is in ’t midden.
Extra obstakels. En we zijn er nog niet.
19u15: Het is ondertussen al een tijdje pikkedonker, eens buiten de dorpkes rij je regelmatig met rechts van je de rotsen, en links een afgrond met 100m dieper de zee. ’t Is dat het volle maan is, anders zou ik ’t niet geweten hebben. Er wordt van ons opperste concentratie geëist, anders loopt dit avontuur slecht af.

Afbeelding

En alsof het sowieso nog niet moeilijk genoeg is, komt er nog een extra moeilijkheid bij. In en rond de dorpkes hebben ze een oplossing bedacht om het stof tegen te gaan, ze sproeien de weg nat met een tankwagen. Dat water mengt zich met ’t zand en stof op de baan en verandert in een laagje modder die evengoed bruine zeep had kunnen zijn.
Het glijdt als de pest! De minste beroering van de remmen of ’t gas is garantie voor een glijder of zwieper.
Ik zit met een ei in m’n broek te rijden, m’n GS is al een paar keer beginnen schuiven en ik heb er absoluut geen vertrouwen in, ik heb schrik dat ik domweg onderuit ga gaan. Het onvermijdelijke resultaat is natuurlijk dat ik allesbehalve ontspannen op de GS zit, en zodoende maak ik de situatie alleen maar erger. Neen, ik vind dit niet leuk :-|

Afbeelding

Ohja, nog een leuke factor die ’t bemoeilijkt. Het stof en de modder vliegt tot op het helmvizier. Nu, stof alleen kan ik er wel afwrijven, maar met de druppels modder erbij wrijf ik er gewoon een bruine streep op. Het vizier moet dus open, maar zonder bril is ’t onmogelijk rijden, je ogen zitten direct toe van ’t stof. Dan maar m’n gele bril opzetten, maar da’s ook niet ideaal want die filtert ’t meeste van ’t licht weg. Damn, hoe lang gaat die kl#terij hier nog duren?
Ik bel naar Faoud, de eigenaar van ’t hotel in El Jebha. Eerst vragen of hij überhaupt wel plaats heeft, en dan vragen of ’t niet erg is dat we nog zeker een uur ver zitten. De man begrijpt de situatie perfect, stelt ons gerust dat er plek zat is, en zegt dat hij een vistajine zal klaarmaken tegen dat we daar zijn. Klinkt in elk geval super, da’s een leuke opsteker in deze verfoeide situatie.
We zitten op ongeveer 30km van El Jebha, maar halen nooit ofte nimmer een gemiddelde van 30km/u, het hotel is op de hoogte, we besluiten dan ook om ons niet al te gek te haasten. Binnen een dikke 15km nog is een stopke doen, en dan verder naar ’t hotel.

20u10: Nog een dikke tien kilometer te gaan, de vettige smurrie is minder frequent aanwezig, maar het vele stof happen blijft het zicht tot bijna nul reduceren.
Het blijft moeilijk rijden en opletten geblazen. Iemand die passeert met een buske roept om sigaretten, we doen teken dat ’t ons niet interesseert en nu versta ik geen Arabisch, maar de kerel z’n antwoord zal in elk geval niets positiefs zijn geweest. Dju, en straks moeten we diene gast in z’n buske nog voorbij ook, wordt nog leuk :silent:
Een half uurke later rijden we El Jebha binnen, en in de verte staat Faoud al op straat met z’n armen te zwaaien, de beste kerel staat ons dus gewoon op te wachten.
Allen zijn we blij dat we ’t gehaald hebben, ik zeker niet ’t minst van al. Man, wat was dat zeg.
We krijgen een grote kamer met vier bedden, ’t is hier proper maar er is geen luxe, ’t is allemaal vree basic.

Afbeelding

Onze motobotten zetten we op ’t terras, ge kunt ze van verre al ruiken, althans die van mij toch :cheese:
Frank z’n smoelke ziet er echt lief uit, ik vermoed dat ’t mijn nie veel beter zal zijn aangezien we beiden ’t meeste achteraan hebben gereden.

Afbeelding

Een voor een duiken we den douche in, ondertussen is er tijd om is rond te kijken. Vanop ’t terras heb je een leuk zicht op ’t vissershaventje.

Afbeelding

De moto’s staan beneden op straat, maar daar wordt straks een oplossing voor bedacht. We gaan ze zo niet laten staan, anders hebben we morgenvroeg niks meer om mee te rijden.

Afbeelding

Na een dik uurke rusten, ons wassen en boven installeren gaan we naar beneden. Faoud ging voor ons nog een tajine maken, ’s goe want we hebben honger gekregen van diene weg.
Beneden is er een café, daar zitten enkele locals naar de voetbal in Spanje te kijken.
We mogen aan tafel gaan. Nu moet ik zeggen dat ik gene viseter ben, maar man, dat smaakt zeg :!:
De vis is lekker gegaard, de graten haal je er zo uit, en de rest van de tajine is pittig en goed gekruid. Kortom, ’t eten gaat goed binnen en na een 20tal minuten is ’t de tajine leeg, met brood uitgewreven en ’t scheelt niet veel of ze was nog uitgelikt ook.
In ’t café zelf halen we de pokerkaarten nog is boven, we laten de lekkere muntthee smaken en genieten van een leuke avond nog.

Nu, inzake de stalling van de moto’s. Nog een leuk verhaal.
Wanneer we aan Faoud vragen of we de moto’s ergens binnen kunnen zetten is hij eerst aan ’t kijken om er één in den entree van ’t hotel te zetten, en nog een andere achter een poortje naast ’t café. Op den duur mogen er twee in ’t café zelf staan, en als we vragen of we mogen proberen om ze alle vier in ’t café te zetten is ’t voor Faoud in orde.
De jonge gast die in ’t café helpt schuift de stoelen en tafels opzij, en één voor één gaan de GS’en naar binnen. Bij de meesten moet er minstens één koffer af om door de deur te passen, Bart z’n 1150 kan echter zo binnen met z’n smalle Zega koffers.
Zodoende staan na een goeie 10min. Vier GS’en in ’t café geparkeerd. Denk niet dat dit al veel gebeurd is.

Afbeelding

Een uurke later is ’t goed geweest, we gaan stilaan onzen tram opzoeken, ’t is een straf dagske geweest. De kennismaking met Marokko verloopt momenteel goed, alhoewel ikzelf serieus onder de indruk ben. En dan wetende dat deze kuststreek niet echt representatief is voor de rest van ’t land, wat staat ons nog te wachten? Morgen is ’t de Rif doorsteken richting Taza, een stad tussen de Rif en de Midden Atlas. Ik hoop ook is om met daglicht te kunnen aankomen, we zijn er momenteel al in geslaagd om elke rijdag in den donkere toe te komen, geen goede timing als ge ’t mij vraagt.

Anyway, da’s voor later, nu zorgen da’k voor Frank in slaap lig of ik zijn gesjareld :yawn:

http://www.youtube.com/watch?v=eeTgDvj4P80[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
moh_fan
Berichten: 1488
Lid geworden op: 27 jul 2006, 20:36
Woonplaats: Nederland
Locatie: Noord-Brabant
Contacteer:

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door moh_fan »

Afbeelding 'T is weer heerlijk lezen!
AfbeeldingAfbeeldingAfbeelding
R1200RT LC
pvde
Berichten: 2652
Lid geworden op: 04 nov 2004, 18:11
Woonplaats: Essen -Wildert
Locatie: Antwerpen
Contacteer:

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door pvde »

Yep,
Ik zit met spanning te lezen, gewoon prachtig.
Ik kijk al uit naar het vervolg.
PS: Er staat 2 maal Woensdag 22 en 23 september?
Houdoe
Afbeelding Afbeelding
ex- moto’s: Kawasaki GPZ600R - BMW F650GS - BMW R1150RT - BMW G650X Challenge - BMW R1200RT - BMW G450X - Vespa 300 GTS - Honda CRF250L
Afbeelding BMW F800GS
Frank K
Berichten: 1692
Lid geworden op: 28 sep 2004, 13:53

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Frank K »

YOO

Eigenlijk begint het reisverhaal enkele jaren terug. We stonden met de 2007 editie v.d Alplutsers in de Gorge de Daluis op een parking, lekker van de mooie omgeving te genieten, wanneer er een GS komt aangereden. Een Duitser, van Marokkaanse origine, de man z’n naam was Nuri, of zo herinner ik ’t mij toch. Z’n GS, zo’n mooie blauw/witte, een “Williams” genaamd zag er lief uit.
Half onder ’t stof, half onder de modder, waren wij uiteraard benieuwd waar die kerel gezeten had. Bleek dat hij op terugweg was van Marokko. “Tiens” zegt den Danny, “dat zouden wij ook moeten doen!” En zo geschiedde…
Hier is 'm... Nuri
Afbeelding
Afbeelding
Ik ben diene gast nog steeds dankbaar... en 't is gelukt voor mijn 50ste...
Volgende deadline is Jordanië (voor mijn 55ste)
AfbeeldingAfbeeldingAfbeeldingAfbeelding
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Zaterdag 25 september:

’s Morgens opstaan, ik heb goed geslapen, denk dat ik redelijk moe moet geweest zijn, heb niemand horen snurken ofzo. We maken ons klaar, en halen beneden in ’t café de moto’s terug naar buiten. Ze terug opladen en we zijn vertrekkensklaar. In ’t café zelf kunnen we een ontbijtje scoren.
De hoofdstraat ligt er lief bij, dit is dan nog een heel goed berijdbaar gedeelte.

Afbeelding

Afbeelding

Terwijl we elk een stuk brood met koffie naar binnen werken ben ik de route voor vandaag aan ’t overlopen. Faoud ziet me bezig, en vraagt langs waar we gaan. Ik toon ‘m de route die van hier door de Rif richting Ketama loopt. “Oeioeioei, da’s nie goed” zegt Faoud. “Die weg is in heel slechte staat.”
En daarmee bedoelt hij dat de weg die we gisteren gedaan hebben er perfect bij ligt. Alles in ’t juiste perspectief plaatsen uiteraard.
Hij raadt ons aan om van hier via een fonkelnieuwe mooie weg richting Al Hoceïma te rijden, en vandaar naar Taza te gaan. Nu ben ik normaal niet snel geneigd om de makkelijke oplossing te kiezen, maar na gisteren heb ik die rotte, kapot gereden str#ntwegen wel ff gehad. We volgen Faoud’s advies dus, en kiezen voor de nieuwe route.

09u00: We zijn nog maar net vertrokken en zitten direct al op de nieuwe weg, en da’s echt wel een verademing. Een mooie baan, de eerste km’s heb je een mooi zicht op ’t vissersdorpke.

Afbeelding

Het rijdt vlot, en we genieten van onze tweede dag in Marokko.
Na een dikke drie kwartier is ’t tijd voor ons eerste stopke. Alhoewel deze weg in perfecte staat is zijn we hier bijna alleen.
Om de vijf minuten zie je een auto, of in dit geval iemand op een ezeltje passeren.

Afbeelding

Nu, we volgen de N16 tot Aït Kamara, daar nemen we links de N2 richting Al Hoceïma. Maar effectief tot die stad rijden is een lusweg, een omweg van zo’n 45km, we rijden dus verder tot Ajdir, waar de lus weer aansluit, en hebben geluk, we kunnen daar tanken en moeten zodoende niet tot Al Hoceïma zelf rijden. Ik weet ‘t, klinkt nogal ingewikkeld maar ge moet zelf maar nekeer op ’t net (Google Maps, Via Michelin, whatever) of een landkaart kijken om te kunnen volgen :drunken:
Soit, volgetankt en klaar om richting Taza de Rif door te steken.
Eerst via de N2, die ons zuidwaarts door een vallei stuurt, maar op den duur gaan we toch de hoogte in. We moeten over een bergpaske van zo’n 900m hoogte. ’t Rijdt goed, maar het gedeelte bergop zelf is ongeveer ’t zelfde als de kustweg gisteren. De baan is in aanbouw, maar ’t valt allemaal nog goed mee, wat zeg ik, ik amuseer me zelfs, als dat al ni neig is :mrgreen:
Op de pashoogte zelf zijn de wegenwerkers volop bezig, de andere kant is afgewerkt, maar hoe.
Er ligt een laag van enkele cm pek en teer, en daar wordt zo’n 5 tot 10cm steentjes op gegooid. Het resultaat op de moto is dus alsof je met twee platte banden rijdt, de GS glijdt en gaat alle richtingen op behalve rechtuit. ’t Is een beetje op eieren rijden, heel voorzichtig met gas en rem werken, en niet te bruusk sturen.
De auto’s en vrachtwagens hebben hier veel minder last van, ze rijden dan ook een tempo dat hoger ligt dan ’t onze, op den duur stoppen we ff langs de kant.
We mogen niet vergeten van de vele mooie uitzichten te genieten natuurlijk, daarvoor zijn we hier ook.

Afbeelding

Afbeelding

De verdere afdaling verloopt zonder problemen, we hebben zo geen haast als gisteren en ‘ is niet donker, maakt ’t zoveel makkelijker. In Kassita draaien we rechts de weg op die ons via Aknoul en over de Tizi Ouzli, een bergpaske van omzeggens 1300m hoogte, stilaan naar Taza brengt. By the way, Tizi betekent zoveel als bergpas, daarom dat ’t hier allemaal Tizi-’n-weetikveel noemt.
We rijden rustig verder, zijn prima op schema bezig, stoppen af en toe is om van ’t uitzicht te genieten. Desondanks zijn we rond 15u00 reeds in Taza. Peter heeft info die ik op ’t net gevonden had uitgeprint, onze keuze valt momenteel op Hotel Dauphiné.
Wederom blijkt dat indien ge met vieren naar iets aan ’t zoeken zijt, ge ieder er een eigen gedacht op na houdt, en we na 10min in ’t stad rijden nog altijd geen Hotel Dauphiné gevonden hebben.
Het nadeel van de topografische kaart van Marokko op de gps is dat deze geen detail in een stad geeft, dus zoeken naar de juiste straat kunt ge al vergeten.
Op den duur zeg ik tegen de andere lutsers dat ze hier, zijnde op een plein ergens op ne grote avenue, moeten wachten en ik alleen ga zoeken. Blijkt al snel dat het de juiste manier is, ik vind ’t hotel bijna ogenblikkelijk, ga m’n maten halen en we staan eindelijk aan ’t hotel. En dat voor den donkere, goe bezig :razz:
Peter en ik gaan’ t hotel binnen, de prijs afspreken en een kamer bekijken, ’t ziet er goed uit, en we zijn dus gesetteld voor de nacht.

Nu, we hebben nog niet gegeten. In ’t restaurant beneden kunnen we een steak met frietjes krijgen aan een degelijke prijs, die kans laten we niet schieten. Na het eten maken we ons klaar om een toerke in de omgeving te rijden. Ik heb op ’t net m’n huiswerk gemaakt voor we vertrokken, en een toerke rond de Jbel Tazeka lijkt me absoluut de moeite waard. Nvdr, Jbel betekent bergtop.
Het toerke begint met een zo’n 40km op de N16, de grote weg richting Fès.
Een drukke baan, met veel zwaar vrachtverkeer, niet leuk rijden, weinig of niks te zien, ondanks dat we een bergpaske over moeten, de Col de Touahar. Maar die is ’t vermelden nauwelijks waard, amper 556m hoog. Doordat het de laatste km voor en na de pas wel steil omhoog gaat rijden sommige vrachtwagens er nauwelijks nog 10km/u, de auto’s maken er een sport van om met hun trage diesels toch maar een inhaalmanoeuvre in te zetten, al duurt ’t soms meerdere honderden meter alvorens ze over de trage trucks geraken.
Ge moogt er dus nooit vanuit gaan dat uw rijvak sowieso vrij is, ’t blijft hier opletten geblazen :-?

Afbeelding

Nog wat km’s verder nemen we de afslag naar het Parc National de Jbel Tazeka. De weg voert ons door enkele dorpkes, een scheet groot. Voert ons ook langs een steengroeve waar ’t stof zo dik over de weg waait dat ge ff blind aan ’t rijden zijt, een geluk dat m’n tegenligger me gezien heeft.
Maar diezelfde weg voert ons wat verder ook door een mooie kloof, met rode rotsen rondom ons.

Afbeelding

Het is hier mooi rijden, stilaan gaan we terug de hoogte in, door nog enkele dorpkes waar ge u echt afvraagt waarom er hier in godsnaam mensen wonen. Alhoewel ’t stilaan serieus bewolkt is geworden is de temperatuur de ganse dag prima geweest, maar hier begint ’t wel wat af te koelen.
En ’t is alweer laat aan ’t worden, ’t is al 17u00 voorbij, straks is de zon compleet weg en zou ’t hier wel is friskes kunnen worden.
Een goeie 10 km verder hebben we een mooi uitzicht op ’t noorden, het Rifgebergte dus.

Afbeelding

We volgen de weg verder, ’t draait en keert dat ’t gene naam heeft, ik rij op kop, hou ’t een beetje veilig alhoewel ik van mezelve niet denk dat ik traag bezig ben. Een keer of twee een onverwachte tegenligger op de smalle asfaltstrook tegenkomen doet me zeker denken dat ik snel genoeg ga. Achter mij zit Bart, ik weet niet echt of hij zit te pushen of niet, maar ik ga mezelf hier niet in een moeilijke of gevaarlijke positie zetten om iemand door te laten, daarbij, ’t klinkt misschien onnozel of niet, maar ik zit graag op kop om ’t tempo aan te geven. M’n medelutsers durven sneller dan ik rijden, maar op sommige momenten heb ik ’t gevoel dat ’t er over is, ik ben met drie vrienden vertrokken, en zou graag met drie vrienden op dezelfde manier terug huiswaarts keren.

Ik weet ‘t, klinkt misschien dwaas, of dom, of onnozel, maar ik heb dit tripke opgezet, en voel me daardoor ook verantwoordelijk voor de hele boel. Op kop en daarbij een leuk maar veilig tempo rijden is zowat de enige manier die ik zie om de risico’s de we soms nemen te verkleinen.
Bizar, ben ik nu simpelweg dwaas en overbezorgd, of komt de leeftijd, en ’t daarbij horende verstand een rol te spelen in hoe ik een motoreis wil beleven. Heb ’t al meerdere malen gehoord dat ik trager ben geworden dan vroeger, en dacht tot nu toe altijd dat ’t de moto was, maar misschien is ’t ventje zelf ook gewoon veiliger, en daarmede trager geworden. Wie zal ’t zeggen…


18u00: We komen bij een volgend uitkijkpunt, deze kaar naar ’t zuiden, en zien in de verte de bergen en pieken van de Midden en Hoge Atlas liggen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

’t is stilaan al terug donker aan ’t worden, ’t laatste stuk zal dus terug in de duisternis gereden worden want ’t is nog een volle 30km tot we terug in Taza zijn. Frank vertrekt op kop, met Bart in z’n wiel, dan ik en Peter achter me. Leuk denk ik, Frank op kop, die rijdt meestal een zelfde tempo als ik, vlot maar zonder veel risico’s.

Maar die avond dus niet. Miljaar, heb ik serieus m’n tenen moeten uitkuisen om de koplopers te volgen, en dan nog ging ’t maar met heel veel moeite. Peter zit achter mij te zien om voorbij te geraken, maar we gaan op sommige stukken zo hard dat ik ‘m gewoon niet voorbij kan laten zonder van de rijlijn af te wijken. Het draait en keert nog altijd dat ’t een lieve lust is, ’t wordt stilaan echt donker, er ligt weliswaar weinig of geen stof op de weg maar toch is ’t nooit ’t zelfde dan in klaarlichten dag rijden. We zijn goe bezig :roll:

Op een recht stuk gaat ’t gas goed open, we zitten over de honderd te knallen, ik zit terug achter Frank en Bart, heb ze blijkbaar terug ingehaald. Net dan zie ik eerst Frank en dan Bart een grote stofwolk veroorzaken. Voor ik goed en wel kan reageren zit ik er ook in, dan zie ik wat ’t is, een hoop aarde en zand, de breedte v.d weg, een cm of vijf dik, en zo’n twintig meter lang. Op zich niets ernstig, de GS springt een beetje, ’t achterwiel gaat wat van links naar rechts, maar toch, tegen nog altijd dik 80km/u is dit wel schrikken. En vooral hopen dat Frank of Bart niet op de rem gaan staan zijn, want ik had ’t niet kunnen zien. Man, man, dit zijn nu net die dingen waar ik vroeger is mee zou gelachen hebben, maar nu doet ’t me een schrik aan. Kortom, weer een “Oef” moment.
Nu ja, ’t tempo zakt er niet om, we blijven verder knallen, ’t gaat stevig bergafwaarts, Taza ligt op amper 450m hoogte, en we komen van om en bij de 1700m, ’t is hier wel heel mooi rijden, voor zover ik er iets van kan zien.
Ik zit me te focussen op wat ik in m’n lichtbundel kan zien, of er iets op de weg ligt of niet, maar aan deze snelheid lukt ’t niet. Foert dan maar, rijden met de weg en de omgeving in zicht, en er vanuit gaan dat er niks op de baan ligt. Zo lukt ’t me weer op aansluiting te maken bij Frank en Bart.

Op ’t moment dat we terug Taza binnenrijden zijn we terug alle vier samen. Peter en ik nemen de kop, we zien ’t hotel op de gps als een poi (Point Of Interest) staan, maar doordat we geen detail op de gps hebben is ’t min of meer mikken en gewoon de juiste richting zoeken. Zodoende rijden we enkele kleine straatjes door net voor ’t hotel, en daar is ’t nu vollen bak feest.
Er loopt volk op straat, ’t is precies de Gentse Feesten of de Sinksefoor.
Overal zijn er kleine kraamkes die vanalles verkopen, van groente en fruit over kledij en schoenen tot elektronica zoals radio’s en gsm’s. We zetten de GS’en aan ’t hotel, wel op den trottoir en met een groot slot rond. We gaan ons omkleden en besluiten om nog een stapke in ’t stad te zetten. Op den hoek van één v.d hoofdwegen vinden we een ietwat modern café, de koffie zal later blijken de lekkerste van de gehele congé te zijn.

Afbeelding

Wanneer we wat verder wandelen krijgen we gezelschap, en niet van ’t gewenste soort. Een bedelaar heeft ’t gemunt op ons, hij volgt ons en zit constant voor en naast ons achter geld te roepen, we proberen om ‘m te negeren maar da’s niet makkelijk. Sommige mensen proberen om ‘m weg te jagen, maar hij geeft weinig of geen gehoor.
Soit, aangezien we toch iets simpel aan ’t zoeken zijn voor te eten, en we een snackbar zien stappen we daar binnen, de bedelaar durft ons hier binnen niet te volgen en druipt af.
Na de lekkere snack wandelen we terug naar ’t café op den hoek, maar ’t is al terug gesloten. We zien ook dat er eigenlijk nog weinig volk op straat loopt, hoe plots ’t volk naar buiten komt, zo snel gaat iedereen op een bepaald moment terug binnenshuis.
In ’t hotel bekijken we de kaart en de route van morgen, ’t zou normaal een lange maar saaie dag worden, met ongeveer 350km aan rechte wegen.

Afbeelding

Maar we gaan iets anders doen, ipv rond de Midden Atlas te rijden gaan we er gewoon los door, met ’t risico dat we soms een piste moeten nemen omdat er mogelijk geen asfaltweg is.
Op de kaarten lijkt ’t mogelijk, maar ik kan niet uitmaken of alles geasfalteerd gaat zijn.
Dat zullen we dan wel zien, nu komen de pokerkaarten terug op tafel, en we sluiten de dag op een leuke manier af.

Kaartje leggen, safke smoren, colaatje drinken, we zitten hier goed. Een rustige afsluiter van een leuke dag, zeker ’t rondje Jbel Tazeka was de moeite, al was dat gedeeltelijk door de omstandigheden. Rond een uur of half twaalf kruipen we ons bedje in, morgen is ’t heel vroeg vertrekken, ’t is een lang eind rijden, we weten niet langs waar of wat we gaan tegenkomen, ik wil van elk uurke daglicht gebruik maken.

Maar da’s voor morgen…

http://www.youtube.com/watch?v=N51MJAwRjwk[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
GSrijder
Berichten: 2330
Lid geworden op: 28 mei 2007, 10:42
Woonplaats: 9200
Locatie: Dendermonde
Contacteer:

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door GSrijder »

en het vervolg please....

't is stil aan de overkant... :lol:
Some people learn to ride a GS, others are born to !!
You never waste one hour of your life if you spent it on the saddle of your GS
Bart V
Berichten: 24
Lid geworden op: 21 mar 2010, 13:08
Locatie: Waasland

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Bart V »

Komaan jongens , vervolg aub ?
We zitten vol ongeduld te wachten :-(
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Zondag 26 september:

Wanneer we opgestaan zijn, ontbeten hebben, als we ’t zelfs al gedaan hebben etc. weet ik niet meer, maar ’t is kwart voor zeven ’s ochtends en we zijn al op de baan.
De GS’en stonden gelukkig nog op hun plaats, dat was al een pak van m’n hart.
De weg voor vandaag zit dus in de gps maar, hoe ’t komt weet ik niet, de gps toont gewoon een rechte lijn met over een afstand van in totaal zo’n 250km amper vijf of zes knikken waarvan we min of meer de richting moeten volgen. Geen roze gekleurde weg dus om te volgen zoals gewoonlijk, nu is ’t echt goed opletten langs waar we moeten rijden :-?
Ik heb m’n landkaarten in m’n tanktas zitten, da’s een grote hulp in dit geval, geeft me toch al min of meer een gedacht of we her en der links ofwel rechts moeten nemen.
Anyway, we nemen terug de weg die we gisteravond in volle duisternis afgejakkerd hebben, op sommige punten herken ik de bochten nog. ’t Is mooi weer, althans in de richting die we uitgaan. In de andere richting is ’t bewolkt, hopelijk komt ’t zonneke er door.

Afbeelding

Na een km of twintig nemen we links de weg richting Merhaoua, of zoiets. Niet gemakkelijk rijden, de gps zegt me andere dorpsnamen dan de Michelinkaart, en m’n andere, gedetailleerde kaart geeft me nog andere namen. ’t Is een beetje zoeken, maar op deze splitsing ben ik redelijk zeker van m’n stuk. Ondanks ’t vroege uur is ’t een aangename 18°C. Ik amuseer me.

07u40: We stoppen ff, de gps knikt naar links, en de weg zelf loopt verder naar rechts. Links is er een piste die naar een dorp loopt, lager in de vallei. Peter twijfelt of we via deze piste niet op de juiste weg moeten geraken. Ik denk dat ’t verder door is, maar ben alles behalve zeker.
Wanneer er een jongen langskomt vragen we ‘m of hij ’t weet. Blijkt dat hij zeer slecht Frans spreekt, en onze kennis van ‘t Arabisch, of Berbers is onbestaande. Na een minuut of twee komt Peter te verstaan dat deze piste in elk geval dood loopt in ’t dorp, en geen doorgang biedt. ’t Zal dus verder rechtdoor zijn.

Afbeelding

Afbeelding

Al snel blijkt dat we de juiste weg genomen hebben, na nog een tijdje zuidwestelijk te gaan keert de weg terug naar ’t zuidoosten en keren we terug naar de rode lijn op de gps. We zijn goe bezig!
De te volgen weg is nog altijd prima te rijden, deftig asfalt, geen stukken en brokkenwerk. ’t Gaat goed vooruit, maar ’t is nog altijd een eind rijden.
Ik geniet in elk geval van de weg, maar nog meer van de omgeving, ’t is hier fantastisch mooi.
Je zit in de Midden Atlas, een gebergte, maar zeker niet ’t zelfde als de Alpen, ’t is hier meer uitgestrekt, ruwer maar zonder echt hoge pieken. Ik stop dan ook regelmatig om is rond te kijken, foto’s te nemen , ook van de medelutsers.

Afbeelding

Man, ’t is hier echt de moeite, ben content van onze beslissing van gisteravond, dit wil ik niet missen, hiervoor ben ik naar Marokko gekomen :razz:

Afbeelding

Afbeelding

We gaan stilaan de hoogte in, eerst nog over een betonnen brug die in schamele toestand lijkt, langs een rivier in de vallei, maar dan is ’t klimmen geblazen, onze eerste bergpas voor vandaag komt eraan, de Tizi Oulmou met 1800 hoogtemeters.

Afbeelding

Afbeelding

De baan klimt nog een tijdje, eens boven is ’t een echte roetsjbaan, ’t blijft maar draaien en keren. We rijden door prachtige cederbossen, dan weer kom je boven op een top en is ’t een dor landschap, Bart is op kop geraakt en blijft maar doorgassen, Peter zit ergens achter me, en waar Frank zit heb ik helemaal geen idee van, op den duur zitten we elk op enkele minuten van mekaar. Den eerste zal wel nekeer stoppen zeker? Ergens? Denk ik? Hoop ik?
Gedurende een dik half uur blijven we rijden, ik heb Frank bijgehaald en zie in de verte Peter ergens achter ons rijden, maar Bart, die is uit ’t zicht verdwenen. Tot we de bocht omdraaien en ik ‘m wat verder op een hellend stuk zie zitten. Oef.

Hey, wat “Oef”? Is mijn overbezorgde kant weer aan ’t bovenkomen? Miljaar, wat is dat toch met mij? Ik ben echt wel een softie aan ’t worden, hier moet ik wat aan doen. Voila, ik neem me voor de rest van de congé vele minder bezorgd te zijn, ’t zijn allemaal volwassen mensen en stuk voor stuk kunnen ze minstens evengoed met de moto overweg dan ik, over wat zit ik hier in godsnaam te stressen?

We stoppen nogmaals, hebben alle tijd van de wereld. ’t Is nog altijd maar 09u35. Er komt een jong gastje tot bij ons gelopen, om dan stilzwijgend naar ons te staan gapen. Wat zou da manneke nu denken?

Afbeelding

Allé, terug verder, we zèn voesj! Ofte, we gaan verder, in ’t proper Vlaams.
Deze weg blijft echt draaien en keren, kilometers aan een stuk. Eerst gaan terug eens tuk naar beneden maar op den duur is ’t weer klimmen. De bewolking is al een tijdje aan ’t aandikken en op den duur vallen de eerste druppels. We stoppen allemaal om onze regenkledij aan te doen.
Voor Peter valt ’t mee, plastieken regenbroek en dito vestje aandoen. Bij ons, alle drie met een Rallypak van BMW, is ’t andere koek. We moeten de Gore tex binnenliners zien aan te doen, maar dat gaat alleen door onze andere kledij uit te doen. Dus, enkele minuten later staan er daar drie motards in T-shirt en onderbroek aan ’t vechten tegen de opkomende wind om die onderlaagjes aan te krijgen, om dan weer onze buitenvest en broek aan te doen. En die lompe motobotten maken ’t al niet gemakkelijker dan ’t al is.
Moet wel een koddig zicht geweest zijn.

Afbeelding

Peter denk er net te laat aan om een bizarre, maar leuke foto te nemen :grin:
Nu we onze regenkledij aanhebben is ’t terug lekker warm, met de toenemende hoogte en bewolking was ’t op den duur maar fris aan de vis.
Een goeie twintig km verder komen we aan een splitsing, allé, eigenlijk is ’t niet echt een splitsing, de weg loopt gestaag verder, terug naar beneden en links is er een weg, of piste die naar een hoge bergpas loopt. Ff kijken op de gps, de rode lijn volgt min of meer de grote weg, die volgen we dus. Niet met veel plezier, want ’t is terug zo’n net heraangelegd ding met teer en een dikke laag losliggende steentjes. Schuiven en glijden dus.
Nadat we ’t slechtste stuk voorbij zijn begin ik te twijfelen, Peter stopt bij mij en heeft ’t zelfde gevoel. We zoomen uit op de gps, controleren nog is de richting met de info op de landkaarten en zien dat we fout zijn, we moeten terug, een goeie 5km over die steentjeslaag, die weg of piste over die bergpas nemen.
Op de kaart zie ik ’t duidelijk nu, die pas is de Tizi-bou-Zabel, een pas van 2400m hoog die we echt wel over moeten, anders gaan we terug naar ’t noordwesten, net ’t tegenovergestelde van onze richting. Bij ’t passeren ervan dacht ik dat ’t een piste was, blijkt dus dat ’t een asfaltweg is, die hier en daar overspoeld is door een modderstroom. Gelukkig is ’t niet blijven doorregenen, en is de weg en modder droog.

Afbeelding

Toch maar opletten, als ’t mis gaat, kan ’t lelijk mis gaan, getuige deze sukkelaar :shock:

Afbeelding

Ik geraak boven, ’t laatste stuk was redelijk steil met veel aarde en stenen op de weg, vanop de pas heb je een mooi zicht op de weg die we daarnet verkeerdelijk genomen hebben, en op de baan die we eens beneden moeten volgen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

http://www.youtube.com/watch?v=96VFbLtFlm4[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Vervolg zondag...

We staan hier in ’t spreekwoordelijke hol van Pluto, quasi geen bewoning in km’s omtrek, en toch heb je hier vollen bak ontvangst met de gsm. Ik vermoed dat diene zendmast er voor iets tussen zit :-P

Afbeelding

We vervolgen onze weg, op ’t gemak, op veel plaatsen liggen opgedroogde modderstromen over de weg. Ze zijn wel allen makkelijk berijdbaar, dus op zich is ’t geen enkel probleem.
Van hier is ’t eigenlijk bijna constant naar beneden rijden, we zijn het letterlijke hoogtepunt gepasseerd, de weg brengt ons stilaan naar ’t volgende dorpke, Âit Makhlouf.
Daar is ’t na een beetje zoeken links nemen om naar Almis-des-Marmoucha te gaan, we rijden de Midden Atlas uit, richting Missour.
Onderweg zien we vanalles, een stort net buiten ’t dorp dat gedeeltelijk in brand staat (zo geraakt ’t vuil ook weg natuurlijk), mooie vlaktes, valleien en dalen, ik geef m’n ogen de kost.

Afbeelding

Eens Almis voorbij komt ’t zonneke er terug door, de omgeving lijkt op ergens in Arizona ofzo, terug stoppen voor foto’s te nemen, en onze Gore tex uit te halen.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Missour is bereikt, we hebben ’t geïmproviseerd avontuur door de Midden Atlas foutloos afgelegd, en ik beklaag ’t mij niet, wat een ervaring :razz:

13u30: We zoeken in ’t stad iets om te eten, ’t ontbijt is al lang geleden (als we er zelfs al één genomen hebben, ik weet ’t echt niet meer) en zodoende stoppen we bij een of ander restaurant langs de weg. Een zwartgeblakerde, roetbrakende barbecue doet dienst als buitenkeuken.

Afbeelding

Afbeelding

We nemen brochettes, met frietjes en nog wat erbij. Het vlees smaakt heerlijk, de frietjes zijn eetbaar naar Belgische normen, perfect klaargemaakt naar Marokkaanse norm dus. We krijgen er zelfs nog een dessert bij, een potje yoghurt en wat fruit. Wat een service.
Wanneer we de rekening vragen blijkt evenwel dat we weeral gesjareld zijn, 440MAD is gewoon duur, zelfs voor al dit lekkers. Zal ons leren, volgende keer eerst een prijs afspreken.
Soit, time to move on! Peter en ik hebben nog zo’n 150km aan range in de benzinetank zitten, Midelt, onze bestemming voor vandaag is nog zo’n 90km, dat halen we makkelijk, en we verlaten dus Missour zonder tankstop. ’t Zal op den duur nog ne nipte worden, zal later blijken.

Eens buiten Missour steekt er een sterke wind op, op de kop en van rechts. De weg loopt sereen rechtdoor, ’t zal dus straffe tegenwind blijven tot we in Midelt zijn.
Mijn range op de boordcomputer begint vervaarlijk te slinken, na zo’n 15km tegenwind is er al dik 30km range verdwenen, aan dit tempo haal ik Midelt zelfs niet.
En ik vermoed dat ’t bij Peter niet anders zal zijn. We zitten hier in de open vlakte, de wind, komende van over de Atlas, heeft vrij spel, ik zie m’n maten in de spiegels soms zo scheef aan hunne moto hangen dat ik em afvraag of ik ook zo hang. ’t Is boksen tegen de wind.
Wanneer de weg wat op en neer loopt schuilen we ff naast een heuvel, ik wil ff luisteren wat Peter denkt.

Afbeelding

Hij heeft dus ’t zelfde probleem als ik, een snel teruglopende range, maar na een km of twintig blijken de afgelegde km’s terug te kloppen met de werkelijkheid. De boordcomputer heeft het verbruik herberekend, en geeft nu dus een juister beeld. We gaan ’t beiden halen met ergens een goeie 20km op overschot, als ge dat al overschot durft noemen. Maar goed, we keren zeker niet terug naar Missour, want dat zou betekenen dat we een fout hebben gemaakt, en dat doen wij niet. We hebben net de Atlas overwonnen, en op een recht plat stuk dan fouten maken zeker, ah nee :lol:
Maar toch, eens Ksabi voorbij, waar overigens geen naftpomp was, zet ik de boordcomputer op de verbruiksmeter en begin het tempo aan te passen aan ’t meest gunstige verbruik dat ik vind.
Blijkt zo’n 85km/u te zijn, sneller in zesde loopt ’t verbruik terug op naar rond de 4 ’n halve liter, trager en ik moet terug naar vijfde. Nu draai ik mooi rond op net geen 4 liter verbruik, zo moet ik ’t zeker halen. Denk ik. Hoop ik.
In Zebzat nemen we de grote N13, die quasi ’t halve land doorkruist. Van hier is ’t nog een dikke 18km tot Midelt, maar nu staat de wind pal op de kop. Ik doe teken aan Bart dat hij voor me moet rijden, en zet me in z’n kielzog, ’t helpt want direct zakt ’t verbruik van rond de 5l naar een kleine 4l. Desondanks blijft ’t spannend en we zijn dan ook heel tevreden wanneer we in de verte Midelt zien verschijnen.
Yes, we've made it.
Bij ’t binnenrijden van de stad zien we een mooie verschijning, de Kasba Asmaa. Ik heb hiervan reeds horen vertellen, positieve dingen, we stoppen en bekijken mekaar, allen overtuigd knikken we goedkeurend naar mekaar, dit wordt onze slaapplaats voor deze nacht.

Afbeelding

Maar eerst tanken, de pomp is amper 500m verder.
Wanneer we daar aankomen is er chaos. De pompbediende komt met z’n armen zwaaiend tot bij ons en roept “Pas d’éssence!” Damn, nu ja, er is zeker nog een andere pomp in ’t stad, we vragen ‘m waar de volgende pomp is en hij zegt wederom “pas d’éssence…”, wanneer ik ‘m dan vraag waarom er geen naft is antwoord hij “pas d’électricité dans tout la ville!” Ahzo, de elektriciteit is dus uitgevallen in de complete stad, hij zegt ons dat er waarschijnlijk terug jus op ’t net zal zitten vanaf 18u00. Maar ’t is nu nog maar 16u30, ik ga hier geen anderhalf uur staan schilderen, we rijden dan maar naar de Kasba en gaan morgenvroeg tanken.

De kasba dan. Peter en ik gaan binnen, wandelen door de centrale koer het donkere gebouw binnen waar men alles probeert te verlichten met kaarskes.
We vragen de prijs, en of we een kamer mogen zien, de prijs zit goed en de kamers zijn groot en proper, er is mogelijkheid tot avondeten (toch maar is checken met die elektriciteitspanne), een rijkelijk ontbijt en de moto’s mogen zonder dat we ’t vragen op de binnenkoer staan. Perfect dus.
Hoe weet ik niet meer, maar op de één of andere manier ontfutselt peter me de kamer die ik wou, tja, leepheid komt met de jaren zeker :silent:
We zetten de GS’en binnen, er staat reeds een F650GS Dakar van een Brit.

Afbeelding

We bezetten onze kamers, en ondanks dat ’t vree donker is in de badkamer nemen we toch een verfrissende douche.
Het waait hier nog altijd hard, de palmbomen op de binnenkoer slaan van links naar rechts. We lopen is rond in de Kasba, ik vind ’t een heel mooi gebouw.

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Rond een uur of zes, half zeven gaan we binnen zitten voor ’t avondeten, voor de verandering tajine. Ach, zolang ’t maar lekkere tajine is.
De elektriciteit komt er weer door, eerst met stukken en brokken, en na de vijfde poging is ’t in orde, we hebben terug licht, want enkel en alleen met die kaarskes was ’t hier maar een donkere bedoening.

Afbeelding

De tajine smaakt, er zit lekker veel vlees in, en we bestellen zelfs een tweede portie, die gaat evenzeer makkelijk naar binnen, de doortocht v.d Atlas heeft precies krachten gekost.

Afbeelding

Na ’t eten is ’t terug lekker languit luilakken in de zetels met de vele kussens hier, de pokerkaartjes komen terug boven, er wordt nog wat gedronken maar veel en langdurig zal ’t niet meer geweest zijn, ik denk dat we allemaal op een redelijk vroeg uur in ons bedje lagen.
Maar best ook misschien, morgen is ’t naar de woestijn, en wie weet, wat komen we daar allemaal nog tegen…

http://www.youtube.com/watch?v=J4h8x5a-ewA[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Shulty »

Koppel!! schreef: Hoe weet ik niet meer, maar op de één of andere manier ontfutselt Peter me de kamer die ik wou, tja, leepheid komt met de jaren zeker :silent:
8-) :pirat:
R1150GSA '04
R1200GSA '10
Dettie
Berichten: 56
Lid geworden op: 29 mar 2010, 12:01

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Dettie »

leuk om te lezen, blijven posten zou ik zeggen !
:thumleft: :thumleft:

die Kasba in Midelt heb ik goeie herinneringen aan, daar zijn we ook gepasseerd op een vorige motorrit ... we kwamen er onverwacht aan en werden in geen tijd voortgeholpen en kregen goede kamers voor zachte prijs, het eten was geweldig.

groeten
GStephen
Berichten: 852
Lid geworden op: 17 aug 2007, 16:35
Locatie: Kortrijkse
Contacteer:

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door GStephen »

't is ier precies stil geworden...
beter de bocht overschatten en jezelf onderschatten, het omgekeerde kan je een pak geld kosten...

Lid BMW MC VL
tweecilinderke
Berichten: 2545
Lid geworden op: 11 mar 2007, 10:59
Locatie: gentbrugge

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door tweecilinderke »

Schoon verslag :thumright: :thumright: wel lelijke figuranten die je gespot hebt :mrgreen: :mrgreen:
R1150-GS-'00++R80-ST-'86++R100GS-PD'91++r65LS-'82++ Hercules 125 '76++vespa gs160++Panda r1100rt++

sommige ingenieurs weten alles maar kunnen meestal niets :)
http://www.grasco.be" onclick="window.open(this.href);return false;
http://picasaweb.google.com/tweecilinderke" onclick="window.open(this.href);return false;

clublid
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

Maandag 27 september:

07u30: Hmm, lekker geslapen. Goeie bedden moet ik zeggen. Kalmkes aan ons klaarmaken, het gepak en gezak terug naar de GS’en brengen, binnen lekker uitgebreid gaan ontbijten, man, dat smaakt.

Afbeelding

Door ’t vroege uur is het nog fris buiten, ik doe m’n gore tex laagje aan om de koele wind te snijden.
We maken de GS’en klaar, blijkt dat iemand van het personeel bezig is geweest met de schermen te wassen. Een oudere man heeft een klein winkeltje, net naast de ingang van de binnenkoer, ik laat me meeslepen en wandel mee naar z’n kleine heiligdom vol kunst en kitsch.
’t Ligt er vol met vanalle prullen, Arabische dolken, sierraden in alle vormen, maten en kleuren, tapijten ook uiteraard, en nog zoveel meer dat ik ’t al vergeten ben.
Het is een vriendelijke kerel, maar ik wil eigenlijk niks kopen, ik geef ‘m 20MAD om ‘m te bedanken voor de rondleiding in z’n winkeltje.
Lap, dan begint ’t pas. Hij toont me nog meer prullen, neemt een groot doek en doet z’n ding.

Een minuut later ben ik ingepakt :geek:

Afbeelding

Ik vraag de man hoe ik dit moet dragen onder m’n helm, daar weet hij zelf geen antwoord op. ’t Is wel een tof iets, maar ten eerste heb ik geen flauw idee hoe ik die hoofddoek moet draaien en keren om ‘m op m’n hoofd te houden, en ten tweede vraagt hij er 150MAD voor, zelfs al bied ik af tot de helft vind ik ’t nog te veel. Wanneer de man ziet dat ik er geen interesse in heb, toont hij me weer iets nieuw, een blokje, precies zeep, maar ’t geeft een fruitige geur af. De man vertelt me dat de mensen dit kopen om tussen hun kleren te leggen, tegen ’t ongedierte.
Tiens, ongedierte tot daar toe, maar ’t kan wel nuttig worden in m’n klerentas. M’n vakje met vuile was kan best wat hulp gebruiken om de zweetgeur te lijf te gaan. Hij vraagt er 100MAD voor, ik zeg ‘m dat ik ‘m al 20MAD heb gegeven, en wil ‘m er nog 50MAD bovenop geven, hij gaat akkoord, en zo zijn we beiden content. Hij heeft iets verkocht, ik heb iets gekocht dat ik kan gebruiken, en ik heb de man tevreden gekregen.
Kunnen we eindelijk vertrekken. Zal gaan tijd worden.

Eerst nog gaan tanken, nu de elektriciteit terug is gaat ’t zonder problemen, we rijden nog ff de stad in op zoek naar een geldautomaat en een apotheek, en dan is ’t verder richting zuiden, we volgen de N13 naar Errachidia via de Gorge du Ziz.

Om naar ‘t zuiden te trekken moeten we de uitlopers van de Hoge Atlas oversteken, we beginnen dus met een leuke klim naar een bergpas van zo’n 1900m hoogte.
’t Is niet echt lang klimmen, Midelt zelf ligt al op 1200m tussen de Midden en Hoge Atlas geprangd. Eens boven stoppen we ff, ’t is de eerste bergpas in Marokko waar we een echt “passenbord” zien staan.
Terwijl we foto’s nemen en een safke smoren zien we aan de overkant v.d weg, zo’n 200m verder een Berbertent staan.
Nog ff kijken en idd, er komen twee mensen naar beneden gewandeld. Lap, staat ge wederom is stil, kunnen ze u weeral niet gerust laten. Het blijkt een ouder koppel te zijn, ze zien er tachtig uit, ik schat ze dus op een dikke vijftig ofzo. Het vrouwtje loopt rond met een heel jong geitje onder de arm, ’t kleine ding maakt een lieflijk gemekker.
De mensen zeggen niks, ze knikken naar ons, goedkeurend en glimlachend maar zeggen dus verder niets.

Afbeelding

Afbeelding

Na enkele minuten zetten we aan, de mensen knikken nogmaals naar ons, en we zijn weg.
Weg, door grote uitgestrekte valleien, over kronkelwegen door een kloof, afgewisseld door kaarsrechte wegen.

10u30: We rijden kilometers lang over een groot hoogplateau, in de verste omtrek is er niks te zien, behalve elektriciteitspalen en dito kabels.

Afbeelding

Een ongelooflijke omgeving, en ervaring. Je voelt je hier niet klein, maar gewoonweg onbeduidend nietig in zo’n overweldigende natuur.

Een half uurke verder passeren we een soort café, in elk geval iets met een terras en waar ge kunt drinken. Vermits we vandaag tijd hebben, denk ik toch, stoppen we nekeer om ons tegoed te doen aan ne frisse Cola.

Afbeelding

Afbeelding

Soms zie je hier echt de gekste dingen passeren…

Afbeelding

We zitten hier net aan ’t begin v.d Gorge du Ziz, een kloof door de rotsen en zandsteen waar de rivier Ziz zich in de loop der eeuwen heeft doorgeknaagd.
Gewoon nog maar een niet uitgedroogde rivier zien is al bizar genoeg, als ’t dan nog is mooi wordt ben ik helemaal happy.

Afbeelding

Wat verder is ’t helemaal compleet, de plaatjes die ik op ’t internet heb gezien doen deze plek geen eer aan, het is zoveel mooier.
Zand, stof, steen, rots en dan is daar plots dat water en dat groen, ongelooflijk opwindend en mooi!

Afbeelding

We stoppen om van ’t uitzicht te genieten, dit is echt wondermooi. Nuja, wat ik ook schrijf, het gevoel dat ik had kan ik toch niet onder woorden brengen, het was magisch.

Afbeelding

http://www.youtube.com/watch?v=Z63sgo2dOPY[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

vervolg...

Af en toe passeren we een dorpke, huisjes met leemkleurige muren.

Afbeelding

Het is genieten tijdens onze rit naar Errachidia, gedurende een vol kwartier rijden we door de Gorge, daarna zie je de rivier vol water staan, dat is het laatste stuk voor je aan het stuwmeer net voor Errachidia komt.

Afbeelding

Van hieruit is ’t naar de stad, erdoor en verder richting Erfoud.
Daar wordt ’t ff zoeken naar de juiste weg om naar Erg Chebbi te rijden, maar da’s voor straks, nu eerst ’t stad doorgeraken.

Afbeelding

En da’s geen sinecure, ikzelf wordt haast overvallen door een horde kinderen wanneer ik in Errachidia ff stop om op de anderen te wachten, kan nog net op tijd wegknallen of er stonden 20 jongeren naast, voor en achter me. Nu wil ik niet overdrijven, maar als ik iemand zo kort rond m’n motor zie draaien en keren, en ze zijn met zovele dat ik ze niet allemaal tegelijk kan zien, dan moet ik ’t nie hebben.
Mogelijk komen ze enkel om de toerist en de motor te zien, maar hoogst waarschijnlijk zien ze gewoon een kans om wat Dirhams te scoren, en daar zit ik niet op te wachten.

Wat verder in ’t stad staan we voor ’t rode licht (heel bizar wanneer je terug voor ’t rood staat, ’t is waarschijnlijk ’t eerste verkeerslicht sinds we uit Tanger geraakt zijn) en rijdt een jonge vrouw de bumper van hare Peugeot 205 aan gort achterop een ouwe boer z’n kar, getrokken door, wat anders dan een ezelke. Een geval van verkeerde inschatting van grootte en afstand hoop ik, of gewoon een voorbeeld van “Je m’en foutisme” vrees ik.
Wanneer je dan dit bord nog ziet heb je ’t helemaal begrepen :bsquest:

Afbeelding

Soit, op den duur zijn we erdoor, nu is ’t op weg naar Erfoud.
De weg stuurt ons langs een oase, maar om die te gaan bekijken hebben we dan weer niet genoeg tijd, zal voor een volgende keer zijn.

Afbeelding

We gaan verder, vervolgen de weg naar de duinen over wat blijkt een mogelijk lange saaie weg te zijn, we rijden op een plateau, en ’t is droog, stoffig en zanderig. Kortom, niks te zien.
Wanneer ik denk dat ’t nog een saaie 100 ofzo km gaan worden veranderd de zaak, blijkbaar stopt de Ziz niet in ’t stuwmeer, en loopt hij hier verder.
We duiken werkelijk de kloof in, een bredere kloof ditmaal en mogelijk nog mooier dan enkele uren geleden :razz:

Afbeelding

Vooral het feit dat je enkele minuten geleden nog dacht dat er hier niks te zien was, en je na één bocht linksaf de kloof indraait, en dit voor ogen krijgt is echt indrukwekkend. Kortom, ik sta paf!

Afbeelding

De eerste km’s blijft ’t rijden en tegelijk rondkijken. Niet ongevaarlijk, alhoewel er weinig verkeer is, maar toch, beter nog ff stoppen en dan pas foto’s nemen.

Afbeelding

Afbeelding

Tja, het is en blijft een prachtige omgeving, iets wat we als Europeanen niet gewoon zijn om te zien.
Wat verder stopt de kloof geleidelijk, en tegen dat we zo bijna in Erfoud geraken zijn er links en rechts nog enkele heuveltjes en zandduinen te bespeuren, maar van een gebergte is geen spraken meer, we zijn de Atlas ontvlucht.

Afbeelding

Iets voor Erfoud stoppen we om nog is te tanken, we gaan straks tot aan de duinen, morgen mogelijk is een toerke rijden in de omgeving, en ik vermoed dat we niet veel benzinepompen meer gaan tegenkomen, tanken bij den Afriquia dus.

Afbeelding

Wanneer we dan in Erfoud zelf aankomen staat ’t hier vol met tankstations. Nu is ’t de juiste weg zoeken, ik duid ‘m aan op de gps en het kastje zegt me welke baan we moeten nemen.
Er zijn nl. twee wegen die van Erfoud naar Merzouga gaan, de nieuwe weg is volledig geasfalteerd, en loopt via Rissani, maar die wil ik niet hebben.
We nemen de oude weg, die pal naast de zandduinen loopt, vandaar heb je eerste keuze om een hotel uit te kiezen. Ik heb wel geen idee welke ondergrond te verwachten, is ’t asfalt, steenpiste of mogelijk zelfs zand, we zien wel…
De weg begint dus als asfalt, niet breed maar verder goed in orde. Het zal zo’n 15 à 20km asfalt blijven.

Afbeelding

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

vervolg...

Dan, van ’t ene moment op ’t andere stopt ’t asfalt, en wordt het een steenpiste. Althans, voor de eerste honderden meter, dan komen al even onaangekondigd de eerste zandsecties zich aanbieden.
Nu, wie ooit al met de motor op zand heeft gereden weet dat ’t een heel aparte rijtechniek vereist om niet op je zij te gaan.
Om ’t heel simpel te houden, het gewicht moet van ’t voorwiel zo véél mogelijk naar ’t achterwiel verschoven worden, en daar zijn zowat alle manieren goed voor. Je kan rechtop helemaal naar achter hangen op de motor, je kan om te beginnen al van de remmen blijven want daarmee duw je al ’t gewicht zeker op ’t voorwiel, en je kan als de nood ’t hoogst is het gas open draaien, het omgekeerde dus van aan de remmen komen.
Nu is ’t wel zo dat iemand die hier weinig of zelfs geen ervaring mee heeft heel veel moeite mee heeft, want wanneer je dreigt de controle over een grote GS te verliezen zegt alles in je lichaam dat je moet vertragen of mogelijk stoppen, en ’t is dus net ’t omgekeerde.

Dan is kijken naar ons viertal. Shulty rijdt ondertussen al enkele jaren met een enduro, en heeft zeker al enkele keren op zand gereden, die weet dus wel wat te doen, ikzelf heb ooit is met m’n ex 1200 op noppen een dagje in Doel op de opgespoten zandvlaktes gaan spelen. Was maar één dag maar ‘k heb er wel enorm veel geleerd toen, gewicht verplaatsen, de nodige dot gas wanneer ’t moeilijk wordt enzovoort. En ik heb ’t voordeel van hier met m’n lichtgewicht F800GS te zitten tov. die zwaardere boxers.
Maar van Frank weet ik ’t niet. Hij is weliswaar al op enduro training geweest, maar of er daar wordt geoefend in zandrijden is de vraag. Plus dat hij dan nog is de zwaarste, in gewicht dan wel, GS heeft van ons allen, ’t zou wel is moeilijk kunnen worden.
Voor wie ’t absoluut nieuw is, is Bart. Die heeft nog nooit op zand gereden, en noemt zichzelf sowieso al geen specialist of enthousiasteling op onverhard. Die gaat nog verschieten bij de eerste zandstroken me dunkt. Anyway, ’t gaat nog tof worden…

De eerste minuten gaat ’t goed, de ondergrond is zanderig maar hard genoeg om voldoende grip te hebben, en de kleine beetjes los zand zijn verwaarloosbaar, ergens aan een heuvel zien we de oude bestrating nog ff komen piepen, dikke stenen die ooit de hoofdweg vormden.

Afbeelding

Op ’t heuveltje stoppen we ff, we hebben een prachtig zicht op de zandduinen van Erg Chebbi. In zo’n omgeving met geen echte paden of wegen moet je van elk moment dat je op een hoogte staat profiteren om je te oriënteren, eens beneden aan de heuvel zie je hoogstens enkele honderden meter ver, hier zie je kilometers in de verte alles liggen. Bart heeft z’n eerste zwieper in ’t zand al gehad, ’t voorwiel ging ff z’n eigen spoor volgen en dat vond hij maar niks. Ik probeer ‘m enkele tips te geven zonder mezelf op te dringen, maar hij gaat ’t liever op z’n eigen manier proberen.

We staan daar nog geen twee minuten op dat heuveltje, en achter ons komen twee gastjes op een oud 50cc mobyletje tot bij ons gereden. Met twee personen door ’t zand met dat ding, ’t was meer kunst-, stunt- en vliegwerk dan echt rijden maar ze geraken tocht tot bij ons. Wederom kan men ons geen vijf minuten alleen laten. Het begint vervelend te worden, zeker als je weet dat ’t altijd om geld gaat. In dit geval weet ik al wat die gasten gaan zeggen, dat deze weg veel te slecht ligt voor ons en onze motoren en we hen moeten volgen naar de asfaltweg.
En zo geschiedde, maar we wimpelen ‘m kordaat doch beleefd af.

Afbeelding

Ohja, er was zelfs al een gastje op een fietske tot hier gereden, van waar blijven die toch komen?
Soit, verder kachelen, Shulty neemt de kop, Frank en Bart ergens in ’t midden en ik blijf achteraan hangen. Ik amuseer me rot, m’n 800 doet ’t perfect en ik heb absoluut geen moeite met het zand, integendeel, ik knal er gewoon los doorheen zonder m’n voorwiel te voelen tegenwerken. Bart en Frank doen ’t rustig aan, op de moeilijke echte zanderige stukken vertragen ze en peddelen met de voeten mee. Op zich geen probleem, als je dan toch is valt is ’t aan echte lage snelheid en in los zand kan je eigenlijk weinig tot niks kapot doen, maar het probleem zit er wel in dat ze zich gaan vastrijden in ’t mul zand. Je hebt nu eenmaal een beetje snelheid nodig om door de echt mulle stukken te raken, en die noodzakelijke snelheid is er niet.
Zodoende is Bart de eerste die zich bijna ingraaft, met een beetje duwen geraakt hij er op den duur toch door. Shulty is in de verte al nekeer of twee op en neer gereden, waar Bart en Frank misschien vijf km rijden doet hij minstens ’t dubbele, ik vermoed dat hij ’t heel plezant spelen vindt. Ik moet niet veel zeggen, ik rij ook van links naar rechts en over en ’t weer, ohja, I’m havin’ fun :-P

Bij de volgende moeilijke zandsectie is ’t echt ff zoeken, zo’n 30 meter lang stuk van heel los en mul zand, met enkele diepe sporen in. En ’t zijn net die sporen die ’t moeilijk maken. Als er teveel gewicht op de vooras staat gaat ’t voorwiel die sporen proberen volgen, en zijn de sporen de motor aan ’t besturen en niet diegene die op den brommer zit.
Shulty is er al lang door, die staat op de volgende heuvel ’t spektakel te overzien, Bart is er met moeite en wat gevloek doorgeraakt, ik knal er gewoon stoïcijns los door alsof er geen zand ligt, maar de laatste moet ’t onderspit delven. Frank raakt met ’t voorwiel in zo’n spoor en de GSA gaat naar rechts waar Frank aan links dacht, resultaat is de eerste GS op z’n zij.

Afbeelding

De regel wanneer zoiets zich voordoet is heel simpel. Eerst vragen of er ernst is, dat kan zijn pijn hebben, of schade aan de motor (olie- of benzineverlies, koelvloeistoflek etc.). Wanneer dit overtuigend negatief is, dan komt het fototoestel boven, ahja, geen bewijzen vernietigen alvorens op de gevoelige plaat te zetten.
Dan pas komt de cavalerie in gang, met twee man zetten we de GSA recht, Frank kruipt achter ’t stuur en Bart en ik duwen het logge beest vooruit, terwijl hij een metershoge fontein aan zand achter zich omhoog blaast. Maar toch, er komt beweging in en na een minuut ofzo is Frank bij de rest op de heuvel komen post vatten.
Op deze heuvel zien we perfect de verschillende hotels aan de noordkant v.d duinen liggen, we zijn al een tijdje de pijlen en plakkaten van enkele hotels aan ’t volgen, eens ter plekke zien we wel of ’t in orde is, zo niet gaan we naar de volgende, keuze zat.

Afbeelding

M’n kompanen vertrekken, ik blijf ff wachten om ze op foto te zetten.

Afbeelding

Wanneer ik dan zelf vertrek en de heuvel afrij ben ik ze direct uit ’t oog verloren. Dan maar die naar die grote duin in de verte mikken en ’t tempo wat opvoeren.
Na enkele km’s haal ik ze in en knal ik ze voorbij, ik wil nog enkele mooie foto’s scoren alvorens we aan ’t hotel geraken.

Afbeelding

Afbeelding

En tot slotte Shulty die voor de verandering ’t spoor v.d voorgangers volgt.

Afbeelding

Die amuseert zich duidelijk ook, z’n smile komt net niet tot aan z’n oren :mrgreen:
Wat verder is ’t dan Bart z’n toer om de GSA is in ’t zand te leggen. Ook zonder veel erg.

Afbeelding

Na een beetje duw- en trekwerk komt Bart en de GSA ook door die zandstrook, en stuiven we op ’t eerste hotel dat ons de moeite lijkt af.

Afbeelding

Net voor de ingang van ’t hotel, je moet de binnenkoer inrijden door zo’n grote poort, ligt nog een zandstrook, maar iedereen geraakt er zonder problemen door.

Afbeelding

Peter en ik gaan is kijken of er überhaupt plaats is, wat de prijzen zijn en of ’t er een beetje proper uitziet. Blijkt dat er plek is, de prijzen zijn zeker niet overdreven en m’n verbazing is groot als ik zie dat op er ’t koertje voor de kamers nog een mooi zwembad ligt. De kamers zijn proper en ’t is “in de sakosje”.

Afbeelding

We blijven hier voor twee nachten, vandaag is ’t nog lekker uitrusten en morgen staat er een ritje naar Merzouga op ’t programma, daarna zien we wel.
Nu eerst op ’t terras iets gaan drinken, ondanks dat er wel wolken zijn is ’t hier redelijk warm, maar niet overdreven ofzo, de droge lucht zorgt ervoor dat je niet staat te zweten als een rund.

Afbeelding

Blijkbaar sneeuwt ’t hier, of toch niet. Er staan hier toch snowboards en ski’s klaar.

Afbeelding

http://www.youtube.com/watch?v=GW9SzFgFQFU[/video]

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Koppel!!
Berichten: 3773
Lid geworden op: 15 apr 2005, 15:10
Locatie: Oost Vlaanderen

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Koppel!! »

YOO

vervolg...

We zitten hier in een prachtige omgeving, net aan ’t terras is een trap, ga je deze af sta je direct in ’t zand van Erg Chebbi. Man, hier wil ik gewoon blijven wonen!

Afbeelding

Het zwembad op ’t koertje aan de kamers. Water, en dat in de woestijn.

Afbeelding

Wat later komen de dromedarissen aan, ze zetten zich mooi in een rijtje en worden door de begeleider, een Berder, gepord om te gaan liggen.

Afbeelding

De eigenaar van dit hotel heeft hier echt iets knap gezet, een prachtig hotel, mogelijkheid om met een dromedaris of met de 4x4 de woestijn in te trekken, een leuke en ruime ingerichte zaal voor’ t avondeten, voldoende privacy aan de kamers.
We strippen de koffers en bepakking van de GS’en, nemen een douche en besluiten nog wat te rusten, ’t is nog te vroeg voor ’t avondeten.

Afbeelding

De een duikt in ’t zwembad, de ander maakt een wandelingske, ik profiteer om oa. een belleke naar ’t thuisfront te doen. Trouwens, midden in de woestijn, maar wel perfecte gsm ontvangst, go figure :shock:

Rond een uur of zes gaat ’t licht hier uit, en redelijk plotsklaps. Op minder dan vijf minuten gaat ’t van zonlicht naar schemer, nog is tien minuten later is ’t gewoon donker. We installeren ons binnen in de eetzaal, maar aan de kant v.d toog. Makkelijk om wat drinken te bestellen, alhoewel ze het tot bij u komen brengen als ge wilt.
De pokerkaarten komen terug boven, enkele jongens van de hotelstaf komen bij ons zitten om ons te zien kaarten, ze herkennen poker maar kennen ’t spelletje verder niet. Nog een uurke later is ’t eten klaar en mogen we aan de eettafel plaatsnemen.

Afbeelding

Het is tajine voorafgegaan door een kom lekkere soep, nuja, had niks anders verwacht, maar ’t is lekkere tajine, en ’t gaat dan ook goed naar binnen. Na het eten gaan we verder met kaarten, en over de stoten en dingen die we vandaag beleefd hebben te babbelen. We maken ook de plannen voor morgen, via de piste naar Merzouga rijden, daar middageten genieten, terug naar ’t hotel via de piste en dan doet elk wat hij wil. Shulty zegt dat hij waarschijnlijk nog een stukje gaat rijden, Bart zegt dat hij al tevreden zal zijn als hij zonder brokken terug aan ’t hotel geraakt en houdt ’t op wat rusten in ’t zwembad, maar da’s voor morgen.

Nu is ’t nog een tijdje pokeren, de muntthee smaakt, maar rond 23u00 krijgen we elk onze kloppen.
Tijd om te gaan slapen dus, ’t was een fantastische dag, dit vergeet ik nooit meer :cheers:

Grtz, Philip!
Life's journey is not to arrive at the grave safely in a well preserved body, but rather to skid in sideways, totally worn out, shouting..... . "holy crap, what a ride!"

Philz picz are here!

http://www.motoadventurestore.be

Philz movies are here! and here!

Alplutser 2006, 2007, 2008, 2009 & 2010! Alpenman en Marokkocrosser ;-)
Frank K
Berichten: 1692
Lid geworden op: 28 sep 2004, 13:53

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Frank K »

Afbeelding.

Amai, hier zag ik er alleen niet moe uit, ik was kapot....
AfbeeldingAfbeeldingAfbeeldingAfbeelding
keonies
Berichten: 63
Lid geworden op: 13 dec 2005, 12:03
Locatie: Diest

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door keonies »

Laat maar komen zou ik zeggen :wink:
http://www.koenenkirsten.be
R1200GS => Slovenië + Corse 2006, Ierland + Provence 2007, Maroc 2008, Noorkaap 2009, Iceland 2010
Shulty
Berichten: 1447
Lid geworden op: 06 okt 2004, 23:55
Woonplaats: Gooreind / Wuustwezel
Locatie: Gooreind / Wuustwezel

Re: Reisverhaal Alplutsers 2010 "Marokko!" (in delen...)

Bericht door Shulty »

Frank K schreef:Afbeelding.

Amai, hier zag ik er alleen niet moe uit, ik was kapot....
http://www.youtube.com/watch?v=LjjHoUSTHtM[/video]

:mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:
R1150GSA '04
R1200GSA '10
Gesloten