Reisverslag : Les Grandes Alpes
Geplaatst: 30 okt 2012, 22:39
Dag 1: Thuis tot Wurzburg - maandag
Om de herfst in te zetten ... Nog eens een reisverlagje...
Niets is zo gezellig als ontwaken met de klank van regendruppels op ramen. Alhtans niet op een dag als je van zin bent om eens lekker niets te doen. Vandaag echter geen gezellige ontwaken. Eerder een ontnuchterend besef en vooruitzicht van wat ontegensprekelijk zal plaatsvinden. Tja, motorrijden en regen zijn niet van elkaar los te koppelen. Wat totaal niet wil zeggen dat deze combinatie een positieve bijklank heeft of een staande ovatie zal krijgen. So be it, we vertrekken naar Les Grandes Alpes.
Om 08.20 is de groep volledig. ik kom als laatste binnen bij Hans, om van daaruit aan een lange rit te beginnen. Na koffie zonder koekje, vertrekt de heilige drievuldigheid op missie naar den deuts, uitgewuifd door Herr Fons und Bert en Fraulein Jo en Meen.
Niet veel soeps die eerste uren en ook niet veel droogte in Belgie, ook niet in Nederland en nu ik even terugblik, ook niet in Duitsland. Hier en daar een opflakkering, een sobere poging van de weergoden om ons bij te staan, maar allesbehalve bewonderenswaardig. Kortom, regenpakken van ’s morgens tot ’s avonds een uur of 17.30. De semiprofessionele membranen van handschoenen en laarzen zijn getest op hun uithouding en hebben de weddenschap royaal verloren. Zowel natte kousen, als rode gerimpelde vingers, als het zogenaamde meervoudige laagjessysteem hebben meegedragen aan het wel en wee van de eerste dag.
Enkele tassen koffie, een lichte middagmaaltijd, liters dure Duitse benzine en een goede 500 km verder komen we aan in Wurzburg. Veel te groot, te duur, te ... veel voor drie verzopen motards. Na welgeteld 72 minuten lukt het ons om opnieuw deze studentenstad te verlaten. Ik geloof dat quasi iedereen eens voorop heeft gereden zonder succes, zelfs fraulein Garmin vond het nodig om ons eens stevig bij ons verrimpelde ... te nemen.
Bon, we verlaten Wurzburg.
Die Romantische Route leidt ons voorbij enkele niet-nader-te-noemen dorpjes, waar we zonder problemen een eerste overnachting vinden. Goedkoop, lekker eten en een bereidwillige fraulein achter de toog. Zwaar onder de indruk van de invloeden van een zacht Duits pintje, proberen we nog een koppige topkoffer tot andere, cooperatievere ideeen te brengen. De volhouder wint en het is zeker niet een stuk plastiek. Het gebruik van de daarin gestouwde notebook is opnieuw veilig. Dit moet gevierd worden.
Nog een update schrijven voor het thuisfront, een laatste nachtmutsje en dag 1 is vergeten tijd.
Om de herfst in te zetten ... Nog eens een reisverlagje...
Niets is zo gezellig als ontwaken met de klank van regendruppels op ramen. Alhtans niet op een dag als je van zin bent om eens lekker niets te doen. Vandaag echter geen gezellige ontwaken. Eerder een ontnuchterend besef en vooruitzicht van wat ontegensprekelijk zal plaatsvinden. Tja, motorrijden en regen zijn niet van elkaar los te koppelen. Wat totaal niet wil zeggen dat deze combinatie een positieve bijklank heeft of een staande ovatie zal krijgen. So be it, we vertrekken naar Les Grandes Alpes.
Om 08.20 is de groep volledig. ik kom als laatste binnen bij Hans, om van daaruit aan een lange rit te beginnen. Na koffie zonder koekje, vertrekt de heilige drievuldigheid op missie naar den deuts, uitgewuifd door Herr Fons und Bert en Fraulein Jo en Meen.
Niet veel soeps die eerste uren en ook niet veel droogte in Belgie, ook niet in Nederland en nu ik even terugblik, ook niet in Duitsland. Hier en daar een opflakkering, een sobere poging van de weergoden om ons bij te staan, maar allesbehalve bewonderenswaardig. Kortom, regenpakken van ’s morgens tot ’s avonds een uur of 17.30. De semiprofessionele membranen van handschoenen en laarzen zijn getest op hun uithouding en hebben de weddenschap royaal verloren. Zowel natte kousen, als rode gerimpelde vingers, als het zogenaamde meervoudige laagjessysteem hebben meegedragen aan het wel en wee van de eerste dag.
Enkele tassen koffie, een lichte middagmaaltijd, liters dure Duitse benzine en een goede 500 km verder komen we aan in Wurzburg. Veel te groot, te duur, te ... veel voor drie verzopen motards. Na welgeteld 72 minuten lukt het ons om opnieuw deze studentenstad te verlaten. Ik geloof dat quasi iedereen eens voorop heeft gereden zonder succes, zelfs fraulein Garmin vond het nodig om ons eens stevig bij ons verrimpelde ... te nemen.
Bon, we verlaten Wurzburg.
Die Romantische Route leidt ons voorbij enkele niet-nader-te-noemen dorpjes, waar we zonder problemen een eerste overnachting vinden. Goedkoop, lekker eten en een bereidwillige fraulein achter de toog. Zwaar onder de indruk van de invloeden van een zacht Duits pintje, proberen we nog een koppige topkoffer tot andere, cooperatievere ideeen te brengen. De volhouder wint en het is zeker niet een stuk plastiek. Het gebruik van de daarin gestouwde notebook is opnieuw veilig. Dit moet gevierd worden.
Nog een update schrijven voor het thuisfront, een laatste nachtmutsje en dag 1 is vergeten tijd.