Deelnemers:
André 49 j jong BMW 1100GS
Nick 50 j jong BMW 1200 GS
Na onze raid naar de Noordkaap in 2006 (ongeveer 8000 km in 9 dagen) vonden we dat we toch veel gemist hadden van Zweden en Noorwegen dus werd beslist om de 1100 GS en de 1200 GS nog eens naar het hoge noorden te sturen.
Vooral van Zweden hadden we verleden jaar de indruk gekregen dat het een saai land was,want als je langs de Botnische Golf via E4 richting Noordkaap rijdt zie alleen maar de bomen langs de weg.
Maar het moet gezegd dat verleden ook niet de bedoeling was om veel te zien, de Noordkaap was verleden jaar ons doel en voor de rest gingen we nog eens terug komen.
Met de voorbereiding naar de Noordkaap zijn we begonnen in september het jaar voordien om de simpele reden dat alles toen onbekend was.
Nu was alles een beetje simpeler, de ervaring die we verleden jaar hebben opgedaan kwam nu goed van pas.
Dingen waar we verleden jaar ons nog zorgen over maakten (ferry's, slaapplaatsen zoeken 's avonds, tanken, enz.) daar wisten we van dat alles wel in z'n plooi valt éénmaal dat je daar ter plaatse bent.
Gedetailleerde kaarten werden besteld in Noorwegen ( bedankt Marcel en Edith.... ) reisboeken over Zweden en Noorwegen hebben we gelezen en natuurlijk uren rondhangen op het internet hoort er ook bij.
En zo kreeg onze reisroute stilaan vorm.
Het eerste gedeelte van de trip zou veel vergelijking tonen met verleden jaar, Nederland, Duitsland, overzetten in Puttgarden(D) naar Rodby (DK) de tolbrug nemen van Kopenhagen (DK) naar Malmo (S)
dan verder langs de kust tot Helsingborg en dan het binnenland inrijden richting Jonkoping.
Daarna richting grens met Noorwegen en zo dicht mogelijk langs die grens blijven en zo noordwaarts door het gebergte.
We hadden niet echt een doel van daar of daar moeten we geraken, maar de poolcirkel wilden we in elk geval voorbij, indien alles meezat natuurlijk want er zijn zoveel factoren die roet in het eten kunnen gooien, ik denk maar aan het weer ( we zijn 10 dagen vroeger dan verleden jaar), mechanische problemen,enz. en zoals je verder kan lezen kregen we van alles ons deel.
Af en toe een stuk onverharde weg staat dit jaar ook op het programma.
Terug rijden langs de kust van Noorwegen via de kustweg(RV 17 kystriksveien) en dan verder naar het zuiden van Noorwegen en een bezoekje aan Marcel, Edith en de kinderen in Floro mocht zeker niet ontbreken.
Daarna verder tot het uiterste zuiden van Noorwegen, daar overzetten naar Denemarken en dan verder naar huis.
Dat waren de plannen, maar dat we die ook zouden kunnen waarmaken?
DAG 1
vertrek RAVELS 5h30 69870 km
aankomst LJUNBY(S) 20h30 71039 km totaal 1169 km
temperatuur vertrek 12° max 19° min 10° aankomst 12°
weer : de eerste 600 km ontzettend veel regen daarna wisselvallig
Afscheid genomen van echtgenote om half zes 's morgens in Ravels om zo rond zes uur in Meersel Dreef te zijn om van daaruit samen te vertrekken.
's Morgens al direct het regenpak aangetrokken want de hemelsluizen stonden al direct open en dat duurde tot voorbij Hamburg (600 km).
Dus kun je wel voorstellen dat we dus al door en door nat waren, om nog maar niet te spreken van het vermoeiend rijden door al die regen.
Je zicht is slecht,en wanneer je zes uur door de regen rijdt, handschoenen , laarzen helm alles trekt na een tijd nat door.
Ook moet je super geconcentreerd blijven op het verkeer ,niet te sterk remmen,ik heb nl. geen ABS en dat heb ik duidelijk gemerkt op een bepaald moment bij remmen op de snelweg.
We reden ongeveer 90 km/h( harder reden we niet door het slechte weer) toen er 100m voor ons op de snelweg werd geremd.
Ik rem ook maar dadelijk blokkeert het voorwiel dus direct de rem gelost, terug remmen en weer blokkeren van het voorwiel. De machine begint te slingeren,voeten in een reactie mee op de grond gezet en de 1100 GS nog net kunnen rechthouden en tussen de auto's kunnen sturen.
Daar had onze trip al kunnen eindigen.
Ik moet wel vertellen dat Nick, die achter me reed harder was geschrokken als ik.
Er moet olie, benzine of diesel op het wegdek gelegen hebben waardoor het voorwiel zo snel blokkeerde bij het remmen.
Het toont nog maar eens aan dat je met de moto ter alle steeds waakzaam moet blijven en dat je soms ook over wat geluk moet beschikken
Gelukkig werd het na Hamburg droog, dus regenpak uit zodat de rest van onze kleding droog gereden kon worden.
In Puttgarden moesten we een kwartiertje wachten vooraleer we de ferry op mochten rijden.
De overzet verliep vlot er was wel veel wind, de lucht was zwaar bewolkt maar het was droog.
Als eerste de boot op gegaan dan mag je als eerste er ook af en dat geeft je het voordeel dat je niet achter al die vrachtwagens moet rijden die ook met de boot meegekomen zijn.
De rit door Denemarken richting Zweden verliep vlot zodat de brug met Zweden vlug in zicht krijgen.
Over die 21km lange brug rijden blijft indrukwekkend, gelukkig was er daar niet veel wind want op een hoogte van 70 m boven het water moet het stuur stevig worden vast gehouden.
Om 18h in Malmö een MCDonalds bezocht, daar overlegd om nog een stuk verder het binnenland binnen te rijden. Rond 20h vonden we het welletjes voor vandaag en gaan we op jacht naar een slaapplaats.
Op de eerste camping die we aandeden was de receptie al gesloten en volgens een paar verwaaide hollanders met een oldtimer amerikaanse wagen die daar verbleven was er geen hut meer vrij.
Wel spijtig want de camping was zeer mooi gelegen aan een meer.
Volgens hen zouden we een paar km verderop wel terecht kunnen.
Nog een kaart van de omgeving gekregen van de hollanders met alle campings in de buurt.
We hebben die dag tocht al een hele boel km gereden dus op een tiental km zal het niet steken.
In Ljunby weer een camping gevonden, de receptie was dicht maar even het nummer gebeld dat op de deur vermeld stond en een tiental minuten later hadden we onze hut vast.
Groot was ze niet, maar lekker warm en dat kan je wel gebruiken na een dag op de moto.
Al onze natte spullen te drogen gehangen, laarzen, jassen, sokken, regenpakken enz.
Na wat eten en een douche duurde het niet lang vooraleer we in onze slaapzak doken.
Hopelijk krijgen we morgen beter weer dan vandaag want met de hoeveelheid regen die we vandaag al hebben gekregen kunnen we nog wel even verder.
DAG 2
vertrek Ljunby 8h30 7° vertrek 71039 km
aankomst Tannas 19h30 8° aankomst 71850 km totaal 811 km
weer: max 11° min 7° eerste 550 km veel regen en wind
's Morgens was het weer van dat: regen,regen,regen.
Het vertrek een uurtje uitgesteld maar daar de regen niet wilde ophouden zijn we toch maar vertrokken.
Zoals elke morgen de sleutel van de hut in de sleutelbus aan de receptie gegooid en weer op pad.
Het eerste stuk tot Jonkoping ging nog over een grote weg,(E4) daarna vervolgden we onze weg langs de linker kant het meer Vattern(195).
Dadelijk nadat we de grote wegen verlaten hebben en de kleinere nemen is ook al het verkeer verdwenen.
via 205 Karlskoga, 64 Vansbro, 71Malung tot in Salen, 70 tot Idre daar nemen we een onverharde weg richting Tannas.
We rijden via deze wegen richting Zweeds- Noorse grens, spijtig dat het zo nat en koud is want aan de omgeving zal het niet liggen. Prachtige op en neer gaande bochtige wegen, een droom voor elke motorrijder.
Uiteindelijk stopt het regenen en komt er een waterig zonnetje tevoorschijn, dus de regenpakken gaan uit en 10 km verder zijn we weeral nat door een flinke bui.
Verkeer kom je niet meer tegen op die wegen, de bergen worden hoger en je moet de wegen alleen nog delen met de plaatselijke dieren zoals daar zijn:vossen, herten, rendieren, kraanvogels, hoenen, poolhazen enz. Ook hebben we op een verlaten stuk onverharde weg onze eerste eland gezien en zelfs kunnen fotograferen.
Dit anders zo schuw dier was even erg geschrokken als wij denk ik, en bleef even staan om te zien wie die rare snuiters wel waren op hun vreemde voertuigen.
We zien op deze reis in totaal een vijftal elanden maar hebben nergens nog de kans gekregen om deze grote dieren( 2 meter schofthoogte!!!) te fotograferen, ze verdwijnen normaal onmiddellijk in het bos bij de minste onraad.
Ook hebben we vandaag onze eerste strook onverhard gereden,een verbindingsweg van ongeveer 100 km over losse stenen, niet altijd even gemakkelijk met ons zwaar beladen GS’en. We rijden niet op noppenbanden maar michelin anakees en de eerste meters zijn echt aanpassen, maar na een paar kilometers gaat het al een stuk vlotter, stuur losjes vasthouden en de moto zoveel mogelijk z'n ding laten doen en gewoon de vaart erin houden.
Na een rit door een prachtige natuur (waar we niet één tegenligger hebben gezien ), komen we in Tannas, een dorpje op de grens met Noorwegen. Dit is de hoogst gelegen kerkgemeenschap van Zweden.
We vonden dadelijk een slaapplaats tegenover de kerk in een restaurant-bar-jeugdherberg waar we een hut ter beschikking krijgen.
Deze hut was oud maar ruim met alles erop en eraan.
s' Avonds gaan eten in het restaurant van onze huisbaas en meteen even geïnformeerd over de route die we morgen willen volgen.
De door ons gekozen route( een stuk onverhard van ongeveer 110 km) raadde hij ons sterk af, met onze zwaar beladen moto's ging dat niet lukken, zelf met zijn landrover discovery kon hij die weg niet afrijden, teveel rotsen, sneeuw en modder.
Maar er was nog een andere weg die zelfs niet op onze kaart staat, ook ongeveer 120 km maar die kunnen we wel rijden volgens hem. We moeten ook niet bang zijn om verkeerd te rijden, er is maar één weg en geen zijwegen. Het zal ons voeren via plaatsen waar Samen wonen(Samen is een ander woord voor Lappen, Lappen is eigenlijk een scheldwoord!!) en waar ze hun rendieren bijeendrijven.
En aan sneeuw en mooie uitzichten zal het niet ontbreken volgens onze plaatselijke gids.
Dus dat ziet er al goed uit voor morgen en verder denken we morgen de poolcirkel te bereiken.
Na onze tocht door Zweden vorig jaar, vooral over de E4 toen, vonden we Zweden niet mooi maar we hebben onze mening volledig herzien. De streken waar we nu door rijden zijn zeer mooi en zelfs nog meer verlaten dan in Noorwegen. In Noorwegen heb je als je van zuid naar noord wil rijden niet veel mogelijkheden, terwijl in Zweden er meer mogelijkheden om van zuid naar noord te gaan of omgekeerd.
Iedereen die naar het hoge noorden rijdt of er van terugkomt raad ik deze streek aan, het gaat alleen niet zo snel als de E4 in Zweden of de E6 in Noorwegen.
Het is s' avonds buiten al goed te zien dat we bijna aan de poolcirkel zijn want echt donker is het pas om half twee en weer licht om vier uur.Toch weer wennen aan die korte nachten met als gevolg dat we regelmatig wakker worden s' nachts.
DAG 3
vertrek Tannas 7h30 2,5° 71850 km
aankomst Storuman 19h 12° 72690 km totaal 840 km
weer ganse dag droog,bewolking en zon afwisselend
min 2,5° max 15°
Onze derde dag begon en het grote verschil met de vorige dagen was dat ons regenpak niet aanmoest van bij de start.
We zitten op een hoogte van 645 m en dat was 's morgens te merken aan de temperatuur bij vertrek nl. 2,5°
Al dadelijk een mooi stuk onverharde weg van ongeveer 100 km door een mooi en verlaten gebied, veel sneeuw, die wel aan het afsmelten was, bevroren meren en nagenoeg geen begroeiing.
Af en toe ook een verblijfplaats van Samen en dat kan je direct zien.
Orde en netheid staat niet direct bovenaan hun lijst, rond hun huis is het een chaos van sneeuwscooters,brandhout,autowrakken, soms fietsen en alles wat je je maar kan bedenken ligt daar dooreen gegooid.
Best kan je op zo' n stuk onverhard afstand houden en het vizier van je helm sluiten want
de steen die door Nick z'n moto werd opgegooid had ik liever op het vizier dan op mijn oog.
Nu staat er wel een mooie pug in m' n vizier.
Na het stuk onverhard terug gewone mooie wegen, echt op de grens met Noorwegen en soms zelfs een stukje over de grens om dan Zweden weer in te rijden.
In Gaddede aan een tankstation even gevraagd of de route die we voorzien hebben, wel berijdbaar is.
Een oude Lap dacht dat het niet open was, een andere dacht dat we het wel kunnen proberen en een derde was overtuigd dat de weg niet vrijgemaakt was, dat zou pas gebeuren in juni. Nu ligt er nog teveel sneeuw en mogelijke steen en modderlawines van de voorbije winter zijn nog niet opgeruimd.
De eerste 90 km zou wel lukken maar dan was er mogelijk wel een versperde weg.
Het zekere voor het onzekere genomen en maar een andere weg genomen maar dat betekende wel dat we een omwegje moeten maken via Stromsund van ongeveer 200 km, er is gewoon geen alternatieve weg.
Op laatst toch een stukje afgesneden, wat nog eens 30 km onverharde weg gaf.
Daarna weg nr. 45 genomen richting noorden tot in Storuman.
Ondertussen zitten we al een heel stuk in Lapland maar de poolcirkel hebben we niet gehaald vandaag.
Nu is het altijd oppassen geblazen voor rendieren die overal langs en op de weg staan en het is moeilijk in te schatten wat ze gaan doen wanneer je ze nadert, blijven ze staan, springen ze op de weg of vluchten ze het bos in.
Gelukkig waarschuwen aankomende auto's ook wanneer er rendieren in de buurt zijn, door met hun lichten een signaal te geven. Het is niet altijd gemakkelijk die rendieren van ver te zien staan want door hun schutkleur vallen ze niet op en gaan bijna helemaal op in het decor.
Deze tijd van het jaar gooien ze hun winterpels die wit is af, en veranderen in bruin.
Vandaag ook een probleem met de 1100 GS. Hij is beginnen schokken, af en toe draait de motor maar op anderhalve i.p.v. twee cilinders. Vooral bij het doortrekken geeft dat problemen.
Vroeger nog ooit dat probleem gehad en toen was het een inspuitstuk dat vervuild was. Dus vandaag de tijd genomen om het probleem proberen op te lossen. Bij een tankstation de inspuitstukken uitgebouwd, met twee draden 12V erop gezet en dan met perslucht van een bandendrukblazer het inspuitstuk uitspuiten.
Het probleem was opgelost voor 95%, hopelijk kunnen we verder maar zoals je verder kan lezen was dit maar het begin van vier dagen brandstoftoevoer ellende.
Een slaapplaats vinden in Storuman was niet gemakkelijk. Alle campings waren deze tijd van het jaar nog dicht, geen stuga (Zweeds voor hut) te vinden alleen een groot modern hotel was open.
Dus de keuze was snel gemaakt. In het hotel buiten ons twee nog vier mensen, dus plaats genoeg.
s' Avonds het dorp ingegaan om wat eten te vinden want het restaurant in het hotel was dicht.
We vonden nog een eethuis maar het was vijf voor acht en om acht uur ging het normaal dicht.De patron wilde ons nog wel bedienen, ik denk om de kassa wat te spijzen want ik geloof nooit dat het druk was geweest die dag.
Morgen richting poolcirkel in Jokkmokk, maar de weersvooruitzichten zijn niet goed,er zal weer veel nattigheid uit de hemel komen.
We hebben vandaag ook beslist om morgen verder te rijden tot Kiruna en dan de bocht te nemen naar Narvik in Noorwegen.
DAG 4
vertrek Storuman 7h30 5° 72690 km
aankomst Narvik 21h 6° 73554 km totaal 844 km
weer regen, veel regen vanaf 14h min 1° max 6°
Het weerbericht van de dag voordien kwam uit, het was s' morgens aan het regenen dus meteen de regenpakken aan na het ontbijt.
Het ontbijt hebben we op een zeer rustige manier kunnen verorberen, we waren met ons twee de enige overblijvende gasten in het grote hotel. Zelfs de receptie was gesloten, gelukkig had de receptioniste gisteravond ons verteld waar het ontbijt te vinden was.
Niet dat we iets te kort hadden, alles voor een goed ontbijt was er, maar helemaal alleen in zo' n groot hotel doet toch een beetje raar aan.
Als we doorgingen moesten we onze toegangskaart (magneetkaart) maar in de bus steken en de deur achter ons toetrekken en dan was het in orde.
Dus weer in de regen moeten vertrekken, we raken er aan gewoon.
We rijden verder over weg 45 (inlandsvegen genoemd) tot Sorsele en dan verder naar Arjeplog over een eenzame weg met veel sneeuw, mooie meren vol ijs, af en toe reden we door lage wolken.
In Arjeplog de tank nog eens volgegooid en even geïnformeerd over de onverharde weg die we wilden nemen naar Bergviken en dan verder naar Moskosel.
De dame van het tankstation dacht dat we er niet door kunnen, teveel sneeuw en modder.
Maar we hebben geleerd wanneer je iets vraagt over de toestand van een weg, je beter meer dan één mening kan vragen dus nog een tweede en een derde mening gevraagd en volgens die mensen zou het wel lukken.Er ligt nog veel sneeuw en er is modder maar je kan er wel door, ze vertellen dat veel motorijders die weg nemen, maar dan wel in de zomer.....
Voor ons was dat antwoord genoeg om aan die weg te beginnen, en zo begonnen we aan een rondje onverhard van 150 km.
Het resultaat was prachtig,ongerepte natuur,meren vol ijs,sneeuw langs de weg, rendieren, elanden, sneeuwhoenen en......... één auto tegengekomen op die 150 km.
Modder was er ook,onze BMW's zagen er niet meer uit maar dat is het minste van onze zorgen.
Na het stuk onverhard even halt gehouden in een klein verlaten dorpje.
Daar kregen we gezelschap van een buschauffeur met lijnbus. En daar in Zweden is een lijnbus toch wel iets anders dan bij ons, een stuk langer en het achterste gedeelte is gewoon een vrachtruimte met een lift eraan.Dit alles werd netjes gedemonstreerd door de chauffeur, indien we wilden hadden onze moto's in de vrachtruimte kunnen parkeren en met de bus verder,maar dat was niet echt ons plan.
Niet alleen de bussen zijn groter als bij ons,ook het traject dat ze rijden is een stukje langer, in dit geval was het traject ongeveer 500 km lang, waar hij een dag over deed. Aan het einde van het traject wordt de chauffeur afgelost en begint de bus terug aan het zelfde traject.
Dus de moto niet in de bus gezet maar terug weg 45 genomen richting Jokkmokk gelegen aan de poolcirkel.
Dus even voor Jokkmokk de poolcirkel over gereden.
De nodige foto's genomen aan het poolmonument en dan verder naar een tankstation om proberen de schokproblemen, die weer teruggekomen zijn op de 1100 GS, proberen op te lossen.
Dit maal geen resultaat en onze weg vervolgd naar Kiruna.
Ondertussen was hard beginnen te regenen en het is koud op de hoogvlakte richting Kiruna.
Het schokken werd erger en erger en toch in Kiruna geraakt zo' n 200 km verder.
Hier willen we het ijshotel gaan bekijken, dat al wel serieus aan het wegsmelten is, maar het weer is zo slecht dat verder rijden.
Ondertussen is het 18h en we beslissen om de weg richting Narvik nog een stuk te volgen en dan een slaapplaats te zoeken.
Daar hebben we ons even serieus mispakt. De weg tussen Kiruna en Narvik (E 10)is 180 km lang en gaat door een berggebied waar de hoogste berg van Zweden ligt(Kebnekaise 2117 m). Het is een zeer mooie weg tussen de hoge bergen met bijna geen bomen, veel sneeuw en bevroren meren.
Maar een slaapplaats was er nergens te vinden.
Ondertussen loopt de 1100GS nog met moeite 70 km/h
En na 90 km is onze brandstof zo goed als op. Gelukkig een tankstation, er is er maar één op die ganse 180 km maar..... de pompen werken niet en het is een tankstation waar men moet tanken met de kaart dus zonder uitbater.
En in de ganse omgeving geen levende ziel te zien.
Op dat moment wens je toch dat je bij moeder thuis gebleven was.
Maar ook een paar Zweden met de auto hadden nood aan benzine, en na wat telefoneren kwam na een half uur de eigenaar van de benzinepomp het probleem oplossen.
Dus het probleem van te weinig benzine is opgelost en een slaapplaats kunnen we “iets verder” vinden, namelijk in Narvik volgens de vriendelijke pomp uitbater, zo'n 80 km verder.
Dus bij een temperatuur van 1°in de gietende regen de inspuitstukken nogmaals uitgebouwd en uitgeblazen.
Dit gaf geen resultaat dus sukkelen we maar verder naar Narvik.
Gelukkig blijft het regenen want met een temperatuur van 1°kan het evengoed sneeuw zijn dat uit de hemel valt.
Hier steken we ook de grens met Noorwegen over en daar noemt men de weg King Olavveijen
De laatste 15 km gaan gelukkig bergaf, dan kan de 1100 GS toch wat snelheid halen,zodat we Narvik bereiken, aan de Noorse kust ligt.
Ondertussen is het al bijna 21h en hebben we na al die ellende van de laatste 180 km geen zin om lang te zoeken naar een slaapplaats en het eerste beste hotel duiken we binnen.
Gelukkig is de receptioniste heel begrijpend als daar twee uitlekkende motorrijders alle tapijten van de receptie aan het nat maken zijn.
Direct een kamer geregeld, al onze doornatte spullen de kamer ingesleurd en alles te drogen gelegd.
En de beste manier om uw laarzen droog te krijgen is gewoon een half uur de haardroger van het hotel er in stoppen.
Deze rit tussen Kiruna en Narvik gaan we nooit meer vergeten, niet dat we gepanikeerd hebben maar alles zat toch tegen.
Wat we daar van geleerd hebben is gewoon kalm blijven en je kan de dingen wel oplossen.
Spijtig dat we door al die slechte weersomstandigheden zo weinig hebben kunnen genieten van dat mooi stuk natuur.
We moeten die weg nog eens doen, maar dan liefst met goed weer.
Voor morgen is er beter weer op komst, dus onze terugtocht kan beginnen met een zonnetje.
De problemen met de 1100GS moeten dringend opgelost worden, dit is geen rijden meer, daarom hebben we beslist om morgen (zondag) te rijden tot Bodo. Daar is een BMW dealer die we kunnen maandag bezoeken indien we zelf morgen de 1100GS niet kunnen ontschokken.
Ik begin zo stil aan een vermoeden te krijgen wat het probleem is met de 1100GS maar om die controles uit te voeren heb ik tijd nodig en dus dat staat morgen zeker op het programma.
DAG 5
vertrek Narvik 8H30 9° 73554 km
aankomst Saltstraumen 16h30 13° 73954 km totaal 379 km
weer: bewolkt met opklaringen,droog
Na een uitgebreid ontbijt vertrokken onder een lekker zonnetje
Het eerste benzinestation weer aangedaan, de inspuitstukken nogmaals uitgebouwd en gereinigd en weer op weg.
Het was een rustige rit over de "drukke E6" m.a.w. geen kat, laat staan auto te zien.
Om de E 6 te volgen van Narvik richting zuiden moet er ook een overzetboot genomen worden tussen Skarberget en Bognes, een tochtje van een half uur over de Tysfjorden.
Tijdens deze boottocht krijg je een mooi zicht op de Lofoten en deed ons natuurlijk herinneren aan onze tocht van verleden jaar toen we tijdens onze terugtocht van de Noordkaap een dag rondgereden hebben op die Lofoten onder toen een prachtig zonnetje.
Rond 14h Bodo bereikt en besloten om eerst een slaapplaats te zoeken zodat we morgen maandag eventueel de BMW dealer met een bezoekje vereren.
Een slaapplaats vinden was niet eenvoudig, er was een camping maar die was tot onze grote verbazing volledig volzet. Er was een kampioenschap LEGO bouwen bezig in Bodo en alle hutten zijn verhuurd.
Als we wachten tot 17h dan zou er misschien een hut vrij zijn, nu daar wilden we net niet op wachten.
Er was een jeugdherberg, dus dat adres ingegeven in de GPS en er naartoe.
Dat was geen goede keuze, alles lag vol rommel en er lagen wel 25000 sigarettenpeuken voor de deur op de grond, niets voor ons dus.
Dan maar verder naar Saltstraumen, een 30 tal km verder.
Ondertussen een campinggids losgepeuterd van een Noor en een camping aan de Saltstraumen opgebeld en is er gelukkig wel plaats.
Niet goedkoop, maar alles zeer netjes en een ruime hut met alles erop en eraan. Ook ligt Saltstraumen op onze route verder zuidwaarts, dus vanavond sleutelen aan de 1100GS en hopen dat het OK komt. Zoniet brengen we morgen eerst een bezoek aan de BMW dealer in Bodo.
Na al de bagage in de hut te hebben gedeponeerd direct de 11OOGS onder handen genomen. Maar werken aan een moto lukt niet in gietende regen met een stormwind dus even langs de campingbaas en gevraagd of er misschien ergens een plaatsje was op de camping waar we droog aan de moto kunnen werken. Na even nadenken vertelt hij dat er op de uithoek van de camping een oude container staat en wanneer we wat oude grasmaaiers buiten halen de GS wel binnen kan.
Direct in actie geschoten, container gezocht, een defecte zitmaaier naar buiten gesleurd nog wat oude bedden verplaatst en... de GS staat mooi binnen en wat nog mooi meegenomen is dat die container een kleine werkplaats is met een hele boel gereedschap.
Over de reparatie lees je alles in volgend hoofdstuk:" HET SCHOKKEND VERHAAL".
Na de reparatie voor de eerste keer zelf ons potje gekookt en lekker gegeten.Daarna zijn we nog gaan kijken naar de Saltstraumen. Even uitleggen wat dat is.
Dit is een uniek samenspel van water en getijden in een smalle fjorddoorgang van 150 m breed. Wat gebeurt er daar nu juist? Het smeltwater en regenwater dat vanaf de bergen in de fjord stroomt wil dus naar zee lopen, doordat de uitgang van de fjord zo smal is zit er serieuze stroming zeewaarts maar als het hoog water wordt perst de zee zeewater de fjord in en wat je dan krijgt is een reuzegroot bubbelbad met draaikolken van wel 10 m doormeter. Er wordt ook ten stelligste afgewezen om u met eender welke boot ook maar in die kolkende massa te begeven. Aan de hand van tijdentabellen kan je zien wanneer het bubbelen het ergst is. Het is een prachtig schouwspel van moeder natuur en enig in de wereld.
Daarna nog even de kaart voor morgen bekijken en de weersvoorspellingen doornemen.Regenbuien worden er voorzien op ons menu voor morgen, tja dat zijn we ondertussen al gewoon.
Op tijd naar bed maar slapen lukt niet zo goed, het blijft ook hier nog de ganse nacht licht.
HET SCHOKKEND VERHAAL
Na ongeveer 2000 km te hebben gereden is de 1100GS voor de eerste maal gaan schokken.Helemaal niet leuk als je nog een kleine 5000 km voor de boeg hebt. Dus heb je er alle baat bij dat het zo snel mogelijk wordt opgelost. Maar je zit daar in Lapland niet direct op de meest ideale plaats om een technisch probleem op te lossen, reserve onderdelen niet voorhanden, motorgarages zijn even zeldzaam als rendieren bij ons in België in de vrije natuur en eventueel een BMW merkdealer komt alleen in je dromen voor.Met andere woorden je staat er alleen voor. Nu techniek is wel m'n beroep en als je over het probleem nadenkt begin je al in een bepaalde richting te denken.
En half jaar geleden ben ik thuis ook al eens hetzefde aanvoelende probleem tegengekomen, toen was er een inspuitstuk dat niet perfect werkte, en na lang zoeken heb ik die panne toen opgelost.
Daarom dat we al verschillende malen tijdens deze rit de inspuitstukken hebben uitgebouwd en uitgeblazen. Hoe doen we dat? We bouwen het inspuitstuk uit (5 min werk L en 5 min werk R, toch makkelijk een boxermotor), je neemt twee draden en die sluit je aan op de twee stroompennetjes van het uitgebouwde inspuitstuk, je zet 12V op de twee draden zodat het inspuitstuk open gaat staan, en met perslucht blazen tegen de normale inspuitrichting van de benzine.Daarna alles monteren en hij loopt weer goed.
Draad hadden we meegenomen van thuis net zoals het gereedschap voor het uitbouwen van de inspuitstukken en perslucht vind je zelfs in elk tankstation in de vorm van een bandendrukmeter.
Maar nu lukte het niet om het probleem volledig weg te krijgen, nee het werd steeds erger en erger.We waren reeds een heel end over de poolcirkel en het regende steeds harder en harder en het werd steeds kouder.Het hoogtepunt ( of is het dieptepunt) kwam op de meest ongelegen plaats die je kan denken, zaterdag avond op de King OLavveijen ,180km tussen Kiruna en Narvik.Je rijdt over een verlaten weg met na 90 km de enige benzinepomp (die in eerste instantie niet werkte), de GS haalt nog amper 70 km /h en draaide meer op 1cilinder dan op 2. Er zijn geen slaapplaatsen, zelfs niet voor gestrande motorrijders. Toen was duidelijk dat de lapmiddeltjes niet meer helpen en dat er een oplossing moet komen, op die manier wilde en kon ik niet terug in België geraken.
De BMW dealer in Bodo was misschien een oplossing maar die is gesloten tijdens het weekend.
Dus begin je er zelf aan.Zoals reeds verteld beginnen sleutelen in een oude container op een verlaten plaatsje op de camping.Oude graasmaaier uit de container en de BMW grasmaaier (zo voelde hij toch aan de laatste 1000 km) de container in. Tijdens de vele km die we reden al veel kunnen nadenken over het probleem, en tot besluit gekomen dat het probleem waarschijnlijk niet bij de inspuitstukken zat maar dat we het verder moesten gaan zoeken. Brandstofleidingen,pomp, filter of de brandstoftank zelf, daar moest het probleem van komen. Dus aangezien de filter en de pomp in de tank zijn gemonteerd besloten om de tank te demonteren.
Benzine zoveel mogelijk afgetapt uit de tank,door de vorm van de tank bij een GS blijft er wel een paar liter in tank, de benzine opgevangen in een oude emmer die we op de camping uit de afvalcontainer hadden gered van de samenpersdood en de tank af de moto gehaald.
Het vlotter/filter/tank element uit de tank gehaald en hiep hiep hiep hoera, de oorzaak gevonden.
De overgebleven rest benzine in de tank was bijna geen benzine meer maar was puur water en niet een beetje, zeker 2 liter water in de tank. Aangezien water zwaarder is dan benzine blijft dat water onder in de tank zitten en hoe lager het niveau benzine in de tank hoe meer kans op opzuigen water.
Normaal zal het filter ook het water tegenhouden maar als dat filter verzadigd is van het vele water zal het op de duur ook water doorlaten naar de inspuitstukken. Eénmaal het water aan de inspuitstukken gekomen is zal het daar blijven en niet ingespoten worden in de cilinders maar zal ook verhinderen dat er op een normale manier benzine wordt ingespoten.
Alle water uit de tank gehaald door de opening van het vlotter de tank gereinigd met een vod, het filter uitgeblazen daar we geen nieuw voorhanden hebben en alles terug gemonteerd.
Alle slechte benzine weggekapt, (sorry milieu Noorwegen, maar nood breekt wet) vijf liter propere benzine gezogen uit de 1200GS zodat we tot aan een benzinepomp geraken om alles terug te vullen met verse benzine.
Nu alleen de vraag : hoe komt dat water in de tank en hoe kunnen we dat nu voorkomen voor de verdere rit.
Het water kan alleen in de tank gekomen zijn tijdens de rit want ik heb het filter net voor vertrek nog vervangen en toen ook heel de tank leeggemaakt en gekuist.
Ik hoor u al denken "tijdens het tanken zeker", maar dat kan ook niet want de 1200GS heeft altijd op dezelfde plaats dezelfde benzine getankt, en die heeft geen last van schokken.
"Dan zal het via de vulopening boven op de tank zijn" hoor ik iemand denken.
Maar weer negatief, tijdens de ganse rit heeft er een tanktas opgestaan en die is er alleen afgegaan wanneer er getankt werd en dat gebeurde altijd op overdekte tankstations.
En een gat ergens in de tank kan ook niet want dan hadden we dat zeker gemerkt na elke tankbeurt want het was onze gewoonte om onze tank tot het randje te vullen.
Er blijft dus maar één mogelijkheid over en dat is de ontluchting van de tank.
En inderdaad als we de ontluchtingsslang nader bekijken zien we dat daar water in zit.
Maar hoe verklaar je dat?
Wel er is een verklaring voor zo dachten wij.
De ontluchting zit er om lucht in de tank te brengen die de plaats van de benzine moet innemen die door de benzinepomp uit de tank wordt gezogen en in de motor wordt ingespoten.
Die ontluchtingsslang is bij een 1100GS geplaatst aan de rechterkant van de motor net achter de voetsteun op een 25 tal cm van de grond, maar hangt wel in de spray die het voorwiel voortbrengt en de spray die door het achterwiel wordt rond gegooid.
Door tijdens onze rit extreem veel door hevige regen te rijden en dit gebeurde dan nog menigmaal dat we een paar honderd kilometer reden zonder stoppen, staat er constant een onderdruk vanuit de tank op de ontluchtingslang, er wordt met andere woorden constant gezogen aan die ontluchtingslang en als die slang in de spray van de wielen hangt gaat er zo aan de lopende band water in de tank gezogen worden.
Dit is volgens ons de enige verklaring voor het water in de tank.
Wat hebben we gedaan om het probleem te voorkomen: gewoon de ontluchtingsslang onder het zadel vastgemaakt, ver weg van de spray van de wielen, en de 1100 GS heeft geen schokje meer gegeven tijdens de rest van onze trip, en we hebben na de herstelling nog vele honderden km in de regen gereden.
Zoals je ziet kan iets heel onnozel veel ellende veroorzaken.
Na het thuiskomen de tank nogmaals gedemonteerd om de filter uit voorzorg te vervangen, maar er was geen druppel water meer te bespeuren in de tank.
Dus mogen we zeggen: probleem voorgoed opgelost.
DAG 6
vertrek Saltstraumen 6h50 5° regen 73943 km
aankomst Ora 19h15 14° mooi 74606 km totaal 663 km
weer eerst veel regen veel wind mist later mooi
Om de dag van 7h tot 14h samen te vatten: regen in bakken uit de hemel, wind met orkaankracht en als we hoger dan 100 m kwamen waren we in de wolken (letterlijk en niet figuurlijk!!!).
Onze bedoeling was om vandaag te beginnen met de kystriksveien (17) en die in één of twee dagen af te rijden, we zullen wel zien waar we vanavond uitkomen.
De problemen met de 1100GS zijn opgelost dus de stemming is opperbest maar het weer zal toch een spelbreker worden.
Het was snel duidelijk dat het niet echt een plezierritje zou worden, aanhoudende regen en veel wind maakt dat we ons teveel moeten concentreren op het in bedwang houden van onze machines en dat we van al dat natuurpracht bijna niet kunnen genieten.
Wat we vooraf hadden ingeland als het mooiste stuk van onze trip werd kompleet in het water gegooid.
Alles wat een motorrijder bovenaan zijn lijstje"liefst niet " heeft staan, krijgen we hier voorgeschoteld: regen, mist, wind en slechte wegen, alleen Nederlanders met caravans ontbraken.
Eigenlijk was het niet te doen en we beslissen om dat mooie stuk weg in te korten en zodra we kunnen vluchten we naar het binnenland waar het weer beter was.Ondertussen zijn we ook de poolcirkel terug overgestoken, ditmaal gebeurt dit op een overzetboot nl. de verbinding tussen Buvika en Kilbogham, een overzet van een uurtje,wat ons de gelegenheid gaf om een beetje terug op temperatuur te komen
Na 250 km en drie overzetten verder was er de mogelijkheid om een zijweg(78) te nemen richting Mosjoen wat we dan ook doen.
En inderdaad na 20 km richting binnenland is de regen zo goed als verdwenen en na 30 km schijnt de zon!!!
Ongelooflijk dat de weersomstandigheden hier zo snel kunnen wisselen.
Gestopt aan de Laksfossen, dit is een enorme waterval langs de E6, om te genieten van het uitzicht en de pracht van dit alles.
Ook alle regenkleding uitgetrokken en te drogen gehangen in het zonnetje.
Verder gereden via de E6 richting Trondheim en toch weer een spannend moment, we hebben onze benzinevoorraad in vergelijking met de beschikbare tankstations niet goed ingeschat.
Als de boordcomputer van Nic z' n GS aangeeft dat we al 35 km zonder benzine aan het rijden zijn, eindelijk een tankstation, en als ik me goed herinner hebben we verleden jaar hetzelfde lege tank probleem gehad en zijn we in het zelfde tankstation gered geweest.
Op ongeveer 100 km voor Trondheim in Ora gestopt aan een camping en even een hut besproken.
Nu moest er wel even onderhandeld worden want men vroeg eerst 100 euro voor een hut.
De Noren zijn niet echt vertrouwd met de euro was ons besluit
De camping was mooi aan een fjord gelegen en had een panoramisch zicht over dat fjord maar 100 euro was teveel. Uiteindelijk een deal kunnen sluiten met de campingbaas en even later zitten in een mooie hut met een prachtig zicht over de fjord.
Nog even ïnformeren bij de campingbaas over het weer van morgen. We hebben het weerbericht gekregen, maar niet van TV, internet of uit de krant. De campingbaas kijkt over de fjord richting zee en zegt: morgen goed weer!!!! Volgens hem is zijn manier van weervoorspelling juister dan de weerman, wij hopen dat althans.
Aan de hand van de kleur van de lucht, het water en de wolken kon hij een perfect weerbericht geven, hij had dat geleerd van z’n grootvader.
We hebben vanavond ook besloten om niet via Floro te rijden, en dit jaar geen bezoek te brengen aan Edith, Marcel en de kinderen. Na een telefoontje aan hen, de bevestiging gekregen dat de ganse week nog rotweer gaat zijn aan de westkust van Noorwegen en dat we daar beter kunnen wegblijven. We vinden het echt spijtig dat het bezoek niet kan doorgaan maar we hebben echt al genoeg regen gehad.
Onze route hebben we dan aangepast en we zullen verder rijden naar Trondheim dan Oppdal, Dombas en dan via Peer Gyntveien naar Lillehammer en dan verder richting Zweden. We hebben gekozen voor terug naar Zweden te rijden om zo het goede weer te volgen.
De schokproblemen met de 1100 GS zijn helemaal opgelost dus kunnen we met een gerust gemoed het laatste deel van onze trip aanvangen.
Vannacht zal het weer donker zijn, al is het niet lang, en voor ons Belgen is dat toch beter voor onze nachtrust.
DAG 7
vertrek Ora 8h 14° droog 74606 km
aankomst Granli 19h 16° zonnig 75289 km totaal 683 km
weer: droog afwisselend zon en bewolking veel wind min 9° max 18°
De plaatselijke weerman heeft gelijk, het weer is deze morgen goed.
En de beslissing om niet langs Floro te rijden was goed, we hebben de ganse dag een lekker weertje gehad, wel veel wind maar geen regen.
Vertrokken om de laatste 100 km naar Trondheim af te leggen, dit is wel een drukke weg in vergelijking met wat we de laatste dagen hebben gekregen.
Ook hier een eerste snelheidscontrole opgemerkt met speedgun.
Vlot Trondheim doorgereden en na 10 km is het drukke verkeer helemaal verdwenen, we hebben terug die rustige wegen met af en toe een wagen.
20 km voorbij Trondheim in een afdaling een vrachtwagen ingehaald en plots springt er een agent vanachter een oud huis de weg op en doet teken dat we aan de kant moeten.
Weer een snelheidscontrole maar nu hebben we prijs.
De speedgun hebben ze in het oude huis staan en door een kapotte raam nemen ze de snelheid op.
Ik moet toegeven dat het zeer goed gevonden was, onmogelijk om die controle op te merken.
De agent van dienst was het Engels niet goed machtig maar z'n uitleg was heel duidelijk. We reden beiden 90km/h en mochten 70 km/h. Een uitvlucht zoeken heeft geen zin dus maar heel beleefd blijven.Hij schuift ons een briefje onder de neus met de tarieven voor een overtreding van 20 km/h: 3600 Noorse kronen, omgerekend ongeveer 450 euro,per persoon wel te verstaan. Dat zal een serieuze streep door ons budget betekenen.
Ondertussen heeft de agent z'n collega agent erbij geroepen, een boom van een kerel geheel in het zwart leer gehuld maar wel heel vriendelijk en die vraagt of we Duitsers zijn, daarop antwoorden we dat we Belgen zijn en dan verandert hun houding. Plots tonen ze interesse voor onze reis, ze vragen waar we vandaan komen en hoe we gereden zijn. Ze lopen eens naar de achterkant van onze bepakte moto's en zien dat we naast de B van België zelfs de N van Noorwegen op onze koffers hangt! Lachend komt hij terug, steekt z'n hand uit en zegt: I wish you a nice stay in Norway, but take care off the speedlimits.
Verbouwereerd een soort "thank you very much" gemompeld en we zijn mogen doorrijden zonder de boete te moeten betalen.
Eén ding weet ik zeker, Duitsers liggen nog altijd niet goed in de markt in Noorwegen en indien we Duitsers waren geweest, hadden we moeten betalen.
Ik moet zeggen dat we de rest van de dag ons netjes aan de snelheid hebben gehouden. Eén bijna boete is genoeg.
Richting Oppdal komen we terug in de echte bergen met ook hier nog veel sneeuw. Prachtige uitzichten,besneeuwde bergen, woeste rivieren en goede droge wegen. Daarna verder via Dovre naar Dombas.
Ook hier gaat de weg over een mooie hoogvlakte nl. het Dovrefjell. Daarna terug afdalen naar Dombas en de weg genomen richting Vinstra waar we de Peer Gynt veien nemen.
Deze onverharde tolweg gaat ook door een verlaten gebied met nog veel sneeuw. De weg was voor auto's nog afgesloten maar met de moto kunnen we net langs de slagbomen; Nu met de auto was de weg toch niet berijdbaar, er zitten soms gaten van een vierkante meter en een meter diep in de weg, het is goed uitkijken waar we rijden om de vele gaten te ontwijken.
Dat het zwaar was voor onze machines was te zien aan de 1100 GS, die heeft er een lekkende voorvorkpakking aan over gehouden
Na dit mooi stukje natuur de weg genomen richting Lillehammer, een gekend wintersportoord waar ooit de winterspelen werden gehouden en dan verder via Kongsvinger richting Zweden.
Het gebergte heeft nu plaats gemaakt voor heuvels en bossen en alle sneeuw is hier verdwenen.
Halt gehouden aan een plaatselijk wegrestaurant en eens lekker gaan eten tussen een hoop Noorse bouwvakkers.
Dan nog een uurtje verder rijden en dan gestopt aan een camping zo'n 15 km voor de grens met Zweden.
Aangemeld aan de receptie en een hutje besproken. De eigenaar van de camping die aan de receptie zit houdt er wel een eigenaardige combinatie op na. Hij is lijnpiloot van beroep en als hij niet moet vliegen zit hij op z'n camping.
Hij kende trouwens Antwerpen heel goed want dat was dikwijls één van z'n bestemmingen.
Morgen rijden we verder naar Zweden, dan richting Goteborg dan de overzet in Helsingborg richting Helsingor in Denemarken en dan verder richting Duitsland.
DAG 8
vertrek Granli 7h15 8° 75289 km
aankomst Ravels 0045 14° 76808 km totaal 1529 km
weer: mooi min 8° max 20°
de camping ligt er nog stil bij wanneer we onze BMW's starten en op weg gaan.
Nog een klein stukje en dan zitten we in Zweden. Geen bergen en sneeuw meer maar heuvels, bossen, meren en mooie stille wegen met perfect asfalt, een droom voor elke motorrijder.
Ik moet zeggen dat we ondanks alle slechte weer van de laatste dagen en de vele km die we al hebben afgelegd we ons nog tip top in orde voelen.
En betrouwbaar zien we er ook nog uit denken we, want er zijn zelfs een stel Zweden aan ons de weg vragen.
Toen ik vroeg waarom hij net aan ons de weg kwam vragen antwoordde hij: ik zie dat jullie buitenlanders zijn en die hebben altijd landkaarten bij!!
200 km verder bereiken we Göteborg. Ondertussen rijden we over de snelweg en moeten we wennen aan het drukkere verkeer, dan verder richting Helsingborg waar we de overzet nemen naar Helsingor in Denemarken.
Dit verloopt ook zeer vlotjes. Een ticket kopen dat zelfs ook geldig was voor de overzet van Rodby in Denemarken naar Puttgarden in Duitsland, twee minuten later de boot op en vijf minuten later is boot al vertrokken.
De boot af in Helsingor Denemarken, en dan richting Kopenhagen.
Hier toch veel verkeer en door de vele wegwerken ging het niet echt vooruit. Eénmaal Kopenhagen voorbij gaat het allemaal weer vlot tot in Rodby waar we de volgende boot nemen.
10 min wachten voor we de boot op gaan en dit doen we in het gezelschap van een Deense Goldwingrijder en een Zweedse Harleyrijdster.
Het is te zien dat iedere motorijder "op reis gaan" op een andere manier ziet. Wij met onze BMW's met koffers een tanktas en een bagagerol, de Deense Goldwingman met koelbox op duoplaats een aanhangwagen met een tent van 14 vierkante meter waar zelfs moto met aanhang binnen kunnen staan en de Zweedse dame (we twijfelen of het wel een echte dame is) met een harley met één lederen tas aan de linkerkant van de moto en bovenop die tas nog een tent en wat bagage, dit alles vastgemaakt met een rek en alles aan dezelfde kant van de moto.
We hadden al schrik dat alles bij het oprijden van de boot er alles af zou vallen om nog maar niet van de balans van de moto te spreken met al die bagage aan één kant.
OM 18 h staan we op Duitse bodem in Puttgarden en gaat het richting Hamburg.
We hebben twee dagen voorzien voor het laatste stuk van onze trip maar alles gaat zo vlot dat we zijn gaan rekenen.
Het besluit is dat wanneer we Hamburg vlot doorkomen we zonder overnachting in één keer doorrijden.
Het weer is schitterend en we zijn Hamburg voorbij voor we er erg in hebben. Dus gaan we gewoon door rijden tot thuis.
We hebben berekend dat we dan ongeveer rond 1h s'nachts thuis gaan zijn.
Alles verloopt zeer vlot en met een strak tempo rijden we Bremen, Osnabruck door en al vlug zitten we in Nederland.
Ook hier alles vlot en om 00h45 staan we thuis op de oprit.
Van vermoeidheid geen sprake maar wel blij dat we thuis zijn.
Uiteindelijk zijn het 1529 km geworden die laatste dag. Volgens sommigen gekkenwerk maar zo hebben we dat helemaal niet aangevoeld.
Wanneer je fysiek goed in orde bent en de kop staat op naar huis dan gaat dat.
Nog een dankwoordje aan onze vrouwen, die weer toegestaan hebben dat we ons goesting deden.
Onze trip was helemaal anders dan verleden jaar toen we naar de Noordkaap reden. Nu hadden we niet echt een doel waar we ons naar richten maar we hebben weer echt genoten.
Door de omstandigheden verliep alles niet zo vlot, het slechte weer en de daaruitvolgende brandstoftoevoer problemen zorgden voor wat ergernis. Maar dat hoort er nu éénmaal bij.
wist je dat:
- de weergoden ons weer in de steek hebben gelaten
- dat Zweden aan de kant van Noorwegen heeeeel mooi is
- dat een bepakte GS goed over onverharde wegen gaat
- dat je minstens drie meningen moet vragen aan de plaatselijke bevolking vooraleer een weg in te draaien
- dat een eland groot is
- dat we er maar één gefotografeerd hebben
- dat de overige elanden direct ribedebie waren
- dat wanneer een rendier een slipper maakt op de asfalt er een stuk pels achterblijft op die asfalt
- dat in Zweden veel meer wild zit dan in Noorwegen
- dat we veel sneeuwhoenen gezien hebben, en witte hazen, en reeën, en rendieren
- dat een 1100 GS niet op water rijdt
- dat een haardroger evengoed een laarsdroger kan genoemd worden
- dat helemaal alleen in een hotel met 60 kamers zijn raar doet
- dat als je daar weggaat je de deur achter uw gat maar moet toetrekken
-dat zoiets in ons landje toch niet zou kunnen
- dat een lijnbus in Zweden een halve kamion is
- dat de lengte van zo'n bus de lengte van een bus bij ons plus een extra achteras en een halve kamion
- dat de lappen rond hun huis nog niks hadden opgeruimd vergeleken met vorig jaar
- dat we niet in floro zijn geweest dit jaar
- dat we dat heel spijtig vonden
- dat Marcel en Edith dit ook vonden
- maar we gaan er zeker nog eens naar toe
- maar dan moet het droog zijn
- dat er nog veel sneeuw lag dit jaar
- dat nog veel meren vol ijs lagen
- dat de 1200 GS een perfecte rit gereden heeft
- dat we op de hele rit geen olie bijgevuld hebben
- dat we ook dit jaar geen ruzie hebben gemaakt
- dat buitenlanders altijd een wegenkaart bij hebben
- dat we toch weer veel km gereden hebben op een korte tijd
- maar dat wij nu eenmaal zo ineenzitten
- dat het onverhard rijden heel plezant was
- dat we niet zoveel foto's hebben maar dat komt door het slechte weer
- dat de Noren de koers van de euro niet goed kennen
- maar dat er altijd onderhandeld kan worden
- dat de polies in Noorwegen heel vindingrijk is bij het opstellen van een speedgun
- dat de boetes toch wel hoog zijn
- maar als je ze niet moet betalen dat best meevalt
- dat ze de duitsers nog niet vergeten zijn
- dat we toch nog eens terug rijden
- maar een latere periode in het jaar
- dan hebben we misschien beter weer
Lid BMW MC Vlaanderen
en dan tien dagen onder die sloef uitkruipen 
