BMW Motor Club Vlaanderen

Hey all,

Het is weer zover. De jaarlijkse vader-dochter roadtrip gaat binnen enkele dagen weer van start.
De 6e editie gaat nogmaals naar Brittania, ditmaal naar graafschap Cumbria - in de volksmond 'the Lake District'. Dit stukje natuur lag al een tijdje op m'n verlanglijst.
Door de ligging in combinatie met een korte-trip-gegeven, heb ik er echter nooit veel werk van gemaakt.

'Goe plan' was de eerste reactie van de dochter, toen de kaarten op tafel lagen en we naar een reisbestemming zochten.
Wel een beetje ver rijden hé maat, zie je dat zitten ?
Tuurlijk pa, geen probleem.
M'n wenkbrauwen nestelen zich in een twijfelachtige frons als ik haar aankijk, maar al even snel murmelt een stoere hoofdknikkende dochter 'en wanneer gaan we, jochie ?
We zijn ondertussen enkele maanden verder en de vertrekdatum is nu echt wel dichtbij : Op vrijdag 01 augustus, na de werkdag, rollen we naar het westen.

Eerst een korte rit naar, idem zoals vorig jaar, Ramskapelle. Daar een terraske op het dorpsplein en een nachtje overbruggen, om dan zaterdag ochtend een uiterst vroege ferry te nemen.
Vanaf een 21u zitten we daar op het terras. Wees welkom ... m'n dochter trakteert zegt ze ...

Nu nog een beetje geluk met het weer, want het schijnt dat het daar lelijk kan doen,
En nog een beetje geluk met de toeristen, want het schijnt ook dat er veel van dat bevolkingstype aanwezig zijn,
En dan zal het wel weer een fijne roadtrip worden.

to be continued ...

Grts
Meen en Pieter

We kijken vol ongeduld uit naar de verslagen en foto's.

Eerste grote trip met de nieuwe fiets voor Meen?
Veel plezier!

Hallo.
Als het weer is, zoals de vorige keer,met mooie foto,s,
en veel informatie,dan hebben we hier weer iets om naar
uit te kijken(en te lezen).Laat maar komen,en geniet er
ginder van.
Salu.
Chris.

Yep,
Dit wordt de eerste grote trip van dit jaar met deze grote fiets.
Nieuwe fiets voor Meen ? Nog niet ... maar het wicht wilt nu al de scooter van ma overnemen en ze is nog maar 13. Laat staan dat ze deze Hummer op 2wielen al wil inpalmen. Ik zal ze alvast niet lang meer in toom kunnen houden. Nog 2 jaar en een beetje, en dan snort ze ook rond. We zijn er nu al over aan het denken om binnen enkele jaren op Scooter-trip te gaan. Zij met haar (toekomstig) 50ccke en ik met 't 125ccke. De tent achterop binden en de zon achterna jagen.
Dus we hebben wel nog wat plannen zenne...

't Is zot hoezeer ik me al verheug op je verslag.
Maar vooral, geniet er van!

@P-man veel fun daar en als je nog iets over Lake District wil zien kijk ff
http://forum.bmw-mc-vl.be/phpBB/viewtop ... 10&t=38921" onclick="window.open(this.href);return false;
Maar dat heb je misschien al gezien, goede reis

Yep ,

dat beloofd

laat ons aub niet te lang wachten op dat verslag

Joepie, weer een leuk verhaal met mooie foto's. Een mens zou verlangen dat je elke maand op reis gaat.
Ik kan niet wachten op het eerste verslag.

ik kijk ook uit naar uw proza

ik stel voor dat je al begint met het relaas van het inpakken en klaarmaken enz...

Pieter en Meen,

Hier gaat het duidelijk niet over het 'Leek District'.
Geniet ervan ! (zodat wij kunnen meegenieten)


Bart

Een leuke reis Pieter en Meen .
Zo een vader-dochter reis is altijd een fantastische beleving .

Geniet ervan .

laat ons aub niet te lang wachten op dat verslag

Jo diene mens moe nog vertrekken ongeduldigaard
Maar inderdaad steeds mooie kwijlende verslagen.

Binnen 2 a 3 jaar als ze met haar scooter rijdt dan wordt pa afgeschreven want dan komen er van die puistekoppen met hun brommerke op den hof en blijft den ouwe alleen achter.
Ik weet waarover ik spreek...

Geniet van de reis, ook ik heb een 6 daagse naar het Lake District en een klein stukje Schotland klaar staan maar zal al voor 2015 worden denk ik.

Dag 0: Nog altijd thuis – 31 juli 2014

Liefste dagboek, vandaag is er nog niet veel te melden. Vroeg opstaan zoals altijd, werken zoals altijd en geen file zoals altijd (…in de zomer). Op het werk was het ‘drukke dag, puike dag’. Een goei combinatie om de tijd snel te laten passeren en de terugrit vroeg in te zetten. Eenmaal terug thuis, trek ik dat metalen stuk Duits rijtechniek op z’n middenbok en spurt naar de keuken om te zien wat er op mijn takenlijst staat. ‘Motor inladen’ is het enige wat erop staat. Bwa, da’s ook niet veel – maar dedju, das ook gene cadeau. Dan bemerk ik mijn dochter, in dezelfde keuken, met al haar spullen die ze wil meenemen uitgestald op de keukentafel. Enfin, ik denk toch dat de keukentafel er nog staat, want door alles wat erop ligt, is er niet veel meer van te zien…

Het zweet breekt me uit. Mijn dochter is totaal geschift geworden – dit had ik niet zien aankomen.

Als we deze massa halveren, zal er nog net genoeg plaats voor mij in de koffers zijn, voor welgeteld 1 kous. De andere zal ik ergens bovenop moeten binden.
Dat gaat niet lukken, jonge duo ! 15 minuten krijg je, om jouw deel van de bagage te rantsoeneren. Flink wat te rantsoeneren. Tegen dan heb ik ook mijn spullen bijeen gescharreld en bekijken we hoever we daarmee komen. Een beetje later ga ik al eens kijken en zie warempel dat de keukentafel terug in de keuken staat. Er staan zelfs 4 stoelen rond. En op eentje daarvan zit zelfs mijn vrouw. Hey tof, die is ook al thuis…

Dan de GSA eens van dichtbij bekijken. Nog zo’n bizar gegeven: je rijdt al jaar en dag met een motor. Daar hangen drie koffers aan. En ergens hoort een tanktas op. Samen dienen ze om al de bagage proper en droog mee te kunnen nemen. Simpel gegeven, denk ik dan. Dat heb ik precies nog al eens gedaan in mijn leven. En telkens als ik de eerste keer met een ander motor op reis ga en ik kom op het punt om te beginnen inladen, voel ik me opnieuw een totale beginner. Wat moet in godsnaam waar in gestoken worden ?

Bon, m’n duozit helpt waar ze kan en de klus is eigenlijk verbazend snel achter de rug. Bij het openen van de koffers, blijft ze even stil staan en leest ze aandachtig de stickers aan de binnenkant. Haar ogen draaien naar mij, ‘Coole sticker’ en ze steekt haar duim omhoog. Al lachend en fantaserend, doen we verder. Zij geeft aan en ik probeer logica te vinden in hoe alles moet weggestoken worden. Plaats genoeg in de koffers, zoveel is wel duidelijk.

Nog tijd genoeg om de avond rustig te beëindigen. Nog één keer slapen, één dag werken en dan zijn we schuppes.

Tot morgen liefste dagboek.

Nog niet weg, en al een goed begin
Goede reis samen

Prachtige reis gewenst...volg het.

Gr, meca.

Goede reis gewenst en zal hier dagelijks je dagboek komen lezen.

Groeten Rudy.

Dag 1: Herent tot Ramskapelle – 01 augustus 2014

Voorziene vertrek 19u30 - Gerealiseerde vertrek 19u58

Heel netjes dus.

Maar wat nog veel netter is: zomervakantie 2014 is eindelijk gestart. Deze laatste werkdag is, nu ik dit verslag aan het schrijven ben, gevoelsmatig al even ver verleden tijd als het dragen van mijn laatste lederen boekentaske. Meen heeft er al een maand opzitten zonder boekentas, die is al enige tijd in de vakantiesferen.

Herent – Ramskapelle was een zorgeloze rit. Daar is nu eens nougabollen over te vertellen. De E40 blinkt uit in rechtheid en saaiheid. Enkel een ondergaande zon recht in de ogen maakt het geheel wat aangenamer.

Nog net één lege tafel bij de Lanterfanter. Gezellige sfeer daar. Maar lang gaan we hier niet blijven zitten. We willen de lange rit morgen niet al moe aanvangen. Het wordt dus een superkort schrijven. Dit als aanzet van de komende superkorte nacht. De wekker staat geprogrammeerd op 05u20. Het beste uur om op je eerste vakantiedag op te staan.
Nog even de praktische kant bespreken met de uitbaters, want die zullen morgen om dat uur nog niet bij de levenden zijn. Lunchpakket zal hier liggen, drank hier en sluit het cafe maar opnieuw als je vertrekt. Lijkt me geweldig simpel en eenvoudig. Dat zal ik wel onthouden tot morgenvroeg.

Nog even klinken met de dochter en we ronden al af voor vandaag.

Morgen doorkruisen we UK tot bijna aan de Schotse grens. Beetje kilometers nog op het vasteland, een overzet en dan 600km in Brittania. Ik zal al maar een schietgebedje doen voor haar jonge achterste...

Allez, goed vertrokken. Maar ik draai me nog wel eens om om 5:20.

Dag 2: Ramskapelle tot Ambleside UK – 2 augustus 2014

Nog voor de wekker aan ons oren komt trekken, is mijn nachtrust al lang voorbij. Ik heb maar één oog toegedaan. Het andere heeft de helft van de nacht slapeloos liggen rondkijken. Oog één had te maken met een serieuze patteschijter en wilde dus niet echt open gaan en oog twee … geen flauw benul wat maakte dat die maar niet wilde toegaan. Schoon team, die twee ogen tijdens hun nachtelijke activiteiten. Morgen toch eens naar de apotheker gaan, zodat die twee charels terug wat synchroon samenwerken.

De kleine dame naast mij haar nachtrust leek me al niet beter. Kan die wroeteren! Het ging sowieso al een lange en vermoeidende autostrade-dag worden, maar na zo’n nacht vrees ik toch wat voor het ergeste. Kon ik toen al weten, dat dit nog maar enkel een voorbode was.

Bon, eerst een uiterst mooie ochtendrit naar Dunkerque. Geen kat op de baan, overal mistbanken en een vuurrode ontwakende zon. Een poëtische start van de motorrit. Een dik halfuur later gaf de bordercontrole vlotjes zijn zegen. Dan een staand ontbijt in queue B van DFDS. En nog eens een uurke later, laten we het vasteland achter ons. So far , so good.
Aangekomen in de UK, begint het tij te keren… Svetlana III heeft bllijkbaar geen kaarten voor Engels grondgebied, dus weg met de electronische trajectassistentie van onze Russische helleveeg. Hmm, precies vergeten te controleren. Het wordt weer lekker ouderwets landkaartenrijden. Dat is ook weer eens even geleden…

Tot voorbij London schiet het alsnog lekker op. Een vriendelijk 25°, zon met wat wolken en weinig verkeer. Rijdt vlotjes. ’s Middags planten we onszelf aan een tankstation op een bank, met een hapje en tapje en kijken wat naar de passanten. Veel toeristen, weinig motards. Tot daar een GS de parking opdraait en de berijder ervan, wat verder z’n zijpikkel uitklapt. Duidelijk ook een toerist, want aan z’n outfit te zijn is ie niet helemaal mee de plaatselijk geldende regels. De brave man heeft zelfs z’n regenpak en regenlaarsjes bovenaan gedaan. 25° en enkel een kudde verloren gelopen wolken boven het landschap…

Hier klopt iets niet.

Ik spreek de regenpakman aan en vraag vanwaar deze vooruitzienigheid. Blijkt dat ie vanuit het noorden komt en door een onweer is gereden, waarbij zowel links als rechts van hem de bliksemschichten flink van jetje gaven. Met bakken valt het ginder uit de lucht. De autostrade staat blank in zowat heel de Midlands. En waar trek jij naartoe, vrolijke Belg ? Euh… dwars door de Midlands naar Lake District. Z’n hoofd valt wat scheef en hij imiteert mijn tronie van vorige nacht: één oog open en één oog dicht. Ik wandel terug naar Meen en bereken hoeveel kilometers we nog voor de boeg hebben. Ik schat een 300.

Meen trekt mijn fluo-regen-overal aan, ik rits mijn regen-inserts in het pak en we verlaten ons zonnig terrasje. Nog voor we terug op de autostrade rijden, zijn wel al oververhit door de zon en al deze extra lagen in onze outfit. Maar een klein halfuur later zitten we in de regenpakman zijn aangekondigde apocalyps. De autostrade staat effectief blank en we rijden mee in een stapvoetsrijdende file naar het noorden. Rechts van mij, waar de tegenliggers naar het zuiden rijden is veel minder verkeer. Daar snorren ze wat harder door, waardoor iedere tegenligger een boeggolf over de middenberm gooit, tot aan ons rechterbaanvak. Ik kijk naar links en zie daar ook nog een boeggolf. Daar probeert Noah het verdrinkende land te verlaten. Hij is al flink wat opgeschoten, daar waar eens velden waren.

Maar. Wonder boven wonder blijven we betrekkelijk droog. Enkel dat voetbadje. Ik dacht nochtans dat ik dat niet ingepakt had…
En zo schipperen we de 300km door, van warme zon naar vloedgolf, naar de volgende.

Tegen 18u komen we (terug droog) aan in Ambleside. We worden hartelijk ontvangen door de B&B eigenaars en laden alles uit.
En wat doet ne mens dan. Hij neemt een douche. Onbegrijpelijk eigenlijk!

Maar allé, we gaan toch nog wat smikkelen in een bistro met livemuziek. Jazz is echter niet ons ding. De kamer roept luidkeels na dit vermoeiende avontuur en we ronden snel de avond af.

Morgen is er weer een nieuwe dag.

Hopelijk vanaf vandaag alleen maar droog weer.

Hallo.
Als het weer daar zo blijft,sta ik er ook goed op,ik vertrek op
11 Augustus vanuit Dover naar Schotland,waar ik op 15 Augustus
op een trouwfeest ben uitgenodigd,een 65 km ten oosten van
Fort WIlliam,op de Camusdarach Campsite,een kleine 1000km
van Dover,maar ik bekijk het wel, daartegen zal het (hopelijk)
wel beter weer zijn. Ik blijf ondertussen jullie avonturen volgen.
Salu.
Chris.

Tussentijdse update, momenteel luisteren de voorspellingen naar de glorieuze naam : Luizenweer
De motor staat aan de kant, onder een boom, in de plaatselijke school (tip van de B&B uitbaters...). De schoolgaande jeugd is sinds vorige vrijdag in zomervakantie. School 's empty now...
En wij. flaneren wat rond in de regen.
Misschien PM een ritje ...
Misschien ook niet...

Of je checkt het forum even.