Iets minder lang geleden (maar toch) kocht ik bij Motor Service Selbach (bij “der Klaus” himself, vandaar de “maar toch”, kun je nagaan) eens zo’n batterijlader van Optimate. Onlangs begon ik, afgaand op de fluxheid (of eerder het steeds groter wordende gebrek daaraan) van de startmotor van m’n zeer goede vriend de K1200R Sport, te vermoeden dat de korte ritjes in de omstreken van de Koekenstad en hooguit eens om de zoveel tijd voor het werk naar Brussel, niet volstonden om de batterij van m’n beest optimaal opgeladen te houden.
Ik ging dus naarstig op zoek naar die Optimate, maar een verhuis of drie en af en toe een verbouwinkje in en rond de woning hebben me geen goed gedaan op het vlak van het terugvinden van gereedschap en apparaten.
Nu wou het toeval – en ik vermeldde het al eens in een ander topic – dat ik het voorbije weekend maar liefst vier dagen niks om handen had, zowaar een grote luxe dezer dagen, en al gauw klopte het plaatje : als ik even (een lang weekend bijvoorbeeld) tijd zou nemen om een ritje te maken tot wat verder (de Franse Alpen bijvoorbeeld) voorbij Brussel, dan zou die batterij van m’n eerder vernoemde zeer goede vriend de K1200R Sport toch zonder Optimate weer volledig opgeladen moeten geraken ? En bovendien zou het dan niet meer zo héél lang jammer zijn dat het inmiddels al weer zo heel lang geleden was dat ik nog eens per gemotoriseerde tweewieler een bergpas verorberde ? Toch ?
En waailie weg dus !
Dag 1
De obligate verbindingsrit. Geen idee hoe ver ik die dag zou komen. Zo lang het goed ging, zou ik blijven rijden. Via de autosnelweg naar Walenland, over Bouillon La Douce France binnengerold en vanaf dan enkel nog Nationales en Départementales via Sedan, Verdun, Nancy, Vesoul, Besançon en Bourg-en-Bresse om uiteindelijk na een goede 860 Km te belanden in een Ibis-hotelletje in Chambéry. Dat was al een meevaller want in mijn jonge jaren was Besançon steevast mijn eerste tussenstop.
Dag 2
Alle cols waren nog niet open, dat had ik op voorhand op de website van Bison Fûté gecheckt en aangeduid op m’n Michelin-kaarten. Het ging via Saint-Pierre-de-Chartreuse naar Grenoble en dan richting Briançon. De Galibier was fermé, maar ik wou absoluut gaan zien of dat ijzeren kruis op de Croix de Fer nog niet volledig weggeroest was sinds ik het zo’n 15 jaar geleden voor het laatst zag. Een omweg naar de top en via dezelfde weg terug was aangewezen omdat de lus via de Galibier (fermé) niet tot de mogelijkheden behoorde. Het kruis stond er nog.
(De Col)
(Het kruis)
Na die aller-retour naar de Croix de Fer ging het over de Col du Lautaret naar Briançon en dan via de Col d'Izoard en de Col de Vars naar Uvernet-Fours. Daar is geen r**t te beleven maar om één of andere reden zou een collega het leuk vinden mocht ik er een paar fotootjes gaan trekken. Wat ik dan ook graag deed. En wat er voor zorgde dat het na 375 Alpenkilometers weer tijd was voor een overnachtinkje, ditmaal in Barcelonnette (Hotel du Cheval Blanc, sober maar proper en mét garage voor motorrijders).
(Izoard)
Vars
(Uvernet-Fours)
(Barcelonnette)
Dag 3
Over de Col d'Allos tot in Colmars en daar afslaan naar de Col des Champs om over de Col de la Cayolle terug te keren naar Barcelonnette. Dat was het plan. En ook om dan vanuit Barcelonnette al richting Macon – of zo mogelijk verder – te rijden zodat het zondag geen kilometervreterij zou moeten worden om terug thuis te geraken. Maar … Col des Champs was dicht. Het post-itje dat ik op de Michelinkaart gekleefd had om dat aan te geven, heb ik later teruggevonden in het zakje met de Michelinkaarten. Vertrouw nooit blindelings op het kleefstrookje van een post-it. En zo kwam het dat ik ongepland in Saint-André-des-Alpes terecht kwam en dat ik in Saint-André-des-Alpes ongepland de wegwijzer naar Nice zag staan en dat ik bij het zien van die wegwijzer ongepland dacht : “what the …”. En waailie weeral weg. Ongepland. Via Entrevaux naar de Côte d’Azur.
(Saint-André-les-Alpes)
(ergens onderweg naar Nice)
(Promenade des Anglais, Nice, Côte d'Azur)
Eerlijk is eerlijk : die onbezonnen uitstap naar de Promenade des Anglais in Nice heb ik me later nog beklaagd. Ik was door al dat gesjees op die leuke Franse slingerbaantjes buiten het hoogseizoen en tijdens een lang weekend al lang vergeten dat er ook nog zoiets als file en stapvoets verkeer bestond. Aan de Côte d’Azur had je die allebei. Gevolg : traag naar Grasse en Fayence (vanwege jeugdherinneringen) om pas vanaf daar weer vlot naar Mons, Castellane (en ’t jeukte verdorie om nog een ommetje naar de Gorges du Verdon te maken), Digne-les-Bains, Sisteron, Gap, Grenoble en per autosnelweg tot kort voor Lyon te rijden. ’t Was inmiddels 22 uur, mijn gat deed zeer en de pijp was uit. Hotel Mercure is me dan ook goed bevallen.
(vlak voor Sisteron)
Dag 4
Lyon – Antwerpen, deels via saaie autosnelweg, deels via superleuke Route Nationales (onder meer die glooiende in Champagne-Ardennes bevielen me zeer), dik 1000 Km en geen tijd voor foto’s. Onweer en quasi stilstaande file van Namen tot Brussel. Blije thuiskomst met een dikke kus van moeder de vrouw en een goei pak frit met stoofvlees er bovenop.
Wat hebben we de voorbije dagen geleerd ?
- De Franse Gendarmes geven op zondag niet thuis. Of juist wel. ’t Is maar hoe je ’t bekijkt. Ze staan alleszins niet zoals op weekdagen bij wijze van gemeenschapsdienst langs de rand van de weg te koekeloeren naar al dat moois dat veel te snel kan rijden (zoals mijn zeer goede vriend de K1200R Sport). Of ’t moet zijn dat ze zich des zondags beter verstoppen. Dat zal ik de komende weken kunnen afleiden uit de post die ik misschien vanuit Frankrijk toegestuurd krijg.
- Hoewel er hier op dit forum al eens (terecht of niet, daar wil ik me niet over uitlaten) een negatieve noot te lezen valt over Herr BMW en de producten die wij ons door hem (graag) laten aansmeren, is het me de voorbije dagen weer opgevallen dat zo’n Beemer toch een verdomd leuk hebbeding is !
- De Richa C-Change is volledig waterdicht. Ik heb moeten wachten tot het allerlaatste uur van mijn trip (dat onweer tussen Namen en Brussel) om dat te kunnen testen. Maar ’t is dus volledig waterdicht. Diegenen echter die beweren dat ze in zo’n C-Change zélfs putteke winter enkel maar een T-shirtje onderaan dragen, zijn heel straffe beren, of ze doen maar heel korte ritjes. Ik heb althans boven op de bergen fameus zitten bibberen in mijn C-Changeke. ’t Kan ook aan mij liggen natuurlijk.
- Op de lange ritten (met uitzondering van de illegaal snelle op de Franse autoroutes) stelt mijn zeer goede vriend de K1200R Sport zich tevreden met een liter minder loodvrij 98 per 100 Km dan hier thuis.
- De batterij van de TomTom Rider v3 houdt het goed een dag uit. Tenzij je écht back-to-basics de baan opgaat met een “tentje-in-de-wei-overnachting” in het achterhoofd heeft het dus geen zin te investeren in een cradle met elektro-aansluiting.
- In streken waar er veel Laminar-lips op motorfietsen gemonteerd staan, leven er minder insecten. Proefondervindelijk bewezen. Die van mij plakt vol met dode exemplaren.
- Michelin PR3 rules !!!
’t Waren 2717 leuke kilometers. Ik hoop dat ik weldra nog eens een lang weekend niks om handen zal hebben. En by the way : de startmotor van m’n zeer goede vriend de K1200R Sport, ronkt weer met een fluxheid dat het een aard heeft.
